Imeandikwa na Wewe
Nenda Uketi karibu Naye
Sierra F., umri 12, Utah, USA
Siku moja shuleni, nilisikia kwamba mvulana fulani alikuwa akionewa. Nilihisi huzuni. Hakuna mtu anayepaswa kutendewa hivyo.
Baadaye siku hiyo, darasa letu lilikuwa na karamu. Mvulana ambaye alikuwa ameonewa hapo awali alikuja kwenye karamu na kuketi peke yake. Nilipomwona, nilikumbuka kilichotokea. Nilisikia sauti ikiniambia nikae karibu naye. Lakini sikutaka kuwa mtu pekee wa kuketi karibu naye. Atakuwa poa, nilijisemea. Hahitaji mtu wa kukaa karibu naye. Nilisukuma hisia hizo mbali.
Sauti ilinijia tena, yenye nguvu zaidi. Nenda ukae karibu naye.
Nikamtazama yule kijana. Alionekana mpweke na mwenye huzuni. SAWA, nilijisema. Nilipoketi kando yake, alionekana kukosa raha. Nilimwambia jina langu na kumuuliza kuhusu yeye mwenyewe. Mwanzoni, nilikuwa na woga. Lakini tulipokuwa tukizungumza, nilihisi amani. Na hakuonekana mpweke au mwenye huzuni tena.
Alipolazimika kurudi darasani, nilisema ningezungumza naye baadaye. Akatabasamu kidogo na kusema sawa. Mwalimu wangu alinijia na kusema, “Asante, Sierra. Huo ulikuwa ni ukarimu sana.” Nilitikisa kichwa tu.
Siku iliyobaki ilipita haraka, lakini hisia hiyo ya amani haikuondoka. Nilijua nilifanya jambo sahihi. Wakati mwingine watu hawatendewi sawa wanapokuwa tofauti. Sipendi kitu hiki, lakini hutokea.
Sisi sote ni watoto wa Mungu. Tunapaswa kuwatendea wengine kwa ukarimu. Tukifanya hivi, najua Mungu atatubariki.
Kielelezo na Kristin Sorra