«Անհանգստության տուփը», Ընկեր, Սեպտեմբեր 2024, 36-37։
Անհանգստության տուփը
Օլիվիան շատ էր մտածում իրեն անհանգստացնող հարցերի մասին։
Այս պատմությունը տեղի է ունեցել ԱՄՆ-ում։
Օլիվիան շտապ դուրս եկավ իր դասարանից՝ դասերը դեռ չավարտած։ Նա փորձում էր ոչ մեկի աչքերին չնայել։
Այսօր Օլիվիայի թերապիայի առաջին օրն էր։ Նրա մայրը բացատրեց, որ ինքը հանդիպելու է բժշկի հետ, որը կարող է օգնել իրեն իր անհանգստությունների հարցում։ Օլիվիան հաճախ էր անհանգստություն զգում։ Երբեմն նա այնքան էր անհանգստանում, որ դժվար էր լինում քնել կամ զվարճանալ իր ընկերների հետ։
Օլիվիան մայրիկի հետ նստեց մեքենան՝ անհանգիստ շարժումներ անելով տեղում։
«Լա՞վ ես»,- հարցրեց մայրիկը։
Օլիվիան մի պահ չպատասխանեց։ «Ես ինչո՞ւ պետք է այցելեմ բժշկին»։
Մայրիկը սկսեց վարել մեքենան։ «Երկնային Հայրը մեզ բժիշկներ է տալիս, որպեսզի օգնեն մեզ։ Ճիշտ այնպես, ինչպես Նա մեզ տալիս է այլ բաներ՝ օգնելու համար, ինչպիսիք են ընկերները և սուրբ գրությունները։ Հիշո՞ւմ ես սուրբ գրությունների շղթան, որը մենք պատրաստեցինք»։
Օլիվիան գլխով արեց։ Մայրիկն օգնել էր նրան գտնել սուրբ գրությունների հատվածներ, որոնք օգնում էին նրան անհանգիստ պահերին։ Յուրաքանչյուր հատվածում մայրիկը գրում էր, թե որտեղ գտնել հաջորդը։ Երբ Օլիվիան անհանգստություն էր զգում գիշերով, նա աղոթում էր և գտնում սուրբ գրությունների հատվածներից մեկը։ Այնուհետև նա կարդում էր շղթայի մյուս հատվածները, մինչև որ կարողանար քնել։
Երբ Օլիվիան և մայրիկը մտան բժշկի գրասենյակ, բժիշկ Պոսին ներկայացավ։ Նա Օլիվիային հարցրեց իր զգացողությունների մասին։ Օլիվիան մի փոքր պատմեց նրան իր անհանգստությունների մասին։
«Շատ մարդկանց մոտ հանդիպում է մի երևույթ, որը կոչվում է անհանգստություն»,- ասաց Բժիշկ Պոսին։ «Նրանք շատ են անհանգստանում, ինչպես դու։ Բայց դու կարող ես անել որոշ բաներ, որոնք կօգնեն քեզ ավելի քիչ անհանգստանալ։ Կարո՞ղ ես փորձել դրանցից մեկն ինձ հետ»։
Օլիվիան նայեց կոշիկներին և գլխով արեց։
Բժիշկ Պոսին Օլիվիային տվեց մի փոքր տուփ։ «Սա անհանգստության տուփ է։ Այն ապահով պահում է մեր անհանգստությունները, այնպես որ մենք պատճառ չունենք մտածելու դրանց մասին»։
Օլիվիան զննեց տուփը։ Նա ոչ մի առանձնահատուկ բան չնկատեց։
«Հաջորդ անգամ, երբ վախ կզգաս, գրիր քո անհանգստությունը թղթի վրա և դիր այն տուփի մեջ»,- ասաց Պոսին։ «Այնուհետև ժամանակ ընտրեք և տուփը ամեն օր բացեք անհանգստության ժամանակ։ Եթե ինչ-որ բանի մասին անհանգստանում եք նախքան անհանգստության ժամը, ասեք. «Պետք չէ մտածել այս մասին հենց հիմա»։
«Լավ»,- ասաց Օլիվիան։ Բժիշկ Պոսին օգնեց նրան գրել իր ամենամեծ անհանգստությունները, իսկ Օլիվիան դրանք խցկեց տուփի մեջ։
Այդ օրը՝ ավելի ուշ Օլիվիայի անհանգստություններից մեկը հայտնվեց նրա գլխում։ Դա անհանգստության տուփի մեջ է,- ասաց նա ինքն իրեն։ Ես կարող եմ անհանգստանալ այդ մասին ավելի ուշ։ Նա փորձում է չմտածել դրա մասին։ Փոխարենը՝ նա սկսեց խաղալ իր եղբոր հետ։
Երբ քնելու ժամանակն էր, Օլիվիան սկսեց նյարդայնանալ։ Գիշերն այն ժամանակն էր, երբ նրա անհանգստություններն ավելի էին վատթարանում։ Նա դրեց իր անհանգստության տուփը և սուրբ գրությունները իր մահճակալի մոտ և կանչեց մայրիկին։
«Իսկ եթե դա չաշխատի՞»,- հարցրեց նա։
Մայրիկը գրկեց նրան։ «Դե, մենք կշարունակենք փորձել։ Երկնային Հայրը կօգնի քեզ գտնել այլ ուղիներ, որոնք օգնում են»։
Օլիվիան գլխով արեց։ «Միգուցե ես դա նույնպես գրեմ անհանգստության տուփի համար»։
«Հիանալի միտք է»,- ասաց մայրիկը։ Նա աղոթեց Օլիվիայի հետ։ Դա օգնեց Օլիվիային մի փոքր ավելի լավ զգալ։
Որոշ ժամանակ անց այն բանից հետո, երբ մայրիկը անջատեց լույսերը, Օլիվիայի գլխում անհանգստություն հայտնվեց։ Նա միացրեց լամպը։ Նա գրեց անհանգստությունը և դրեց այն տուփի մեջ՝ հետագայի համար։ Նա մեկ այլ աղոթք ասաց՝ խնդրելու Երկնային Հորը մխիթարել իրեն։
Հետո նա բացեց իր սուրբ գրությունները և փնտրեց ընդգծված հատված իր սուրբ գրությունների շղթայից։ Առաջին հատվածը, որ նա գտավ, Եսայիա 41․10 էր։ Այն ասում է․ «Մի վախեցիր, որովհետև ես քեզ հետ եմ»։
Հատվածի կողքին մայրիկը գրել էր «Վարդապետություն և Ուխտեր 6․36»։ Օլիվիան փնտրեց այդ սուրբ գրությունը և բարձրաձայն կարդաց։ «Նայեք ինձ ձեր բոլոր մտորումներում. մի կասկածեք, մի վախեցեք»։
Օլիվիան խաղաղություն զգաց։ Նա գիտեր, որ հավանաբար կմտածի ավելի շատ անհանգստությունների մասին։ Բայց Երկնային Հայրը նրան շատ բաներ էր տվել, որպեսզի օգներ ավելի լավ զգալ իրեն։ Նա պատասխանել էր նրա աղոթքներին։ Եվ դա շատ օգնեց։
Նկարները` Ջենիֆեր Նալչիգարի