Świątynie

Świątynie są dosłownymi domami Pana. Są to święte miejsca oddawania czci, które może odwiedzić Pan. Pod względem świętości jedynie dom można porównać do świątyni.

Na przestrzeni historii Pan nakazywał Swojemu ludowi budowanie świątyń. Współczesny Kościół zważa na wezwanie Pana, by budować świątynie na całym świecie, udostępniając błogosławieństwa świątyni większej liczbie dzieci Ojca Niebieskiego.

Obrzędy dla żyjących

Najważniejszym celem istnienia świątyń jest zapewnienie obrzędów niezbędnych dla naszego wyniesienia w królestwie celestialnym. Obrzędy świątynne prowadzą do najwspanialszych błogosławieństw dostępnych dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Wszystko, co robimy w Kościele — nasze spotkania i zajęcia, nasze wysiłki misjonarskie, lekcje, jakie nauczamy i hymny, które śpiewamy — powinno kierować nas do Zbawiciela i pracy, jaką wykonujemy w świętych świątyniach.

Jednym z obrzędów, jakie otrzymujemy w świątyni, jest obdarowanie. Słowo obdarowanie wskazuje na „dar”, a obdarowanie świątynne naprawdę jest darem od Boga. Obrzęd składa się z serii nauk i obejmuje przymierza, jakie zawieramy, obiecując, że będziemy żyć w prawy sposób i stosować się do wymogów ewangelii. Obdarowanie pomaga nam skupić się na Zbawicielu, Jego roli w planie naszego Ojca Niebieskiego oraz na zobowiązaniu się do podążania Jego śladem.

Innym obrzędem świątynnym jest zawarcie małżeństwa celestialnego, kiedy to mąż i żona są do siebie zapieczętowywani na wieczność. Zapieczętowanie dokonane w świątyni trwa przez wieczność, jeśli mąż i żona są wierni przymierzom, jakie zawarli.

Dzieci rodziców, którzy zostali zapieczętowani w świątyni, rodzą się w przymierzu. Dzieci te stają się automatycznie częścią wiecznej rodziny. Dzieci, które nie przyszły na świat w przymierzu, również mogą stać się częścią wiecznej rodziny, kiedy ich naturalni lub adopcyjni rodzice zostają zapieczętowani do siebie. Obrzędu zapieczętowania dzieci do rodziców dokonuje się w świątyni.

Jeśli otrzymałeś obrzędy świątynne, zawsze pamiętaj o przymierzach, jakie zawarłeś. Powracaj do świątyni tak często, jak jest to możliwe. Jeśli jesteś ojcem lub matką, nauczaj swoje dzieci o ważności świątyni. Pomóż im przygotować się do tego, by byli godni wejścia do świątyni.

Jeśli nie otrzymałeś jeszcze obrzędów świątynnych, już teraz zacznij się przygotowywać. Kiedy pozwolą na to okoliczności, udaj się do świątyni, by uczestniczyć w chrztach i konfirmacjach za zmarłych.

Obrzędy za zmarłych

Ludzie, którzy zmarli nie przyjąwszy niezbędnych obrzędów ewangelii, mogą je otrzymać dzięki pracy dokonywanej w świątyni. Możesz wykonać tę pracę w imieniu swoich przodków i innych zmarłych osób. W ich imieniu możesz zostać ochrzczony i konfirmowany, możesz otrzymać obdarowanie i uczestniczyć w zapieczętowaniach męża do żony i dzieci do rodziców.

Powinieneś aktywnie poszukiwać rejestrów swoich zmarłych przodków, aby móc wykonać za nich pracę świątynną.

Więcej informacji na temat pracy świątynnej za zmarłych oraz pracy nad historią rodzinną uzyskasz w części „Praca nad historią rodzinną i genealogia”, na str. 122–126.

Godny wejścia do świątyni

Aby wejść do świątyni, musisz być godny. O swojej godności zaświadczasz w czasie dwóch wywiadów — jednego z członkiem swojej rady biskupiej lub prezydentem gminy oraz drugiego — z członkiem prezydium palika lub prezydentem misji. Twój przywódca kapłański potraktuje ten wywiad jako sprawę prywatną i poufną. Podczas każdego z tych wywiadów przywódca kapłański zada ci pytania na temat twojego prowadzenia się i bycia godnym. Zapyta cię o twoje świadectwo na temat Ojca Niebieskiego i Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa oraz o to, czy popierasz naczelnych i lokalnych przywódców Kościoła. Poprosi cię, byś potwierdził, że jesteś czysty moralnie i że przestrzegasz Słowa Mądrości, płacisz pełną dziesięcinę, żyjesz w harmonii z naukami Kościoła i nie pozostajesz w związku odstępczym ani nie sympatyzujesz z żadną grupą odstępczą.

Jeśli na pytania wywiadu udzielisz właściwych odpowiedzi i jeśli ty i twój przywódca kapłański jesteście przekonani, że jesteś godny tego, by wejść do świątyni, otrzymasz rekomendację świątynną. Ty i twoi przywódcy kapłańscy podpiszecie rekomendację, która pozwoli ci uczęszczać do świątyni przez następne dwa lata, o ile pozostaniesz godny.

Wywiady w sprawie rekomendacji świątynnej oferują wspaniałą sposobność sprawdzenia stylu swojego życia i tego, czy jesteś godny. Jeśli w twoim życiu jest coś, co nie jest właściwe, umów się na rozmowę z biskupem lub prezydentem gminy na długo przed wywiadem w sprawie rekomendacji świątynnej. Będzie mógł ci pomóc w przygotowaniu się do bycia godnym rekomendacji świątynnej.

Ubranie świątynne

Kiedy udajesz się do świątyni, powinieneś nałożyć swoje najlepsze ubranie, tak jak to robisz, gdy idziesz do kościoła. Kiedy jesteś wewnątrz świątyni, zmieniasz swoje ubranie na białą odzież świątynną. Odbywa się to w przebieralni, gdzie masz do dyspozycji szafkę i osobne, prywatne miejsce na zmianę ubrania. W świątyni zwraca się szczególną uwagę na skromność.

Kiedy wkładasz swoje ubranie do szafki, możesz zostawić za sobą wszystkie swe ziemskie przeszkody. Ubrany na biało możesz mieć poczucie jedności i równości z innymi osobami w świątyni, ponieważ każda z osób znajdujących się w pobliżu ciebie jest ubrana podobnie.

Noszenie odzienia świątynnego

Kiedy już zostałeś obdarowany, jesteś pobłogosławiony noszeniem odzienia świątynnego przez całe swoje życie. Jesteś zobligowany, by nosić je zgodnie ze wskazówkami, jakie otrzymałeś podczas obdarowania. Pamiętaj, że błogosławieństwa związane z tym świętym przywilejem uzależnione są od tego, czy jesteś godny i czy wiernie przestrzegasz przymierzy świątynnych.

Odzienie jest stałym przypomnieniem o przymierzach, jakie zawarłeś w świątyni. Cały czas powinieneś traktować je z szacunkiem. Nie powinieneś wystawiać odzienia na widok tych, którzy nie zrozumieją jego znaczenia oraz nie powinieneś modyfikować go, by dostosować do różnych stylów ubioru. Kiedy nosisz je we właściwy sposób, zapewnia ci ochronę przed pokusą i złem. Noszenie odzienia jest zewnętrznym wyrazem wewnętrznego zobowiązania do naśladowania Zbawiciela.

Błogosławieństwa płynące z uczęszczania do świątyni

Poza tym, że świątynia jest miejscem dokonywania świętych obrzędów kapłańskich, jest też miejscem pokoju i objawienia. Kiedy jesteś targany konfliktami lub kiedy ciążą ci ważne decyzje, które musisz podjąć, możesz zanieść swe troski do świątyni. Tam możesz zyskać duchowe przewodnictwo.

Czasami możesz mieć odczucie, że nie myślisz w jasny sposób, ponieważ twój umysł jest bardzo obciążony problemami i wiele spraw domaga się twojej uwagi. W świątyni kurz tych zakłóceń może osiąść, mgła i opary mogą się unieść, a ty możesz zrozumieć to, czego nie rozumiałeś wcześniej. Możesz znaleźć nowe sposoby radzenia sobie z wyzwaniami, jakie napotykasz.

Pan będzie cię błogosławił, kiedy będziesz brał udział w świętych obrzędach w świątyni. A błogosławieństwa, jakie ci da, nie będą ograniczały się do czasu, kiedy przebywasz w świątyni. Pobłogosławi cię we wszystkich aspektach życia. Twa praca w świątyni wzmocni cię i udoskonali pod względem duchowym.

Dodatkowe źródła: Ks. Izajasza 2:1–3; NiP 88:119; 109–110; 124:39–41

Zobacz także: Małżeństwo; Obrzędy; Plan zbawienia; Praca nad historią rodzinną i genealogia; Przymierze