“Ang Lubnganan Walay Kadaogan,” Alang sa Kalig-on sa mga Kabatan-onan, Mayo 2021.
Dominggo sa Buntag nga Sesyon
Ang Lubnganan Walay Kadaogan
Mga Kinutlo
Sa pipila ka higayon sa atong kinabuhi, tingali nasinati nato nga naguol human mawala ang usa ka tawo nga gimahal nato pag-ayo. Tungod sa tibuok kalibotan nga pandemya, daghan kanato ang nawad-an og mga minahal sa kinabuhi—miyembro man sa pamilya o mga higala. Kami nag-ampo alang niadtong kinsa nagbangutan sa mao nga pagkawala. …
Mahunahuna lang nato kon unsa ang gibati sa mga higala ni Jesus, kinsa misunod Kaniya ug nangalagad Kaniya, sa dihang nasaksihan ang Iyang kamatayon. Kita nakahibalo nga “sila nagsubo ug naghilak” [Marcos 16:10]. …
… Sa dihang nuwebe anyos pa ko, ang akong magulang nga lalaki namatay atol sa usa ka grabe nga linog. Tungod kay nahitabo kini nga wala damha, dugay-dugay pa nako nga nasabtan ang reyalidad sa unsay nahitabo. Grabe ang akong gibati nga kasub-anan, ug mangutana ko sa akong kaugalingon, “Unsay nahitabo sa akong igsoon? Asa siya? Diin siya miadto? Makita ba nako siya pag-usab?”…
Mga 40 ka tuig human niadto, atol sa Pasko sa Pagkabanhaw, naghinuktok ko kabahin sa Pagkabanhaw ni Jesukristo ug nagsugod sa paghunahuna sa akong igsoong lalaki. …
Nianang adlawa nakaamgo ko nga ang Espiritu naghatag nako og kahupayan sa usa ka lisod nga panahon. Nakadawat ko og pagsaksi nga ang espiritu sa akong igsoong lalaki dili patay; siya buhi. Siya padayon nga naglambo sa iyang mahangtorong pagpakabuhi. Nakahibalo ko nga ang “[akong] igsoong lalaki mabanhaw” [Juan 11:23] niana nga mahimayaong higayon dihang, tungod sa Pagkabanhaw ni Jesukristo, kitang tanan mabanhaw.