Znęcanie się

Znęcanie się to takie traktowanie innych lub siebie, które prowadzi do urazów fizycznych lub psychicznych. Rani umysł i ducha, a często wyrządza także krzywdę ciału. Może powodować zamęt, wątpliwości, nieufność i strach. Stanowi pogwałcenie praw społecznych i znajduje się w całkowitej sprzeczności z naukami Zbawiciela. Pan potępia każdą formę znęcania się, zarówno fizycznego, seksualnego, słownego jak i emocjonalnego. Takie zachowanie może doprowadzić do uruchomienia procedur dyscypliny Kościelnej.

Rada dla osoby, która znęca się nad innymi

Jeśli twoje zachowanie w stosunku do jakiejś osoby nosiło cechy znęcania się, musisz odpokutować za swój grzech. Błagaj Pana, by ci wybaczył. Proś o przebaczenie tych, których skrzywdziłeś. Porozmawiaj z biskupem lub prezydentem gminy, aby mógł ci pomóc w procesie pokuty oraz, jeśli to konieczne, pomógł ci w uzyskaniu dodatkowych porad czy innej pomocy.

Jeśli uczucie złości podsyca twoje złe zachowanie, naucz się panować nad swym gniewem. Zwróć się w modlitwie do Pana i poproś Go o pomoc. Jeśli spojrzysz z perspektywy wieczności, dostrzeżesz, że twoja złość prawie zawsze pojawia się w odpowiedzi na coś, co nie jest istotne.

Jeśli jesteś winien seksualnego znęcania się, narzuć sobie dyscyplinę umysłu. Pamiętaj, że twoje myśli mają potężny wpływ na twoje życie, gdyż nie jest życzliwy człowiek, który „w sercu swoim nie jest […] życzliwy” (Przypowieści Salomona 23:7). Trzymaj się z dala od pornografii i tego, co mogłoby pobudzać niemoralne pragnienia seksualne. Módl się o to, by „cnota nieprzerwanie [ozdabiała twoje] myśli” (NiP 121:45).

Pomoc dla ofiar znęcania

Jeśli jesteś ofiarą znęcania, natychmiast szukaj pomocy. Porozmawiaj ze swoim przywódcą kapłańskim — zazwyczaj ze swoim biskupem lub prezydentem gminy, ale czasami może to być członek prezydium palika lub dystryktu. On może pomóc ci w decyzji, co robić.

Bądź pewien/pewna, że nie ponosisz winy za krzywdzące zachowanie innych osób. Nie musisz czuć się winny/a. Jeśli jesteś ofiarą gwałtu lub innego rodzaju seksualnego znęcania się — bez względu na to, czy jesteś ofiarą osoby ci znanej, nieznajomej czy nawet członka rodziny — nie jesteś winny/a popełnienia grzechu seksualnego. Wiedz, że jesteś niewinny/a i że Ojciec Niebieski kocha cię.

Módl się o pokój, którzy przychodzi jedynie poprzez Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie (zob. Ew. Jana 14:27; 16:33). Zbawiciel doświadczył wszystkich twoich cierpień, nawet tych spowodowanych przez innych i wie, w jaki sposób ci pomóc (zob. Alma 7:11–12). Nie szukaj odwetu i skup się na tym, nad czym masz kontrolę, np. na własnym nastawieniu do życia. Módl się o siłę, by wybaczyć tym, którzy cię skrzywdzili.

Nadal szukaj pomocy u przywódcy kapłańskiego, aby mógł przeprowadzić cię przez proces uzdrowienia emocjonalnego. Dzięki błogosławieństwom ewangelii możesz przerwać cykl znęcania się i uwolnić się od cierpienia, jakiego doznałeś/aś.

Dodatkowe źródła: Ew. Mateusza 18:1–6; NiP 121:34–46

Zobacz także: Pokuta; Wybaczenie