Lekcja 20

Ochrona wiary i świadectwa

Wprowadzenie

Rodziny oraz poszczególne osoby mają święty obowiązek, by rozwijać wiarę w Jezusa Chrystusa i utrzymać silne świadectwo. Zbawiciel ostrzegał, że w ostatnich dniach nawet ci „wybrani” mogą zostać zwiedzeni (Józef Smith — Mateusz 1:22). Lekcja ta skupia się na wzmacnianiu świadectwa w celu ochrony przed siłami przeciwnika, który stara się zniszczyć wiarę.

Dodatkowe źródła

Dieter F. Uchtdorf, „Chodźcie, przyłączcie się do nas”, Ensign lub Liahona, listopad 2013, str. 21–24.
Jeffrey R. Holland, „Panie, ja wierzę”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 93–95.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Jana 14:26–27; List do Efezjan 4:11–14; 1 Nefi 15:23–24; 2 Nefi 31:19–20; Alma 5:45–46; Helaman 3:28–30; Nauki i Przymierza 11:13–14; 21:4–6

Silne świadectwa zapewniają ochronę przed przeciwnikiem

Wyjaśnij, że Starszy Joseph B. Wirthlin (1917–2008) z Kworum Dwunastu Apostołów przemawiał o stadzie wilków, które wiele lat temu wędrowały przez wsie na Ukrainie. Jedyna rzecz, której się bały, był ogień. Podczas podróży z dala od miast ludzie musieli palić duże ogniska i podtrzymywać je przez całą noc, aby odstraszały wilki.

Niech jeden z uczniów przeczyta następujący fragment:

„Podróżni zdawali sobie sprawę, że rozpalenie i podtrzymanie huczących ognisk nie było tylko kwestią wygody i komfortu — była to kwestia przetrwania […].

Gdy współcześnie podróżujemy ścieżkami naszego życia nie musimy strzec się stad wilków, jednakże w sensie duchowym mierzymy się z wilkami Szatana w postaci pokus, zła i grzechu. Żyjemy w niebezpiecznych czasach, gdy te drapieżne wilki wędrują duchową okolicą w poszukiwaniu tych, którzy mogą być słabi w wierze lub chwiejni w swoich przekonaniach […]. Wszyscy jesteśmy narażeni na atak. Jednakże możemy uzbroić się w tarczę wykonaną z płomiennego świadectwa, które podobnie niczym ognisko zostało właściwie rozpalone i jest pieczołowicie podtrzymywane” („Spiritual Bonfires of Testimony”, Ensign, listopad 1992, str. 34).

Dlaczego zachowanie silnego świadectwa jest „kwestią przetrwania” w dzisiejszym świecie? (Po dyskusji zapisz na tablicy następujące zdanie: Kiedy umacniamy nasze świadectwa, stajemy się mniej podatni na ataki na naszą wiarę).
W jaki sposób posiadanie silnego świadectwa pomoże wam umocnić członków rodziny i inne osoby przed atakami na ich wiarę?

Pokaż lub narysuj na tablicy poniższą tabelę. Pomiń wyróżnione pogrubieniem zasady w nawiasach. Są one podane dla wygody prowadzącego. Poproś uczniów, aby przeczytali fragmenty z jednej z kolumn i wyszukali zasady, które pomagają w obronie przed siłami osłabiającymi wiarę. Poproś uczniów, aby streścili przeczytane przez nich fragmenty w formie jasnej doktryny lub zasady, a następnie się nią podzielili.

2 Nefi 31:19–20

Helaman 3:28–30

List do Efezjan 4:11–14

(Kiedy zachowujemy niezachwianą wiarę w Jezusa Chrystusa, możemy iść naprzód po wąskiej ścieżce prowadzącej do życia wiecznego).

(Kiedy podążamy za apostołami Pana, prorokami i innymi przywódcami Kościoła, możemy być chronieni przed zwiedzeniem).

(Poprzez Ducha Świętego Pan może zesłać spokój i kierownictwo, gdy nasza wiara jest atakowana).

(Post, modlitwa i studiowanie pism świętych umacniają wiarę oraz świadectwo, umożliwiają nam też przetrwanie życiowych wyzwań).

W jaki sposób zasady te umocniły was lub znaną wam osobę przed atakami na wiarę?
W jaki sposób możecie wykorzystać te informacje, aby umocnić kogoś, kto zmaga się ze swoją wiarą?

Przypomnij uczniom następującą zasadę: „Wiara jest darem od Boga danym w nagrodę za osobistą prawość. Pojawia się tam, gdzie jest prawość, a im większe jest posłuszeństwo Bożym prawom, tym większe będzie obdarowanie wiarą” (Bruce R. McConkie, Mormon Doctrine, wyd. 2., [1966], str. 264). Złóż świadectwo, że wiara w Jezusa Chrystusa, podążanie za prorokami, szukanie Ducha Świętego i studiowanie pism świętych ochroni i wzmocni świadectwa. Kiedy nie udaje nam się robić tych rzeczy, wiara może osłabnąć, a świadectwo zaniknąć.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał poniższą wypowiedź Starszego M. Russella Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów, która ilustruje tę zasadę:

„Jeden z moich dobrych misjonarzy, który służył w misji Toronto, której byłem prezydentem, odwiedził mnie kilka lat później. Zapytałem go: ‘Starszy, w czym mogę ci pomóc?’.

Odpowiedział: ‘Prezydencie, myślę, że tracę świadectwo’.

Nie mogłem w to uwierzyć. Zapytałem, jak do tego doszło.

Powiedział: ‘Po raz pierwszy przeczytałem publikacje wrogie mormonom. Mam pytania, na które nikt mi nie jest w stanie odpowiedzieć. Mam mętlik w głowie i myślę, że tracę świadectwo’.

Zapytałem, jakie ma pytania, a on mi o nich powiedział. Były to typowe zagadnienia poruszane w publikacjach wrogich Kościołowi, a ja potrzebowałem trochę czasu na zgromadzenie materiałów, abym mógł udzielić sensownych odpowiedzi. Umówiliśmy się więc na spotkanie za dziesięć dni, kiedy to obiecałem, że odpowiem na każde z jego pytań. Kiedy odchodził, zatrzymałem go.

Powiedziałem: ‘Starszy, zadałeś mi dzisiaj kilka pytań. Teraz ja chciałbym cię o coś zapytać’.

Powiedział: ‘Słucham, Prezydencie’.

‘Kiedy ostatnio czytałeś Księgę Mormona?’ — zapytałem.

Wbił wzrok w podłogę. I przez chwilę się w nią wpatrywał. Następnie spojrzał na mnie i przyznał: ‘Było to dosyć dawno temu’.

Odpowiedziałem: ‘Ok. Dałeś mi zadanie do wykonania. Uczciwie będzie, jeśli i ja wyznaczę ci zadanie. Chcę, abyś mi obiecał, że będziesz czytać Księgę Mormona codziennie przez co najmniej godzinę od teraz do naszego następnego spotkania’. Zgodził się na to.

Dziesięć dni później powrócił do mojego biura, a ja byłem przygotowany. Wyjąłem notatki, aby odpowiedzieć na jego pytania, ale on mnie powstrzymał.

Powiedział: ‘Prezydencie, to nie będzie konieczne’. Następnie wyjaśnił: ‘Wiem, że Księga Mormona zawiera prawdę! Wiem, że Józef Smith jest prorokiem Boga’.

Na to rzekłem: ‘To wspaniale. Ale i tak otrzymasz odpowiedzi na twoje pytania. Poświęciłem na to sporo czasu, więc proszę usiądź i posłuchaj’.

Odpowiedziałem więc na każde z jego pytań, a następnie zapytałem: ‘Starszy, czego się nauczyłeś z tego doświadczenia?’.

Odpowiedział: ‘Poświęcać Panu tyle samo czasu’.

Niech to zakorzeni się w naszych umysłach i niech zawsze nam towarzyszy podczas wędrówki przez życie doczesne. Poświęcajmy Panu tyle samo czasu” („When Shall These Things Be?” Ensign, grudzień 1996, str. 60).

Czego nauczyliście się z historii opowiedzianej przez Starszego Ballarda?
W jaki sposób przeznaczanie dla Pana „tyle samo czasu” w waszym osobistym i rodzinnym życiu umacnia was i wasze rodziny przeciwko Szatanowi?
W jaki sposób życie według tych zasad obecnie przygotowuje was, abyście byli lepszymi małżonkami i rodzicami?

Zakończ tę część lekcji, prosząc jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Kiedy stale się modlimy, zarówno rano, jak i wieczorem, kiedy codziennie studiujemy pisma święte, organizujemy cotygodniowe domowe wieczory rodzinne i regularnie uczęszczamy do świątyni, to z zaangażowaniem odpowiadamy na […] zaproszenie [Jezusa Chrystusa], aby ‘do Niego przyjść’. Im bardziej rozwijamy te nawyki, tym bardziej Szatan pragnie nas skrzywdzić, ale jego zdolność do tego coraz bardziej słabnie. Korzystając z tych narzędzi, działamy zgodnie z naszą wolną wolą i przyjmujemy pełnię darów płynących z Jego zadość czyniącej ofiary […].

Świadczę, że kiedy z zaangażowaniem przyjdziemy do Niego, oprzemy się każdej pokusie, przetrwamy każdą bolączkę serca i wyzwanie, przed którym staniemy” („Niech rozwijanie wiary będzie waszym priorytetem”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 94).

Zapytaj uczniów, czy ktokolwiek z nich może podzielić się doświadczaniem o tym, jak pokonał wyzwania związane z wiarą. Nie powinno to być zbyt osobiste doświadczenie.

Ew. Łukasza 22:31–32; 3 Nefi 18:32; Nauki i Przymierza 108:7–8

Umacnianie wiary innych osób

Poproś uczniów, aby podnieśli ręce, jeśli znają kogoś, kto zmaga się z utrzymaniem świadectwa.

Poproś uczniów o przeczytanie fragmentów: Ew. Łukasza 22:31–32, 3 Nefi 18:32 i Nauki i Przymierza 108:7–8, aby poznali obowiązek, który jako wierni członkowie Kościoła mamy wobec członków rodziny. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli. Uczniowie powinni zrozumieć następującą zasadę: Gdy nawracamy się do ewangelii Jezusa Chrystusa, mamy obowiązek wzmacniać wiarę innych ludzi.

Podziel się następującą wypowiedzią Prezydenta Thomasa S. Monsona:

„Odkryłem, że w większości przypadków za powrót do Kościoła oraz zmianę postawy, zwyczajów i czynów są odpowiedzialne dwa fundamentalne powody. Po pierwsze, ludzie powracają, ponieważ ktoś pokazał im ich wieczne możliwości i pomógł im w podjęciu decyzji o dążeniu do nich. Mniej aktywni nie mogą długo spoczywać na laurach mierności, kiedy widzą, że doskonałość jest w ich zasięgu.

Po drugie, inni ludzie powracają, ponieważ ktoś bliski lub ‘[współobywatel] świętych’ [List do Efezjan 2:19] postąpił zgodnie z napomnieniem Zbawiciela, pokochał bliźnich jak siebie samego i pomógł im w spełnieniu marzeń i realizacji ambicji.

Katalizatorem w tym procesie była — i będzie — zasada miłości” („Nasz obowiązek ratowania”, Liahona, październik 2013, str. 5).

Dlaczego miłość jest tak ważnym katalizatorem w umacnianiu wiary innych osób?
Co ty lub ktoś, kogo znasz, zrobiliście, aby pomóc umocnić wiarę osoby, która zmagała się duchowo?
Jakie kroki możecie wykonać, aby być bardziej efektywnymi w umacnianiu wiary innych osób?

Zakończ lekcję, składając świadectwo o tym, że uczniowie mogą odzyskać i umocnić wiarę swoich przyjaciół i członków rodziny, gdy okazują miłość i postępują według zasad omówionych podczas tej lekcji.

Materiały do studiowania dla uczniów

Ew. Łukasza 22:31–32; Ew. Jana 14:26–27; List do Efezjan 4:11–14; 1 Nefi 15:23–24; 2 Nefi 31:19–20; Alma 5:45–46; Helaman 3:28–30; 3 Nefi 18:32; Nauki i Przymierza 11:13–14; 21:4–6; 108:7–8.
Jeffrey R. Holland, „Panie, ja wierzę”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 93–95.