« ភាពក្លាហាននៅក្នុងទីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវ »
យើងមិនអាចអនុញ្ញាតឲ្យទីបន្ទាល់យើងអំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះ ត្រូវច្របូកច្របល់ ហើយស្មុគស្មាញដោយសារតែឧបសគ្គនានាបានឡើយ។
ជីវិតអស់កល្បគឺជាអំណោយទានមហិមាបំផុត ហើយត្រូវបានប្រទានឲ្យបុគ្គលដែល « កាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ [ ព្រះ ] ហើយកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត » ។ ម្យ៉ាងទៀត ជីវិតអស់កល្បជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌មិនប្រទានដល់ « អ្នកដែលពុំក្លាហានក្នុងទីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវ » ឡើយ ។ មានឧបសគ្គក្នុងភាពក្លាហាន ដែលរារាំងយើងពីការសម្រេចបានគោលដៅនៃជីវិតអស់កល្ប ។ ឧបសគ្គនានាអាចជារឿងស្មុគស្មាញ ដែលខ្ញុំនឹងបង្ហាញ ។
ច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ ឪពុកខ្ញុំបានសង់ខ្ទមមួយនៅលើដីកសិដ្ឋានដែលគាត់បានធំឡើងនោះ ។ ទេសភាពវាលស្មៅគួរឲ្យគយគន់ណាស់ ។ នៅពេលជញ្ជាំងត្រូវបានវាយភ្ជិតជុំវិញខ្ទមហើយ ខ្ញុំបានទៅលេង ។ ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលដែលទេសភាពតាមមាត់បង្អួចមើលទៅចំបង្គោលភ្លើងអគ្គិសនីមួយ ដែលនៅមិនឆ្ងាយពីផ្ទះយើង ។ ខ្ញុំគិតថា វាគឺជាអ្វីមួយដែលបិទបាំងទេសភាពដ៏ស្រស់ត្រកាល ។
ខ្ញុំបានសួរថា « ប៉ា ហេតុអ្វីបានជាប៉ាអនុញ្ញាតឲ្យគេដាំបង្គោលអគ្គិសនី បាំងទេសភាពមើលពីបង្អួចដូច្នេះ ? »
ឪពុកខ្ញុំជាមនុស្សប្រសប់ ហើយស្ងប់ស្ងាត់ គាត់ឆ្លើយដោយប្រើមនោសញ្ចេតនាថា « ឃ្វីនធិន បង្គោលអគ្គិសនីនោះស្រស់ស្អាតជាអ្វីទាំងអស់ក្នុងកសិដ្ឋាននេះ ! » រួចគាត់បកស្រាយ ៖ « នៅពេលប៉ាមើលទៅបង្គោលនោះ ប៉ាទទួលស្គាល់ថា វាមិនដូចកាលប៉ានៅពីមុនទេ គឺប៉ាមិនចាំបាច់រែកទឹកពីស្ទឹងមកប្រើសម្រាប់ចម្អិនអាហារ លាងដៃ ឬ ងូតទៀតឡើយ ។ ប៉ាមិនចាំបាច់អុជទៀន ឬ ចង្កៀងដើម្បីអានសៀវភៅនៅពេលយប់នោះទេ ។ ប៉ាចង់ឃើញបង្គោលអគ្គិសនីនោះស្ថិតនៅចំកណ្ដាលផ្ទាំងទេសភាពតាមបង្អួច » ។
ឪពុកខ្ញុំមានទស្សនៈអំពីបង្គោលអគ្គិសនីនោះខុសពីខ្ញុំ ។ ចំពោះគាត់ បង្គោលនោះតំណាងឲ្យជីវិតដែលរីកចម្រើន ប៉ុន្តែចំពោះខ្ញុំ វាគឺជាឧបសគ្គដែលបាំងបិទទេសភាពដ៏ស្រស់ត្រកាលទៅវិញ ។ ឪពុកខ្ញុំឲ្យតម្លៃលើអគ្គិសនី ពន្លឺ និងភាពស្អាតខ្លាំងជាងទេសភាពដ៏ស្រស់ស្អាតទៅទៀត ។ ភ្លាមនោះខ្ញុំបានដឹងថា ទោះជាបង្គោលនោះគឺជាឧបសគ្គសម្រាប់ខ្ញុំក្ដី ក៏វាមានអត្ថន័យ និងជានិមិត្តរូបដ៏សំខាន់សម្រាប់ឪពុកខ្ញុំដែរ ។
ឧបសគ្គគឺជា « ការរាំងស្ទះដល់ជំនឿ ឬ ការយល់ដឹង » ឬ « ការរាំងដំណើរដល់ភាពរីកចម្រើន » ។ ការជួបនឹងឧបសគ្គខាងវិញ្ញាណគឺជា « ការប្រព្រឹត្តបាប ឬ មិនគោរពប្រតិបត្តិ » ។ ឧបសគ្គមួយអាចជាបញ្ហាគ្រប់យ៉ាងដែលរារាំងយើងពីការសម្រេចបានគោលដៅសុចរិត ។
យើងមិនអាចអនុញ្ញាតឲ្យទីបន្ទាល់យើងអំពីព្រះវរបិតា និង ព្រះបុត្រា ត្រូវច្របូកច្របល់ ហើយស្មុគស្មាញដោយសារតែឧបសគ្គនានាបានឡើយ ។ យើងមិនអាចជាប់ក្នុងអន្ទាក់នោះទេ ។ ទីបន្ទាល់យើងអំពីទ្រង់ទាំងទ្វេ ត្រូវតែបន្តបរិសុទ្ធ ហើយសាមញ្ញដូចរឿងឪពុកខ្ញុំការពារបង្គោលអគ្គិសនីនៅលើដីកសិដ្ឋានដែលគាត់បានធំឡើងនោះដែរ ។
តើមានឧបសគ្គណាខ្លះ ដែលធ្វើឲ្យទីបន្ទាល់ដ៏បរិសុទ្ធ និង សាមញ្ញរបស់យើងអំពីព្រះវរបិតា និង ព្រះបុត្រាត្រូវច្របូកច្របល់ ហើយស្មុគស្មាញ ថែមទាំងរារាំងយើងមិនឲ្យក្លាហានក្នុងទីបន្ទាល់នោះ ?
ឧបសគ្គមួយគឺ ទស្សនវិជ្ជារបស់មនុស្ស
យើងមានចំណេះដឹងអំពីអ្វីគ្រប់យ៉ាង ហើយជឿថា « សិរីល្អនៃព្រះ គឺជាបញ្ញា » ។ ប៉ុន្តែយើងក៏ដឹងយុទ្ធវិធីដែលបច្ចាមិត្តចូលចិត្តប្រើដើម្បីដឹកនាំមនុស្សចេញពីព្រះ ហើយឲ្យគេធ្លាក់ក្នុងឧបសគ្គដោយការគូសបញ្ជាក់ទស្សនវិជ្ជារបស់មនុស្សជាជាងព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ។
សាវកប៉ុលគឺជាសាក្សីដ៏ច្បាស់លាស់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រោះតែលោកមានបទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យ ហើយបានផ្លាស់ប្ដូរជីវិតលោកជាមួយព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ប្រវត្តិរូបដ៏វិសេសរបស់ប៉ុលបានរៀបចំលោកឲ្យមានទំនាក់ទំនងនឹងមនុស្សមកពីវប្បធម៌ជាច្រើន ។ លោកចូលចិត្ត « ភាពស្មោះត្រង់ពិត » របស់ពួកថែស្សាឡូនីច និង « ក្ដីសណ្ដោសដ៏ទន់ភ្លន់ » របស់ពួកភីលីព ។ ដំបូង លោកឃើញថាវាកាន់តែលំបាកដើម្បីមានទំនាក់ទំនងជាមួយពួកក្រិកដែលជាបញ្ញាវន្ត និង ពួកមានចំណេះដឹងខ្ពស់ ។ នៅលើទីអើរីយ៉ូស ក្រុងអាថែន លោកបានព្យាយាមបង្រៀនពួកមានចំណេះដឹងខ្ពស់ តែត្រូវគេបដិសេធ ។ លោកបានសម្រេចចិត្តបង្រៀនយ៉ាងសាមញ្ញដល់ពួកកូរិនថូសអំពី « គោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទដែលត្រូវគេឆ្កាង » ។ ប៉ុលមានប្រសាសន៍ដូចនេះ ៖
« ឯ ពាក្យសម្ដី និងវោហាអធិប្បាយរបស់ខ្ញុំ ក៏មិនមែនដោយពាក្យឧត្តុង្គឧត្តម ដែលពូកែបញ្ចុះបញ្ចូលនោះដែរ គឺដោយការសម្ដែងចេញជាព្រះវិញ្ញាណ និងព្រះចេស្តាវិញទេតើ ៖
« ដើម្បីកុំឲ្យសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នាបានតាំងនៅ ដោយប្រាជ្ញារបស់មនុស្សឡើយ គឺដោយព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ » ។
ដំណើររឿងមួយចំនួនក្នុងបទគម្ពីរអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង បេសកកម្មទ្រង់ មានចែងក្នុងកូរិនថូស ទី១ ។ ជំពូកទី—១៥—បានធ្វើឲ្យពិភពលោកចាប់អារម្មណ៍ គឺតាមរយៈការប្រគុំតន្ត្រីបទ Messiah ជាស្នាដៃនិពន្ធរបស់ George Frideric Handel ។ បទនេះមាននូវគោលលទ្ធិជ្រាលជ្រៅអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ នៅវគ្គទីបីនៃបទ Messiah មាននូវការច្រៀងបន្ទររួមគ្នា « Hallelujah Chorus » ជាការដកស្រង់ភាគច្រើនចេញពីគម្ពីរកូរិនថូស ទី១ ១៥ ។ ប៉ុលពិពណ៌នាយ៉ាងពិរោះនៅក្នុងវគ្គខ្លះ អំពីស្នាព្រះហស្តមួយចំនួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដូចនេះ ៖
« [តែ] ឥឡូវនេះ ព្រះគ្រីស្ទទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញជាពិត ជាផលដំបូងពីពួកអ្នកដែលបានដេកលក់ទៅហើយ… ។
« … ដ្បិតដែលសេចក្តីស្លាប់បានមកដោយសារមនុស្ស នោះសេចក្តីដែលមនុស្សស្លាប់បានរស់ឡើងវិញ ក៏មកដោយសារមនុស្សដែរ ។
« ព្រោះដូចជាគ្រប់មនុស្សទាំងអស់បានត្រូវស្លាប់ ក្នុងលោកអ័ដាមជាយ៉ាងណា នោះគ្រប់គ្នាក៏នឹងបានប្រោសឲ្យរស់ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងនោះដែរ ។ …
« ឱសេចក្តីស្លាប់អើយ ទ្រនិចឯងនៅឯណា ? សេចក្តីស្លាប់អើយ ជ័យជម្នះរបស់ឯងនៅឯណា ? …
« តែអរព្រះគុណដល់ព្រះអង្គ ពីព្រោះទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងរាល់គ្នាមានជ័យជម្នះ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង » ។
យើងដឹងថា ការក្បត់សាសនាបានកើតឡើង ដោយសារតែទស្សនវិជ្ជារបស់មនុស្សត្រូវបានឲ្យតម្លៃខ្ពស់ជាងគោលលទ្ធិគ្រឹះ និង ចាំបាច់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ ជំនួសឲ្យភាពស្មោះត្រង់នៃសារលិខិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ត្រូវបានបង្រៀន នោះមានសេចក្ដីពិតដ៏ច្បាស់ និងពិសេសៗជាច្រើនត្រូវបានកែប្រែ ឬ បាត់បង់ ។ តាមពិត គ្រិស្តសាសនាយកប្រពៃណីខាងទស្សនវិជ្ជាពួកក្រិកមួយចំនួន មកផ្សះផ្សាជំនឿរបស់ប្រជាជនជាមួយនឹងវប្បធម៌ពួកគេ ។ ប្រវត្តិវិទូ វិល ឌើរិន បានសរសេរដូចនេះ ៖ « គ្រិស្តសាសនាមិនបានលុបបំបាត់លទ្ធិគ្មានសាសនានោះទេ តែវាដាក់បញ្ចូលទៅវិញ ។ វប្បធម៌របស់ពួកក្រិកបានសាបរលាបទៅ ក៏បានបង្កើតវប្បធម៌ថ្មីមួយទៀត » ។ ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ និងក្នុងជំនាន់យើងនេះ មនុស្សខ្លះបដិសេធដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រោះពួកគេយល់ថា ដំណឹងល្អពុំមានហេតុផលសមរម្យនោះទេ ។
នៅពេលការស្ដារឡើងវិញបានកើតឡើង យ៉ាងហោចណាស់ មនុស្សជាច្រើននាក់បានអះអាងថាធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ប្រទេសជាច្រើនបានចាត់ទុកថាខ្លួនជាប្រទេសកាន់គ្រិស្តសាសនា ។ ប៉ុន្តែក្រោយមក មានការព្យាករអំពីគ្រាដ៏លំបាកក្នុងជំនាន់យើងនេះ ។
ហ៊ីប៊ើរ ស៊ី ឃិមបឹល ជាសាវកដប់ពីរនាក់ដើមក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រាយើងនេះ និង ជាទីប្រឹក្សាទីមួយរបស់ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ ។ លោកព្រមានដូចនេះ ៖ « គ្រានោះកំពុងមកដល់…វាជាការលំបាកក្នុងការបែកចែករវាងពួកបរិសុទ្ធ និង បច្ចាមិត្តដែលទាស់នឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះ ។ គ្រានោះ…ត្រូវស្វែងរកកញ្ច្រែងរែង ដ្បិតគ្រានោះជាគ្រាដែលត្រូវរែង ហើយមនុស្សជាច្រើននឹងត្រូវជ្រុះទៅ » ។ លោកបានបញ្ចប់ថានឹងមាន « ការសាកល្បងនឹងមកដល់ » ។
ក្នុងជំនាន់យើងនេះ ឥទ្ធិពលនៃគ្រិស្តសាសនានៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនរួមមានសហរដ្ឋអាមេរិកដែរនោះ បានថយចុះ ។ បើគ្មានជំនឿសាសនាទេ នឹងគ្មានការទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះឡើយ ។ ដូច្នេះហើយ ទើបវាពិបាកណាស់ក្នុងការបង្កើតគុណតម្លៃជាសាកលអំពីរបៀបរស់នៅដែលមនុស្សទូទៅពេញចិត្តនោះ ។ ទស្សនវិជ្ជាដែលកាន់តាមយ៉ាងខ្លាំង តែងប្រឆាំងគ្នាទៅវិញទៅមក ។
ជាអកុសល បញ្ហានេះកើតឡើងក្នុងចំណោមសមាជិកសាសនាចក្រ ដែលប្រាសចាកពីអ្វីដែលពួកគេដឹងថាត្រូវ ហើយរងឥទ្ធិពលដោយគំនិតមនុស្សភាគច្រើន—ជាគំនិតដែលទុច្ចរិតយ៉ាងច្បាស់ ។
ដូចនឹងអ្វីដែល ហ៊ីប៊ើរ ស៊ី ឃិមបឹល បានព្យាករនេះដែរ អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល មានប្រសាសន៍ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨២ ដូចនេះ ៖ « ការរែងច្រើងដងនឹងកើតឡើងដោយសារតែការឃ្លាតឆ្ងាយពីឥរិយាបថសុចរិត ហើយមិនប្រែចិត្ត ។ មនុស្សខ្លះនឹងបោះបង់ចោល ដោយមិនកាន់ខ្ជាប់ដល់ចុងបំផុតឡើយ ។ មនុស្សខ្លះនឹងត្រូវបញ្ឆោតដោយជនក្បត់សាសនា ។ ដូចគ្នានេះដែរ មនុស្សខ្លះទៀតនឹងអាក់អន់ចិត្ត ព្រោះក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានីមួយៗតែងមានឧបសគ្គយ៉ាងដូច្នេះ ! »
ឧបសគ្គមួយទៀតគឺ ការបដិសេធថានោះមិនមែនជាអំពើបាប
ទិដ្ឋភាពមួយទៀតដែលចាំបាច់ ហើយកំពុងមានបញ្ហាក្នុងជំនាន់យើងនេះគឺ មនុស្សជាច្រើនប្រព្រឹត្តបាប ប៉ុន្តែបដិសេធថានោះមិនមែនជាអំពើបាបទេ ។ ពួកគេមិនសោកស្ដាយ ឬ មានឆន្ទៈទទួលស្គាល់ទង្វើខ្លួនថាខុសឆ្គងខាងសីលធម៌ឡើយ ។ សូម្បីមនុស្សខ្លះដែលអះអាងថាជឿលើព្រះវរបិតា និង ព្រះបុត្រា ក៏ជឿថាព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងមិនដាក់ទោសដល់ទង្វើដែលផ្ទុយទៅនឹងព្រះបញ្ញត្តិទ្រង់ឡើយ ។
នេះគឺជាជំនឿរបស់កូរីអាន់តុន ជាកូនរបស់អាលម៉ាជាកូនក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។ គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងខាងសីលធម៌ ហើយអាលម៉ាបានទូន្មានគាត់ ។ យើងមានពរដែលព្យាការីអាលម៉ាដ៏ឆ្នើម ជាបុគ្គលដែលធ្លាប់ជួបដោយផ្ទាល់នូវ « ជ្រោះជ្រៅងងឹត [ និង ] ពន្លឺដ៏អស្ចារ្យ » ដែលមានកត់ត្រាក្នុងការបង្រៀនរបស់លោក ។ ក្នុង អាលម៉ាជំពូកទី ៣៩ យើងអានអំពីរបៀបដែលលោកទូន្មានដល់កូនប្រុសលោកតាមរយៈដំណើរការនៃការប្រែចិត្ត រួចពន្យល់អំពីរបៀបដែលព្រះគ្រីស្ទនឹងយាងមកដកយកអំពើបាប ។ លោកបានពន្យល់អំពីការប្រែចិត្តយ៉ាងច្បាស់ដល់កូរិនអានតុន ព្រោះ « គ្មានអ្វីដែលឥតស្អាត អាចគ្រងនគរព្រះទុកជាមរតកបានឡើយ » ។
អាលម៉ា ៤២ មានគោលលទ្ធិសំខាន់បំផុតអំពីដង្វាយធួនក្នុងគ្រប់ខគម្ពីរទាំងអស់ ។ អាលម៉ាបានជួយកូរីអានតុនយល់ថា នេះមិនមែនជា « ការអយុត្តិធម៌ដែលជនមានបាបត្រូវដាក់ទៅក្នុងស្ថានភាពទុក្ខវេទនា » ឡើយ ។ ប៉ុន្តែលោកបានសម្គាល់ថា ចាប់តាំងពីលោកអ័ដាមមក ព្រះដ៏មានក្ដីមេត្តាបានប្រទាន « ពេលសម្រាប់ការប្រែចិត្ត » ព្រោះបើគ្មានការប្រែចិត្តទេ « ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏មហិមានឹងត្រូវខកខាន » ។ អាលម៉ាក៏បានបង្រៀនថា ផែនការរបស់ព្រះគឺជា « ផែនការនៃសុភមង្គល » ដែរ
ការបង្រៀនរបស់អាលម៉ាជាការបង្រៀនបែបណែនាំ ៖ « ដ្បិតមើលចុះ សេចក្ដីយុត្តិធម៌អនុវត្តនូវសេចក្ដីទាមទារទាំងអស់របស់វា ឯសេចក្ដីមេត្តាករុណាក៏ទាមទារនូវអ្វីៗដែលនៅក្នុងអំណាចរបស់វាដែរ ម្ល៉ោះហើយ គ្មាននរណាឡើយក្រៅពីជនដែលប្រែចិត្ត ដែលនឹងបានសង្គ្រោះ » ។ ការមើលឃើញពន្លឺពិត ជាពរជ័យដ៏រុងរឿងនៃការប្រែចិត្ត និងការកាន់តាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺមានសារៈសំខាន់ក្រៃលែង ។ ដូចអាលម៉ាបង្រៀនកូរីអានតុនថា វាមិនអយុត្តិធម៌ទេ ចំពោះលទ្ធផលនៃជម្រើសធ្វើបាប និង ការមិនប្រែចិត្តនោះ ។ មានគេថ្លែងជារឿយៗថា « មិនយូរមិនឆាប់ទេ មនុស្សគ្រប់រូបត្រូវទទួលលទ្ធផលមកពីជម្រើសរបស់ខ្លួន » ។
ពរជ័យដ៏អស្ចារ្យ និងមកពីស្ថានសួគ៌នៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺថា តាមរយៈការប្រែចិត្ត នោះទង្វើប្រកបដោយអំពើបាបនឹងត្រូវលុបចោល ។ បន្ទាប់ពីកូរីអានតុនបានប្រែចិត្ត អាលម៉ាបានបញ្ចប់ថា « កូនប្រុសរបស់ឪពុកអើយ ឪពុកពុំមានបំណងចង់ឲ្យរឿងទាំងនេះ ធ្វើឲ្យកូនកង្វល់ចិត្តតទៅទៀតទេ ហើយទុកឲ្យតែអំពើបាបរបស់កូនបារម្ភដល់កូនតែប៉ុណ្ណោះបានហើយ គឺការបារម្ភនេះហើយ ដែលអាចញ៉ាំងឲ្យកូនប្រែចិត្ត » ។
ការមើលហួសទីដៅ គឺជាឧបសគ្គមួយ
ព្យាការី យ៉ាកុប បានចាត់ទុកសាសន៍យូដាពីបូរាណជា « មនុស្សរឹងក្បាល ដែលមើលងាយ…ភាពច្បាស់លាស់… « បានសម្លាប់ពួកព្យាការី ហើយបានស្វែងរករឿងទាំងឡាយដែលពួកគេមិនអាចយល់ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ព្រោះមកពីការខ្វាក់របស់ពួកគេ គឺជាការខ្វាក់ដោយមើលហួសទីដៅ នោះពួកគេត្រូវតែរលំ » ។
ខណៈពេលដែលមានឧទាហរណ៍ច្រើនអំពីការមើលហួសទីដៅ ឧទាហរណ៍មួយដែលចាំបាច់ក្នុងជំនាន់យើងគឺ ភាពជ្រុលនិយម ។ ភាពជ្រុលនិយមខាងដំណឹងល្អគឺជាពេលដែលបុគ្គលម្នាក់លើកកម្ពស់គោលការណ៍ណាមួយនៃដំណឹងល្អ ឲ្យលើសជាងគោលការណ៍ឯទៀតៗដែលសំខាន់ដូចគ្នា ហើយជឿហួសទីដៅ ឬ ផ្ទុយទៅនឹងការបង្រៀនរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ ឧទាហរណ៍មួយគឺនៅពេលបុគ្គលម្នាក់ហួងហែងឲ្យមានការបន្ថែម ការផ្លាស់ប្ដូរ ឬ សង្កត់ធ្ងន់ទៅលើចំណុចមួយនៃពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ។ ឧទាហរណ៍មួយទៀតគឺ ការរៀបចំខ្លួនដ៏មានតម្លៃថ្លៃសម្រាប់ គ្រាចុងបង្អស់នៃផែនដី ។ ក្នុងឧទាហរណ៍ទាំងពីរនេះ មនុស្សទូទៅត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យទទួលយកការបកស្រាយជាបុគ្គល ។ « បើយើងបង្វែរច្បាប់សុខភាព ឬ គោលការណ៍ដ៏ទៃទៀតទៅជាទម្រង់ជ្រុលសាសនានិយម មានន័យថា យើងកំពុងមើលហួសទីដៅហើយ » ។
ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលអំពីគោលលទ្ធិដ៏សំខាន់ថា « អស់អ្នកណាដែលប្រកាសលើស ឬតិចជាងនេះ នោះមានឈ្មោះថា មិនមែនជារបស់ផងយើងទេ » ។ ពេលយើងលើកកម្ពស់គោលការណ៍ណាមួយតាមរបៀបដែលកាត់បន្ថយការតាំងចិត្តយើងចំពោះគោលការណ៍ឯទៀតៗដែលសំខាន់ដូចគ្នា ឬជឿផ្ទុយ ឬ បំផ្លើសការបង្រៀនរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ នោះយើងកំពុងមើលហួសទីដៅហើយ ។
លើសពីនោះ សមាជិកខ្លះលើកកម្ពស់ហេតុផល ដែលភាគច្រើនជាហេតុផលល្អ ឲ្យប្រសើរជាងគោលលទ្ធិគ្រឹះនៃដំណឹងល្អទៅទៀត ។ ពួកគេដាក់ជំនួសការលះបង់របស់ពួកគេចំពោះហេតុផលនោះ ថាជាការតាំងចិត្តទីមួយ ហើយបន្ទាបតម្លៃនៃការតាំងចិត្តរបស់ខ្លួនចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ជាការតាំងចិត្តទីពីរទៅវិញ ។ បើយើងលើកកម្ពស់អ្វីមួយឲ្យខ្ពស់ជាងការលះបង់ចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ បើទង្វើយើងទទួលស្គាល់ទ្រង់គ្រាន់តែជាគ្រូម្នាក់ មិនមែនជាបុត្រានៃព្រះទេ នោះយើងកំពុងមើលហួសទីដៅហើយ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាទីដៅ !
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា កណ្ឌទី ៧៦ ប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ថា « ក្លាហានក្នុងទីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវ » គឺជាការសាកល្បងដ៏សាមញ្ញ និង ចាំបាច់រវាងអ្នកដែលនឹងគ្រងពរជ័យនគរសេឡេស្ទាល និង អ្នកដែលស្ថិតនៅកម្រិតទាបជាងគឺ នគរទេរេសស្ទ្រាល ។ ដើម្បីក្លាហានយើងត្រូវផ្ដោតទៅលើព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ពលិកម្មធួនទ្រង់ដើម្បីឈ្នះក្ដីស្លាប់ និង តាមរយៈការប្រែចិត្តរបស់យើង ដើម្បីសម្អាតយើងចេញពីបាប ហើយធ្វើតាមគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ យើងក៏ត្រូវការពន្លឺ និង ចំណេះដឹងអំពីព្រះជន្ម និង ការបង្រៀនរបស់ព្រះសង្គ្រោះ ដើម្បីដឹកនាំយើងនៅលើមាគ៌ានៃសេចក្ដីសញ្ញារួមមានពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែរ ។ យើងត្រូវតែខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ទទួលទានព្រះបន្ទូលទ្រង់ ហើយកាន់ខ្ជាប់ដល់ចុងបំផុត ។
សេចក្ដីបញ្ចប់
បើយើងត្រូវក្លាហានក្នុងទីបន្ទាល់យើងអំពីព្រះយេស៊ូវ យើងត្រូវតែចៀសវាងពីឧបសគ្គដែលដាក់អន្ទាក់ ហើយបង្អាក់ភាពរីកចម្រើនមនុស្សជាច្រើន ដែលជាមនុស្សសុចរិត ។ ចូរយើងប្ដេជ្ញាថានឹងបម្រើទ្រង់ជានិច្ច ។ ខណៈដែលយើងស្វែងរកចំណេះដឹង យើងត្រូវចៀសវាងពីទស្សនវិជ្ជារបស់មនុស្ស ដែលបន្ទាបការតាំងចិត្តយើងចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ យើងត្រូវតែឃើញថា អំពើបាបគឺជាអំពើបាប ហើយទទួលយកដង្វាយធួនព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរយៈការប្រែចិត្ត ។ យើងត្រូវចៀសវាងពីការមើលហួសទីដៅ ហើយត្រូវផ្ដោតលើព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ព្រះប្រោសលោះយើង ព្រមទាំងធ្វើតាមគោលលទ្ធិទ្រង់ ។
ឪពុកខ្ញុំបានចាត់ទុកបង្គោលអគ្គិសនីថាជាមធ្យោបាយផ្ដល់អគ្គិសនី ពន្លឺ និង ទឹកបរិបូរដើម្បីចម្អិន និង លាងសម្អាត ។ វាគឺជាអ្វីមួយដែលជួយធ្វើឲ្យជីវិតគាត់រីកចម្រើន ។
អ្នកនិពន្ធម្នាក់ផ្ដល់យោបល់ថា ឧបសគ្គនានាអាចត្រូវបានបង្កើតឡើងទៅក្នុង « អ្វីមួយដែលជួយឲ្យមានលក្ខណៈដ៏ឧត្តម និង ស្ថានសួគ៌ » ។
ចំពោះយើង ការមានភាពក្លាហានក្នុងទីបន្ទាល់យើងអំពីព្រះយេស៊ូវគឺជាអ្វីមួយដែលជួយយើងឲ្យសក្ដិសមបានព្រះគុណព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងចូលក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះនាមតែមួយគត់ក្រោមមេឃនេះ ដែលយើងអាចបានសង្គ្រោះ ។ ខ្ញុំសូមធ្វើសាក្សីចំពោះទេវភាពរបស់ទ្រង់ និង តួនាទីដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមរបស់ទ្រង់ក្នុងផែនការព្រះវរបិតា ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។