Κεφάλαιο 16ο

Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού σε προγενέστερες εποχές

Ορισμένα χαρακτηριστικά τα οποία προσδιορίζουν την Εκκλησία του Ιησού Χριστού

«Πιστεύουμε στην ίδια οργάνωση η οποία υφίστατο στην Πρωταρχική Εκκλησία, δηλαδή, αποστόλους, προφήτες, ποιμένες, διδασκάλους, ευαγγελιστές και λοιπά» (Άρθρα της Πίστεως 1:6).

Ο Ιησούς ίδρυσε την Εκκλησία Του, όταν ήταν επί γης. Απεκαλείτο Εκκλησία του Ιησού Χριστού (βλέπε  Νεφί Γ΄ 27:8), και τα μέλη απεκαλούντο Άγιοι (βλέπε Προς Εφεσίους 2:19–20).

Για διδασκάλους: Σκεφθείτε να προσκαλέσετε κάθε μέλος από την οικογένεια ή την τάξη σας να μελετήσει ένα εκ των έξι χαρακτηριστικών που προσδιορίζουν την Εκκλησία—τις επικεφαλίδες με πλάγια γράμματα όπως Αποκάλυψη και Εξουσία από τον Θεό. (Σε μεγάλες τάξεις, σε ορισμένα μέλη θα ανατεθούν τα ίδια χαρακτηριστικά. Σε οικογένειες και μικρές τάξεις, σε ορισμένα μέλη μπορεί να ανατεθούν περισσότερα του ενός χαρακτηριστικά.) Αφού είχαν χρόνο να μελετήσουν, ζητήστε τους να συζητήσουν αυτά που έμαθαν.

Αποκάλυψη

Όταν ο Ιησούς ίδρυσε την Εκκλησία Του, δίδαξε προσωπικώς και καθοδήγησε τους ηγέτες της. Εκείνος, με τη σειρά Του, έλαβε τις οδηγίες Του από τον Πατέρα Του στους Ουρανούς. (Βλέπε Προς Εβραίους 1:1–2.) Συνεπώς, η Εκκλησία του Ιησού Χριστού διηυθύνετο από τον Θεό και όχι από ανθρώπους. Ο Ιησούς δίδαξε τους οπαδούς Του ότι η αποκάλυψη ήταν ο βράχος επί του οποίου Εκείνος θα οικοδομούσε την εκκλησία Του (βλέπε Κατά Ματθαίον 16:16–18).

Προτού αναληφθεί στους ουρανούς ο Ιησούς, ύστερα από την ανάστασή Του, είπε στους Αποστόλους Του: «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα» (Κατά Ματθαίον 28:20). Πιστός στον λόγο Του, συνέχισε να τους καθοδηγεί από τους ουρανούς. Απέστειλε το Άγιο Πνεύμα να είναι ο παράκλητος και ο αποκαλυπτής σε αυτούς (βλέπε Κατά Λουκάν 12:12, Κατά Ιωάννην 14:26). Μίλησε στον Σαύλο σε όραμα (βλέπε Πράξεις 9:3–6). Απεκάλυψε στον Πέτρο ότι το ευαγγέλιο θα έπρεπε να διδαχθεί όχι μόνον στους Ιουδαίους, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο (βλέπε Πράξεις 10). Απεκάλυψε πολλές ένδοξες αλήθειες στον Ιωάννη, οι οποίες είναι καταγεγραμμένες στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Η Καινή Διαθήκη καταγράφει πολλούς άλλους τρόπους με τους οποίους ο Ιησούς απεκάλυψε το θέλημά Του να καθοδηγεί την Εκκλησία Του και να διαφωτίζει τους μαθητές Του.

Εξουσία από τον Θεό

Οι διατάξεις και οι αρχές του ευαγγελίου δεν μπορούν να χορηγούνται και να διδάσκονται χωρίς την ιεροσύνη. Ο Πατέρας έδωσε αυτήν την εξουσία στον Ιησού Χριστό (βλέπε Προς Εβραίους 5:4–6), ο οποίος με τη σειρά Του χειροτόνησε τους Αποστόλους Του και τους έδωσε τη δύναμη και την εξουσία της ιεροσύνης (βλέπε Κατά Λουκάν 9:1–2, Κατά Μάρκον 3:14). Τους υπενθύμισε: «Εσείς δεν διαλέξατε εμένα, αλλ’ εγώ διάλεξα εσάς, και σας διέταξα» (Κατά Ιωάννην 15:16).

Προκειμένου να υπάρχει τάξη στην Εκκλησία Του, ο Ιησούς έδωσε τη μεγαλύτερη ευθύνη και εξουσία στους Δώδεκα Αποστόλους. Διόρισε τον Πέτρο προεξάρχοντα Απόστολο και του έδωσε τα κλειδιά να επισφραγίζει ευλογίες τόσο επί γης όσο και στους ουρανούς (βλέπε Κατά Ματθαίον 16:19). Ο Ιησούς επίσης χειροτόνησε άλλους κατέχοντας θέση με συγκεκριμένα καθήκοντα προς επιτέλεσιν. Αφού ανελήφθη στους ουρανούς, το πρότυπο διορισμού και χειροτονήσεως συνεχίσθηκε. Άλλοι χειροτονήθηκαν στην ιεροσύνη από όσους είχαν ήδη λάβει αυτήν την εξουσία. Ο Ιησούς γνωστοποίησε μέσω του Αγίου Πνεύματος ότι ενέκρινε αυτές τις χειροτονήσεις (βλέπε Πράξεις 1:24).

Η οργάνωση της Εκκλησίας

Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού ήταν μία προσεκτικά οργανωμένη μονάδα. Συγκρινόταν με το οικοδόμημα που «εποικοδομ[ήθηκε] επάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών, που ακρογωνιαία πέτρα είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός» (Προς Εφεσίους 2:20).

Ο Ιησούς όρισε άλλους ηγέτες της ιεροσύνης να βοηθούν τους Αποστόλους στο έργο της διακονίας. Απέστειλε κατέχοντας υπεύθυνη θέση, που αποκαλούνται Εβδομήκοντα, ανά ζεύγη να κηρύττουν το ευαγγέλιο (βλέπε Κατά Λουκάν 10:1). Άλλοι κατέχοντες υπεύθυνη θέση στην Εκκλησία ήταν ευαγγελιστές (πατριάρχες), ποιμένες (προεδρεύοντες ηγέτες), αρχιερείς, πρεσβύτεροι, επίσκοποι, ιερείς, διδάσκαλοι και διάκονοι (βλέπε κεφάλαιο 14ο σε αυτό το βιβλίο). Αυτοί οι κατέχοντες υπεύθυνη θέση ήταν όλοι απαραίτητοι, για να κάνουν ιεραποστολικό έργο, να τελούν διατάξεις και να διδάσκουν και να εμπνέουν τα μέλη της Εκκλησίας. Αυτοί οι κατέχοντες υπεύθυνη θέση βοηθούσαν τα μέλη να έλθουν σε «ενότητα της πίστης, και της επίγνωσης του Υιού του Θεού» (Προς Εφεσίους 4:13).

Η Βίβλος δεν μας λέγει τα πάντα σχετικώς με την ιεροσύνη ή την οργάνωση και τη διακυβέρνηση της Εκκλησίας. Εντούτοις, αρκετό μέρος της Βίβλου έχει διατηρηθεί, για να δείχνει την ομορφιά και την τελειότητα της οργανώσεως της Εκκλησίας. Οι Απόστολοι προστάχθηκαν να πάνε σε όλον τον κόσμο και να κηρύξουν (βλέπε Κατά Ματθαίον 28:19–20). Δεν μπορούσαν να παραμείνουν σε καμία πόλη, ούτως ώστε να επιβλέπουν τους νεοφώτιστους. Ως εκ τούτου, οι τοπικοί ηγέτες της ιεροσύνης είχαν κληθεί και χειροτονηθεί και οι Απόστολοι προήδρευαν αυτών. Οι Απόστολοι και άλλοι ηγέτες της Εκκλησίας επισκέπτονταν και έγραφαν επιστολές στους ποικίλους κλάδους. Συνεπώς, η Καινή Διαθήκη μας περιέχει επιστολές γεγραμμένες από τον Παύλο, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο, τον Ιωάννη και τον Ιούδα που έδιδαν συμβουλές και οδηγίες στους τοπικούς ηγέτες της ιεροσύνης.

Η Καινή Διαθήκη δείχνει ότι αυτή η οργάνωση της Εκκλησίας προορίζετο να συνεχισθεί. Παραδείγματος χάριν, ο θάνατος του Ιούδα άφησε μόνον ένδεκα Αποστόλους. Συντόμως αφού ο Ιησούς είχε αναληφθεί στους ουρανούς, οι ένδεκα Απόστολοι συγκεντρώθηκαν, προκειμένου να επιλέγουν κάποιον να πάρει τη θέση του Ιούδα. Μέσω αποκαλύψεως από το Άγιο Πνεύμα, επέλεξαν τον Ματθία. (Βλέπε Πράξεις 1:23–26.) Ο Ιησούς είχε θέσει ένα πρότυπο για δώδεκα Αποστόλους να διοικούν την Εκκλησία. Φαινόταν ευκρινές ότι η οργάνωση έπρεπε να συνεχισθεί όπως την είχε θεσπίσει Εκείνος.

Οι πρώτες αρχές και διατάξεις

Οι Απόστολοι δίδαξαν δύο βασικές αρχές: πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό και μετάνοια. Αφού οι νεοφώτιστοι είχαν πίστη στον Ιησού Χριστό ως Υιού του Θεού και Λυτρωτή τους και είχαν μετανοήσει για τις αμαρτίες τους, ελάμβαναν δύο διατάξεις: βάπτιση με κατάδυση και χειροθεσία για τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος (βλέπε Πράξεις 19:1–6). Αυτές ήταν οι πρώτες αρχές και διατάξεις του ευαγγελίου. Ο Ιησούς είχε διδάξει: «Σε διαβεβαιώνω απόλυτα, αν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού» (Κατά Ιωάννην 3:5).

Τελεσθείσες διατάξεις για τους νεκρούς

Ο Ιησούς παρείχε για όλους έναν τρόπο να ακούσουν το ευαγγέλιο, είτε επί γης είτε μετά θάνατον. Μεταξύ του θανάτου και της αναστάσεώς Του ο Ιησούς πήγε ανάμεσα στα πνεύματα όσων είχαν πεθάνει. Οργάνωσε το ιεραποστολικό έργο ανάμεσα σε όσους είχαν πεθάνει. Διόρισε ενάρετους αγγελιαφόρους και τους έδωσε τη δύναμη να διδάξουν το ευαγγέλιο σε όλα τα πνεύματα των ανθρώπων που είχαν πεθάνει. Αυτό τους έδωσε την ευκαιρία να αποδεχθούν το ευαγγέλιο. (Βλέπε  Πέτρου Α΄ 3:18–20, 4:6, Δ&Δ 138.) Τα ζώντα μέλη της Εκκλησίας Του τελούσαν εν συνεχεία διατάξεις για λογαριασμό των νεκρών (βλέπε  Προς Κορινθίους Α΄ 15:29). Οι διατάξεις όπως η βάπτιση και η επικύρωση πρέπει να γίνονται επί γης.

Πνευματικά χαρίσματα

Όλα τα πιστά μέλη της Εκκλησίας είχαν το δικαίωμα να λάβουν χαρίσματα του Πνεύματος. Αυτά εδίδοντο σε αυτά [τα μέλη] σύμφωνα με τις ατομικές ανάγκες, τις ικανότητες και τις αναθέσεις τους. Ορισμένα εξ αυτών των χαρισμάτων ήταν η πίστη, συμπεριλαμβανομένης της δυνάμεως να θεραπεύουν και να θεραπεύονται, η προφητεία και τα οράματα. (Για τα χαρίσματα του Πνεύματος γίνεται λόγος λεπτομερώς στο κεφάλαιο 22ο). Τα πνευματικά χαρίσματα πάντοτε υπάρχουν στην αληθινή Εκκλησία του Ιησού Χριστού (βλέπε  Προς Κορινθίους Α΄ 12:4–11, Μορόνι 10:8–18, Δ&Δ 46:8–29). Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του ότι αυτά τα σημεία ή τα πνευματικά χαρίσματα πάντοτε ακολουθούν όσους πιστεύουν (βλέπε Κατά Μάρκον 16:17–18). Πολλοί εκ των μαθητών Του έκαναν θαύματα, προφήτευαν ή έβλεπαν οράματα μέσω της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος.

• Γιατί χρειάζεται η Εκκλησία του Ιησού Χριστού αυτά τα έξι χαρακτηριστικά;

Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού στην αμερικανική ήπειρο

Αφού ανέστη ο Ιησούς, επεσκέφθη τους ανθρώπους στην αμερικανική ήπειρο και οργάνωσε την Εκκλησία Του ανάμεσά τους, διδάσκοντας τον λαό επί τρεις ημέρες και κατόπιν πήγαινε συχνά για κάποιο διάστημα από εκεί και πέρα (βλέπε  Νεφί Γ΄ 11–28). Κατόπιν τους άφησε και ανελήφθη στους ουρανούς. Για περισσότερο από 200 έτη ζούσαν εναρέτως και ήταν ανάμεσα στους πιο ευτυχείς ανθρώπους που είχε δημιουργήσει ο Θεός (βλέπε  Νεφί Δ΄ 1:16).

Αποστασία από την αληθινή Εκκλησία

• Τι σημαίνει ο όρος αποστασία;

Διαμέσου της ιστορίας πονηροί άνθρωποι προσπάθησαν να καταστρέψουν το έργο του Θεού. Αυτό συνέβη, ενώ οι Απόστολοι ήταν ακόμη ζωντανοί και επέβλεπαν τη νέα, αναπτυσσόμενη Εκκλησία. Ορισμένα μέλη δίδασκαν ιδέες από τα δικά τους παγανιστικά ή ιουδαϊκά πιστεύω αντί των απλών αληθειών που δίδαξε ο Ιησούς. Ορισμένοι επαναστάτησαν απροκαλύπτως. Επιπλέον, υπήρχε καταδίωξη εκτός Εκκλησίας. Τα μέλη της Εκκλησίας βασανίζονταν και σκοτώνονταν για τα πιστεύω τους. Ένας-ένας, οι Απόστολοι σκοτώθηκαν ή ελήφθησαν διαφοροτρόπως από τη γη. Εξαιτίας της ανομίας και της αποστασίας η αποστολική εξουσία και τα κλειδιά της ιεροσύνης αφαιρέθηκαν επίσης από τη γη. Η οργάνωση που είχε ιδρύσει ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρχε πλέον, και το αποτέλεσμα ήταν η σύγχυση. Ολοένα και περισσότερα λάθη παρεισέφρεαν στη διδαχή της Εκκλησίας και συντόμως η διάλυση της Εκκλησίας ήταν πλήρης. Η χρονική περίοδος κατά την οποίαν η αληθινή Εκκλησία δεν υπήρχε πλέον επί γης αποκαλείται Μεγάλη Αποστασία.

Συντόμως παγανιστικά πιστεύω επεκράτησαν στον τρόπο σκέψεως όσων απεκαλούντο χριστιανοί. Ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ υιοθέτησε αυτόν τον ψευδή χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του κράτους. Αυτή η εκκλησία ήταν πολύ διαφορετική από την εκκλησία που οργάνωσε ο Ιησούς. Δίδασκε ότι ο Θεός ήταν ένα ον χωρίς μορφή και υλική υπόσταση.

Οι άνθρωποι αυτοί έχασαν την κατανόηση για την αγάπη του Θεού για εμάς. Δεν γνώριζαν ότι είμαστε τα τέκνα Του. Δεν καταλάβαιναν τον σκοπό της ζωής. Πολλές εκ των διατάξεων άλλαξαν, διότι η ιεροσύνη και η αποκάλυψη δεν ήταν πλέον επί γης.

Ο αυτοκράτωρ επέλεξε τους δικούς του ηγέτες και ενίοτε τους καλούσε με τον ίδιο τίτλο, τον οποίον χρησιμοποιούσαν οι ηγέτες της ιεροσύνης στην αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Δεν υπήρχαν Απόστολοι ούτε άλλοι ηγέτες της ιεροσύνης με δύναμη από τον Θεό και δεν υπήρχαν πνευματικά χαρίσματα. Ο προφήτης Ησαΐας είχε προβλέψει αυτήν την κατάσταση, προφητεύοντας: «Και η γη μολύνθηκε από κάτω από τους κατοίκους της· επειδή, παρέβησαν τους νόμους, άλλαξαν το διάταγμα, αθέτησαν αιώνια διαθήκη» (Ησαΐας 24:5). Δεν ήταν πλέον η Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Ήταν η εκκλησία των ανθρώπων. Ακόμη και το όνομα είχε αλλάξει. Στην αμερικανική ήπειρο επίσης επισυνέβη αποστασία (βλέπε  Νεφί Δ΄).

Μία προλεχθείσα αποκατάσταση

• Ποιες προφητείες στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη προείπαν την αποκατάσταση;

Ο Θεός είχε προδεί την αποστασία και είχε προετοιμάσει να αποκατασταθεί το ευαγγέλιο. Ο Απόστολος Πέτρος έκανε λόγο περί αυτού στους Ιουδαίους: «Και να αποστείλει σε σας τον προαναγγελμένον Ιησού Χριστό· τον οποίο πρέπει να δεχθεί ο ουρανός μέχρι των καιρών της αποκατάστασης, για όλα όσα μίλησε ο Θεός από παλιά με το στόμα όλων των άγιων προφητών του» (Πράξεις 3:20–21).

Ο Ιωάννης ο Αποκαλυπτής είχε επίσης προδεί τον καιρό όπου θα αποκαθίστατο το ευαγγέλιο. Είπε: «Είδα έναν άλλον άγγελο να πετάει στο μέσον του ουρανού, ο οποίος είχε ένα αιώνιο ευαγγέλιο, για να κηρύξει σ’ αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη, και σε κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό» (Αποκάλυψη 14:6).

• Γιατί ήταν απαραίτητη η αποκατάσταση;

• Σκεφθείτε τις ευλογίες που έχετε λάβει, επειδή η Εκκλησία του Ιησού Χριστού έχει αποκατασταθεί επί γης.

Επιπρόσθετες γραφές

• Προς Εφεσίους 2:19 (τα μέλη αποκαλούνται Άγιοι)

•  Προς Κορινθίους Α΄ 12:12–31 (η Εκκλησία παρομοιάζεται με ένα σώμα)

• Κατά Λουκάν 10:1, Πράξεις 14:23, Προς Τίτον 1:7,  Προς Τιμόθεον Α΄ 2:7 (προσδιορίζονται οι κατέχοντες υπεύθυνη θέση στην Εκκλησία)

• Κατά Ιωάννην 8:26–29 (ο Πατέρας καθοδηγεί τον Ιησού)

• Κατά Λουκάν 9:1, Ιακώβου 1:17, 5:14–15 (πνευματικά χαρίσματα)

• Μωσία 27:13 (η αποστασία είναι το αποτέλεσμα παραβάσεως)

•  Πέτρου Β΄ 2:1, Κατά Ματθαίον 24:9–12, Κατά Ιωάννην 16:1–3, Αμώς 8:11,  Προς Θεσσαλονικείς Β΄ 2:3–4 (προλέγεται η αποστασία)

• Δανιήλ 2:44–45, Κατά Ματθαίον 24:14, Πράξεις 3:19–21, Μιχαίας 4:1, Ησαΐας 2:2–4 (προλέγεται η αποκατάσταση)