Bóg powierzył ludziom obowiązek zaspokajania ich własnych doczesnych potrzeb i podstawowych potrzeb ich rodzin. Rodzice mają święty obowiązek, aby zaspokajać „potrzeby życiowe” swoich dzieci („Rodzina: Proklamacja dla świata”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 129). Podczas tej lekcji uczniowie dowiedzą się, w jaki sposób zasada samowystarczalności może przyczynić się do ich duchowej i doczesnej stabilności, zarówno teraz, jak i w przyszłości.
Dodatkowe źródła
M. Russell Ballard, „Becoming Self-Reliant — Spiritually and Physically”, Ensign, marzec 2009, str. 50–55.
Napisz na tablicy następujące pytanie: „W jaki sposób Jezus Chrystus przygotowywał się do Swojej służby na ziemi?”. Poproś uczniów, aby przeczytali Ew. Marka 6:1–3 oraz Ew. Łukasza 2:51–52. Niech wyszukają, w jaki sposób Zbawiciel przygotowywał się w dzieciństwie do Swojej późniejszej służby. Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy poniższe wyrażenia:
Pracował wraz z ojcem jako cieśla (zawodowo)
Przybywało Jemu mądrości (wykształcenie)
Przybywało Jemu wzrostu (fizycznie)
Przybywało Jemu łaski u Boga (duchowo)
Przybywało Jemu łaski u ludzi (społecznie)
W jaki sposób podążanie za przykładem Zbawiciela w tych pięciu określonych obszarach pomaga wam przygotować się, aby zaspokoić swoje potrzeby oraz potrzeby waszych przyszłych rodzin?
Przeczytaj poniższą wypowiedź Prezydenta Spencera W. Kimballa (1895–1985) i poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na to, co Prezydent Kimball określił jako obowiązek każdego świętego w dniach ostatnich:
„Kościół oraz jego członkowie mają przykazanie od Pana, aby byli samowystarczalni i niezależni. (Zob. NiP 78:13–14).
Odpowiedzialność za społeczny, emocjonalny, duchowy, fizyczny lub ekonomiczny dobrobyt każdego człowieka spoczywa w pierwszej kolejności na nim samym, w drugiej — na jego rodzinie i w trzeciej — na Kościele — jeśli dana osoba jest jego wiernym członkiem.
Żaden prawdziwy święty w dniach ostatnich, dopóki jest do tego zdolny fizycznie i psychicznie, nie powinien z własnej woli przenosić ciężaru zabezpieczenia siebie i własnej rodziny na kogoś innego. Z własnej pracy, pod natchnieniem Pana, powinien zaspokajać potrzeby duchowe i doczesne swoje oraz swojej rodziny tak długo, jak jest do tego zdolny” (Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [2006], str. 116).
O jakim obowiązku, spoczywającym na każdym z nas, mówił Prezydent Kimball?
Dlaczego ważne jest, abyśmy byli „samowystarczalni i niezależni”? (Uczniowie powinni określić następującą zasadę: Gdy stajemy się samowystarczalni, możemy zapewnić nam i naszym rodzinom duchowe i doczesne środki do życia).
Poproś uczniów, aby powiedzieli, czym jest dla nich samowystarczalność. Następnie pokaż następującą wypowiedź Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:
„Samowystarczalność to branie odpowiedzialności za nasz duchowy i doczesny dobrobyt oraz dobrobyt tych, których Ojciec Niebieski powierzył naszej opiece. Tylko wówczas, gdy jesteśmy samowystarczalni, możemy prawdziwie naśladować Zbawiciela w służbie i błogosławieniu innych.
Ważne jest, aby zrozumieć, że samowystarczalność to środek do osiągnięcia celu. Naszym ostatecznym celem jest stanie się takimi, jak Zbawiciel, a osiągnięciu tego celu służy nasza bezinteresowna służba innym. Nasza zdolność do służby wzrasta i maleje w zależności od poziomu naszej niezależności” („A Gospel Vision of Welfare: Faith in Action”, Basic Principles of Welfare and Self-Reliance [broszura, 2009], str. 1–2).
Jaki jest ostateczny cel samowystarczalności?
Jak zmniejsza się nasza możliwość służenia innym, jeśli nie jesteśmy samowystarczalni?
Aby przybliżyć uczniom zagadnienie samowystarczalności, pokaż następującą wypowiedź Siostry Julie B. Beck, byłej generalnej prezydent Stowarzyszenia Pomocy:
„Jak stać się samowystarczalnym? Stajemy się samowystarczalni, kiedy zdobywamy wystarczającą wiedzę, wykształcenie, umiejętność czytania i pisania, kiedy mądrze zarządzamy swoimi finansami i środkami, kiedy mamy duchową siłę, jesteśmy przygotowani na nagłe wypadki i sytuacje, kiedy jesteśmy fizycznie zdrowi i cieszymy się dobrym samopoczuciem tak społecznym, jak i emocjonalnym” („The Welfare Responsibilities of the Relief Society President”, Basic Principles of Welfare and Self-Reliance,str. 4).
W górnej części tablicy napisz następujące słowa: wykształcenie, finanse, duchowa siła, przetwory domowe i zapasy, zdrowie i zatrudnienie. Powiedz uczniom, że samowystarczalność obejmuje te sześć obszarów zrównoważonego życia (zob. Zaopatrywanie w Pański sposób: Podsumowanie przewodnika dla przywódców na temat pomocy wzajemnej [broszura, 2009], str. 1–2). Poświęć chwilę czasu na dyskusję o tym, co młodzi dorośli stanu wolnego mogą robić, aby stać się bardziej samowystarczalnymi w każdym z tych obszarów, aby w przyszłości mogli zaspokoić doczesne i duchowe potrzeby swoich rodzin oraz służyć w Kościele. Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy. Odpowiedzi mogą być następujące:
Wykształcenie: Uzyskać stopień naukowy na uniwersytecie lub świadectwo szkoły zawodowej, udoskonalić nawyki związane ze studiowaniem, zdobyć dodatkowe umiejętności zawodowe, nauczyć się prostych napraw w domu i samochodzie.
Finanse: Płacić uczciwie dziesięcinę i ofiarę postną, przygotowywać budżet i trzymać się go, nauczyć się samodyscypliny, unikać niepotrzebnych długów, spłacić długi, oszczędzać jakąś kwotę pieniędzy z każdej wypłaty.
Siła duchowa: Modlić się, studiować pisma święte, pościć w jakiejś intencji, uczęszczać regularnie do świątyni.
Przetwory i zapasy: Dowiedzieć się, jak przechowywać żywność, prowadzić ogród (nawet jeśli będzie w nim tylko kilka roślin).
Zdrowie: Przestrzegać Słowa Mądrości, ćwiczyć regularnie, jeść zdrowo, wysypiać się, posiadać ubezpieczenie zdrowotne.
Zatrudnienie: Rozwinąć nowe umiejętności zawodowe, propagować solidną etykę pracy, uzyskać zaawansowane certyfikaty.
Co zrobiliście, aby rozwinąć waszą samowystarczalność w którymś z tych obszarów? W jaki sposób ten wysiłek zwiększył wasze poczucie samowystarczalności i własnej wartości? W jaki sposób zwiększyło to waszą zdolność do zaspokajania waszych potrzeb i ofiarnej służby w Kościele?
Zachęć uczniów, aby postawili sobie za cel udoskonalenie się w jednym z tych sześciu obszarów.
Przypomnij uczniom, że nawet jeśli w chwili obecnej nie są odpowiedzialni za zaspokajanie własnych potrzeb i potrzeb swoich rodzin, kiedyś nadejdzie taki dzień. Muszą więc nauczyć się mądrze zarządzać swymi doczesnymi zasobami.
Przydziel wszystkim uczniom do przeczytania niektóre z poniższych fragmentów. Niech określą zasady związane z ostrożnym zarządzaniem finansami.
Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli reszcie klasy, czego się dowiedzieli. Upewnij się, że uczniowie rozumieją następującą zasadę: Wdrażając mądre zasady finansowe, poszczególne osoby i rodziny mogą zwiększyć swoją stabilność finansową i być przygotowane, aby pomagać innym. (Możesz zauważyć, że w pismach świętych Pan podkreśla związek pomiędzy zdobywaniem majętności a obowiązkiem pomagania biednym i potrzebującym. Na przykład: zob. Jakub 2:18–19 i NiP 104:18).
Jakich błogosławieństw doświadczyliście w waszym życiu w związku z wdrożeniem mądrych zasad finansowych?
Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 104:78. Następnie pokaż następującą wypowiedź Starszego Josepha B. Wirthlina (1917–2008) z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:
„Zapamiętajcie: długi są formą zniewolenia. To finansowe termity. Gdy robimy zakupy na kredyt, mamy jedynie iluzję dobrobytu. Myślimy, że posiadamy rzeczy, ale w rzeczywistości one posiadają nas.
Czasem kredyt może być konieczny. Jest tak w przypadku kupna skromnego domu, wydatków na wykształcenie czy na jakże potrzebny pierwszy samochód. Nigdy jednak nie powinniśmy oddawać się w tę finansową niewolę kredytów konsumenckich, nie rozważając skutków” („Ziemskie długi, długi w niebie”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 40–41).
Dlaczego długi są formą zniewolenia? (Gdy uczniowie odpowiedzą, pomóż im zrozumieć następującą zasadę: Unikanie niepotrzebnych długów pomaga osobom i rodzinom być wolnymi od finansowej niewoli). Prezydent Gordon B. Hinckley (1910–2008) nauczał, że, „samowystarczalność nie [istnieje], kiedy nad domostwem wiszą poważne długi. Nikt nie jest niezależny czy wolny od więzów, kiedy ma zobowiązania wobec innych” („To the Boys and to the Men”, Ensign, listopad 1998, str. 53).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej rady Prezydenta Thomasa S. Monsona:
„Unikajmy filozofowania i wymówek, że to, co wczoraj było luksusem, dziś jest niezbędne do życia. Nie byłoby niezbędne, gdybyśmy sami go takim nie uczynili. Dzisiaj wiele młodych par małżeńskich chce zacząć od kilku samochodów i takiego domu, na jaki mama i tata pracowali przez całe swoje życie. Skutek jest taki, że zaciągają długoterminowe pożyczki, mając dwie pensje. Być może zbyt późno odkryją, że zmiany naprawdę przychodzą, kobiety mają dzieci, niektóre rodziny nawiedzają choroby, traci się pracę, zdarzają się klęski żywiołowe oraz inne sytuacje i nie można dłużej opłacać hipoteki w oparciu o przychody z dwóch pensji. To dla nas bardzo ważne, by żyć w granicach swych możliwości” („Stałe prawdy dla zmieniających się czasów”, Ensign lub Liahona, maj 2005, str. 20).
Jakie potencjalne konsekwencje mogą ponieść poszczególne osoby i rodziny, które nie potrafią zauważyć różnicy pomiędzy pragnieniami a potrzebami?
Jakie są sposoby pozwalające odróżnić pragnienia od potrzeb?
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad następującymi pytaniami i zapisali swoje odpowiedzi w dziennikach:
W jakich obszarach życia możecie stać się bardziej samowystarczalni?
W jaki sposób możecie lepiej zarządzać waszymi doczesnymi środkami?