Post i ofiary postne

Post to dobrowolne obywanie się bez jedzenia i picia przez pewien czas. Post połączony ze szczerą modlitwą może pomóc ci w przygotowaniu siebie i innych na otrzymanie błogosławieństw Bożych.

Cele postu

Pewnego razu Zbawiciel wypędził z dziecka diabła i wykorzystał to doświadczenie, aby nauczać Swoich uczniów na temat mocy modlitwy i postu. Jego uczniowie zapytali Go: „Dlaczego my nie mogliśmy go wypędzić?” Jezus odpowie-dział: „Dla niedowiarstwa waszego. Bo zaprawdę powiadam wam, gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, to powiedzielibyście tej górze: Przenieś się stąd tam, a przeniesie się, i nic niemożliwego dla was nie będzie. Ale ten rodzaj nie wychodzi inaczej, jak tylko przez modlitwę i post”. (Zob. Ew. Mateusza 17:14–21).

Opowieść ta uczy, że modlitwa i post mogą dać dodatkową siłę zarówno tym, którzy udzielają błogosławieństw kapłańskich, jak i tym, którzy je otrzymują. Można też zastosować ją do osobistych wysiłków zmierzających do życia według ewangelii. Jeśli masz jakąś słabość lub grzech, który starasz się przezwyciężyć, możesz potrzebować postu i modlitwy celem otrzymania pomocy lub wybaczenia, którego prag-niesz. Podobnie jak w przypadku demona, którego wypędził Zbawiciel, twoja trudność może być tego rodzaju, że poradzić sobie z nią można jedynie poprzez modlitwę i post.

Twój post może mieć wiele celów. Post jest jednym ze sposobów oddawania czci Bogu i wyrażania Mu wdzięczności (zob. Ew. Łukasza 2:37; Alma 45:1). Możesz pościć, kiedy prosisz Ojca Niebieskiego o błogosławieństwo dla chorych lub cierpiących (zob. Ew. Mateusza 17:14–21). Post może pomóc tobie i tym, których kochasz, w otrzymaniu objawienia i nawróceniu się na prawdę (zob. Alma 5:46; 6:6). Poprzez post możesz zdobyć siłę do opierania się pokusom (zob. Ks. Izajasza 58:6). Możesz pościć, kiedy starasz się ukorzyć przed Bogiem i wykazać się wiarą w Jezusa Chrystusa (zob. Omni 1:26; Helaman 3:35). Możesz pościć, by otrzymać przewodnictwo, kiedy dzielisz się ewangelią i wykonujesz powołania kościelne (zob. Dzieje Apostolskie 13:2–3; Alma 17:3, 9; 3 Nefi 27:1–2). Post może towarzyszyć prawemu smutkowi lub żałobie (zob. Alma 28:4–6; 30:1–2).

Niedziela postna

Kościół wyznaczył na dzień postu jedną niedzielę w miesiącu, zazwyczaj jest to pierwsza niedziela. Właściwe przestrzeganie niedzieli postnej oznacza obejście się bez jedzenia i picia przez dwa kolejne posiłki, obecność na spotkaniu postnym połączonym ze składaniem świadectw oraz przekazanie ofiary postnej na pomoc dla tych, którzy są w potrzebie.

Kwota twojej ofiary postnej powinna stanowić przynajmniej równowartość dwóch posiłków, których nie zjadłeś. Jeśli możesz, bądź szczodry i przekaż kwotę przekraczającą tę sumę.

Poza przestrzeganiem dni postu wyznaczonych przez przywódców Kościoła, możesz pościć w innych dniach, zgodnie ze swoimi potrzebami i potrzebami innych. Jednakże nie powinieneś pościć zbyt często ani przez zbyt długi okres.

Prawdziwy post

W Kazaniu na Górze Jezus nauczał, czym jest prawdziwy post. Potępiał hipokrytów, którzy w czasie postu „szpecą […] twarze swoje, aby ludziom pokazać, że poszczą”. Zamiast na zewnątrz okazywać prawość, powinieneś pościć przed „[Ojcem twoim], który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie” (Ew. Mateusza 6:16–18).

Prorok Izajasz również nauczał o prawdziwym duchu postu: „Lecz to jest post, w którym mam upodobanie: że się rozwiązuje bezprawne więzy, że się zrywa powrozy jarzma, wypuszcza na wolność uciśnionych i łamie wszelkie jarzmo, że podzielisz twój chleb z głodnym i biednych bezdomnych przyjmiesz do domu, gdy zobaczysz nagiego, przyodziejesz go, a od swojego współbrata się nie odwrócisz” (Ks. Izajasza 58:6–7).

Izajasz świadczył też o błogosławieństwach, które przychodzą w wyniku przestrzegania przez nas prawa postu. „Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza poranna i twoje uzdrowienie rychło nastąpi; twoja sprawiedliwość pójdzie przed tobą, a chwała Pańska będzie twoją tylną strażą. Gdy potem będziesz wołał, Pan cię wysłucha, a gdy będziesz krzyczał o pomoc, odpowie: Oto jestem! Gdy usuniesz spośród siebie jarzmo, szydercze pokazywanie palcem i bezecne mówienie, gdy głodnemu podasz swój chleb i zaspokoisz pragnienie strapionego, wtedy twoje światło wzejdzie w ciemności, a twój zmierzch będzie jak południe, i Pan będzie ciebie stale prowadził i nasyci twoją duszę nawet na pustkowiach, i sprawi, że twoje członki odzyskają swoją siłę, i będziesz jak ogród nawodniony i jak źródło, którego wody nie wysychają” (Ks. Izajasza 58:8–11).

Dodatkowe źródła: 3 Nefi 13:16–18; NiP 59:12–14; 88:76, 119

Zobacz także: Modlitwa