Królestwa chwały

Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa wszyscy ludzie zmartwychwstaną (zob. Alma 11:42–45). Po zmartwychwstaniu staniemy przed Panem, aby nas osądził (zob. Objawienie 20:12; 3 Nefi 27:14). Każdy z nas będzie przydzielony, by zamieszkać na wieczność w szczególnym królestwie chwały. Pan nauczał tej zasady, kiedy powiedział: „W domu Ojca mego wiele jest mieszkań” (Ew. Jana 14:2).

Istnieją trzy królestwa chwały: królestwo celestialne, królestwo terestialne i królestwo telestialne. Chwała, jaką odziedziczysz, będzie zależeć od głębi twego nawrócenia, które wyraża się w posłuszeństwie przykazaniom Pana. Będzie zależeć od sposobu, w jaki „[przyjąłeś] świadectwo Jezusa” (NiP 76:51; zob. także wersety 74, 79, 101).

Królestwo celestialne

Królestwo celestialne jest najwyższym z trzech królestw chwały. Osoby zamieszkujące to królestwo na zawsze będą przebywać w obecności Boga Ojca i Jego Syna Jezusa Chrystusa. Naszym celem powinno być odziedziczenie chwały celestialnej jak i pomaganie innym w otrzymaniu tego wspaniałego błogosławieństwa. Takiego celu nie osiąga się po jednej próbie; jest to wynikiem prawości trwającej przez całe życie oraz stałości w zmierzaniu ku celu.

Królestwo celestialne jest miejscem przygotowanym dla tych, którzy „przyjęli świadectwo Jezusa” i „co się stali doskonali poprzez Jezusa, pośrednika nowego przymierza, który dokonał doskonałego zadośćuczynienia przez przelanie swej własnej krwi” (NiP 76:51, 69). Aby odziedziczyć ten dar, musimy przyjąć obrzędy niezbędne do zbawienia, przestrzegać przykazań i odpokutować za nasze grzechy. Szczegółowe wyjaśnienia na temat tych, którzy odziedziczą chwałę celestialną, znajdują się w Naukach i Przymierzach 76:50–70, 92–96.

W styczniu 1836 roku Prorok Józef Smith otrzymał objawienie, które poszerzyło jego zrozumienie wymagań, które należy spełnić, by odziedziczyć chwałę celestialną. Niebiosa otworzyły się przed nim i jego oczom ukazało się królestwo celestialne. Zdumiał się, gdy zobaczył tam swojego starszego brata Alvina, choć Alvin zmarł przed przyjęciem obrzędu chrztu. (Zob. NiP 137:1–6). Wówczas Prorok Józef usłyszał głos Pana:

„Tak doszedł mnie głos Pański, mówiący: Wszyscy, co umarli bez wiedzy tej Ewangelii, a co by ją byli przyjęli, gdyby im dozwolono pozostać, będą dziedzicami Królestwa Celestialnego Boga;

Także wszyscy, co umrą odtąd bez tej wiedzy, a co by ją przyjęli z całego serca, będą dziedzicami tego królestwa;

Bowiem Ja, Pan, będę sądził wszystkich ludzi według ich uczynków, według pragnienia ich serc” (NiP 137:7–9).

Komentując to objawienie Prorok Józef powiedział: „I zobaczyłem także, że wszystkie dzieci, co umierają zanim dojdą do wieku odpowiedzialności, są zbawione w Celestialnym Królestwie Nieba” (NiP 137:10).

Z innego objawienia danego Prorokowi Józefowi dowiadujemy się, że są trzy stopnie w królestwie celestialnym. Aby być wyniesionym w najwyższym stopniu i kontynuować wieczne związki rodzinne, musimy wejść do „nowego i wiecznego przymierza małżeństwa” i być wiernym temu przymierzu. Mówiąc innymi słowy, małżeństwo świątynne jest niezbędne do osiągnięcia najwyższego stopnia chwały celestialnej. (Zob. NiP 131:1–4). Wszyscy, którzy są godni zawarcia nowego i wiecznego przymierza małżeństwa, będą mieli taką możliwość, jeśli nie w tym życiu, to w następnym.

Królestwo terestialne

Ci, którzy odziedziczą chwałę terestialną, „otrzymują z obecności Syna, ale nie z pełni Ojca. Przeto są ciałami terestialnymi, a nie ciałami celestialnymi, i różnią się w chwale jako księżyc różni się od słońca” (NiP 76:77–78). Mówiąc ogólnie, osoby zamieszkujące królestwo terestialne będą to uczciwi ludzie, „których zaślepiła przebiegłość ludzka” (NiP 76:75). Do tej grupy będą należeli członkowie Kościoła, którzy „nie są dzielni w świadectwie Jezusa” (NiP 76:79). Będą to również ci, którzy odrzucili możliwość przyjęcia ewangelii w życiu śmiertelnym, ale którzy później przyjęli ją w pośmiertelnym świecie duchów (zob. NiP 76:73–74). Aby dowiedzieć się więcej na temat tych, którzy odziedziczą chwałę terestialną, zobacz Nauki i Przymierza 76:71–80, 91, 97.

Królestwo telestialne

Chwała telestialna zarezerwowana jest dla tych, którzy „nie przyjęli ewangelii Chrystusa ani świadectwa Jezusa” (NiP 76:82). Osoby te otrzymają swą chwałę po odkupieniu z więzienia duchów, które czasami nazywane jest piekłem (zob. NiP 76:84, 106). Szczegółowe wyjaśnienia na temat tych, którzy odziedziczą chwałę telestialną, znajdują się w Naukach i Przymierzach 76:81–90, 98–106, 109–112.

Zatracenie

Niektórzy ludzie nie będą godni zamieszkania w żadnym królestwie chwały. Będą oni nazwani „synami zatracenia” i będą musieli „zaznać królestwa, co nie jest królestwem chwał” (NiP 76:32; 88:24). Będzie to stan „tych wszystkich, co znają [Bożą] moc, i pokosztowali jej, i dozwolili sobie, przez moc diabelską, by ich pokonano i zaprzeczyli prawdzie i oparli się mocy [Boga]” (NiP 76:31; zobacz także wersety 30, 32–49).

Dodatkowe źródła: I List do Koryntian 15:40–42; NiP 88:20–39; 130:18–19

Zobacz także: Niebo; Piekło; Plan zbawienia; Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa; Życie wieczne;