Kościelne rady dyscyplinarne

Na biskupach i prezydentach gmin oraz prezydentach palików, misji i dystryktów spoczywa obowiązek pomagania członkom w przezwyciężaniu grzechu poprzez odpokutowanie. Najpoważniejsze grzechy, takie jak: poważne pogwałcenie prawa cywilnego, znęcanie się nad współmałżonkiem, znęcanie się nad dzieckiem, cudzołóstwo, gwałt i kazirodztwo, często wymagają formalnych procedur dyscyplinarnych Kościoła. Formalne procedury dyscyplinarne Kościoła mogą obejmować ograniczenie przywilejów wynikających z członkostwa w Kościele lub utracenie członkostwa.

Formalny proces dyscyplinarny rozpoczyna się z chwilą, gdy przewodniczący przywódca kapłański powołuje radę dyscyplinarną. Celem rady dyscyplinarnej jest zbawienie duszy grzesznika, ochrona niewinnych i czuwanie nad czystością, prawością i dobrym imieniem Kościoła.

Kościelna procedura dyscyplinarna jest natchnionym procesem, który trwa przez jakiś czas. Dzięki temu procesowi i dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa członek może uzyskać przebaczenie grzechów, odzyskać spokój umysłu i zgromadzić siłę, by w przyszłości uniknąć grzechu. Kościelne postępowanie dyscyplinarne nie może być w swym zamierzeniu końcem tego procesu. Ma na celu pomoc dzieciom Ojca Niebieskiego, by trwały w ich wysiłkach zmierzających do pełnego powrotu do członkostwa w Kościele i odzyskaniu wszystkich płynących z niego błogosławieństw. Oczekuje się, że jego następstwem będzie wprowadzenie przez daną osobę wszelkich koniecznych zmian, aby całkowicie odpokutować.

Zobacz także: Pokuta; Wybaczenie