Praca nad historią rodzinną i genealogia

3 kwietnia 1836 roku prorok Eliasz przyszedł do Józefa Smitha i Oliwiera Cowdery w Świątyni Kirtland. Nadał im kapłańską moc pieczętowania, umożliwiając zapieczętowanie rodzin przez wszystkie pokolenia. Nadając tę moc, wypełnił proroctwo mówiące, że Pan pośle go, „aby zwrócił serca ojców do dzieci, a dzieci do ojców, bo inaczej cała ziemia zostanie dotknięta klątwą” (zob. NiP 110:14–16; zob. także Ks. Malachiasza 3:23–24).

Dzięki pracy nad historią rodzinną możesz wziąć udział w dalszym wypełnianiu się tego proroctwa. Możesz poznać swoich przodków i bardziej ich pokochać. Historie o ich odwadze i wierze mogą być dla ciebie natchnieniem. Będziesz mógł przekazać to dziedzictwo swoim dzieciom.

Są to trwałe korzyści płynące z pracy nad historią rodzinną, ale nie stanowią one zasadniczego powodu, dla którego Kościół z wielkim poświęceniem gromadzi rejestry genealogiczne. Wszystkie wysiłki związane z kościelną historią rodzinną idą w kierunku stworzenia „łączącego ogniwa […] pomiędzy ojcami a dziećmi” (NiP 128:18). To łączące ogniwo powstaje dzięki mocy kapłańskiej poprzez święte obrzędy świątynne, jakie otrzymujemy w imieniu naszych przodków.

Odkupienie zmarłych

Wiele dzieci Ojca Niebieskiego umarło, nie mając możliwości przyjęcia pełni ewangelii. Pan w Swym miłosierdziu i nieskończonej miłości przygotował dla nich sposób zdobycia świadectwa o ewangelii i przyjęcia kapłańskich obrzędów niezbędnych do zbawienia.

W świecie duchów głosi się „Ewangelię tym, co umarli w swych grzechach, bez wiedzy prawdy, czyli w występku, odrzuciwszy proroków. Tych [uczy się] wiary w Boga, pokuty za grzechy, zastępczego chrztu dla odpuszczenia grzechów, daru Ducha Świętego przez nałożenie rąk, i wszystkich innych zasad Ewangelii niezbędnych im do poznania, aby się nadawali i mogli być sądzeni według ludzi w ciele, ale żyć według Boga w duchu” (NiP 138:32–34).

Wielu ludzi w świecie duchów przyjmuje ewangelię. Jednakże sami nie mogą przyjąć obrzędów kapłańskich, ponieważ nie posiadają ciał fizycznych. W świętych świątyniach mamy przywilej dokonywania obrzędów w ich imieniu. Obrzędy te obejmują: chrzest, konfirmację, wyświęcenie do Kapłaństwa Melchizedeka (w przypadku mężczyzn), obdarowanie, zapieczętowanie małżeństwa i zapieczętowanie dzieci do rodziców. Pan objawił tę pracę Prorokowi Józefowi Smithowi, przywracając praktykę, która była objawiona chrześcijanom krótko po Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa (zob. I List do Koryntian 15:29).

Kiedy otrzymujesz obrzędy kapłańskie w imieniu zmarłych, stajesz się dla nich zbawicielem na górze Syjon (zob. Ks. Abdiasza 1:21). Twoje wysiłki stają się podobne do zadość czyniącej ofiary Zbawiciela — wykonujesz pracę zbawienia dla tych, którzy sami nie mogą jej dokonać.

Twoje obowiązki w zakresie pracy nad historią rodzinną

W pracy nad historią rodzinną masz trzy podstawowe obowiązki:

Przyjęcie obrzędów świątynnych dla siebie i pomoc najbliższym członkom rodziny w otrzymaniu ich.
Posiadanie aktualnej rekomendacji świątynnej i jak najczęstsze uczęszczanie do świątyni, gdy tylko pozwalają na to okoliczności.
Zbieranie informacji na temat historii rodzinnej, abyś mógł pomóc swoim przodkom w otrzymaniu błogosławieństw świątynnych.

Możesz brać udział w pracy świątynnej i pracy nad historią rodzinną, przynajmniej do pewnego stopnia, bez względu na okoliczności i na to, gdzie mieszkasz. Choć prawdopodobnie nie będziesz mógł zrobić wszystkiego, możesz jednak uczynić coś. Poniższe pomysły mogą pomóc ci zacząć:

Zapisuj ważne szczegóły swojego życia. Zapisz datę i miejsce swoich urodzin oraz datę chrztu i konfirmacji. Prowadź osobisty dziennik, by zapisywać najważniejsze wydarzenia swojego życia, włącznie z osobistymi doświadczeniami, które będą wzmacniać wiarę twoich dzieci i przyszłych pokoleń.
Poznaj swoich przodków. Zacznij od zapisania informacji ze swojej pamięci i z dostępnych ci w domu źródeł. Notuj istotne informacje, które dokładnie pamiętasz lub które możesz uzyskać od rodzeństwa, rodziców, wujków, cioć, dziadków i pradziadków. W miarę możliwości zdobądź kopie zaświadczeń lub innych dokumentów, które zawierają te informacje. Kiedy zbierzesz więcej informacji, możesz zechcieć poszukać danych w innych miejscach, takich jak rejestry publiczne. W swoim okręgu lub gminie być może jest konsultant ds. historii rodzinnej, który może ci pomóc. Możesz też odwiedzić oficjalną stronę internetową Kościoła, zajmującą się historią rodzinną: www.familysearch.org.
Kiedy odnajdziesz dane o swoich przodkach, zapisz te informacje na wykresach rodowych i na formularzach grupowych rejestrów rodzinnych. Formularze te dostępne są w formie dokumentów na papierze, jak i programów komputerowych wydanych przez Kościół, takich jak Personal Ancestral File (Osobisty rejestr rodowy przodków).

Kiedy zdobędziesz niezbędne informacje o przodkach, którzy zmarli nie przyjąwszy ewangelii, zapewnij im wykonanie za nich pracy świątynnej. Nawet jeśli nie mieszkasz wystarczająco blisko świątyni, aby dokonać dla siebie i za członków rodziny tych obrzędów, możesz przedłożyć nazwiska przodków do świątyni, aby inni mogli wykonać za nich tę pracę. Może jesteś w stanie odwiedzić najbliższe centrum historii rodzinnej lub skonsultować się z konsultantami ds. historii rodzinnej w okręgu lub gminie, by zobaczyć, jak to zrobić.

Prorok Józef Smith oświadczył, że „są to zasady co do umarłych i żywych, których nie można lekko pominąć, jeżeli chodzi o nasze zbawienie. Bowiem ich zbawienie jest niezbędne i zasadnicze dla naszego zbawienia […], że oni nie mogą być udoskonaleni bez nas — ani my nie możemy być udoskonaleni bez naszych umarłych” (NiP 128:15). Dzięki swojemu udziałowi w pracy nad historią rodzinną, ty i twoi przodkowie możecie robić postępy ku zbawieniu.

Zobacz także: Świątynie