ការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ

សេចក្ដីផ្ដើម

អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដ៏ជោគជ័យយល់ថា « កាលណាមនុស្សណាម្នាក់និយាយ ដោយព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងនាំពាក្យទាំងនោះចូលទៅក្នុងចិត្តនៃកូនចៅមនុស្ស » (នីហ្វៃទី ២ ៣៣:១ ) ។ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពុំអាចនាំឲ្យមានពរជ័យនៃទីបន្ទាល់ និង ការប្រែចិត្តជឿដល់មនុស្សម្នាក់ទៀតដោយខ្លួនពួកគេបានឡើយ ទោះជាពួកគេមានជំនាញ ឬ មានបទពិសោធន៍ច្រើនយ៉ាងណាក្ដី ។ មានតែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចនាំឲ្យមានការប្រែចិត្តជឿដ៏ពិតបាន ។ នៅពេលសាសនាគន់ការីទទួលបានអារម្មណ៍ថាព្រះវិញ្ញាណកំពុងធ្វើការជាមួយពួកគេ ឬ នៅពេលពួកគេឃើញភស្ដុតាងនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និង សេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ នោះពួកគេត្រូវបានស្អាងឡើង ថែមទាំងរឹងមាំឡើងខាងវិញ្ញាណ រីឯសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក៏កើនឡើង ហើយពួកគេកាន់តែមានការប្រែចិត្តជឿ ។

ការរៀបចំទុកជាមុន

សូមសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤២:១៤, ៥០:១២–១៤, ១៧–២៣ ។
សូមសិក្សាបទគម្ពីរខាងក្រោមនេះ ដើម្បីស្គាល់របៀបមួយចំនួនដែលព្រះវិញ្ញាណ អាចមានអានុភាពលើទាំងអ្នកបង្រៀន និង អ្នករៀនដំណឹងល្អ ៖ លូកា ១២:១២, យ៉ូហាន ១៤:២៦, នីហ្វៃទី១ ២:១៦, នីហ្វៃទី២ ៣៣:១, អាលម៉ា ១៨:១៦, មរ៉ូណៃ ១០:៥ និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:១៤–១៥, ២៣ ។
សូមសិក្សា ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ទំព័រ ៩៤–៩៥, ១៧៩–៨២ និង ១៨៦–៩០ ។
សូមរៀបចំបង្ហាញវីដេអូ « A Man without Eloquence » ( ៦:០៦ ) ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ LDS.org ។
សូមរៀបចំបង្ហាញវីដេអូ « Teach People, Not Lessons ៖ Jynx » ( ៦:៣៤ ) The District 2 ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ youtube.com ។
សូមរៀបចំបង្ហាញវីដេអូ « Teaching about the Holy Ghost and Prayer ៖ John » ( ៥:០០ ) The District 2 ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ LDS.org ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ

សូមពន្យល់សិស្សថា ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ ធ្លាប់បានមានប្រសាសន៍អំពីការប្រែចិត្តជឿរបស់លោកលើដំណឹងល្អ និង អំពីអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលបានជួយលោកឲ្យបង្កើនទីបន្ទាល់ ។ បន្ទាប់មក សូមបង្ហាញវីដេអូ « A Man without Eloquence » ( នាទីទី ៦:០៦ ) ។ សូមឲ្យសិស្សយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើរបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណបានមានអានុភាពលើប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ ហើយបានជួយលោកឲ្យមានការប្រែចិត្តជឿ ។

បន្ទាប់ពីសិស្សបានមើលវីដេអូរួចហើយ សូមសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

តើការស្ដាប់ឮបុរសដ៏រាបសាថ្លែងទីបន្ទាល់របស់ខ្លួន បានជួយ ព្រិកហាំ យ៉ង់ មានការប្រែចិត្តជឿដ៏ពិតប្រាកដយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចេញពីបទពិសោធន៍របស់ ព្រិកហាំ យ៉ង់ តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលអ្នកបានរៀនអំពីការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ ? ( សិស្សអាចរកឃើញគោលការណ៍ទាំងនេះ ៖ ការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណអាចនាំមនុស្សទូទៅឲ្យប្រែចិត្តជឿ នៅពេលយើងបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ យើងត្រូវតែមានចិត្តស្មោះ ហើយពោលពាក្យចេញពីដួងចិត្ត យើងត្រូវតែមានចិត្តរាបសា [ សូមមើល គ. និង ស. ១៣៦:៣៣ ] ) ។

សូមផ្ដល់ពេលឲ្យសិស្សបន្តិចដើម្បីសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤២:១៤, ៥០:១៣–១៤ និង ១៧–២៣ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីណែនាំពីព្រះអម្ចាស់ទៅដល់អ្នកដែលបង្រៀនដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។ បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

តើគោលការណ៍នៃការបង្រៀនដំណឹងល្អណាខ្លះ ដែលត្រូវបានប្រទានឲ្យនៅក្នុងវិវរណៈនេះ ? ( ទាំងនេះគឺជាចម្លើយត្រឹមត្រូវបីបួន ដែលសិស្សអាចនឹងឆ្លើយ ។ ចម្លើយគួរតែរួមមាននូវគោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បង្គាប់ថា ដំណឹងល្អត្រូវតែបានបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ ហើយមិនមែនតាមរបៀបណាផ្សេងពីនេះឡើយ ) ។
ស្របតាម គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥០:២២ តើមានអ្វីកើតឡើងនៅពេលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ ? ( ទាំងអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និង សាសនាគន់ការី « យល់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយទាំងពីរនាក់ត្រូវបានស្អាងឡើង ហើយត្រេកអរជាមួយគ្នា » ។ សូមស្រាយបំភ្លឺដល់សិស្សថា ការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណអាចកើតឡើងតែនៅពេលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មានវត្តមាន ហើយត្រូវបានទទួលអារម្មណ៍ដោយអ្នកបង្រៀន អ្នករៀន ឬ ទាំងពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ ។ សូមគិតអំពីការសរសេរគោលការណ៍នេះ នៅលើក្ដារខៀន ) ។

សូមរំឭកសិស្សថា វត្តមានរបស់ព្រះវិញ្ញាណពុំតែងតែបង្ហាញតាមរយៈការរំជួលចិត្ត ឬ ការស្រក់ទឹកភ្នែកនោះទេ ។ បើចាំបាច់ សូមអានឲ្យសិស្សស្ដាប់ ប្រសាសន៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ ៖

« ខ្ញុំសូមដាស់តឿនទៅលើប្រធានបទនេះ ។ … ខ្ញុំបានព្រួយបារម្ភ នៅពេលវាកើតឡើងថា ការរំជួលចិត្តដ៏ខ្លាំង ឬ ទឹកភ្នែកស្រក់ដោយឯកឯងនោះ ត្រូវបានគិតថាជាវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណ ។ ប្រាកដណាស់ថា ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់អាចនាំឲ្យមានអារម្មណ៍រំជួលដ៏ខ្លាំង រួមមានទាំងការស្រក់ទឹកភ្នែក ប៉ុន្តែ នោះជាការបង្ហាញខាងក្រៅដែលពុំគួរភាន់ច្រឡំនឹងវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើយ ។

« អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ខ្ញុំបានមើលបងប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំជាច្រើន ហើយយើងបានចែកចាយបទពិសោធន៍ដ៏កម្រ ហើយមិនអាចពិពណ៌នាបានដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ បទពិសោធន៍ទាំងនោះមានភាពខុសប្លែកពីគ្នា បទពិសោធន៍នីមួយៗមានលក្ខណៈពិសេសផ្ទាល់ខ្លួន ហើយគ្រាដ៏ពិសិដ្ឋបែបនេះអាចមាន ឬគ្មានការសម្រក់ទឹកភ្នែកឡើយ ។ ជាញឹកញាប់វាមានការសម្រក់ទឹកភ្នែក ប៉ុន្តែពេលខ្លះវាមាននូវភាពស្ងប់ស្ងាត់ទាំងស្រុង ។ ពេលខ្លះទៀត វាមាននូវអំណរ ។ វាតែងតែមាននូវការបង្ហាញដ៏អស្ចារ្យអំពីសេចក្ដីពិត អំពីវិវរណៈទៅកាន់ដួងចិត្ត » (« Eternal Investments » [address to Church Educational System religious educators ថ្ងៃទី ១០ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៨៩ ] ទំព័រ ៣, si.lds.org ) ។

ដើម្បីជួយសិស្សយល់កាន់តែច្បាស់ អំពីរបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចមានអានុភាពលើទាំងអ្នកបង្រៀន និង អ្នករៀន នោះសូមសរសេរសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ឬ សរសេរនៅក្រដាសរួចចែកឲ្យពួកគេ ។ ( កំណត់ចំណាំ ៖ សូមផ្ដល់ឲ្យសិស្សតែសេចក្ដីយោងប៉ុណ្ណោះ ពាក្យពេចន៍នៅក្នុងវង់ក្រចកគឺសម្រាប់ជាជំនួយដល់គ្រូ ) ៖

លូកា ១២:១២ ( បង្រៀនអំពីអ្វីដែលត្រូវនិយាយ )
យ៉ូហាន ១៤:២៦ ( នាំយកអ្វីគ្រប់យ៉ាងចូលមកក្នុងការចងចាំ )
នីហ្វៃទី១ ២:១៦ ( បន្ទន់ចិត្ត )
នីហ្វៃទី២ ៣៣:១ ( នាំយកសេចក្ដីពិតទៅកាន់ដួងចិត្ត )
អាលម៉ា ១៨:១៦ ( ជួយឲ្យញាណដឹងគំនិតរបស់មនុស្សទូទៅ )
មរ៉ូណៃ ១០:៥ ( ថ្លែងសាក្សីអំពីសេចក្ដីពិតគ្រប់យ៉ាង )
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:១៤–១៥, ២៣ ( បំភ្លឺគំនិត ផ្ដល់ឲ្យមានអំណរ និង សេចក្ដីសុខសាន្ត )

សូមចាត់ឲ្យសិស្សសិក្សា វគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះជាគូៗ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់នៅក្នុងដៃគូនីមួយៗ ស្វែងរករបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចមានអានុភាពលើអ្នកបង្រៀន ទន្ទឹមនឹងពេលដែលសិស្សម្នាក់ស្វែងរករបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចមានអានុភាពលើបុគ្គលដែលជាអ្នករៀន ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យពួកគេពិភាក្សាជាមួយគ្នា អំពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ។ បន្ទាប់ដៃគូនីមួយៗបានមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីពិភាក្សាអំពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនហើយនោះ សូមសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ដើម្បីជួយពួកគេវិភាគបន្ថែមលើអ្វីដែលពួកគេបានអាន ៖

ស្របតាមខគម្ពីរដែលអ្នកបានសិក្សា តើរបៀបមួយចំនួនណាខ្លះ ដែលព្រះវិញ្ញាណមានអានុភាពលើជនដែលអ្នកបង្រៀន ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយ អ្នកអាចសួរថាតើពួកគេបានរកឃើញចម្លើយរបស់ពួកគេនៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរណាខ្លះ ) ។
តើព្រះវិញ្ញាណមានអានុភាពលើមនុស្សទូទៅ ឲ្យមានការប្រែចិត្តជឿលើដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ?
តើវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះ បង្ហាញអំពីមូលហេតុបានជាវាមានសារៈសំខាន់ចំពោះអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដែលត្រូវបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច ?

ការយាងអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណ នៅពេលអ្នកបង្រៀន

សូមប្រាប់សិស្សរបស់អ្នកថា ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង មានចំណុចមួយចំនួន ដែលពន្យល់អំពីកិច្ចការដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាអាចធ្វើ ដើម្បីអញ្ជើញឲ្យមានការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណនៅពេលពួកគេបង្រៀន ។ សូមបំបែកសិស្សរបស់អ្នកចេញជាក្រុមតូចៗ ដែលមានសមាជិកក្រុមមិនលើសពីបួននាក់ឡើយ ។ សូមចាត់ឲ្យក្រុមនីមួយៗ សិក្សាចំណុចមួយក្នុងចំណោមចំណុចខាងក្រោមនៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ៖

« របៀបចាប់ផ្ដើមការបង្រៀន » ទំព័រ ១៨០–៨១ ( ដោយមិនរាប់បញ្ចូលប្រអប់សកម្មភាព )
« សម្របសម្រួលការបង្រៀនរបស់អ្នក ដើម្បីបំពេញតាមសេចក្ដីត្រូវការ » ទំព័រ ១៨១–៨២ ( ដោយមិនរាប់បញ្ចូលប្រអប់សកម្មភាព និង ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ )
« បង្រៀនដើម្បីឲ្យមានការយល់ដឹង » ទំព័រ ១៨៦–៨៧ ( ដោយមិនរាប់បញ្ចូលប្រអប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ )
« ស្ដាប់ » ទំព័រ ១៨៩–៩០ ( ដោយមិនរាប់បញ្ចូលប្រអប់សកម្មភាព )

សូមសរសេរសេចក្ដីណែនាំខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅលើក្ដារខៀនដើម្បីឲ្យក្រុមទាំងអស់ដឹងអំពីកិច្ចការ ដែលពួកគេត្រូវធ្វើ ៖

សូមអានចំណុចរបស់អ្នកនៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។

សូមពិភាក្សានៅក្នុងក្រុមរបស់អ្នកថាតើគោលការណ៍ណាខ្លះដែលអ្នកបានអាន ដែលអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាធ្វើជាអ្នកបង្រៀនកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព ហើយមានព្រះវិញ្ញាណគង់ជាមួយនៅពេលពួកគេបង្រៀន ។

បន្ទាប់ពីបានទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់មកពីក្រុមនីមួយៗសង្ខេបថាតើ ជំនាញដែលពួកគេបានអាននោះ អាចរួមចំណែកនៅក្នុងសមត្ថភាពរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាក្នុងការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធយ៉ាងដូចម្ដេច ។ សូមចាត់ឲ្យសិស្សម្នាក់ សរសេរសេចក្ដីសង្ខេបអំពីចំណុចសំខាន់នានានៅលើក្ដារខៀន ។ នៅពេលក្រុមទាំងអស់សង្ខេបគំនិតរបស់ពួកគេ សូមគិតអំពីការសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

តើការចាប់ផ្ដើមមេរៀនទៅតាមរបៀបមួយដ៏ត្រឹមត្រូវ អាចអញ្ជើញយាងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យមានវត្តមាននៅក្នុងមេរៀនយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើការធ្វើឲ្យសារលិខិតនៃដំណឹងល្អមានសភាពសាមញ្ញ អាចអញ្ជើញយាងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យបង្រៀន ហើយស្អាងសាសនាគន់ការីយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើការធ្វើឲ្យមេរៀនផ្ដោតសំខាន់ទៅលើសេចក្ដីត្រូវការរបស់សាសនាគន់ការី អាចអញ្ជើញយាងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើការស្ដាប់អ្វីដែលសាសនាគន់ការីនិយាយ រួមចំណែកក្នុងសមត្ថភាពរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាក្នុងការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច ?

« ស្វែងរក » គ្រូអាចបង្កើនប្រសិទ្ធភាពនៃវគ្គបទគម្ពីរ ការបង្ហាញវីដេអូ និង ប្រសាសន៍ដកស្រង់នានាដោយណែនាំសិស្សទុកជាមុនអំពីអ្វីដែលពួកគេគួរតែស្វែងរក នៅពេលពួកគេទស្សនា ឬ អាន ។ គ្រូអាចធ្វើកិច្ចការនេះបានដោយសរសេរនៅលើក្ដារខៀន នូវការណ៍ជាក់លាក់មួយចំនួនដែលសិស្សអាចស្វែងរក ឬ ចោទជាសំណួរដើម្បីពិចារណា ។ ការធ្វើបែបនេះបង្កើនលទ្ធភាពមួយ ដែលសិស្សនឹងរកឃើញ ហើយរៀនចេះចំណុចទាំងឡាយដែលទាក់ទងគ្នា និង សំខាន់ ។

ដើម្បីជួយសិស្សឃើញថាតើជំនាញនៃការបង្រៀនខាងលើមានសភាពដូចម្ដេចនោះ សូមបង្ហាញវីដេអូ « Teach People, Not Lessons: Jynx » ( ៦:៣៤ ) ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យស្វែងរកភស្ដុតាង ដែលបង្ហាញថាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ ។ សិស្សអាចនឹងមើលស្វែងរក របៀបដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានប្រើជំនាញនានា ដែលសិស្សបានសិក្សានៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង និង របៀបដែលជំនាញទាំងនេះ បានអញ្ជើញយាងព្រះវិញ្ញាណទៅក្នុងការបង្រៀនរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។

បន្ទាប់ពីសិស្សបានមើលវីដេអូរួចហើយ សូមពិភាក្សាអំពីសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

តើអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានធ្វើដូចម្ដេចនៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ខ្លួន ដែលបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ ?
តើមានភស្ដុតាងអ្វីដែលអ្នកបានឃើញ ដែលថាអ៊ំស្រី ជីនស៍ បានរៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ ?

ពីមុនបន្តមេរៀនទៅមុខទៀត សូមឲ្យពេលសិស្សបន្តិចដើម្បីសរសេរចម្លើយចំពោះសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

តើអ្នកនឹងអនុវត្តគោលការណ៍ ដែលយើងបានពិភាក្សានៅក្នុងមេរៀននេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?

ការជួយសាសនាគន់ការីឲ្យស្គាល់ព្រះវិញ្ញាណ

សូមឲ្យសិស្សបីបួននាក់ដាក់វេនគ្នា អានឮៗនៅក្នុងចំណុច « ព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណក្នុងការផ្លាស់គំនិត » នៅទំព័រ ៩៤–៩៥ នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ( ដោយមិនរាប់បញ្ចូលប្រអប់សកម្មភាព និង ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ) ឡើយ ។ សូមឲ្យសិស្សឯទៀតៗក្នុងថ្នាក់អានតាម ហើយគូសចំណាំឃ្លាដែលពិពណ៌នាអំពីអ្វីដែលសាសនាគន់ការីត្រូវតែទទួលអារម្មណ៍ ដើម្បីឲ្យមានការប្រែចិត្តជឿ ។ បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

តើសាសនាគន់ការីត្រូវតែទទួលអារម្មណ៍ដូចម្ដេច ដើម្បីមានការប្រែចិត្តជឿ ? ( សូមប្រាកដថា សិស្សរកឃើញគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ ប្រសិនបើសាសនាគន់ការីទទួលអារម្មណ៍ថាព្រះវិញ្ញាណធ្វើការជាមួយពួកគេ នោះពួកគេនឹងកាន់តែមានការប្រែចិត្តជឿទៅលើដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ) ។
តើអ្នកអាចប្រាប់បានថា សាសនាគន់ការីម្នាក់កំពុងទទួលអារម្មណ៍នៃអានុភាពពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ចម្លើយដែលអាចឆ្លើយ ៖ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទទួលអារម្មណ៍ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ សាសនាគន់ការីមានអារម្មណ៍ល្អក្នុងការសួរសំណួរ ចង់រៀនបន្ថែម ព្រមទាំងមានឆន្ទៈធ្វើ ហើយគោរពតាមការតាំងចិត្ត មានការយល់ដឹង ទទួលបានអារម្មណ៍នៃអំណរ និង មានភាពជិតស្និទ្ធទៅនឹងព្រះ និង មានមិត្តភាពកាន់តែស្អិតរមួតរវាងអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និង សាសនាគន់ការី ) ។
អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ បានបង្រៀនថា « បទពិសោធន៍ទាំងឡាយជាមួយព្រះវិញ្ញាណ កើតមានដោយស្វ័យប្រវត្តិនៅពេលបុគ្គលម្នាក់មានឆន្ទៈដកពិសោធន៍លើព្រះបន្ទូល » ( « Now Is the Time » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ៧៥ ) ។ តើអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាអាចធ្វើអ្វី ដើម្បីលើកទឹកចិត្តសាសនាគន់ការីឲ្យដកពិសោធន៍លើព្រះបន្ទូល ?

សូមពន្យល់សិស្សថា កិច្ចការដ៏លំបាកមួយរបស់ពួកគេក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា គឺត្រូវជួយសាសនាគន់ការីស្គាល់ការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយបន្ទាប់មកជួយពួកគេឲ្យប្រព្រឹត្តតាមគំនិត និង អារម្មណ៍ទាំងនោះ ។ ដោយសារការបំផុសគំនិតតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាអាចដឹងថាតើការបំផុសគំនិតខាងវិញ្ញាណណាមួយ ដែលសាសនាគន់ការីត្រូវទទួលបានដើម្បីមានការប្រែចិត្តជឿ ហើយពួកគេអាចសម្រួលឲ្យមានបរិយាកាស ដែលការបំផុសគំនិតប្រភេទនោះអាចកើតឡើងបាន ។

ដើម្បីបង្ហាញអំពីរបៀបដែលការណ៍នេះអាចកើតឡើងបាន សូមបង្ហាញវីដេអូ « Teaching about the Holy Ghost and Prayer: John » ( ៥:០០ ) ។ សូមឲ្យសិស្សស្វែងរករបៀបដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា បានជួយ ចន ឲ្យរៀនស្គាល់ព្រះវិញ្ញាណ ។

បន្ទាប់ពីសិស្សបានមើលវីដេអូរួចហើយ សូមសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

តើអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា បានជួយ ចន ឲ្យស្គាល់ព្រះវិញ្ញាណតាមរបៀបណា ?
តើអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីជួយ ចន ដឹងអំពីរបៀបទទួលបានចម្លើយពីព្រះអម្ចាស់ ?

សូមឲ្យសិស្សអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១:១២ រួចក្រោយមកឲ្យពួកគេពិភាក្សាជាដៃគូ អំពីសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

ប្រសិនបើសាសនាគន់ការីបានសួរអ្នក ថាតើអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានសភាពដូចម្ដេចនោះ តើ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១:១២ ជួយអ្នកក្នុងការឆ្លើយយ៉ាងដូចម្ដេច ?

ការប្រព្រឹត្តតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណ

សូមបង្ហាញប្រសាសន៍ដកស្រង់ខាងក្រោម រួចសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌ ពុំមែនជារឿងធម្មតានោះទេ ។ វាគឺជាឯកសិទ្ធិដ៏ពិសិដ្ឋមួយ ។ វាផ្អែកទៅលើគោលការណ៍ ដែលពុំផ្លាស់ប្ដូរដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ យើងទទួលបានជំនួយពីព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌របស់យើងជាការឆ្លើយតបដល់សេចក្ដីជំនឿ ការគោរពប្រតិបត្តិ និង ការប្រើប្រាស់សិទ្ធិជ្រើសរើសដ៏ត្រឹមត្រូវ » ( រីឆាដ ជី ស្កត « How to Obtain Revelation and Inspiration for Your Personal Life » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៤៧ ) ។

បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

តើទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ ក្លាយជារឿងធម្មតាតាមរបៀបណា ? តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីធ្វើឲ្យការអធិស្ឋានរបស់យើងកាន់តែមានន័យ ?
តើវាមានន័យដូចម្ដេចចំពោះអ្នកដែលថា « យើងទទួលបានជំនួយពីព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌របស់យើងជាការឆ្លើយតបដល់សេចក្ដីជំនឿ ការគោរពប្រតិបត្តិ និង ការប្រើប្រាស់សិទ្ធិជ្រើសរើសដ៏ត្រឹមត្រូវ » ? ( ទោះជាសិស្សអាចឆ្លើយខុសគ្នា ក៏ពួកគេអាចនឹងឆ្លើយស្រដៀងទៅនឹងចំណុចខាងក្រោមដែរ ៖ យើងទទួលបានជំនួយពីព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌របស់យើងនៅពេលយើងបង្កើនសេចក្ដីជំនឿ ការគោរពប្រតិបត្តិ និង ការប្រើប្រាស់សិទ្ធិជ្រើសរើសដ៏ត្រឹមត្រូវ ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។

ដើម្បីជួយសិស្សយល់កាន់តែច្បាស់អំពីគោលការណ៍នេះ សូមបង្ហាញប្រសាសន៍ដកស្រង់ចំនួនពីរខាងក្រោមដោយប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ រួចសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់ ៖

« ព្រះសូរសៀងនៃព្រះវិញ្ញាណមានព្រះបន្ទូលដោយស្រទន់ ដែលបំផុសគំនិតឲ្យអ្នកធ្វើនូវអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើ ឬ ថ្លែងនូវអ្វីដែលអ្នកត្រូវថ្លែង ឬ អាចដាស់តឿន ឬ ព្រមានដល់អ្នក ។

« នៅពេលអ្នកបដិសេធ ឬ មិនគោរពប្រតិបត្តិតាមការបំផុសគំនិតទាំងនេះ ព្រះវិញ្ញាណនឹងចេញពីអ្នក ។ វាគឺជាជម្រើស—ដែលជាសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់អ្នក » ( « Personal Revelation: To Be in the Kingdom and of the Kingdom » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ទំព័រ ៦០ ) ។

« ព្រះវិញ្ញាណពុំទាញការយកចិត្តទុកដាក់របស់យើង ដោយការស្រែក ឬចាប់រលាក់ដៃយើងធ្ងន់ៗនោះទេ ។ តែទ្រង់ខ្សឹបវិញ ។ ទ្រង់បបោសអង្អែលដោយថ្មមៗ ដែលប្រសិនបើយើងខ្វល់អំពល់ នោះយើងពុំអាចទទួលអារម្មណ៍ពីទ្រង់សោះឡើយ ។ …

« ពេលខ្លះ ទ្រង់នឹងប៉ះខ្លាំងល្មមដើម្បីនឹងឲ្យយើងចាប់អារម្មណ៍ស្ដាប់ ។ តែភាគច្រើនបំផុត ប្រសិនបើយើងមិនស្ដាប់ដល់អារម្មណ៍ដ៏ស្រទន់នោះទេ ព្រះវិញ្ញាណនឹងចាកចេញ ហើយចាំទាល់តែយើងមករកទ្រង់ ហើយស្ដាប់វិញ » (« The Candle of the Lord » Ensign ខែ មករា ឆ្នាំ ១៩៨៣ ទំព័រ ៥៣ ) ។

តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះ ចេញពីការបង្រៀននេះរបស់ប្រធាន ផាកកឺ ?
ដោយសារតែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានព្រះបន្ទូលដោយស្រទន់ តើមានអ្វីខ្លះដែលធ្វើឲ្យមានការលំបាកក្នុងការស្ដាប់ ឬ ស្គាល់ព្រះវិញ្ញាណក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ ?

នៅពេលសិស្សឆ្លើយ សូមពិចារណាដល់ការពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលការប្រើឧបករណ៍ចល័តអេឡិចត្រូនិកហួសប្រមាណ អាចនាំឲ្យមានការលំបាកក្នុងការស្គាល់ព្រះវិញ្ញាណ ។ ( ដើម្បីសិក្សាបន្ថែមអំពីប្រធានបទនេះ សូមមើល អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ « Be Still, and Know That I Am God » [ ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានប្រព័ន្ធអប់រំសាសនាចក្រសម្រាប់ពួកយុវមជ្ឈិមវ័យ ថ្ងៃទី ៤ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៤ ] ) ។

បន្ទាប់មក សូមពិចារណាដល់ការអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

« ការបន្ទាបខ្លួន គឺចាំបាច់ចំពោះតម្រូវការឲ្យមានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ។ ការបន្ទាបខ្លួនគឺជាការចុះចូល ។ ការបន្ទាបខ្លួនអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណងាយអប់រំអ្នក ហើយត្រូវបានបង្រៀនចេញពីប្រភពដ៏បំផុសគំនិតដោយព្រះអម្ចាស់ ដូចជាព្រះគម្ពីរជាដើម ។ គ្រាប់ពូជនៃការរីកចម្រើន និង ការយល់ដឹងផ្ទាល់ខ្លួន ចេញពន្លក ហើយផ្ដល់ផ្លែផ្កានៅក្នុងដីនៃការបន្ទាបខ្លួនដ៏មានជីជាតិ ។ ផ្លែរបស់វាគឺជាចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីដឹកនាំអ្នកនៅជីវិតនេះ និង ជីវិតបន្ទាប់ ។

« បុគ្គលឆ្មើងឆ្មៃ ពុំអាចស្គាល់កិច្ចការទាំងឡាយនៃព្រះវិញ្ញាណបានឡើយ ។ ប៉ុល បានបង្រៀនសេចក្ដីពិតនេះ ដោយបានថ្លែង ៖

« ‹ ហើយបើមិនមែនជាព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះនោះក៏គ្មានអ្នកណាស្គាល់សណ្ឋានព្រះបានដែរ ។ …

« ‹ ប៉ុន្តែ មនុស្សខាងសាច់ឈាមគេមិនទទួលសេចក្តីខាងឯព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះទេ ពីព្រោះជាសេចក្តីល្ងង់ល្ងើដល់គេ ក៏រកស្គាល់មិនបានដែរ ដ្បិតត្រង់ឯសេចក្តីទាំងនោះ ត្រូវពិចារណាយល់ខាងវិញ្ញាណវិញ › ( កូរិនថូស ទី១ ២:១១, ១៤ ) » ( « Acquiring Spiritual Knowledge » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ៨៧ ) ។

តើការបន្ទាបខ្លួនដើរតួយ៉ាងដូចម្ដេច ចំពោះលទ្ធភាពរបស់យើងក្នុងការទទួលបាន និង ស្គាល់ការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណ ?
តើអ្នកធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ ក្នុងកាលដែលអ្នកត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណដែរឬទេ ? តើវាមានសភាពដូចម្ដេចដែរ ? តើអ្នកបានដឹងថា នោះជាព្រះវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ? ( សូមមើល មរ៉ូណៃ ៧:១៣ ) ។

ប្រសិនបើមានពេល សូមបែងចែកសិស្សទាំងអស់ជាពីរក្រុម ។ សូមពន្យល់សិស្សរបស់អ្នកថា ពួកគេនឹងស្វែងរកករណីសិក្សាបទគម្ពីរចំនួនពីរ ដើម្បីឃើញអំពីរបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណរបស់អម្ចាស់បានដឹកនាំកិច្ចការនៃអ្នកបម្រើទ្រង់ ។ សូមឲ្យសិស្សមួយក្រុមអាន កិច្ចការ ៤:៥–១៣ ។ សូមប្រាប់ក្រុមនេះថានៅក្នុង កិច្ចការ ៣ ពេត្រុស និង យ៉ូហានបានព្យាបាលបុរសម្នាក់ ។ នៅក្នុង កិច្ចការ ៤ ពួកលោកត្រូវគេចាប់ខ្លួន ហើយនាំទៅមុខថ្នាក់ដឹកនាំពួកយូដា ដើម្បីសួរចម្លើយអំពីការព្យាបាលនោះ ។ សូមឲ្យសិស្សមួយក្រុមទៀតសិក្សា កិច្ចការ ១៦:៦-១៥ ។ សូមប្រាប់ក្រុមនេះថា ខគម្ពីរទាំងនេះប្រាប់អំពីប៉ុល នៅអំឡុងដំណើរជីវិតជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់លោក ។ សូមចាត់ឲ្យក្រុមទាំងពីរស្វែងរករបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បានជួយទាំងពេត្រុស និង ប៉ុល ក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អ ។ បន្ទាប់ពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍អំពីរបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានដឹកនាំពេត្រុស និង ប៉ុល រៀងៗខ្លួន ។ បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖

តើពេត្រុស និង ប៉ុល បានប្រើសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់ខ្លួន ដើម្បីធ្វើតាមការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើមានភស្ដុតាងអ្វីដែលបង្ហាញថា ពេត្រុស និង ប៉ុល បានធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណ ?
តើមានអ្វីពិសេសបានកើតឡើងចំពោះពេត្រុសនៅក្នុង កិច្ចការ ៤ និងចំពោះ ប៉ុល នៅក្នុង កិច្ចការ ១៦ ដោយសារតែពួកលោកបានធ្វើតាមការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណនោះ ?
តើអ្នកបានទទួលពរជ័យអ្វីខ្លះ តាមរយៈការធ្វើតាមការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណ ?

ទីបន្ទាល់របស់សិស្ស ។ សិស្សទាំងឡាយអាចយល់កាន់តែច្បាស់ថែមទៀត អំពីរបៀបដែលគោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ អាចត្រូវបានអនុវត្ត និង បានទទួលអារម្មណ៍បំផុសគំនិតបន្ថែមទៀត ដើម្បីអនុវត្តវានៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេស្តាប់ឮ គ្រូ ព្រមទាំងសិស្សឯទៀត ថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីតម្លៃនៃគោលការណ៍ទាំងនោះ ។ គ្រូបង្រៀនអាចលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យថ្លែងទីបន្ទាល់អំពី សេចក្ដីពិតដំណឹងល្អ តាមរយៈការសួរសំណួរដែលអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍ និងជំនឿរបស់ពួកគេ ។

សូមបញ្ចប់មេរៀនដោយអញ្ជើញសិស្សឲ្យថ្លែងទីបន្ទាល់ អំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពរដល់ពួកគេតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ ។ សូមឲ្យពួកគេពិចារណាអំពីរបៀបដែលការរៀនសូត្របន្ថែមអំពីការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ បានមានអានុភាពលើបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេក្នុងការអញ្ជើញមនុស្សទូទៅឲ្យទៅរកព្រះគ្រីស្ទ ។ សូមអះអាងដល់ពួកគេថា នៅពេលពួកគេស្វែងរកព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន ពួកគេនឹងបង្កើនសមត្ថភាពក្នុងការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ ។

ការអញ្ជើញឲ្យអនុវត្ត

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរៀបចំខ្លួនបង្រៀនដំណឹងល្អដោយព្រះវិញ្ញាណ តាមរយៈការធ្វើលំហាត់មួយ ឬ ពីរដូចខាងក្រោម ៖

សូមទស្សនាវគ្គមួយចំនួននៅក្នុងវីដេអូ The District ( ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ LDS.org ) នៅពេលអ្នករៀបចំខ្លួនបម្រើបេសកកម្ម ។
សូមអនុវត្តរបៀបផ្សេងៗគ្នា ដើម្បីចាប់ផ្ដើមការបង្រៀនមេរៀនមួយដោយប្រើប្រាស់ឃ្លាពីរបីដ៏មានអានុភាពក្នុងការអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណ ដែលមាននៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ទំព័រ ១៨០–៨១ ។
សូមពិចារណា ហើយអធិស្ឋានអំពីបុគ្គលម្នាក់ ដែលអ្នកចង់ជួយឲ្យរឹងមាំនៅក្នុងដំណឹងល្អ ។ សូមអធិស្ឋានទូលសួរថាតើសារលិខិតនៃដំណឹងល្អណាមួយ ដែលអ្នកអាចចែកចាយជាមួយបុគ្គលនេះ ។ សូមចែកចាយសារលិខិតនោះ រួចថ្លែងទីបន្ទាល់ដល់បុគ្គលនោះ ទោះជាដោយផ្ទាល់ ឬ តាមរយៈប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមក៏ដោយ ។