Pomoc wzajemna

Każdy członek Kościoła ma dwa obowiązki związane z pomocą wzajemną: stać się samowystarczalnym oraz troszczyć się o biednych i potrzebujących.

Na rodzicach spoczywa święta odpowiedzialność za fizyczne i duchowe dobro swoich dzieci. Kiedy dzieci dorastają, stają się coraz bardziej odpowiedzialne za własny dobrobyt. Rodzice powinni nauczać dzieci podstawowych zasad pomocy wzajemnej, pomagając im przygotować się na bycie samowystarczalnymi i zaspokajanie w przyszłości potrzeb ich własnych rodzin. Rodzice mogą też dawać dzieciom możliwość niesienia pomocy biednym i potrzebującym.

Jeśli jesteś dorosłym członkiem Kościoła, wszystkie poniższe rady odnoszą się bezpośrednio do ciebie. Jeśli jesteś młodym mężczyzną lub młodą kobietą, większość ma zastosowanie w twoim przypadku, nawet jeśli nadal w dużej mierze jesteś na utrzymaniu rodziców.

Stawanie się samowystarczalnymi

Odpowiedzialność za społeczny, emocjonalny, duchowy, fizyczny i ekonomiczny dobrobyt w pierwszej kolejności spoczywa na tobie, w drugiej na twojej rodzinie i w trzeciej na Kościele. Pod natchnieniem Pana i dzięki własnej pracy powinieneś zaspokajać potrzeby własne i twojej rodziny zarówno w kwestiach duchowych jak i doczesnych.

Będziesz mógł lepiej zatroszczyć się o siebie i swoją rodzinę, kiedy będziesz samowystarczalny. Będziesz przygotowany, by przetrwać czasy przeciwności, nie stając się zależnym od innych.

Możesz stać się samowystarczalnym poprzez (1) wykorzystanie wszelkich możliwości zdobywania wykształcenia; (2) praktykowanie zdrowych zasad odżywiania się i higieny; (3) przygotowanie się i zdobycie odpowiedniej pracy; (4) przechowywanie zapasów pożywienia i odzieży w takim stopniu, w jakim zezwala na to prawo; (5) mądre zarządzanie swoimi zasobami, włącznie z płaceniem dziesięciny i ofiar oraz unika-niem długów; (6) rozwijanie duchowej, emocjonalnej i społecznej siły.

Aby stać się samowystarczalnym, musisz być chętny do pracy. Pan nakazał nam, abyśmy pracowali (zob. I Ks. Mojżeszowa 3:19; NiP 42:42). Uczciwa praca jest podstawowym źródłem szczęścia, poczucia własnej wartości oraz powodzenia.

Jeśli chwilowo nie jesteś w stanie zaspokoić swoich podstawowych potrzeb dzięki pracy własnych rąk czy przy wsparciu rodziny, być może Kościół będzie mógł ci pomóc. W takiej sytuacji Kościół często zapewnia zasoby pozwalające przeżyć, by pomóc tobie i twojej rodzinie na powrót stać się samowystarczalnymi.

Troszczenie się o biednych i potrzebujących

Pan zawsze nakazywał, aby Jego lud troszczył się o biednych i potrzebujących. Powiedział: „Musicie odwiedzać biednych i potrzebujących, i służyć im pomocą, aby im ulżyć” (NiP 44:6). Nakazał również: „I we wszystkim pamiętajcie biednych i potrzebujących, chorych i cierpiących, bo kto tego nie czyni, nie jest moim uczniem” (NiP 52:40).

Możesz troszczyć się o biednych i potrzebujących na wiele sposobów. Jednym z ważnych sposobów jest post i przekazywanie ofiar postnych, które biskup lub prezydent gminy wykorzystuje, by pomagać członkom okręgu lub gminy, cierpiącym z powodu ubóstwa, choroby czy innych trudności. Możesz też poświęcać swój czas i dzielić się swoimi talentami. Możesz służyć bezdomnym, niepełnosprawnym, wdowom i innym osobom z sąsiedztwa czy społeczności.

Poza troską o potrzebujących na poziomie lokalnym i indywidualnym Kościół dociera do ludzi innych wyznań, którzy cierpią z powodu klęsk żywiołowych, ubóstwa, choroby i innych sytuacji kryzysowych. Kościół zapewnia zasoby potrzebne do przeżycia, by pomóc rodzinom i poszczególnym jednostkom w wyjściu z kryzysu i w pracy zmierzającej ku samowystarczalności. Darowizny na kościelny Nieustający Fundusz Edukacyjny zapewniają pozbawionym przywilejów społecznych Świętym w Dniach Ostatnich środki na kontynuowanie ich kształcenia. Misjonarze służby kościelnej poświęcają swój czas i środki, by podnieść poziom w zakresie umiejętności czytania i pisania, promować zdrowy tryb życia oraz zapewnić szkolenie.

Dodatkowe źródła: List Jakuba 1:27; Jakub 2:17–19; NiP 42:31; 104:15–18

Zobacz także: Post i ofiary postne; Służba