Κάνοντας φίλους
Γεια! Είμαι η Κλάρα Κρίστενσεν. Ζω στο Κίγουατιν, στο Οντάριο του Καναδά
Από την αυλή της, η Κλάρα Κρίστενσεν, 11 χρονών, απολαμβάνει μια αρκετά όμορφη θέα για ένα εξώφυλλο ημερολογίου. Το σπίτι της ευρίσκεται σε μία άκρη του λόφου που βλέπει τη Λίμνη των Δασών, μια μεγάλη έκταση νερού που φτάνει νότια ως τις Ηνωμένες Πολιτείες και δυτικά στη Μανιτόμπα. Το καλοκαίρι, ο ήλιος γυαλίζει στο νερό. Το χειμώνα, η λίμνη γυαλίζει με το καλυμμένο με χιόνι πάγο.
Η λίμνη και τα δάση ολόγυρα είναι ένα ονειρικό μέρος για άτομα γεμάτα ενέργεια και τα οποία αγαπούν τις δραστηριότητες στη φύση, όπως η Κλάρα. Κολυμπάει, κωπηλατεί, ψαρεύει, πεζοπορεί και κατασκηνώνει το καλοκαίρι. Το χειμώνα, απολαμβάνει το πατινάζ, οδηγεί όχημα χιονιού, κάνει χιονοδρομία μετά φυσικών εμποδίων καθώς και κατηφορικό σκι και επίσης κάνει έλκηθρο σε απότομους λόφους σε φράγματα τάπητος. Η θερμοκρασία τη νύκτα πέφτει στο χαμηλό επίπεδο των -40 βαθμών Κελσίου και το χιόνι φτάνει 1-2 μέτρα βάθος. Παρόλα αυτά, το φθινόπωρο και ο χειμώνας είναι οι αγαπημένες εποχές της Κλάρα.
Αυτό το δυνατό κορίτσι της υπαίθρου έχει επίσης πολλά ενδιαφέροντα και μέσα στο σπίτι. Απολαμβάνει να διαβάζει, να πλέκει και να παίζει το φλάουτο και το πιάνο. Έχει θέσει έναν στόχο να μάθει να παίζει όλους τους ύμνους και τα τραγούδια της Προκαταρκτικής. Η Κλάρα είναι συμπονετική και χαίρεται με το να «γαλουχεί» τόσο ανθρώπους όσο και ζώα. Συχνά, προσέχει τα εξαδέλφια της και όταν τα αληθινά παιδιά δεν είναι διαθέσιμα, κάνει τη μαμά στην συλλογή της από κούκλες. Οι γάτες είναι μια άλλη μεγάλη αγάπη της. Η Λίλο, ο Χίρο και η Χόουπ την λατρεύουν και συχνά κοιμούνται στο κρεβάτι της. Η κιβωτός του Νώε είναι η αγαπημένη της ιστορία από τις γραφές λόγω των ζώων. Όταν η Κλάρα μεγαλώσει θέλει να δουλέψει ή με μωρά ή με γάτες.
Ό,τι και να κάνει, θα το κάνει καλά επειδή επιμένει σε μια δουλειά μέχρι να την κάνει καλά. Αυτό το χάρισμα την έχει βοηθήσει να αντιμετωπίσει μερικές σκληρές δυσκολίες. Ο ιατρός διέγνωσε στην Κλάρα παιδική δυσλειτουργία ομιλίας. Αυτό σημαίνει ότι, παρόλο που ήξερε τι ήθελε να πει, τα σήματα μπερδεύονταν κάπως ανάμεσα στο μυαλό και το στόμα της, επομένως δεν μπορούσε να μιλήσει καθαρά. Η Κλάρα πέρασε αμέτρητες ώρες μαθαίνοντας πώς να κινήσει το σαγόνι, τα χείλη και τη γλώσσα της, ώστε να βγάζει σωστούς ήχους και να τους μετατρέπει σε λέξεις. Αυτή ήταν μια πολύ σκληρή δουλειά, αλλά με τη βοήθεια των γονέων της, εξασκήθηκε απηνώς και συνεχίζει να το κάνει. Τώρα μιλάει καλά, αλλά μερικές λέξεις ακόμα χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια εκ μέρους της.
Τον περασμένο χρόνο τα παιδιά στην τετάρτη τάξη που πάει η Κλάρα πήραν την ανάθεση να δώσουν ομιλίες τεσσάρων με πέντε λεπτών. Η Κλάρα επέλεξε να δώσει μια ομιλία για το Ολοκαύτωμα, δηλαδή την εξολόθρευση των Εβραίων από τους Ναζί, το οποίο παρουσίασε σαν να ήταν ένα κορίτσι σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Όταν έκανε για πρώτη φορά πρόβα την ομιλία της, της πήρε οχτώ λεπτά και σαράντα δευτερόλεπτα, επειδή πολλές από τις λέξεις ήταν δύσκολες να τις πει. Εξασκήθηκε ξανά και ξανά. Η ομιλία σιγά-σιγά έγινε μικρότερη καθώς μάθαινε να λέει τις λέξεις με ευχέρεια. Στο τέλος παρουσίασε την ομιλία της σε τέσσερα λεπτά και σαράντα δευτερόλεπτα και οι συμμαθητές της την διάλεξαν να τους εκπροσωπήσει μπροστά σε όλο το σχολείο. Όταν το έκανε, όλοι οι μαθητές την χειροκρότησαν θερμά. Πολλοί από αυτούς ήξεραν την Κλάρα από την πρώτη τάξη και η πρόοδός της φαινόταν θαυμαστή. «Ο Διευθυντής έκλαιγε», θυμάται η μαμά της Κλάρα. «Η δασκάλα της δευτέρας τάξης της Κλάρα έκλαιγε επίσης. Η δασκάλα της, της τετάρτης τάξης ζητωκραύγαζε. Ήταν μια σπουδαία νίκη — μια από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου!»
Τι έμαθε η Κλάρα από αυτή την εμπειρία; «Συνεχίστε να προσπαθείτε», συμβουλεύει τα παιδιά παντού. «Ποτέ μην το βάζετε κάτω».
Βέβαια, η προσευχή ήταν επίσης ένα ζωτικό μέρος της νίκης της Κλάρα. Έχει μεγάλη πίστη στον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό. Η Προκαταρκτική, οι οικογενειακές βραδιές, η μελέτη των γραφών και οι διδασκαλίες των γονέων της την βοήθησαν. Οι μεγαλύτερες αδελφές της έχουν ξεχωρίσει επίσης, και οι δυο για τα καλά τους παραδείγματα και το υλικό διαβάσματός τους. Μόλις η Κάρλυ, 18 χρονών και η Τζόσι, 15 χρονών, έγιναν 12 χρονών με τη σειρά τους, άρχισαν να βάζουν αφίσες από το περιοδικό της Εκκλησίας New Era στον καθρέφτη τους. Η Κλάρα επίσης έχει απομνημονεύσει τις γραφές του σεμιναρίου «υπεροχή των γραφών» και έχει μάθει τα έξι Β του Προέδρου Χίνκλι με τις αδελφές της.
Ο πατέρας της είναι ο πρόεδρος του κλάδου και η μητέρα της είναι η πρόεδρος των Νέων Γυναικών, για αυτό η Κλάρα συμμετέχει σε δραστηριότητες του κλάδου. Ο κλάδος Κενόνα είναι μικρός κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, του χειμώνα και της ανοίξης. Στην πραγματικότητα, η Κλάρα είναι το μόνο μέλος της τάξεως της Προκαταρκτικής, το οποίο διδάσκεται από την γιαγιά της, πρόεδρο της Προκαταρκτικής. Αλλά το καλοκαίρι, όταν χιλιάδες τουρίστες έρχονται για να απολαύσουν τη Λίμνη των Δασών, ο κλάδος γεμίζει με επισκέπτες κάθε Κυριακή. Η Κλάρα απολαμβάνει όλες τις θαυμάσιες καινούργιες φιλίες. Η οικογένεια μένει κοντά στην Εκκλησία όλο τον χρόνο παρευρισκόμενη σε δραστηριότητες πασσάλου στο Γουίνιπεγκ της Μανιτόμπα, δυόμισι ώρες δυτικά. Όταν γυρίζουν σπίτι το βράδυ, συχνά βλέπουν το βόρειο σέλας να χορεύει στον ουρανό.
Η Κλάρα επίσης μένει κοντά στους λοιπούς συγγενείς της. Την παραμονή των Χριστουγέννων, εξαδέλφια, θείοι και θείες όλοι κοιμούνται στο σπίτι της γιαγιάς της. Τρώνε, τραγουδάνε, κρεμάνε κάλτσες, στήνουν την φάτνη, ακούνε την ιστορία των Χριστουγέννων και γονατίζουν να προσευχηθούν. Το πρωί των Χριστουγέννων έχουν ζεστή σοκολάτα, χριστόψωμο και δώρα. Το βράδυ των Χριστουγέννων οι οικογένειες συναντιούνται ξανά στο σπίτι της Κλάρα για δείπνο. Την δεύτερη εργάσιμη ημέρα των Χριστουγέννων υπάρχει ένα δείπνο με διαφορετικά πιάτα στο σπίτι κάθε οικογένειας.
Η Κλάρα έχει μεγαλώσει με έμπνευση από την ομορφιά της φύσης, την ζεστασιά της αγάπης στην οικογένεια και το φως του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Όλες αυτές οι επιρροές καθρεφτίζονται φανερά στο πρόσωπο και το πνεύμα της. Ακόμα και στην πιο κρύα ημέρα του χειμώνα, ζεσταίνει τις ζωές αυτών που την γνωρίζουν καλά. Η μαμά της λέει: «Δόξα τω Θεώ που έχουμε την Κλάρα».