Lekcja 24

Dorośli stanu wolnego będący członkami Kościoła

Wprowadzenie

Ewangelia Jezusa Chrystusa kładzie nacisk na wieczne błogosławieństwa otrzymywane dzięki relacjom małżeńskim i rodzinnym. Jednakże wielu członków Kościoła znajduje się w takiej sytuacji, że nie mają obecnie możliwości zawarcia związku małżeńskiego i założenia rodziny. Ta lekcja skupia się na tym, że samotni członkowie Kościoła mają ważny wkład w rozwój królestwa Pana. Choć błogosławieństwa małżeństwa i rodziny czasami się opóźniają, nigdy nie zostaną odmówione tym, którzy sprawiedliwie dochowują przymierzy zawartych z Bogiem.

Dodatkowe źródła

Gordon B. Hinckley „A Conversation with Single Adults”, Ensign, marzec 1997, str. 58–63.
Spencer J. Condie, „Darowane nam zostały drogie i największe obietnice”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 16–18.

Propozycje dotyczące nauczania

I List do Koryntian 12:12–20, 25–27

Członkowie stanu wolnego w Kościele podkreślającym ważność rodziny

Poproś uczniów, aby przedstawili kilka wyzwań, przed którymi mogą stanąć członkowie Kościoła, którzy są stanu wolnego, gdy uczęszczają do okręgu lub gminy, gdzie wielu członków jest w związku małżeńskim i posiada dzieci. (Członkowie Kościoła stanu wolnego mogą czuć się zniechęceni, wyizolowani i pominięci podczas spotkań i zajęć, na których nauczane są zasady o małżeństwie lub rodzinie).

W jaki sposób inni członkowie Kościoła mogą pomóc osobom stanu wolnego czuć się mile widzianymi i docenianymi na spotkaniach Kościoła?

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Howarda W. Huntera (1907–1995) i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„W Kościele jest miejsce dla wszystkich członków […]. Każdy z nas, zarówno stanu wolnego, jak i w związku małżeńskim, ma osobistą tożsamość i potrzeby, wśród których znajduje się pragnienie bycia postrzeganym jako wartościowe dziecko Boga […].

To jest Kościół Jezusa Chrystusa, a nie kościół zamężnych, żonatych, samotnych czy jakiejkolwiek innej grupy” („The Church Is for All People”, Ensign, czerwiec 1989, str. 76).

Wyjaśnij, że Apostoł Paweł porównał Kościół do ludzkiego ciała, a poszczególne osoby w Kościele do członków tego ciała. Poproś kilkoro uczniów, aby na zmianę czytali na głos I List do Koryntian 12:12–20, a reszta klasy niech zwróci uwagę na to, w jaki sposób Paweł porównał członki ciała do członków Kościoła.

Przed jakimi wyzwaniami byśmy stanęli, gdyby brakowało nam jednej lub kilku części ciała?
Jakiej zasady odnośnie do Kościoła i jego członków uczymy się z użytego przez Pawła porównania? (Uczniowie mogą wymienić wiele ważnych zasad. Upewnij się, że następująca również zostanie zauważona: Każdy członek Kościoła jest wartościowy i może mieć ważny wkład dla Kościoła).
Jaki wkład w Kościół zauważyliście u samotnych członków waszego okręgu lub gminy?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 12:25–27. Niech uczniowie zwrócą uwagę na to, co członkowie Kościoła mogą zrobić, aby być zjednoczeni.

Co mogą zrobić członkowie Kościoła, zarówno poślubieni, jak i stanu wolnego, aby pomóc każdej osobie czuć jedność z innymi członkami okręgu lub gminy?

Pokaż i przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów.

„Należymy do społeczności świętych, potrzebujemy się nawzajem i pracujemy nad osiągnięciem tego samego celu. Na podstawie naszych różnic każdy z nas mógłby odizolować się od naszej [okręgowej lub gminnej] rodziny. Jednakże nie możemy zamykać się lub izolować przed stojącymi przed nami szansami z powodu różnic, jakie w sobie dostrzegamy. Zamiast tego dzielmy się naszymi darami i talentami z innymi osobami, przynosząc im jasną nadzieję oraz radość, a czyniąc to, wzmocnimy nasze własne duchy” („Belonging to a Ward Family”, Ensign, marzec 1996, str. 16).

W jaki sposób wasze wysiłki, by akceptować powołania i angażować się w okręgu lub gminie, pomogły wam czuć większą jedność z innymi członkami?

List do Hebrajczyków 11:1, 6, 8–13, 16

Oczekiwanie na obiecane błogosławieństwa

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Ci, którzy są stanu wolnego, powinni pragnąć małżeństwa w świątyni i nadać najwyższy priorytet wysiłkom, by to osiągnąć. Młodzież i młodzi dorośli powinni oprzeć się politycznie poprawnej lecz — w odniesieniu do wieczności — błędnej koncepcji, która podważa istotę małżeństwa i posiadania dzieci” („Pragnienie”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 45).

Dlaczego niektórzy członkowie stanu wolnego mogą odczuwać zniechęcenie, gdy rozważają doktrynę o tym, że „małżeństwo między mężczyzną i kobietą jest wyświęcone od Boga i że rodzina zajmuje centralne miejsce w planie Stworzyciela dotyczącego wiecznego przeznaczenia Jego dzieci”? („Rodzina: Proklamacja dla świata”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 129).

Wyjaśnij, że choć małżeństwo i rodzina stanowią ideał, wielu samotnych dorosłych członków Kościoła nie jest pewnych, czy kiedykolwiek zawrze związek małżeński. Osoby, które są rozwiedzione lub owdowiałe, mogą zastanawiać się, czy ponownie zawrą małżeństwo.

Przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś uczniów, żeby zwrócili uwagę na to, co zrobił Zbawiciel, aby zapewnić wieczne błogosławieństwa tym, którzy nie zostali pobłogosławieni małżeństwem i rodziną:

„Głoszenie podstawowych prawd dotyczących małżeństwa i rodziny nie ma na celu lekceważenia czy umniejszenia poświęceń i sukcesów osób, których ten ideał nie jest częścią obecnego życia. Niektórym nie jest dane błogosławieństwo małżeństwa, z różnych powodów, w tym ze względu na brak perspektyw, zainteresowanie tą samą płcią, fizyczne lub umysłowe zaburzenia lub z powodu strachu przed porażką, który, na tę chwilę, przysłania wiarę. Być może wasze małżeństwo się rozpadło i teraz staracie się w pojedynkę utrzymać coś, z czym ledwie radziły sobie dwie osoby. Niektórzy są w związku małżeńskim, ale nie mogą mieć dzieci pomimo ogromnych pragnień i błagalnych modlitw […].

Z ufnością świadczymy, że Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa przewidziało i z czasem wynagrodzi wszelkie straty i braki tym, którzy się do Niego zwracają. Nikomu nie zostało przeznaczone otrzymać mniej, niż Ojciec przygotował dla Swoich dzieci” („Po co nam małżeństwo, po co nam rodzina”, Ensign lub Liahona, maj 2015, str. 52).

Jakiej doktryny naucza Starszy Christofferson na temat tego, kto otrzyma wspaniałe błogosławieństwa Boga? (Napisz na tablicy następującą doktrynę: Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa umożliwia nam wszystkim to, że ostatecznie otrzymamy wszystkie obiecane błogosławieństwa Ojca Niebieskiego).
Co musimy zrobić, aby mieć nadzieję opisaną w tej doktrynie?

Pokaż następujące zapewnienie Prezydenta Spencera W. Kimballa (1895–1995) i poproś jednego z uczniów o przeczytanie go na głos:

„Obiecujemy wam, że co się tyczy wieczności, żadna dusza nie będzie pozbawiona bogatych i wiecznych błogosławieństw w tej materii, na którą nie miała wpływu. Pan zawsze dotrzymuje Swoich obietnic, a każda prawa osoba otrzyma ostatecznie to, do czego jest uprawniona, a czego nie zaprzepaściła ze względu na swoje winy” („The Importance of Celestial Marriage”, Ensign, październik 1979, str. 5).

Złóż świadectwo, że choć czasem błogosławieństwa Boga przychodzą z opóźnieniem, nigdy nie zostaną odmówione tym, którzy starają się prowadzić prawe życie.

Poproś uczniów, aby rozważyli przykład Abrahama i Sary, którzy otrzymali od Boga obietnice odnośnie do ich rodziny, które się opóźniały i nawet pozostały niespełnione w trakcie ich doczesnego życia (zob. I Ks. Mojżeszowa 13:14–17; 15:4–7; 17:1–8, 15–16). Przypomnij uczniom, że niczym u Abrahama i Sary, nasza wiara czasami będzie wypróbowana przez obietnice, które się opóźniają lub nie zostaną wypełnione podczas życia doczesnego.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 11:1, 6, a reszta klasy niech zwróci uwagę na definicję słowa wiara.

Czego wersety te uczą o znaczeniu wiary? Pamiętaj, aby pomagać uczniom rozwijać umiejętności osobistego studiowania pism świętych, odwołując się w trakcie zajęć do narzędzi do studiowania).
Co oznacza wyrażenie: „przeświadczenie o tym, czego nie widzimy”? (Wiara jest pewnością lub świadectwem o niewidzialnej rzeczywistości. To zapewnienie odnośnie do rzeczy oczekiwanych i niewidzialnych przychodzi jedynie wtedy, gdy działamy według zasad ewangelii i jesteśmy im posłuszni — szczególnie wtedy, gdy jest to trudne. Wiara to posłuszne działanie, które skutkuje duchowym darem świadectwa. To takie zaufanie Panu, które powoduje, że jesteśmy Mu posłuszni, nie widząc ostatecznego rezultatu).

Poproś kilkoro uczniów, aby na zmianę czytali List do Hebrajczyków 11:8–13, 16. Niech reszta klasy zwróci uwagę na to, w jaki sposób Abraham i Sara wykazywali się wiarą w czasie trudności. Zaproponuj uczniom, aby podkreślili słowa i wyrażenia wskazujące na to, że Abraham i Sara wykazywali się wiarą.

Werset 13. zawiera stwierdzenie, że choć Abraham, Sara i wiele innych osób zmarło, „nie otrzymawszy tego, co głosiły obietnice”, zobaczyli je „z dala” i mieli wiarę w to, że Bóg może je wypełnić. W jaki sposób przykład tych starożytnych świętych pomaga współczesnym świętym, których wiara podlega próbom, gdyż nie otrzymują obiecanych błogosławieństw w życiu doczesnym? (Wszyscy musimy nauczyć się wykazywać wiarą i przestrzegać przykazań Pana, nawet jeśli oczekiwane przez nas błogosławieństwa nie spływają na nas wtedy, gdy ich pragniemy).
Co według was oznacza stwierdzenie, że ci starożytni święci żyli jako „goście i pielgrzymi na ziemi”? (Wiedzieli, że ich doczesne życie było tymczasowe, a ten świat nie był ich stałym domem).

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Niektóre błogosławieństwa przychodzą szybko, na niektóre czekamy dłużej, a niektóre przyjdą dopiero w niebie; jednakże do tych, którzy przyjmują ewangelię Jezusa Chrystusa, przychodzą na pewno. Osobiście o tym świadczę” („An High Priest of Good Things to Come”, Ensign, listopad 1999, str. 38).

W jaki sposób wiedza o tym, że żadne błogosławieństwo nie zostanie odmówione wiernym osobom, pomaga członkom Kościoła, którzy odczuwają smutek lub rozpacz, wynikające z faktu, że nie są w związku małżeńskim lub nie mają dzieci?
Czy możecie pomyśleć o sytuacji, gdy czuliście zniechęcenie, ale postanowiliście działać z wiarą i mimo wszystko iść naprzód przez życie?

Jeśli czas na to pozwoli, przeczytaj następującą radę Starszego Dallina H. Oaksa:

„Jeśli pozwalasz, aby czas upływał i tylko oczekujesz na perspektywę małżeństwa, przestań czekać. Możesz nigdy nie mieć okazji do zawarcia odpowiedniego małżeństwa w tym życiu, więc przestań czekać i zacznij działać. Przygotuj się na życie — nawet samotne — poprzez zdobycie wykształcenia, doświadczenie i planowanie. Nie czekaj, aż szczęście na ciebie spadnie. Szukaj go w służbie i w nauce. Zaplanuj swoje życie i ufaj Panu” („Dating versus Hanging Out”, Ensign, czerwiec 2006, str. 14).

Zachęć uczniów, aby rozważyli, co mogą zrobić, aby zwiększyć wiarę w Jezusa Chrystusa i zaufać, że może On wypełnić obiecane błogosławieństwa.

Materiały do studiowania dla uczniów

I List do Koryntian 12:12–20, 25–27; List do Hebrajczyków 11:1, 6, 8–13, 16.
Gordon B. Hinckley „A Conversation with Single Adults”, Ensign, marzec 1997, str. 58–63.