ការបង្រៀនផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ( ភាគ ១ )

សេចក្ដីផ្ដើម

ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់បំផុតនៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង សម្រាប់សុភមង្គលកូនចៅរបស់ទ្រង់ ។ វាផ្ដោតសំខាន់ទៅលើដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបង្រៀនអំពីមូលហេតុដែលដង្វាយធួនមានសារៈសំខាន់ ។ ផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ក៏ឆ្លើយសំណួរដែលសួរថា « តើខ្ញុំមកពីកន្លែងណា ? » « តើគោលបំណងក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំគឺជាអ្វី ? » និង « តើខ្ញុំនឹងទៅណាបន្ទាប់ពីខ្ញុំស្លាប់ទៅ ? » អ្នកដែលត្រៀមខ្លួនធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា គួរតែយល់ឲ្យបានច្បាស់អំពីគោលលទ្ធិរបស់ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ហើយត្រៀមខ្លួនពន្យល់ដោយសាមញ្ញ ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីវាដោយអំណាច ។

ការរៀបចំទុកជាមុន

សូមសិក្សា នីហ្វៃទី២ ២:២២–២៥, អាលម៉ា ១២:៣២–៣៤, ម៉ូសេ ១:៣៩ ។
សូមសិក្សា ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ទំព័រ ៤៨-៥០ ។
សូមរៀបចំបង្ហាញវីដេអូ « God Is Our Father » ( ៣:០៥ ) ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ LDS.org ។
សូមរៀបចំបង្ហាញវីដេអូ « The Plan of Salvation » ( ៤:៣០ ) ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ LDS.org ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ជីវិតមុនជីវិតលើផែនដី ៖ គោលបំណង និង ផែនការរបស់ព្រះដែលមានសម្រាប់យើង

សូមគិតដល់ការច្រៀងទំនុកតម្កើង « ខ្ញុំជាកូនរបស់ព្រះ » នៅក្នុងថ្នាក់ ទុកជាផ្នែកមួយនៃធម្មនិដ្ឋានបើកការបង្រៀន ។ ដើម្បីចាប់ផ្ដើមបង្រៀន សូមឲ្យសិស្សរំឭកដោយស្ងាត់ស្ងៀមលើទំនុកបទក្នុងវគ្គទីមួយនៃបទ « ខ្ញុំជាកូនរបស់ព្រះ » រួចឲ្យពួកគេស្វែងរកគោលលទ្ធិ ឬ គោលការណ៍ទាំងឡាយដែលមាននៅក្នុងទំនុកបទនេះ ។

ខ្ញុំ​ជា​កូន​របស់​ព្រះ
ហើយ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​មក
បាន​ឲ្យ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​នៅ​លើ​ផែនដី
ជាមួយ​ឪពុក​ម្ដាយ​ល្អ ។
នាំ​ខ្ញុំ ដឹក​ខ្ញុំ ដើរ​នៅ​ក្បែរ​ខ្ញុំ
ជួយ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រក​ផ្លូវ ។
បង្រៀន​ខ្ញុំ​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ
ដើម្បី​រស់នៅ​នឹង​ទ្រង់ ។

( « ខ្ញុំជាកូនរបស់ព្រះ » ទំនុកតម្កើង លេខ ១៨៨ ) ។

បន្ទាប់ពីបានចំណាយពេលបន្តិចហើយ សូមឲ្យសិស្សពន្យល់អំពីគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍សំខាន់ណាមួយ ដែលពួកគេបានឃើញមាននៅក្នុងទំនុកតម្កើងនេះ ។ ប្រសិនបើចាំបាច់ អ្នកអាចគិតដល់ការសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

តើទំនុកបទទាំងនេះបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេច អំពីជីវិតរបស់យើង ពីមុនយើងបានមកកើតនៅលើផែនដីនេះ ?
តើទំនុកបទទាំងនេះបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេច អំពីគោលបំណងនៃជីវិតនៅលើផែនដីនេះ ?

សូមប្រាប់សិស្សថា ក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ពួកគេនឹងមានឱកាសបង្រៀនអំពីគោលបំណងនៃជីវិត ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ ឬ ច្រើន នាក់ អានឮៗនៅក្នុងកថាខណ្ឌចំនួនពីរដំបូងនៃចំណុចក្រោមចំណងជើង « ជីវិតមុនផែនដី ៖ គោលបំណង និង ផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់យើង » នៅទំព័រ ៤៨ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។

អ្នកក៏អាចចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

« គ្មានសេចក្ដីពិតដ៏ស៊ីជម្រៅណា ត្រូវបានបង្ហាញដល់យើងនៅក្នុងការស្ដារឡើងវិញក្រៅពីចំណេះដឹងអំពីជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះនោះទេ ។ គ្មានសាសនាចក្រណាផ្សេងទៀតដឹង ឬ បង្រៀនអំពីសេចក្ដីពិតនេះទេ ។ គោលលទ្ធិនេះត្រូវបានប្រទានឲ្យបែបជាទម្រង់នៃការណែនាំ ប៉ុន្តែភាពពិតដ៏លេចធ្លោត្រូវបាននិយាយម្ដងហើយម្ដងទៀតជារឿយៗល្មមនៅក្នុងវិវរណៈនានា ដើម្បីអះអាងដល់យើងអំពីភាពពិតដ៏សំខាន់មួយចំនួន » ( Our Father’s Plan [ ១៩៨៤ ] ទំព័រ ១៤ ) ។

សូមសួរ ៖

តើការដឹងអំពីជីវិតរបស់យើងមុនឆាកជីវិតនេះ និង ការដឹងថាយើងបានរស់នៅជាកូនវិញ្ញាណជាមួយព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌ អាចជួយផ្ដល់អត្ថន័យកាន់តែជ្រាលជ្រៅទៅក្នុងជីវិតរបស់យើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយ អ្នកអាចជ្រើសរើសគូសសម្គាល់គោលការណ៍នេះ ៖ នៅពេលយើងយល់ដឹងថា យើងគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ នោះយើងរកឃើញអត្ថន័យកាន់តែជ្រាលជ្រៅនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងនៅលើផែនដីនេះ ) ។

ដើម្បីជួយសិស្សពង្រឹងការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនលើគោលការណ៍នេះ សូមបង្ហាញវីដេអូ « God Is Our Father » ( នាទីទី ៣:០៥ ) រួចឲ្យសិស្សស្ដាប់ស្វែងរកពរជ័យទាំងឡាយ ដែលបានពិពណ៌នាដោយតួអង្គនៅក្នុងវីដេអូនេះ ។

បន្ទាប់ពីសិស្សបានមើលវីដេអូនោះហើយ សូមសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

តើមានពរជ័យណាខ្លះ ដែលតួអង្គនៅក្នុងវីដេអូនេះបានរៀបរាប់ថាបានកើតឡើងពីការដឹងថាពួកគេគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ?
តើចំណេះដឹងដែលថាអ្នកគឺជាកូនរបស់ព្រះ បានជួយអ្នកឲ្យរកឃើញអត្ថន័យកាន់តែជ្រាលជ្រៅនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមឲ្យសិស្សបីបួននាក់ប្តូរវេនអានឮៗនៅក្នុងកថាខណ្ឌចុងក្រោយទាំងបួននៅ ទំព័រ ៤៨-៤៩ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ សូមណែនាំឲ្យសិស្សស្វែងរកគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍នានា ដែលបង្រៀនអំពីអ្វីដែលជាគោលបំណងរបស់ព្រះមានសម្រាប់បុត្រាបុត្រីទ្រង់ និង អំពីរបៀបដែលផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះបំពេញតាមគោលបំណងនោះ ។ បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

តើផែនការរបស់ព្រះត្រូវបានគ្រោងឡើង ដើម្បីធ្វើអ្វីសម្រាប់បុត្រាបុត្រីទ្រង់ ? ( ក្នុងចំណោមចម្លើយរបស់ពួកគេ សិស្សអាចដាក់បញ្ចូលគោលលទ្ធិដែលថា ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ធ្វើឲ្យបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះអាចរីករាយនឹងពរជ័យក្នុងជីវិតអមត និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចបាន ។ ប្រសិនបើចាំបាច់ត្រូវមានការបញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់នោះ អ្នកអាចយោងទៅនិយមន័យនៃ អមតភាព និង ការលើកតម្កើង នៅ ទំព័រ ៥៩ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ សូមគូសសម្គាល់ថា ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច គឺជាជីវិតដែលព្រះទ្រង់មានព្រះជន្មនៅ ) ។

ការទន្ទេញ ។ ការទន្ទេញអាចជួយសិស្សស្គាល់ ហើយស្រឡាញ់វគ្គបទគម្ពីរដែលបានជ្រើសរើសនោះ ។ វាក៏បង្កើនលទ្ធភាពដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងនាំយក វគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះទៅកាន់ការចងចាំរបស់ពួកគេនៅពេលចាំបាច់ផងដែរ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៤:២៦ ) ។ នៅពេលអ្នកអញ្ជើញឲ្យសិស្សទន្ទេញបទគម្ពីរ សូមប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការរំពឹងលើលទ្ធភាព និង កាលៈទេសៈរបស់សិស្សម្នាក់ៗ ។ សិស្សមិនគួរត្រូវបានធ្វើឲ្យអាម៉ាស់ ឬ មានបន្ទុកឡើយ ប្រសិនបើពួកគេមានការលំបាកក្នុងការទន្ទេញនោះ ។

ដើម្បីជួយសិស្សយល់អំពីគោលលទ្ធិនេះ សូមឲ្យពួកគេអាន ហើយទន្ទេញ ម៉ូសេ ១:៣៩ ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានមានពេលពីរបីនាទីទន្ទេញ និងអនុវត្តសូត្រវគ្គបទគម្ពីរនេះហើយ សូមសួរ ៖

តើការបង្រៀនសាសនាគន់ការីថា គោលបំណងរបស់ព្រះគឺដើម្បីនាំឲ្យមានអមតភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច អាចមានឥទ្ធិពលលើជម្រើសដែលពួកគេធ្វើក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមផ្ដល់ពេលវេលាបន្តិចឲ្យសិស្សពិចារណាអំពី តួនាទីរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាក្នុងការជួយព្រះវរបិតាសួគ៌ធ្វើកិច្ចការទ្រង់ « ដើម្បីនាំឲ្យមានអមតភាព និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្ស » ( ម៉ូសេ ១:៣៩ ) ។ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយគំនិតរៀងខ្លួនជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក ឬ សរសេរគំនិតរបស់ពួកគេដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សា ។

ការបង្កបង្កើត និង រូបកាយសាច់ឈាមរបស់យើង

សូមឲ្យសិស្សអានឮៗត្រង់ចំណុចក្រោមចំណងជើង « ការបង្កបង្កើត » នៅទំព័រ ៤៩ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ សូមណែនាំសិស្សឲ្យស្វែងរកសារៈសំខាន់នៃការបង្កបង្កើត នៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះ ។ បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

ហេតុអ្វីបានជាយើងចាត់ទុកការបង្កបង្កើតផែនដី ជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះ ? ( ដើម្បីរីកចម្រើន និង ប្រែក្លាយដូចជាព្រះ នោះយើងម្នាក់ៗត្រូវតែមកកើតលើផែនដីដើម្បីទទួលបានរូបកាយ ហើយត្រូវបានសាកល្បងអំឡុងពេលនៃការសាកល្បង ) ។

ដើម្បីជួយសិស្សយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការទទួលបានរូបកាយខាងសាច់ឈាម សូមបង្ហាញ ហើយអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោម ដែលបានថ្លែងដោយស៊ិស្ទើរ ស៊ូសាន ដុបលយូ ថែនណឺ កាលគាត់បម្រើជាប្រធានយុវនារីទូទៅ ។ សូមឲ្យសិស្សស្វែងរកមូលហេតុដែលយើងម្នាក់ៗ មានចិត្តរំភើបនឹងការទទួលបានរូបកាយសាច់ឈាម ។

« នៅក្នុងនគរមុនឆាកជីវិតនេះ យើងបានដឹងថា រូបកាយគឺជាផ្នែកនៃផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះមានសម្រាប់យើង ។ ដូចបានថ្លែងនៅក្នុងការប្រកាសអំពីក្រុមគ្រួសារ ៖ ‹ បុត្រា និង បុត្រីខាងវិញ្ញាណទាំងឡាយ បានស្គាល់ ហើយបានថ្វាយបង្គំព្រះជាព្រះវរបិតាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ពួកគេ ហើយបានទទួលផែនការរបស់ទ្រង់ ដែលនាំឱ្យកូនចៅទាំងឡាយ អាចទទួលរូបកាយ ហើយនិងទទួលបទពិសោធន៍នៅលើផែនដី ដើម្បីរីកចម្រើនទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះ ហើយនៅទីបញ្ចប់ នឹងដឹងពីគោលបំណងដ៏ទេវភាពរបស់ពួកគេ ដោយទទួលជីវិតដ៏នៅអស់កល្បទុកជាមរតក › ។ ប្រាកដណាស់ យើង ‹ បានស្រែកអរសាទរ › ( យ៉ូប ៣៨:៧ ) ដើម្បីធ្វើជាផ្នែកនៃផែនការនេះ ។

« ហេតុអ្វីបានជាយើងមានចិត្តរំភើប ? យើងបានយល់អំពីសេចក្ដីពិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ស្ដីពីរូបកាយរបស់យើង ។ យើងបានដឹងថា រូបកាយរបស់យើងនឹងមានលក្ខណៈដូចជាព្រះ ។ យើងបានដឹងថា រូបកាយរបស់យើងនឹងផ្ដល់ទីលំនៅដល់វិញ្ញាណរបស់យើង ។ យើងក៏បានយល់ដែរថា រូបកាយរបស់យើងនឹងចេះឈឺចាប់ មានជំងឺ អសមត្ថភាព និង រងការល្បួង ។ ប៉ុន្តែយើងបានមានឆន្ទៈយ៉ាងក្លៀវក្លាដើម្បីទទួលយកឧបសគ្គទាំងនេះ ព្រោះយើងបានដឹងថា មានតែដោយវិញ្ញាណ និង ធាតុដែលបានផ្គុំគ្នាមិនអាចបំបែកបានប៉ុណ្ណោះ ទើបយើងអាចរីកចម្រើនដើម្បីប្រែក្លាយដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌ ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣០:២២ ) ហើយ ‹ ទទួលបានសេចក្ដីអំណរពេញលេញ › ( គ. និង ស. ៩៣ ) » ( « The Sanctity of the Body » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៥ ទំព័រ ១៣ ) ។

បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

នៅក្នុងពិភពមុនឆាកជីវិតនេះ តើសេចក្ដីពិតអ្វីដែលយើងបានយល់ថា បានធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តរំភើបដើម្បីមកកាន់ផែនដី ហើយទទួលបានរូបកាយសាច់ឈាម ?
ហេតុអ្វីបានជាយើងមានឆន្ទៈ ហើយអន្ទះសាដើម្បីមកកាន់ផែនដី ទោះជាយើងបានដឹងហើយថាយើងត្រូវប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គពិបាកៗក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ហើយនោះ ?

សូមផ្ដល់ពេលវេលាបន្តិច ឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតអំពីសំណួរខាងក្រោម ៖ តើអ្នកនឹងពន្យល់យ៉ាងដូចម្ដេចទៅកាន់សាសនាគន់ការី អំពីរបៀបដែលបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង ជួយយើងឲ្យរីកចម្រើនដើម្បីប្រែក្លាយដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌ ? ប្រសិនបើមានពេល សូមឲ្យសិស្សសិក្សាសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរនៅក្នុងប្រអប់ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ពីក្រោមចំណុច « ការបង្កបង្កើត » នៅទំព័រ ៤៩ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ បន្ទាប់ពីបានសិក្សាអស់មួយឬពីរនាទីហើយ សូមឲ្យសិស្សបែរទៅរកនរណាម្នាក់ដែលអង្គុយក្បែរខ្លួន ហើយបកស្រាយចម្លើយរបស់ខ្លួនចំពោះសំណួរនោះ ។

សិទ្ធិជ្រើសរើស និង ការធ្លាក់របស់អ័ដាម និង អេវ៉ា

សូមសរសេរចំណងជើងខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖

អ្វីដែលអ័ដាម និង អេវ៉ា អាច ធ្វើនៅក្នុងសួនច្បារ

អ្វីដែលអ័ដាម និង អេវ៉ា មិនអាច ធ្វើនៅក្នុងសួនច្បារ

សូមឲ្យសិស្សសិក្សា នីហ្វៃទី២ ២:២២–២៥ និង ចំណុច សេរីភាព និង ការធ្លាក់របស់អ័ដាម និង អេវ៉ា នៅទំព័រ ៤៩–៥០ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ នៅពេលពួកគេអាន សូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ធ្វើបញ្ជីមួយអំពីអ្វីដែលអ័ដាម និង អេវ៉ា អាច ធ្វើនៅក្នុងសួនច្បារអេដែន ( ពួកគេអាចរស់នៅជារៀងរហូតនៅក្នុងស្ថានភាពឥតទោស ពួកគេអាចប្រើសិទ្ធិជ្រើសរើសផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្ត ។ សូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ទៀតធ្វើបញ្ជីមួយអំពីអ្វីដែលអ័ដាម និង អេវ៉ា មិនអាច ធ្វើនៅក្នុងសួនច្បារអេដែន ( ពួកគេពុំអាចរីកចម្រើន ឬ ជួបប្រទះនឹងរឿងផ្ទុយ ពួកគេពុំអាចមានអំណរ ឬ ទុក្ខព្រួយ ឬ ការឈឺចាប់ ឬ សេចក្ដីវេទនា ពួកគេពុំចេះប្រព្រឹត្តបាប ពួកគេពុំមានជំងឺ ឬ ការរងទុក្ខ ពួកគេពុំអាចមានកូនចៅបានឡើយ ) ។ ពីរបីនាទីក្រោយមក សូមឲ្យសិស្សចែកចាយអំពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ នៅពេលពួកគេឆ្លើយ សូមគិតដល់ការឲ្យសិស្សម្នាក់សរសេរចម្លើយរបស់មិត្តរួមថ្នាក់នៅលើក្ដារខៀន ។

សូមផ្ដោតអារម្មណ៍របស់សិស្សទៅលើវាក្យសព្ទ ការស្លាប់ខាងសាច់ឈាម និង ការស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ នៅ ទំព័រ ៤៩ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ សិស្សទាំងអស់ប្រហែលជានឹងយល់ថា ការស្លាប់ខាងសាច់ឈាមសំដៅទៅលើការស្លាប់នៃរូបកាយសាច់ឈាម ។ សូមជួយសិស្សយល់ថា ការស្លាប់ខាងវិញ្ញាណសំដៅទៅលើការបែកចេញពីវត្តមានរបស់ព្រះ ។ ការស្លាប់ទាំងពីរនេះគឺជាលទ្ធផលមកពីការធ្លាក់របស់អ័ដាម ។ មានតែតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ ទើបយើងអាចយកឈ្នះលើការស្លាប់ទាំងពីរនេះបាន ។

អ្នកអាចពង្រឹងការយល់ដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃការធ្លាក់នៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះបានតាមរយៈ ការបង្ហាញប្រសាសន៍ដកស្រង់មកពីប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌិង ស៊្មីធ ( ឆ្នាំ ១៨៧៦–១៩៧២ ) រួចឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« នៅពេលអ័ដាមត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីសួនច្បារអេដែន ព្រះអម្ចាស់បានដាក់ទោសដល់លោក ។ មនុស្សខ្លះបានមើលទៅការដាក់ទោសនោះ ថាជាការប្រព្រឹត្តដ៏អាក្រក់ ។ វាមិនមែនអញ្ជឹងទេ វាគឺជាពរជ័យទៅវិញ ។ ខ្ញុំពុំដឹងទេថា វាអាចត្រូវបានចាត់ទុកថាជាទណ្ឌកម្មដែលមើលមិនឃើញ ។

« ដើម្បីឲ្យមនុស្សទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ និង ការលើកតម្កើង វាចាំបាច់សម្រាប់ពួកគេដែលត្រូវទទួលបានរូបកាយនៅលើផែនដីនេះ ហើយឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ និង ការរៀនសូត្រដែលមានតែនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះប៉ុណ្ណោះ ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា កិច្ចការរបស់យើង និង សិរីល្អរបស់យើងគឺ ‹ ដើម្បីនាំឲ្យមានអមតភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្ស › [ ម៉ូសេ ១:៣៩ ] ។ ប្រសិនបើគ្មានជីវិតរមែងស្លាប់ទេ ពរជ័យដ៏មហិមាពុំអាចសម្រេចបានឡើយ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ពិភពលោកត្រូវបានបង្កើតឡើង ហើយដាក់ឲ្យមានបុត្រាបុត្រីព្រះរស់នៅទីនោះ ហើយពួកគេត្រូវបានប្រទានឲ្យនូវឯកសិទ្ធដើម្បីឆ្លងកាត់ជីវិតរមែងស្លាប់ ជាមួយនឹងអំណោយនៃសិទ្ធិជ្រើសរើស ។ ដោយសារអំណោយនេះ ពួកគេជ្រើសរើសល្អ ឬ ជ្រើសរើសអាក្រក់ ហើយទទួលបានរង្វាន់ដែលសមនឹងទទួលនៅក្នុងភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ ដោយសារតែអំពើរំលងរបស់អ័ដាម យើងមកកើតនៅទីនេះក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ។ …

« ការធ្លាក់នៃមនុស្សកើតឡើងជាពរជ័យដែលមិនអាចមើលឃើញ ហើយជាមធ្យោបាយមួយដើម្បីចម្រើនគោលបំណងរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងភាពរីកចម្រើននៃមនុស្ស ដែលមិនមែនជាមធ្យោបាយដើម្បីបង្អាក់ដំណើររបស់ពួកគេនោះឡើយ » ( Doctrines of Salvation, comp. Bruce R. McConkie វ៉ុល ៣ [ ១៩៥៤–៥៦ ] ១:១១៣–១៤ ) ។

បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

ហេតុអ្វីបានវាជារឿងត្រឹមត្រូវដែលចាត់ទុកការធ្លាក់របស់អ័ដាម និង អេវ៉ា ថាជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៅក្នងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះ ? ( ការធ្លាក់របស់អ័ដាម និង អេវ៉ា បានអនុញ្ញាតឲ្យកូនវិញ្ញាណរបស់ព្រះទទួលបានរូបកាយខាងសាច់ឈាម ហើយធ្វើឲ្យពួកគេរីកចម្រើន ព្រមទាំងប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ) ។

សូមឲ្យសិស្សមើលនៅក្នុង ប្រអប់ « ការបង្រៀនពីការធ្លាក់ » នៅទំព័រ ៥០ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ បន្ទាប់មកសូមឲ្យសិស្សពន្យល់អំពីគោលលទ្ធិនៃការធ្លាក់ជាពាក្យពេចន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ទៅកាន់អ្នកដែលអង្គុយក្បែរខ្លួន ។

ជីវិតរបស់យើងនៅលើផែនដី

សូមបង្ហាញវីដេអូ « The Plan of Salvation » ( ៤:៣០ ) ឬ ឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវប្រសាសន៍ដកស្រង់ខាងក្រោមដោយប្រធាន ប៊យដ៏ ឃេ ផាកកឺ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖ សូមឲ្យសិស្សស្វែងរកមុខងារទាំងបី ដែលជានិមិត្តរូបនៃផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ៖

« ផែនការនៃការប្រោសលោះ ដែលបានបែកចែកជាបីផ្នែក អាចប្រដូចទៅនឹងមុខងារទាំងបីធំៗ ។ មុខងារទី ១ ត្រូវបានដាក់ឈ្មោះថា ‹ ជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ › ។ បទគម្ពីរពិពណ៌នាវាថាជាសណ្ឋានដើម ( សូមមើល យូដាស ១:៦, អ័ប្រាហាំ ៣:២៦, ២៨ ) ។ មុខងារទី ២ ចាប់ពីកំណើតរហូតដល់ពេលដំណើររស់ឡើងវិញ គឺជា ‹ សណ្ឋានទីពីរ › ។ និង មុខងារទី ៣ ត្រូវបានហៅថា ‹ ជីវិតក្រោយពីស្លាប់ › ឬ ‹ ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច › ។

« នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ យើងគឺដូចជាតួសម្ដែងដែលដើរចូលទៅក្នុងរោងល្ខោននៅចំពេលដែលវាំងននបើកឡើងក្នុងការសម្ដែងទីពីរ ។ យើងបានខកខានការសម្ដែងទី ១ ។ ដំណើររឿងមាននូវផែនការអាក្រក់ និង តួអាក្រក់ជាច្រើនបូករួមបញ្ចូលគ្នា ដែលធ្វើឲ្យមានការពិបាកក្នុងការដឹងថានរណាទាក់ទងជាមួយនរណា ហើយអ្វីទាក់ទងជាមួយអ្វី នរណាជាវីរជន និង នរណាជាមនុស្សកំណាច ។ វាកាន់តែមានភាពសាំញ៉ាំទៅទៀត ព្រោះយើងពុំគ្រាន់តែជាអ្នកទស្សនានោះទេ ដ្បិតយើងគឺជាតួអង្គក្នុងល្ខោន នៅលើឆាក និង រួមចំណែកក្នុងរឿងទាំងមូល !

« ជាផ្នែកមួយនៃផែនការដ៏អស់កល្បជានិច្ច ការចងចាំអំពីជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ ដែលជាមុខងារទី ១ នោះ ត្រូវបានបិទបាំងដោយសារវាំងនន ។ ដោយសារតែយើងបានចូលមកក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នៅពេលដើមដំបូងនៃមុខងារទី ២ ដោយពុំចងចាំអំពីមុខងារទី ១ ទើបនោះមិនគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេថាហេតុអ្វីបានជាមានការលំបាកដើម្បីយល់ថាអ្វីកំពុងកើតឡើងនោះ ។ …

« ប្រសិនបើអ្នករំពឹងថានឹងជួបតែភាពងាយស្រួល និងភាពសុខសាន្ត ព្រមទាំងភាពសុខស្រួលក្នុងមុខងារទី ២ នោះអ្នកនឹងពិតជាបរាជ័យជាក់ជាមិនខាន ។ អ្នកនឹងយល់បន្តិចបន្តួចអំពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើង និង អំពីមូលហេតុដែលអ្វីទាំងនោះត្រូវបានទុកឲ្យកើតឡើង ។

« ចូរចងចាំអំពីរឿងនេះ ! សាច់រឿង ‹ ហើយពួកគេទាំងអស់គ្នាបានរស់នៅដោយសប្បាយរីករាយជាដរាបតទៅ › គឺពុំដែលបានសរសេរជាផ្នែកនៃមុខងារទីពីរនេះទេ ។ សាច់រឿងនោះមាននៅក្នុងមុខងារទីបី គឺពេលដែលអាថ៌កំបាំងទាំងឡាយត្រូវបានលាតត្រដាង ហើយអ្វីគ្រប់យ៉ាងត្រូវបានដាក់ឲ្យរៀបរយ ។ …

« មានអ្វីមួយកើតឡើងនៅក្នុងនាដកថាដ៏អស្ចារ្យនេះ គឺឈុតឆាករំជើបរំជួលអស់ពេលជាយូរលង់ណាមកហើយ ។ វាបង្ហាញដោយសង្ខេបអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងមុខងារទី ១—ដែលជាជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ ។ ទោះជាពុំមានសេចក្ដីលម្អិតច្រើនក៏ដោយ នាដកថាធ្វើឲ្យយល់ច្បាស់អំពីគោលបំណងទាំងស្រុង ហើយវាបើកបង្ហាញយ៉ាងពេញលេញអំពីផែនការដែលជួយអ្នកដឹងថាតើជីវិតនេះគឺដើម្បីអ្វី ។

« អ្នកគួរតែបានដឹងហើយថា នាដកថានោះគឺជាបទគម្ពីរទាំងឡាយ—ដែលជាវិវរណៈ ។ សូមអានវា ។ សូមសិក្សាវា ។ វាប្រាប់អ្នកថាតើមនុស្សជានរណា ហេតុអ្វីបានជាព្រះ ‹ ទ្រង់នឹករឭកដល់គេ › និង ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវបានបង្កើតឡើង ‹ ឲ្យទាបជាងពួកទេវតាតែបន្តិច › ក៏បាន ‹ បំពាក់… សិរីល្អ និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះឲ្យ ទុកជាមកុដ › ( ទំនុកដំកើង ៨:៤–៥ ) ។

« ព្រះគម្ពីរប្រាប់អំពីសេចក្ដីពិត ។ អ្នកអាចរៀនចេញពីព្រះគម្ពីរអំពីមុខងារទាំងបី ដើម្បីបានការយល់ដឹង និង ការដឹកនាំនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។ ព្រះគម្ពីរបើកសម្ដែងថា ‹ អ្នករាល់គ្នាក៏បាននៅជាមួយព្រះវរបិតាដែរ ជាអ្វីដែលជាព្រះវិញ្ញាណ គឺជាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីពិត

« ‹ ហើយសេចក្ដីពិតគឺជាការចេះដឹងអំពីការណ៍ទាំងឡាយដែលមាននៅពេលនេះ និង ការណ៍ទាំងឡាយដែលមានមកហើយ ហើយនឹងការណ៍ទាំងឡាយដែលនឹងមានខាងមុខ › ( គ. និង ស. ៩៣:២៣–២៤ ) » ( ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ « The Play and the Plan » [Church Educational System fireside ថ្ងៃទី ៧ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៥ ] ទំព័រ ២–៣, si.lds.org ) ។

បន្ទាប់មក សូមសួរសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ ៖

តើមុខងារទាំងបីធ្វើជានិមិត្តរូបនៃធាតុមួយចំនួន ក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះបានតាមរបៀបណា ?
យោងតាមការប្រដូចនេះ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សជាច្រើនពិបាកយល់អំពីគោលបំណងនៃជីវិតលើផែនដី ?
យោងតាមការប្រដូចនេះ តើយើងអាចស្វែងរកនាដកថាសម្រាប់មុខងារទាំងបីធំៗនេះបាននៅទីណា ?
តើព្រះគម្ពីរអាចជួយបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ យល់អំពីគោលបំណងក្នុងផែនការរបស់ព្រះបានកាន់តែច្បាស់យ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមពន្យល់សិស្សថា នៅពេលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបង្រៀនអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ពួកគេជួយសាសនាគន់ការីឲ្យយល់អំពីគោលបំណងនៃជីវិតរមែងស្លាប់នេះបានកាន់តែច្បាស់ ហើយអាចត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌វិញម្ដងទៀត ( សូមមើល អាលម៉ា ១២:៣២–៣៤ ) ។ សូមឲ្យសិស្សបើកទៅចំណុចក្រោមចំណងជើង « ជីវិតរបស់យើងនៅលើផែនដី » នៅទំព័រ ៥០ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ ក្រោយពីសិស្សមានពេលអានគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមសួរ ៖

តើអ្នកអាចពន្យល់អំពីគោលបំណងនៃជីវិតនេះ ក្នុងមួយ ឬ ពីរប្រយោគយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមប្រាប់សិស្សថា វាចាំបាច់ដែលសាសនាគន់ការីត្រូវយល់ថាការប្រុងប្រៀបខ្លួនរបស់យើងដើម្បីត្រឡប់ទៅឯវត្តមានរបស់ព្រះវិញ អាស្រ័យទៅលើការសម្រេចចិត្តដែលយើងធ្វើនៅក្នុងជីវិតលើផែនដី ។ ការសម្រេចចិត្តដើម្បីដើរតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ អាចជួយយើងឲ្យទៅកាន់តែជិតព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ទោះជាការរំលងព្រះបញ្ញត្តិរារាំងយើងពីការត្រឡប់ទៅក្នុងវត្តមានរបស់ទ្រង់យ៉ាងណាក៏ដោយ ។ សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖

លទ្ធផលនៃអំពើបាប ៖

បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

តើអ្វីជាលទ្ធផលនៃអំពើបាប ? ( នៅពេលចាំបាច់ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សមើលក្នុង កថាខណ្ឌទីពីរនៃចំណុច « ជីវិតរបស់យើងនៅលើផែនដី » នៅទំព័រ ៥០ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ ទោះបីជាពួកគេអាចប្រើសម្ដីខុសគ្នាមែន ក៏សិស្សគួរតែយល់អំពីសេចក្ដីពិតទាំងនេះ ៖ អំពើបាបនាំទៅរកអពមង្គល ហើយបណ្ដាលឲ្យមានអារម្មណ៍ខុសឆ្គង និង ភាពអាម៉ាស់ ។ វាធ្វើឲ្យមិនស្អាតស្អំ ព្រមទាំងមិនសក្ដិសមដើម្បីចូលក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះ ។ អំពើបាបរារាំងយើងមិនឲ្យត្រឡប់ទៅព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌វិញបានឡើយ លើកលែងតែយើងត្រូវបានអត់ទោសឲ្យប៉ុណ្ណោះ ) ។
តើការយល់ដឹងអំពីលទ្ធផលនៃអំពើបាប នឹងជួយរៀបចំខ្លួនសាសនាគន់ការីឲ្យទទួលយកសារលិខិតនៃដង្វាយធួនយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមរំឭកសិស្សថា នៅក្នុងជីវិតនេះយើងទាំងអស់គ្នាជួបប្រទះនឹងការស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ—មានន័យថា យើងបែកចេញពីវត្តមានរបស់ព្រះ ។ សូមសួរសិស្ស ៖

តើដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជួយយើងយកឈ្នះលើការស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ ហើយត្រឡប់ទៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះវិញបានយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយ អ្នកអាចចង់សួរពួកគេថាតើសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ការប្រែចិត្ត ពីធីបុណជ្រមុជទឹកដោយការពន្លិច និង អំណោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជួយយើងយកឈ្នះលើឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់ ហើយប្រុងប្រៀបខ្លួនត្រឡប់ទៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះវិញយ៉ាងដូចម្ដេច ) ។

វាចាំបាច់ដែលសិស្សត្រូវបានផ្ដល់ឱកាសឲ្យអនុវត្តការពន្យល់អំពីធាតុទាំងឡាយនៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដែលមាននៅក្នុងមេរៀននេះ ។ ការធ្វើដូចនេះជួយពួកគេយល់កាន់តែច្បាស់អំពីគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ដែលពួកគេនឹងបង្រៀនសាសនាគន់ការី ។

សូមចែកសិស្សជាគូៗ ។ សូមផ្ដល់ពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ឲ្យដៃគូទាំងអស់ រៀបចំខ្លួនបង្រៀនមេរៀនរយៈពេលប្រាំទៅដប់នាទីអំពីគោលបំណងនៃជីវិតលើផែនដី ។ សូមឲ្យសិស្សទៅ ទំព័រ ៤៩–៥០ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង រួមទាំងបទគម្ពីរចេញពីប្រអប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។ ប្រសិនប់មានពេល ពួកគេក៏អាចសិក្សា ទំព័រ ២–៩ នៅក្នុងកូនសៀវភៅអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាមានចំណងជើងថា ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ នៅពេលសិស្សរៀបចំខ្លួន សូមដើរចុះឡើង ហើយជួយពួកគេរៀបចំការពន្យល់សាមញ្ញ និង សង្ខេបមួយអំពីធាតុទាំងឡាយនៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ សូមបញ្ជាក់ម្ដងទៀតថា ការប្រើវគ្គបទគម្ពីរនៅក្នុងសារលិខិតរបស់ពួកគេ និង ការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ដែលពួកគេបង្រៀននោះ នឹងបន្ថែមអំណាចទៅលើមេរៀនដែលពួកគេបង្រៀន ។

ក្រោយពីសិស្សបានមានពេលគ្រប់គ្រាន់រៀបចំហើយ សូមចាត់តាំងដៃគូនីមួយៗឲ្យបង្រៀនដៃគូផ្សេងទៀត ។ បន្ទាប់មក សូមផ្លាស់វេនដើម្បីពួកគេឲ្យដៃគូនីមួយៗមានឱកាសបង្រៀនម្ដងម្នាក់ ។ នៅពេលដៃគូនីមួយៗបញ្ចប់ការបង្រៀនរបស់ខ្លួន សូមឲ្យពួកគេពិភាក្សាអំពីសំណួរខាងក្រោមជាមួយសិស្សដែលពួកគេបានបង្រៀន ៖

តើអ្នកបង្រៀនបានធ្វើបានល្អអ្វីខ្លះ ?
តើវិធីសាស្ត្រណាខ្លះ ដែលអាចធ្វើឲ្យការបង្រៀនមានអានុភាពកាន់តែខ្លាំង ?

បន្ទាប់ពីដៃគូទាំងអស់បានមានឱកាសអនុវត្ត និង វាយតម្លៃគ្រប់គ្នាហើយនោះ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ចែកចាយការយល់ដឹងចេញពីបទពិសោធន៍របស់ខ្លួនជាមួយនឹងមិត្តរួមថ្នាក់ ។

សូមបញ្ចប់មេរៀនដោយសរសេរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដាក់នៅលើក្ដារខៀន រួចឲ្យសិស្សពិចារណាថាតើគោលការណ៍ទាំងនេះអាចបង្កើនបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេទៅបម្រើបេសកកម្មយ៉ាងដូចម្ដេច ៖

មនុស្សគ្រប់រូបដែលអ្នកជួប គឺជាបុត្ររបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ហើយទ្រង់មានព្រះទ័យស្រឡាញ់ពួកគេ ។

មនុស្សគ្រប់រូបដែលអ្នកជួប រែកបន្ទុកនៃអពមង្គលដែលកើតចេញពីអំពើបាប ដែលមិនបានស្រាយតាមរយៈដង្វាយធួននៃការសម្អាតរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅឡើយ ។

សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយ អ្វីដែលពួកគេទទួលអារម្មណ៍ នៅពេលពួកគេពិចារណាអំពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ទាំងនេះ ។ សូមពិចារណាដល់ការបញ្ចប់មេរៀនដោយសួរ ថាតើមានសិស្សណាម្នាក់ចង់ថ្លែងទីបន្ទាល់ដល់មិត្តរួមថ្នាក់ អំពីគោលលទ្ធិទាំងឡាយដែលទាក់ទងនឹងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដែរឬទេ ។

ការអញ្ជើញឲ្យអនុវត្ត

បន្តធ្វើឲ្យល្អឡើង ។ ទាំងគ្រូបង្រៀន ទាំងអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ត្រូវតែរៀនគោលការណ៍នៃការបង្រៀនដ៏មានប្រសិទ្ធភាព និង មានជំនាញខាងការបង្រៀនដ៏មានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងប៉ិនប្រសប់មួយបន្ទាត់ម្តងៗ តាមរយៈការសិក្សា សេចក្ដីជំនឿ អនុវត្តន៍ និង បទពិសោធន៍ ។ គោលដៅរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាគ្រប់រូប គួរតែជាការតំណាងដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោក និង ជា « គ្រូមកពីព្រះពិត » ( យ៉ូហាន ៣:២ ) ។ អ្នកទាំងឡាយណាដែលអំពាវនាវដល់ព្រះអម្ចាស់ជាប្រចាំ នឹងទទួលបានជំនួយពីទ្រង់នៅពេលពួកគេព្យាយាមធ្វើឲ្យល្អឡើង ។

សូមឲ្យសិស្សពង្រឹងការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ហើយពង្រីកជំនាញនៃការបង្រៀនរបស់ខ្លួនដោយការជ្រើសរើសធ្វើតាមសកម្មភាពខាងក្រោមនេះដើម្បីធ្វើពេលចេញពីថ្នាក់រៀន ៖

សូមរំឭក « និយមន័យសំខាន់ៗ » នៅទំព័រ ៥៩–៦០ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ សូមអនុវត្តពន្យល់អំពីវាក្យសព្ទនីមួយៗជាពាក្យពេចន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ដោយប្រើសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៃសេចក្ដីពិតសាមញ្ញៗ ។
សូមមើលវគ្គបទគម្ពីរ ដែលមាននៅក្នុងប្រអប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរនៅទំព័រ ៤៩–៥០ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ សូមជ្រើសរើសវគ្គបទគម្ពីរមួយ ឬ ពីរដែលអ្នកចង់ប្រើដើម្បីបង្រៀនផ្នែកខុសផ្សេងៗគ្នានៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ រួចគូសចំណាំនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ សូមគិតដល់ការទន្ទេញវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះមួយ ឬ ពីរ ។
សូមបង្កើតគម្រោងសម្រាប់ការបង្រៀនអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ សូមគិតដល់ការប្រើគំនិតសម្រាប់ផែនការមេរៀននៅ ទំព័រ ៥៥–៥៨ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ទុកជាសេចក្ដីយោង ។
សូមគិតអំពីគ្រាមួយនៅពេលការយល់ដឹងរបស់អ្នកអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ បានប្រទានពរដល់ជីវិតរបស់អ្នក ។ សូមសង្ខេបបទពិសោធន៍នោះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សា ឬ ចែកចាយជាមួយមិត្តភក្ដិម្នាក់ ។