Nałożenie rąk

Nałożenie rąk to czynność objawiona przez Pana dla dokonania wielu obrzędów kapłańskich, takich jak: konfirmacja, ustanowienie, wyświęcenie do służby w powołaniu, błogosławienie chorych oraz udzielanie innych błogosławieństw kapłańskich (zob. NiP 42:44; Zasady Wiary 1:4–5). Osoby mające właściwe upoważnienie kapłańskie kładą ręce na głowie osoby przyjmującej obrzęd. Czyniąc to, są narzędziem, dzięki któremu Pan błogosławi Swojej dzieci (zob. NiP 36:2).

Posiadacze kapłaństwa zawsze czynią to w ten sposób. Adam ustanawiał swych prawych potomków przez nałożenie rąk (zob. NiP 107:40–50). Kiedy Jakub wygłaszał błogosławieństwa dla Efraima i Menasessa, położył ręce na ich głowach (zob. I Ks. Mojżeszowa 48:14–19). Alma „wyświęcił kapłanów i starszych przez nałożenie rąk, według kapłaństwa Boga” (Alma 6:1). Apostołowie Piotr i Jan nadawali dar Ducha Świętego nakładając ręce (zob. Dzieje Apostolskie 8:14–17). W tej dyspensacji Jan Chrzciciel przez nałożenie rąk nadał Kapłaństwo Aarona Józefowi Smithowi i Oliwierowi Cowdery (zob. Józef Smith — Historia 1:68–69).

Dodatkowe źródła: IV Ks. Mojżeszowa 27:18–23; Dzieje Apostolskie 19:1–6; I List do Tymoteusza 4:14; NiP 33:15; 35:6

Zobacz także: Duch Święty; Kapłaństwo