ការទួញសោកយេរេមា ៖ ចូរចៀសវាងពីការជាប់ឃុំឃាំង
ដោយ អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក
ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
ឧបសគ្គយើង គឺចៀសវាងពីការជាប់ឃុំឃាំងគ្រប់ប្រភេទ ជួយព្រះអម្ចាស់ប្រមូលរាស្ត្រជម្រើសរបស់ទ្រង់ ហើយលះបង់សម្រាប់ជំនាន់ដែលកំពុងពេញវ័យ។
ពេលយើងរៀបការថ្មីថ្មោង ភរិយាខ្ញុំ ម៉ារី និងខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថា យើងនឹងបន្តជ្រើសរើសសកម្មភាពដែលយើងអាចចូលរួមបានយ៉ាងញឹកញាប់ ។ យើងក៏ត្រូវវៃឆ្លាតក្នុងការចំណាយលើថវិការយើងដែរ ។ ម៉ារី ចូលចិត្តតន្ត្រី ហើយបានដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា ខ្ញុំចូលចិត្តកីឡាជាខ្លាំង ដូច្នេះគាត់បានចរចារថា យើងនឹងចូលរួមការប្រគុំតន្ត្រីពីរ ឬការប្រកួតកីឡាមួយ ។
ដំបូង ខ្ញុំមិនចូលចិត្តការប្រគុំតន្ត្រីអូប៉េរ៉ាទេ តែលុះយូរទៅ ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានប្រែជាចូលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងទៅលើការប្រគុំតន្ត្រីអូប៉េរ៉ា ហ្គីអ៊ូស៊ែពែរ វើរឌី ។1 សប្ដាហ៍នេះគឺគំរប់ខួបថ្ងៃកំណើតគាត់ 200 ឆ្នាំ ។
កាលនៅជាយុវវ័យ វើរឌី ចូលចិត្តព្យាការីយេរេមា ហើយនៅឆ្នាំ 1842 ក្នុងវ័យ 28 ឆ្នាំ គាត់មានឈ្មោះល្បីដោយការប្រគុំតន្ត្រីអូប៉េរ៉ាមួយឈ្មោះ ណាប៊ូអូ ជាឈ្មោះកាត់របស់ស្ដេច ប៊ូក្នេសា ជាស្ដេចក្រុងបាប៊ីឡូន ជាភាសាអ៊ីតាលី ។ ការប្រគុំតន្ត្រីអូប៉េរ៉ានេះ គឺដកស្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរយេរេមា និងទំនុកតម្កើងក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ។ ការប្រគុំតន្ត្រីអូប៉េរ៉ានេះ រួមមានចម្បាំងនៅយេរូសាឡឹម និងការជាប់ឃុំឃាំងរបស់ពួកយូដា ។ ទំនុកតម្កើងកណ្ឌ 137 ជាការបំផុសដួងចិត្តដល់បទចម្រៀងដ៏ពិរោះ ហើយបំផុសគំនិតរបស់ វើរឌី មានចំណងជើងថា « Chorus of Hebrew slaves ( បទបន្ទរនៃពួកទាសករយូដា ) » ។ ក្បាលរឿងនៃទំនុកតម្កើងក្នុងព្រះគម្ពីរយើងបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ៖ « កាលជាប់ឃុំឃាំង ពួកយូដាបានយំនៅក្បែរទន្លេបាប៊ីឡូន --- ដោយសារតែការទួញសោក ពួកគេមិនអាចច្រៀងចម្រៀងនៃក្រុងស៊ីយ៉ូនបានឡើយ » ។
បំណងរបស់ខ្ញុំ គឺរំឭកឡើងវិញនូវទម្រង់នៃការជាប់ឃុំឃាំង និងបន្ទាបបង្ក្រាបជាច្រើន ។ យើងនឹងប្រៀបធៀបស្ថានភាពខ្លះក្នុងជំនាន់យើងទៅនឹងសម័យយេរេមាពីមុនការដួលរលំចុះនៃក្រុងយេរូសាឡឹម ។ ក្នុងការបង្ហាញនូវសំឡេងនៃការព្រមាននេះ ខ្ញុំមានរីករាយដែលសមាជិកសាសនាចក្រភាគច្រើន កំពុងចៀសវាងយ៉ាងសុចរិតនូវទង្វើរដែលធ្វើឲ្យព្រះអម្ចាស់ខកព្រះទ័យក្នុងសម័យយេរេមា ។
ការព្យាករណ៍ និងការទួញសោករបស់យេរេមា គឺសំខាន់ចំពោះពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ យេរេមា និងស្ថានភាពក្នុងយេរូសាឡឹមក្នុងជំនាន់គាត់ ជាស្ថានភាពនៃជំពួកដើមក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។ យេរេមា ជាបុរសម្នាក់ក្នុងជំនាន់ព្យាការីលីហៃ ។2 ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលយ៉ាងជាក់ច្បាស់ដល់យេរេមាពីការតែងតាំងទុកជាមុនរបស់លោកថា ៖ « មុនដែលយើងបានជប់បង្កើតអ្នកនៅក្នុងពោះម្ដាយ នោះយើងស្គាល់អ្នកហើយ កាលមិនដែលអ្នកសម្រាលចេញពីផ្ទៃមក នោះយើងបានញែកអ្នកជាបរិសុទ្ធផង ក៏បានតាំងអ្នកឡើងជាហោរាដល់អស់ទាំងសាសន៍ » ។3
លីហៃ មានការហៅបេសកកម្ម និងការងារផ្សេងទៀតមកពីព្រះអម្ចាស់ ។ គាត់មិនត្រូវបានហៅតាំងពីនៅក្មេងនោះទេ តែពេលមានវ័យចំណាស់ ។ ដំបូង ការហៅរបស់គាត់ គឺជាសំឡេងនៃការព្រមាន តែក្រោយពីប្រកាសដោយស្មោះត្រង់នូវសារលិខិតដូចជា យេរេមា នោះលីហៃ ត្រូវបានព្រះអម្ចាស់បញ្ជាឲ្យនាំគ្រួសារគាត់ចូលទៅក្នុងទីរហោស្ថាន ។4 ការធ្វើដូច្នេះ លីហៃ បានប្រទានពរដល់គ្រួសារគាត់ និងមនុស្សទាំងអស់ ។
ពីមុនការបំផ្លិចបំផ្លាញនៃទីក្រុងយេរូសាឡឹម5 សារលិខិតដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់យេរេមាពេញដោយអត្ថន័យ ដែលដក់ជាប់ក្នុងដួងចិត្ត ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា ៖
« រាស្ត្ររបស់យើងបានដូរព្រះដ៏ជាសិរីល្អរបស់ខ្លួន ឲ្យបានតែរបស់ដែលឥតមានប្រយោជន៍វិញ។ …
« … រាស្ត្រយើង...បានបោះបង់ចោលយើងដែលជាក្បាលទឹករស់ ហើយបានដាប់ធ្វើ ... ជាអាងប្រេះបែកដែលទុកទឹកមិនបានផង » ។6
ដោយមានបន្ទូលពីវិបត្តិភ័យដែលកើតមានចំពោះប្រជាជនក្នុងយេរូសាឡឹម នោះព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញភាពសោកសៅថា « [ ចំពោះពួកគេ ] រដូវច្រូតកាត់បានកន្លងហើយ រដូវក្ដៅក៏ផុតទៅ តែ [ ពួកគេ ] មិនបានសង្គ្រោះនៅឡើយ » ។7
ព្រះមានព្រះទ័យចង់ឲ្យមនុស្សមានសេរីភាពជ្រើសរើសរវាងល្អ និងអាក្រក់ ។ ពេលជម្រើសអាក្រក់មានលក្ខណៈសម្បត្តិលេចធ្លោឡើងក្នុងវប្បធម៌ ឬប្រទេស នោះមានផលវិបាកដ៏ធ្ងន់ធ្ងរទាំងក្នុងជីវិតនេះ និងជីវិតខាងមុខ ។ មនុស្សអាចក្លាយជាទាសករ ឬធ្វើឲ្យខ្លួនឯងជាប់ឃុំឃាំង ពុំមែនតែដោយសារសារធាតុញៀនដ៏អាក្រក់តែម្យ៉ាងនោះទេ តែក៏ដោយសារទស្សនៈអាក្រក់ ដែលធ្វើឲ្យឃ្លាតឆ្ងាយពីការរស់នៅសុចរិតផងដែរ ។
ការងាកចេញពីការថ្វាយបង្គំព្រះពិតដែលមានព្រះជន្មរស់ ហើយទៅថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយដូចជាទ្រព្យសម្បត្តិ និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ហើយចូលរួមនឹងទង្វើរអសីលធម៌ដ៏អាក្រក់ នឹងនាំទៅរកការជាប់ឃុំឃាំងតាមគ្រប់វិធី ដែលវាមានឥទ្ធិពលទៅលើមនុស្ស ។ ទាំងនេះរួមមានការជាប់ឃុំឃាំងខាងវិញ្ញាណ ខាងរូបកាយ និងបញ្ញា ហើយពេលខ្លះនាំឲ្យមានភាពហិនហោច ។ យេរេមា និង លីហៃ ក៏បានបង្រៀនដែរថា ជនសុចរិតត្រូវជួយព្រះអម្ចាស់ស្ថាបនាសាសនាចក្រ និងនគរទ្រង់ ហើយប្រមូលផ្ដុំពួកអ៊ីស្រាអែល ។8
សារលិខិតទាំងនេះ ត្រូវបានលើកឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀតជាច្រើនទសវត្សរ៍នៅគ្រប់គ្រាកាន់កាប់ ។ វាជាមូលដ្ឋានយ៉ាងសំខាន់នៃការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ចុងក្រោយនេះ ។
ការជាប់ឃុំឃាំងរបស់ពួកយូដា និងការបែកខ្ញែកនៃពូជពង្សអ៊ីស្រាអែល រួមមាន ពូជអំបូរទាំងដប់ គឺជាការពិតដ៏សំខាន់នៅក្នុងការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ ។ ពូជអំបូរទាំងដប់នៃអ៊ីស្រាអែលដែលវង្វេងបាត់ ជាផ្នែកនៃនគរអ៊ីស្រាអែលភាគខាងជើង ហើយត្រូវបានជាប់ឃុំឃាំងនៅស្រុកអាសស៊ើរក្នុងឆ្នាំ 721 មុន គ.ស. ។ ពួកគេបានទៅប្រទេសភាគខាងជើង ។9 មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង ខ-ទីដប់ ចែងថា « យើងខ្ញុំជឿលើការប្រមូលដ៏ពិតប្រាកដនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល និងចំពោះការសាងឡើងវិញនូវពូជទាំងដប់អំបូរ » ។10 យើងក៏ជឿដែរថា វាជាផ្នែកនៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើជាមួយលោកអ័ប្រាហាំ ទាំងពូជពង្សរបស់អ័ប្រាហាំ និងមនុស្សនៅលើផែនដីនឹងទទួលបានពរជ័យ ។ ដូចអែលឌើរ រ័សុល អិម ណិលសុន បានថ្លែងថា ការប្រមូលនេះ « ពុំមែនជាការប្រើកម្លាំងទេ ។ វាការតាំងចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន ។ មនុស្សទាំងអស់អាច ‹ នាំមករកព្រះអម្ចាស់ › [ នីហ្វៃទី3 20:13 ] ដោយពុំចាកចោលស្រុកកំណើតខ្លួន » ។11
គោលលទ្ធិយើងមានភាពច្បាស់លាស់ ៖ « ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានកំចាត់កំចាយ ហើយធ្វើទុក្ខដល់ពូជអ៊ីស្រាអែលទាំងដប់ពីរអំបូរ ពីព្រោះតែអំពើទុច្ចរិត និងការបះបោររបស់ពួកគេ ។ ក៏ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ក៏ប្រើការខ្ចាត់ខ្ចាយនៃរាស្ត្រជម្រើសរបស់ទ្រង់ ក្នុងចំណោមសាសន៍ទាំងឡាយក្នុងលោកិយ ដើម្បីប្រទានពរដល់សាសន៍ទាំងនេះ » ។12
យើងរៀនពីមេរៀនដ៏មានតម្លៃពីគ្រាដ៏សោកសៅនេះ ។ យើងគួរធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព ដើម្បីចៀសវាងពីអំពើបាប និងការបះបោរដែលនាំទៅរកការជាប់ឃុំឃាំង ។13 យើងក៏ដឹងដែរថា គឺតម្រូវឲ្យមានការរស់នៅដោយសុចរិត ដើម្បីជួយព្រះអម្ចាស់ក្នុងការប្រមូលរាស្ត្រជម្រើសទ្រង់ និងការប្រមូលសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ។
ការជាប់ឃុំឃាំង ការបរាជ័យ ការញៀន និងទាសភាពកើតឡើងក្នុងទម្រង់ជាច្រើន ។ វាអាចជាសេចក្ដីត្រូវការខាងរូបកាយ តែវាក៏អាចជាការបាត់បង់ ឬការខូចខាតនៃសិទ្ធិជ្រើសរើសដែលអាចរារាំងដល់ការរីកចម្រើនយើង ។ យេរេមា បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា អំពើទុច្ចរិត និងការបះបោរ គឺជាហេតុផលធំនៃការបំផ្លិចបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡឹម និងការជាប់ឃុំឃាំងក្នុងបាប៊ីឡូន ។14
ការជាប់ឃុំឃាំងផ្សេងទៀត គឺជាការបំផ្លិចបំផ្លាញដូចគ្នានៃវិញ្ញាណស្មារតីមនុស្ស ។ សិទ្ធិជ្រើសរើសអាចត្រូវបានរំលោភបំពានតាមវិធីជាច្រើន ។15 ខ្ញុំនឹងលើកឡើងនូវកត្តាបួនដែលគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងវប្បធម៌សព្វថ្ងៃ ។
ទីមួយ ការញៀនដែលបំផ្លាញសិទ្ធិជ្រើសរើស បដិសេធជំនឿខាងសីលធម៌ ហើយបំផ្លាញសុខភាពល្អនាំមកនូវការជាប់ឃុំឃាំង ។ ផលប៉ះពាល់នៃថ្នាំញៀន និងគ្រឿងស្រវឹង ការអាសគ្រាម ល្បែងស៊ីសង ការបរាជ័យខាងហិរញ្ញវត្ថុ និងការរងទុក្ខផ្សេងទៀត បង្កើតបន្ទុកមួយយ៉ាងធំដែលឥតគណនាបានដល់ជនដែលជាប់ឃុំឃាំង និងសង្គមជាទូទៅ ។
ទីពីរ ការញៀន ឬការចូលចិត្តមួយចំនួនដែលមិនអាក្រក់ទាំងស្រុង អាចបំផ្លាញអស់ពេលវេលាដ៏មានតម្លៃរបស់យើង ដែលយើងអាចប្រើ ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅដ៏មានគុណធម៌នោះ ។ ទាំងនេះអាចរួមបញ្ចូលនូវការប្រើបណ្ដាញសង្គម វីដេអូហ្គេម កីឡា ការកម្សាន្ត និងអ្វីផ្សេងជាច្រើនទៀតហួសហេតុពេក ។16
របៀបដែលយើងរក្សាពេលវេលាទុកសម្រាប់គ្រួសារ គឺជាបញ្ហាមួយដែលសំខាន់បំផុតដែលយើងកំពុងប្រឈមមុខក្នុងសង្គមជាច្រើន ។ មានពេលមួយដែលខ្ញុំជាសមាជិកសាសនាចក្រតែម្នាក់ ក្នុងក្រុមហ៊ុនច្បាប់ មានមេធាវីស្រីម្នាក់បានពន្យល់ខ្ញុំថា គាត់តែងមានអារម្មណ៍ដូចជាអ្នកលេងត្រែះម្នាក់ ដែលព្យាយាមបោះកូនបាល់បីនៅលើអាកាសក្នុងពេលតែមួយ ។ កូនបាល់មួយ ជាការអនុវត្តច្បាប់របស់គាត់ មួយទៀតជាអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គាត់ ហើយមួយទៀតជាកូនរបស់គាត់ ។ គាត់ស្ទើរតែគ្មានពេលសម្រាប់ខ្លួនឯង ។ គាត់ព្រួយជាខ្លាំងថា មានកូនបាល់មួយតែងធ្លាក់ទៅលើដី ។ ខ្ញុំបានស្នើឲ្យយើងជួបគ្នាជាក្រុម ហើយពិភាក្សាពីអាទិភាពរបស់យើង ។ យើងបានកំណត់ថា មូលហេតុចម្បងដែលយើងកំពុងខិតខំធ្វើ គឺដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់គ្រួសារយើង ។ យើងបានឯកភាពថា ការរកប្រាក់បានច្រើន គឺមិនសំខាន់ដូចជាគ្រួសារយើងឡើយ តែយើងបានទទួលស្គាល់ថា ការបម្រើដល់អតិថិជនរបស់យើងឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព គឺជារឿងចាំបាច់ ។ បន្ទាប់មក ការពិភាក្សានោះ បានលើកឡើងពីអ្វីដែលយើងធ្វើនៅកន្លែងធ្វើការដែលមិនចាំបាច់ ហើយមិនសមស្របនឹងការទុកពេលសម្រាប់គ្រួសារ ។ តើមានសម្ពាធដើម្បីចំណាយពេលក្នុងកន្លែងការងារ ដែលមិនចាំបាច់ដែរទេ ?17 យើងបានសម្រេចចិត្តថា គោលដៅមួយរបស់យើង គឺបង្កើតបរិយាកាសមិត្តភក្ដិ និងគ្រួសារសម្រាប់ទាំងបុរស និងស្ត្រី ។ ចូរយើងធ្វើជាគំរូល្អក្នុងការការពារគ្រួសារយើង ។
ទីបី ការបាត់បង់សេរីភាពទូទៅភាគច្រើនក្នុងជំនាន់យើង ដូចបានកើតឡើងក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រដែរ វាគឺជាមនោគមវិជ្ជា ឬជំនឿនយោបាយដែលមិនស្របនឹងដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ការដាក់ទស្សនវិជ្ជាមនុស្សជំនួសសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អ អាចនាំយើងឃ្លាតចេញពីភាពសាមញ្ញនៃសារលិខិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ពេលសាវកប៉ុលបានជួបនឹងពួកអាថែន គាត់បានព្យាយាមបង្រៀនពីការរស់ឡើងវិញនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ យើងអានពីកិច្ចខិតខំនេះក្នុងកិច្ចការថា « រីឯពួកអ្នកនៅក្រុងអាថែន និងពួកអ្នកប្រទេសក្រៅ ដែលមកស្នាក់នៅទាំងប៉ុន្មាន គេមិនដែលបង់ពេលទំនេរនឹងធ្វើអ្វីទៀតទេ គេគិតតែពីប្រាប់ ឬស្ដាប់សេចក្ដីថ្មីប៉ុណ្ណោះ » ។18 ពេលក្រុមមនុស្សយល់ពីសារលិខិតខាងសាសនាដ៏សាមញ្ញរបស់ប៉ុល ដែលពុំមែនជារឿងថ្មី នោះពួកគេបដិសេធវា ។
រឿងនេះស្រដៀងគ្នានឹងជំនាន់យើង ដែលសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អ ត្រូវបានគេបដិសេធ ឬបង្ខូចទ្រង់ទ្រាយជារឿយៗ ដើម្បីធ្វើឲ្យវាងាយទាក់ទាញ ឬស្របតាមនិន្នាការសង្គមបច្ចុប្បន្ន និងទស្សនវិជ្ជាបញ្ញា ។ បើយើងមិនប្រុងប្រយ័ត្ន យើងអាចត្រូវបានចាប់យកដោយនិន្នាការទាំងនេះ ហើយដាក់ខ្លួនយើងក្នុងការជាប់ឃុំខាងបញ្ញា ។ នៅបច្ចុប្បន្ននេះ មានសំឡេងជាច្រើន កំពុងប្រាប់ស្ត្រីពីរបៀបរស់នៅ ។19 វាតែងខ្វែងគំនិតគ្នា ។ កង្វល់ដ៏សំខាន់ គឺទស្សនវិជ្ជាដែលរិះគន់ ឬកាត់បន្ថយការគោរពចំពោះស្ត្រី ដែលជ្រើសធ្វើការលះបង់ចាំបាច់ ដើម្បីធ្វើជាម្ដាយ គ្រូបង្រៀន អ្នកមើលថែ ឬមិត្តនឹងកុមារ ។
ប៉ុន្មានខែមុន ចៅយើងពីរនាក់បានមកលេងនឹងយើងពេលផ្សេងពីគ្នា --- មួយសប្ដាហ៍ម្នាក់ៗ ។ ខ្ញុំនៅផ្ទះចាំបើកទ្វារ ។ ភរិយាខ្ញុំ ម៉ារី នៅក្នុងបន្ទប់មួយទៀត ។ ក្នុងស្ថានភាពទាំងពីរ បន្ទាប់ពីឱប ពួកគេនិយាយស្ទើរតែដូចគ្នា ។ ពួកគេក្រឡេកមើលជុំវិញ រួចនិយាយថា « ខ្ញុំចូលចិត្តរស់នៅក្នុងផ្ទះលោកយាយ ។ តើលោកយាយនៅឯណា ? » ខ្ញុំពុំបាននិយាយសោះ តែគិតថា « តើនេះពុំជាផ្ទះលោកតាដែរទេឬអី ? » តែខ្ញុំដឹងថា កាលខ្ញុំនៅក្មេង គ្រួសារយើងទៅផ្ទះលោកយាយ ។ ទំនុកច្រៀងនៃបទស្រដៀងគ្នាមួយផុសឡើងក្នុងគំនិតខ្ញុំ « លើផ្ទៃទន្លេ ហើយឆ្លងកាត់ព្រៃ យើងទៅផ្ទះលោកយាយ » ។
ឥឡូវនេះ ខ្ញុំសូមនិយាយយ៉ាងច្បាស់ថា ខ្ញុំរំភើបជាមួយនឹងឱកាសខាងការអប់រំ និងឱកាសផ្សេងទៀតដែលមានសម្រាប់ស្ត្រី ។ ខ្ញុំឃើញថា ការងារដ៏លំបាកធ្ងន់ធ្ងរ និងការរៀបចំផ្ទះដែលត្រូវការស្ត្រី ត្រូវបានកាត់បន្ថយនៅក្នុងផ្នែកជាច្រើននៃពិភលោក ដោយសារភាពងាយស្រួលក្នុងសម័យទំនើប ហើយដែលស្ត្រីកំពុងធ្វើការបរិច្ចាគយ៉ាងសំខាន់នៅគ្រប់វិស័យ ។ តែបើយើងអនុញ្ញាតឲ្យវប្បធម៌យើងកាត់បន្ថយនូវទំនាក់ទំនងពិសេស ដែលកុមារមានជាមួយម្ដាយ និងលោកយាយ និងអ្នកដទៃទៀតដែលចិញ្ចឹមបីបាច់ពួកគេ នោះយើងនឹងមានភាពសោកស្ដាយនោះពេលក្រោយ ។
ទីបួន កម្លាំងដែលបំពានលើគោលការណ៍សាសនា ដែលរៀបចំឡើងដោយស្មោះ អាចនាំទៅរកការជាប់ឃុំឃាំង ។ ទម្រង់ដ៏សោកសៅបំផុតមួយ គឺពេលដែលមនុស្សសុចរិតមានអារម្មណ៍ទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះសម្រាប់ទង្វើរបស់ខ្លួន ត្រូវបានបង្ខំឲ្យចូលទៅក្នុងសកម្មភាពដែលបំពានដល់សតិពួកគេ ។ ឧទាហរណ៍ ពួកអ្នកផ្ដល់សេវាសុខភាព បានបង្ខំឲ្យរើសរវាងការជួយដល់ការពន្លូតកូន ដែលផ្ទុយពីសតិសម្បជញ្ញៈខ្លួន ឬការបាត់បង់ការងារ ។
សាសនាចក្រមានចំនួនតិច សូម្បីពេលភ្ជាប់នឹងមនុស្សដែលមានគំនិតស្រដៀងគ្នា ។ វាពិបាកផ្លាស់ប្ដូរសង្គមទាំងមូលណាស់ តែយើងត្រូវខិតខំដើម្បីកែលំអរវប្បធម៌សីលធម៌ដែលនៅជុំវិញយើង ។ ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយនៅគ្រប់ប្រទេស គួរធ្វើជាពលរដ្ឋល្អ ចូលរួមក្នុងកិច្ចការសង្គម អប់រំខ្លួនពីបញ្ហានេះ និងការបោះឆ្នោត ។
តែការគូសបញ្ជាក់ចម្បងរបស់យើង គួរធ្វើឲ្យមានការលះបង់ចាំបាច់ ដើម្បីការពារគ្រួសារយើង និងជំនាន់កំពុងពេញវ័យជានិច្ច ។20 ពួកគេភាគច្រើន មិនគួរស្ថិតនៅក្នុងការជាប់ឃុំឃាំងនឹងការញៀនដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ឬមនោគមវិជ្ជាមិនពិតឡើយ ។ យើងត្រូវជួយរៀបចំខ្លួនពួកគេសម្រាប់ពិភពលោកមួយដែលស្រដៀងគ្នានឹងក្រុងយេរូសាឡឹម ដែលលីហៃ និងយេរេមាបានជួប ។ លើសពីនេះទៀត យើងត្រូវរៀបចំខ្លួនពួកគេដើម្បីធ្វើ ហើយរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាពិសិដ្ឋ និងធ្វើជាអ្នកបម្រើដ៏សំខាន់ដើម្បីជួយព្រះអម្ចាស់ស្ថាបនាសាសនាចក្រទ្រង់ ហើយប្រមូលអ៊ីស្រាអែលដែលខ្ចាត់ខ្ចាយ និងរាស្ត្រជម្រើសរបស់ព្រះអម្ចាស់គ្រប់ទិសទី ។21 ដូចជាគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាបានចែងថា « ពួកសុចរិតនឹងត្រូវបានប្រមូលគ្នាមកពីចំណោមសាសន៍ទាំងអស់ ហើយនិងមកឯក្រុងស៊ីយ៉ូនដោយច្រៀងនូវចម្រៀងទាំងឡាយអំពីសេចក្ដីអំណរដ៏នៅអស់កល្បអស់កាលជានិច្ច » ។22
ឧបសគ្គរបស់យើង គឺត្រូវចៀសវាងការជាប់ឃុំឃាំងគ្រប់ប្រភេទ ជួយព្រះអម្ចាស់ប្រមូលរាស្ត្រជម្រើសទ្រង់ ហើយលះបង់ជួយដល់ជំនាន់ពេញវ័យ ។ យើងត្រូវចាំជានិច្ចថា យើងមិនស្រោចស្រង់សម្រាប់តែខ្លួនឯងឡើយ ។ យើងត្រូវបានរំដោះដោយក្ដីស្រឡាញ់ ព្រះគុណ និងការពលិកម្ម ដែលធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ ពេលគ្រួសារលីហៃបានចាកចេញ ពួកគេត្រូវបានដឹកនាំដោយពន្លឺរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ បើយើងពិតចំពោះពន្លឺទ្រង់ ធ្វើតាមព្រះបញ្ញត្តិទ្រង់ ហើយពឹងផ្អែកលើព្រះគុណទ្រង់ នោះយើងនឹងចៀសផុតពីការជាប់ឃុំឃាំងខាងវិញ្ញាណ ខាងរូបកាយ និងខាងបញ្ញា ដូចគ្នានឹងការទួញសោកនៃការវង្វេងក្នុងទីរហោស្ថានផ្ទាល់របស់យើងដែរ ត្បិតទ្រង់មានឫទ្ធិនឹងសង្គ្រោះ ។
ចូរយើងចៀសចេញពីភាពអស់សង្ឃឹម និងភាពសោកសៅនៃជនដែលធ្លាក់ក្នុងការជាប់ឃុំឃាំង ហើយមិនអាចច្រៀងចម្រៀងនៃក្រុងស៊ីយ៉ូនបាន ។ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។