2007
Το πρωί έρχεται η αγαλλίαση
Απρίλιος 2007


Ελάτε να ακούσετε τη φωνή ενός Προφήτη

Το πρωί έρχεται η αγαλλίαση

Πριν αρκετά χρόνια, οι εφημερίδες της Σωλτ Λέηκ Σίτυ δημοσίευσαν μια είδηση ότι μια αγαπητή φίλη είχε πεθάνει στην ακμή της ζωής της. Επισκέφτηκα τον νεκροθάλαμο και ενώθηκα με ένα πλήθος ανθρώπων που είχαν συγκεντρωθεί για να εκφράσουν τα συλλυπητήριά τους συμπόνια στον σύζυγο και τα δίχως μητέρα παιδιά. Ξαφνικά, το μικρότερο παιδί, η Κέλι, με αναγνώρισε και έβαλε το χέρι της μέσα στο δικό μου. «Έλα μαζί μου», είπε και με οδήγησε στον τάφο όπου εκείτο το σώμα της αγαπημένης της μητέρας. «Δεν κλαίω» είπε, «και ούτε εσύ θα έπρεπε. Πολλές φορές η μαμά μου μού είπε για το θάνατο και τη ζωή με τον Επουράνιο Πατέρα. Ανήκω στη μαμά και τον μπαμπά μου. Θα είμαστε και πάλι όλοι μαζί». Στο μυαλό μου ήλθαν τα λόγια του Ψαλμωδού: «Από στόμα νηπίων… ετοίμασες αίνεση» (Ψαλμοί 8:2).

Μέσα από κλαμένα μάτια, είδα το όμορφο και γεμάτο πίστη χαμόγελο της μικρής μου φίλης. Για εκείνη, της οποίας το χέρι ήταν ακόμα μέσα στο δικό μου, δεν θα υπάρξει ημέρα χωρίς ελπίδα. Στηριγμένη στην ακλόνητη μαρτυρία της, ξέροντας ότι η ζωή συνεχίζει πέρα από τον τάφο, εκείνη, ο πατέρας της, οι αδελφοί και οι αδελφές της και πράγματι όλοι όσοι έχουν τη γνώση αυτής της θείας αλήθειας, μπορούν να το δηλώσουν στον κόσμο: «Την εσπέρα μπορεί να συγκατοικήσει κλαυθμός, αλλά το πρωί έρχεται αγαλλίαση» (Ψαλμοί 30:5).

Με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, δίνω μαρτυρία ότι ο Θεός ζει, ότι ο Υιός Του ο Αγαπητός είναι η απαρχή της ανάστασης, ότι το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι αυτό το διεισδυτικό φως που κάνει κάθε αυγή χωρίς ελπίδα να μετατραπεί σε ένα πρωινό αγαλλίασης.

Από μία ομιλία γενικής συνέλευσης του Απριλίου 1976.

Πραγματα προσ συλλογισμο

  1. Δεν είναι λάθος να κλαίμε όταν ένα αγαπημένο πρόσωπο πεθάνει. Στην πραγματικότητα, μπορεί να βοηθήσει. Αλλά η Κέλι δεν αισθάνθηκε να κλάψει. Γιατί;

  2. Γιατί νομίζετε ότι η μαμά της Κέλι της εξηγούσε, τόσο συχνά, για τη ζωή μετά το θάνατο;

  3. Πώς είναι ο Ιησούς η απαρχή της ανάστασης (βλέπε Προς Κορινθίους Α΄ 15:23, Νεφί Β΄ 2:8-9); Μιλήστε για αυτό με τους γονείς σας.