Upadek

W Ogrodzie Eden Bóg nakazał: „Z każdego drzewa w ogrodzie możesz swobodnie spożywać, ale nie będziesz spożywać owocu z drzewa znajomości dobrego i złego; jednakże możesz sam wybrać, bo decyzja należy do ciebie; ale pamiętaj, że ja tego zakazałem, bo w dniu, w którym spożyjesz owoc z tego drzewa, umrzesz na pewno” (Mojżesz 3:16–17). Jako że Adam i Ewa złamali to przykazanie i spożyli owoc z drzewa wiadomości dobrego i złego, zostali wypędzeni sprzed oblicza Pana (zob. NiP 29:40–41). Mówiąc innymi słowy —doświadczyli śmierci duchowej. Stali się też istotami śmiertelnymi czyli podlegali śmierci fizycznej. Śmierć duchowa i fizyczna nazywana jest Upadkiem.

Nasz upadły stan

Jako potomkowie Adama i Ewy odziedziczyliśmy w życiu doczesnym upadły stan (zob. Alma 42:5–9, 14). Jesteśmy oddzieleni od obecności Pana i podlegamy śmierci fizycznej. Żyjemy też w stanie przeciwności, w którym jesteśmy wystawiani na próby przez trudności życia i pokusy przeciwnika (zob. 2 Nefi 2:11–14; NiP 29:39; Mojżesz 6:48–49).

Ten upadły stan powoduje, że wewnątrz nas rozgrywa się konflikt. Jesteśmy duchowymi dziećmi Boga, w których tkwi potencjał, byśmy byli „uczestnikami boskiej natury’ (II List Piotra 1:4). Jednakże „jesteśmy niegodni przed [Bogiem], gdyż z powodu upadku ustawicznie skłaniamy się ku nieprawości” (Eter 3:2). Ciągle musimy starać się przezwyciężać w sobie niegodziwe skłonności i pragnienia.

Powtarzając słowa anioła, król Beniamin powiedział: „Albowiem naturalny człowiek […] jest wrogiem Boga, był nim od upadku Adama”. Król Beniamin ostrzegał, że w tym naturalnym czyli upadłym stanie każdy człowiek będzie wrogiem Boga na zawsze, „jeśli nie podda się wpływowi Świętego Ducha i nie odsunie tego, co jest w nim naturalne, stając się świętym poprzez zadośćuczynienie Chrystusa Pana, i będzie jak dziecko, uległy, łagodny, pokorny, cierpliwy, pełen miłości, skłonny do poddania się wszystkiemu, co Pan uważa za stosowne mu wyznaczyć, tak jak dziecko poddaje się woli swego ojca” (Mosjasz 3:19).

Korzyści płynące z Upadku

Upadek jest integralną częścią planu zbawienia Ojca Niebieskiego (zob. 2 Nefi 2:15–16; 9:6). Idzie on w dwóch kierunkach — w dół i do przodu. Poza wprowadzeniem śmierci fizycznej i duchowej Upadek daje nam możliwość, byśmy urodzili się na Ziemi, uczyli się i dokonywali postępów. Poprzez wykorzystywanie w prawy sposób wolnej woli i naszą szczerą pokutę, z chwilą grzechu możemy przyjść do Chrystusa i dzięki Jego Zadośćuczynieniu przygotować się na otrzymanie daru życia wiecznego. Prorok Lehi nauczał:

„I jeśli Adam nie popełniłby wykroczenia, nie upadłby, lecz pozostał w ogrodzie w Edenie. I wszystko, co zostało stworzone, musiałoby pozostać w takim samym stanie, w jakim zostało stworzone, i Adam i Ewa musieliby pozostać w tym stanie na zawsze, bez końca.

[Adam i Ewa] nie mieliby dzieci, pozostaliby więc w niewinności nie odczuwając radości, gdyż nie znaliby nieszczęścia, nie czyniąc nic dobrego, albowiem nie znaliby grzechu.

Ale wszystko stało się według mądrości Tego, który wie wszystko.

Upadek Adama nastąpił, aby ludzie mogli przyjść na świat, i ludzie przychodzą na świat, aby mogli osiągnąć szczęście.

I gdy wypełni się czas, Mesjasz przyjdzie wykupić ludzi z upadku” (2 Nefi 2:22–26; zob. także wersety 19–21, 27).

Adam i Ewa wyrazili swą wdzięczność za błogosławieństwa, które nastąpiły w wyniku Upadku.

„I tego dnia błogosławił Adam Boga i został napełniony Duchem i zaczął prorokować o wszystkich rodzinach na ziemi, mówiąc: Błogosławione niech będzie imię boskie, bo przez moje wykroczenie otwarły się moje oczy i doznam radości w tym życiu i znowu w ciele ujrzę Boga.

A Ewa, jego małżonka, słyszała wszystko i cieszyła się, mówiąc: Gdyby nie nasz występek, nigdy nie mielibyśmy potomstwa ani nie znali dobra i zła, radości odkupienia i wiecznego życia, które Bóg daje wszystkim posłusznym” (Mojżesz 5:10–11).

Odkupienie z Upadku

Z powodu naszej upadłej, śmiertelnej natury i naszych osobistych grzechów naszą jedyną nadzieję możemy pokładać w Chrystusie i planie odkupienia.

Poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa każdy dostąpi odkupienia od skutków Upadku. Zmartwychwstaniemy i zostaniemy przyprowadzeni przed oblicze Pana, by być osądzeni (zob. 2 Nefi 2:5–10; Alma 11:42–45; Helaman 14:15–17).

Poza odkupieniem nas od powszechnych skutków Upadku Zbawiciel może odkupić nas z naszych własnych grzechów. W naszym upadłym stanie grzeszymy i oddalamy się od Pana, ściągając na siebie śmierć duchową. Jak powiedział Apostoł Paweł: „Gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej” (List do Rzymian 3:23). Jeśli pozostaniemy w naszych grzechach, nie będziemy mogli zamieszkać w obecności Boga, ponieważ „żadna nieczysta rzecz nie może […] zamieszkać […] w Jego obecności” (Mojżesz 6:57). Na szczęście Zadośćuczynienie „daje warunek nawrócenia” (Helaman 14:18), umożliwiając nam uzyskanie przebaczenia naszych grzechów i zamieszkania w obecności Boga na zawsze. Alma nauczał: „Dany jest człowiekowi okres czasu, podczas którego może się nawrócić. To życie stało się więc okresem próby, okresem przygotowania na spotkanie Boga, przygotowania do stanu wieczności, o którym mówiliśmy, że następuje po zmartwychwstaniu umarłych” (Alma 12:24).

Wdzięczność za zadość czyniącą ofiarę Zbawiciela

Podobnie jak naprawdę nie pragniemy jedzenia, dopóki nie jesteśmy godni, tak i nie pragniemy w pełni wiecznego zbawienia, dopóki nie dostrzeżemy tego, że potrzebujemy Zbawiciela. Staje się to, kiedy wzrasta nasze zrozumienie Upadku. Jak nauczał prorok Lehi: „I cała ludzkość jest zgubiona i upadła, i pozostanie taką na zawsze, jeśli ludzie nie zdadzą się na tego Odkupiciela” (1 Nefi 10:6).

Dodatkowe źródła: I Ks. Mojżeszowa 3; Mormon 9:12–14; Mojżesz 4

Zobacz także: Grzech; Grzech pierworodny; Plan zbawienia; Wolna wola; Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa