Śmierć fizyczna

Śmierć fizyczna to oddzielenie ducha od ciała śmiertelnego. Upadek Adama sprowadził na świat śmierć fizyczną (zob. Mojżesz 6:48).

Śmierć jest integralną częścią planu zbawienia Ojca Niebieskiego (zob. 2 Nefi 9:6). Abyśmy stali się podobni do naszego Ojca Niebieskiego, musimy doświadczyć śmierci i później otrzymać doskonałe, zmartwychwstałe ciało.

Kiedy ciało fizyczne umiera, duch żyje nadal. W świecie duchów duchy prawych „zostają przyjęte w stan szczęścia nazwany rajem, stan odpoczynku i pokoju, gdzie odpoczywają od wszelkich kłopotów, trosk i smutku” (Alma 40:12). Miejsce zwane więzieniem duchów jest zarezerwowane dla tych, „co umarli w swych grzechach, bez wiedzy prawdy, czyli w występku, odrzuciwszy proroków” (NiP 138:32). Duchy w więzieniu „[naucza się] wiary w Boga, pokuty za grzechy, zastępczego chrztu dla odpuszczenia grzechów, daru Ducha Świętego przez nałożenie rąk, i wszystkich innych zasad Ewangelii niezbędnych im do poznania” (NiP 138:33–34). Jeśli zaakceptują zasady ewangelii, odpokutują za swe grzechy i przyjmą obrzędy dokonane w ich imieniu w świątyni, powitani zostaną w raju.

Dzięki Zadośćuczynieniu i Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa śmierć fizyczna jest jedynie czymś tymczasowym: „Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni” (I List do Koryntian 15:22). Każdy zmartwychwstanie, co oznacza, że duch każdej osoby powróci do ciała — „wszystkim zostanie przywrócone kompletne ciało” i już więcej nie będzie podlegać śmierci (Alma 40:23; zob. także Alma 11:44–45).

Prawdopodobnie doświadczyłeś bólu, związanego ze śmiercią członka rodziny lub przyjaciela. To naturalne, że w takiej chwili odczuwa się smutek. Tak naprawdę, żałoba jest jednym z najgłębszych wyrazów miłości. Pan powiedział: „Żyć będziecie w miłości tak, że będziecie płakać nad utratą tych, co umrą” (NiP 42:45). Jedynym sposobem na nieodczuwanie smutku z powodu śmierci byłoby wyeliminowanie miłości ze swojego życia.

Nawet kiedy opłakujesz śmierć ukochanej osoby, możesz znaleźć pocieszenie w obietnicy zmartwychwstania i pewności tego, że rodziny mogą być na zawsze razem. Możesz mieć „wielki powód do żałości, jak również do radowania się — żałości z powodu śmierci i zagłady wielu ludzi, a radości ze względu na światło Chrystusa prowadzące do życia” (Alma 28:14; zob. także 9–13).

Poza uzyskaniem pocieszenia w związku ze śmiercią ukochanej osoby, możesz znaleźć spokój wynikający z wiedzy, że ty też w końcu umrzesz. Kiedy żyjesz zgodnie z ewangelią, możesz pamiętać o obietnicy Pana: „Ci, co umrą we mnie, nie zakosztują śmierci, bowiem słodką im będzie” (NiP 42:46).

Dodatkowe źródła: Ks. Izajasza 25:8; I List do Koryntian 15:51–58; 2 Nefi 9:6–15; Mosjasz 16:6–8

Zobacz także: Plan zbawienia; Raj; Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa; Zmartwychwstanie