Sabat

Sabat to dzień Pański, wyznaczony w każdym tygodniu na odpoczynek i oddawanie czci. W czasach Starego Testamentu lud przymierza uznawał za Sabat siódmy dzień tygodnia, ponieważ Bóg odpoczywał siódmego dnia po tym, jak stworzył Ziemię. Pan podkreślił ważność przestrzegania Sabatu w Dziesięciorgu Przykazań:

„Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić.

Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką swoją pracę,

ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego: Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach.

Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go” (II Ks. Mojżeszowa 20:8–11).

Po Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, które miało miejsce pierwszego dnia tygodnia, uczniowie Pana zaczęli przestrzegać Sabatu w pierwszy dzień tygodnia — w niedzielę (zob. Dzieje Apostolskie 20:7).

W dniach ostatnich Pan nakazał nam, byśmy nadal święcili dzień Sabatu. Obiecał, że jeśli będziemy przestrzegać tego przykazania, otrzymamy „[pełnię] ziemi” (zob. NiP 59:16–20).

Jako że Sabat jest dniem świętym, powinien być zarezerwowany na godne i święte zajęcia. Nie wystarczy samo powstrzymywanie się od pracy i rekreacji. W rzeczywistości jeśli w Sabat jedynie powstrzymujemy się od robienia czegokolwiek, zawodzimy w święceniu dnia Sabatu. W objawieniu danym Józefowi Smithowi w 1831 roku Pan nakazał: „I abyś pełniej ustrzegł się od skazy świata, udasz się do domu modlitwy i ofiarujesz swe sakramenty w moim świętym dniu; Bowiem zaprawdę jest to dzień przeznaczony tobie, abyś odpoczął od trudów, i oddał cześć Najwyższemu” (NiP 59:9–10). W zgodzie z tym objawieniem każdego tygodnia uczestniczymy w spotkaniu sakramentalnym. Inne zajęcia odpowiednie dla dnia Sabatu to: modlenie się, medytowanie, studiowanie pism świętych i nauk proroków w dniach ostatnich, pisanie listów do rodziny i przyjaciół, czytanie odpowiednich materiałów, odwiedzanie chorych i cierpiących oraz uczęszczanie na inne spotkania kościelne.

Dodatkowe źródła: II Ks. Mojżeszowa 31:16–17; Mosjasz 18:23; NiP 59:11–14; 68:29

Zobacz także: Cześć; Oddawanie czci; Sakrament