17. ການອົບພະຍົບໄປຫາພາກຕາເວັນຕົກ
ການເລີ່ມຕົ້ນໜີຈາກເມືອງນາວູ, ລັດອິລິນອຍ, ໄດ້ຖືກວາງແຜນໄວ້ວ່າ ເປັນເດືອນມີນາ–ເມສາ, ແຕ່ ເພາະການຂົ່ມຂູ່ຂອງກຸ່ມອັນຕະພານ ປະທານບຣິກຳ ຢັງ ຈຶ່ງໄດ້ແນະນຳວ່າ ໃຫ້ໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າ ອົບພະຍົບອອກເດີນທາງຂ້າມແມ່ນ້ຳມິດຊີຊິບປີ ໄປ ເລີ່ມຕົ້ນໃນວັນທີ 2 ເດືອນກຸມພາ, 1846. ປະທານຢັງ ໄດ້ຢູ່ຕໍ່ ເພື່ອມອບຂອງປະທານສັກສິດໃຫ້ແກ່ໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ໄດ້ໜີຈາກເມືອງນາວູ ຈົນກວ່າເຖິງກາງເດືອນກຸມພາ.
ເຫດການທີ່ສຳຄັນ: ກ່ອນເພິ່ນໄດ້ເສຍຊີວິດໄປ, ສາດສະດາໂຈເຊັບ ສະມິດ ໄດ້ທຳນາຍວ່າ, “ບາງຄົນໃນພວກທ່ານຈະມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ ເພື່ອໄປຮັບໃຊ້ຕັ້ງຖິ່ນຖານ ແລະ ສ້າງເມືອງ ແລະ ເຫັນໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າ ກາຍເປັນຜູ້ຄົນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ໃນທ່າມກາງພູເຂົາຣ໊ອກກີ້.” ໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າເກືອບເຖິງ 12,000 ຄົນ ໄດ້ໜີຈາກເມືອງນາວູ ເລີ່ມຈາກເດືອນກຸມພາ ເຖິງ ເດືອນກັນຍາ ປີ 1846. ຫລັງຈາກໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ໜີຈາກເມືອງວິນເຕີຄວດເຕີສ໌ ແລະ ສະຖານທີ່ອື່ນໆຕໍ່ຈາກນັ້ນ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກຈັດເຂົ້າເປັນກຸ່ມໆ, ຈຳນວນສິບຄົນ, ຫ້າສິບຄົນ, ແລະ ໜຶ່ງຮ້ອຍຄົນ, ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງຫົວໜ້າກຸ່ມ (ຄພ 136:3). ໃນເດືອນກັນຍາ ປີ 1846 ກຸ່ມອັນຕະພານ ປະມານ 800 ຄົນ ພ້ອມດ້ວຍປືນໃຫຍ່ຫົກລຳ ໄດ້ມາລ້ອມໂຈມຕີເມືອງນາວູ. ຫລັງຈາກໄດ້ສູ້ຮົບກັນຫລາຍວັນ, ໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ ໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ຍອມຈຳນົນ ເພື່ອຮັກສາຊີວິດຂອງຕົນໄວ້ ແລະ ມີໂອກາດທີ່ຈະຂ້າມແມ່ນ້ຳໄປ. ຜູ້ຊາຍ, ຜູ້ຍິງ, ແລະ ເດັກນ້ອຍ ປະມານ ຫ້າ ເຖິງ ຫົກຮ້ອຍຄົນ ໄດ້ຂ້າມແມ່ນ້ຳ ແລະ ໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ແຄມແມ່ນ້ຳ. ປະທານບຣິກຳ ຢັງ ໄດ້ສົ່ງໜ່ວຍຊ່ວຍກູ້ ພ້ອມດ້ວຍສະບຽງອາຫານໄປຊ່ວຍເຫລືອ “ໄພ່ພົນທີ່ຍາກຈົນ” ຜູ້ທີ່ໜີມານັ້ນ.