Μαθαίνοντας το νόμο του Θεού
«Φέρτε όλα τα δέκατα στην αποθήκη, για να είναι τροφή στον οίκο μου» (Μαλαχίας 3:10).
Βασισμενο Σε Μια Αληθινη Ιστορια
Aυτό θα είναι το 10ο φορτίο», ο πατέρας του Ντέιβιντ τον κάλεσε. «Οδήγησε πάνω στο υψηλότερο έδαφος». Ο νέος Ντέιβιντ ΜακΚέι κοίταξε απέναντι στο χωράφι όπου έδειχνε ο πατέρας του. Τα πρώτα εννέα φορτία που είχαν μαζέψει ήταν γεμάτα από κατωτέρας ποιότητας άχυρων. Ο Ντέιβιντ ήξερε ότι ο πατέρας του ήθελε το 10ο φορτίο καλύτερης ποιότητας άχυρων να πάει στην αποθήκη του επισκόπου ως δέκατά τους. Αλλά δεν καταλάβαινε γιατί δεν μπορούσαν να δώσουν στον Κύριο τα ίδια άχυρα σαν αυτό που μάζευαν.
Ο Ντέιβιντ φώναξε τον πατέρα του πίσω «Όχι, ας πάρουμε τα άχυρα με τη σειρά που έρχεται».
Ο πατέρας του Ντέιβιντ δεν απάντησε. Ο Ντέιβιντ ήταν έτοιμος να το επαναλάβει, όταν είδε τον πατέρα του να γυρνάει και να περπατάει κατευθείαν προς αυτόν. Ξαφνικά, το αεράκι στο χωράφι με τα άχυρα είχε φύγει και ο ήλιος έγινε υπερβολικά ζεστός. Ο Ντέιβιντ σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπο και τον αυχένα του. Ήξερε ότι ο πατέρας του δεν διέσχιζε το χωράφι για να του πει ένα μπράβο για την απρεπή απάντησή του. Έκανε όλη αυτήν την απόσταση για να βεβαιωθεί ότι ο Ντέιβιντ θα καταλάβαινε κάτι.
«Όχι, Ντέιβιντ.» Ο πατέρας του μίλησε αυστηρά, αλλά η ηρεμία στη φωνή του έκανε τον Ντέιβιντ να δώσει αρκετή προσοχή. «Αυτό είναι το 10ο φορτίο και μόνο το καλύτερο είναι αρκετά καλό για τον Θεό». Ο πατέρας του Ντέιβιντ κοίταξε προσεκτικά το πρόσωπο του γιου του για να βεβαιωθεί ότι τον άκουγε. Και μετά έστριψε και απομακρύνθηκε.
Ο Ντέιβιντ κατάπιε τον «κόμπο» στον λαιμό του και έπειτα οδήγησε τα άλογά του στο υψηλότερο έδαφος. Καθώς φόρτωνε τα κομμένα άχυρα στο βαγόνι, άρχισε να σκέφτεται περί τίνος ήθελε να τον διδάξει ο πατέρας του. Ενώ ήξερε ότι τα δέκατα είναι ένας νόμος, ακριβώς όπως είναι η υπακοή και η θυσία, ο Ντέιβιντ ήθελε να βάλει τις δικές τους ανάγκες πρώτα. Αλλά ο Θεός έχει πει να πάρουμε τα πρωτότοκα των προβάτων —τα καλύτερα— και να τα δώσουμε σε Αυτόν (βλέπε Δευτερονόμιο 12:6).
«Ο πατέρας μου δίνει το καλύτερο στον Θεό· και εμείς παίρνουμε το δεύτερο καλύτερο» σκέφτηκε ο Ντέιβιντ. «Ίσως έτσι βάζουμε τον Κύριο στο επίκεντρο των σκέψεων και της ζωής μας».
Υπήρχαν στιγμές που ο Ντέιβιντ είχε παρατηρήσει την μητέρα του να πληρώνει χρήματα για δέκατα. Αντί να ξοδεύει αυτά που χρειαζόταν και μετά να ελπίζει ότι θα περίσσευαν και για δέκατα, εκείνη αμέσως έστελνε τα χρήματα των δεκάτων στον επίσκοπο και μετά διαχειριζόταν όσα απέμεναν. Τα πρώτα και τα καλύτερα πάντα δίνονταν στον Θεό.
Ο Ντέιβιντ έστριψε το βαγόνι με τα άχυρα στο χωματένιο δρόμο προς την αποθήκη του επισκόπου. Το οδήγησε στην αυλή και ξεφόρτωσε τα άχυρα. Ήταν μια θυσία για τον πατέρα του να δώσει τα καλύτερα άχυρα στον Κύριο, αλλά ο Ντέιβιντ ήξερε ότι ο πατέρας του δεν θα έκανε τίποτα διαφορετικό. Ήθελε να δώσει ό,τι καλύτερο κατείχε στον Κύριο, όπως ακριβώς ο Επουράνιος Πατέρας έδωσε τον τέλειο Υιό Του για τον κόσμο.
Ο Ντέιβιντ έστρεψε την ομάδα του πίσω προς το σπίτι· ένα καλό συναίσθημα ήλθε σε αυτόν. Ήταν ευγνώμων που ο πατέρας του τού είχε διδάξει τον νόμο των δεκάτων. Ήταν ένα μάθημα που θα το θυμόταν σε όλη τη ζωή του.
Προσαρμοσμένο από το Teachings of Presidents of the Church: David O. McKay (2003), xv. Ο Πρόεδρος ΜακΚέι (1873-1970) υπηρέτησε ως ένατος Πρόεδρος της Εκκλησίας, από το 1951 έως το 1970.
«Η πληρωμή των δεκάτων είναι απόδειξη ότι αποδεχόμαστε το νόμο της θυσίας. Επίσης μας προετοιμάζει για το νόμο της αφιέρωσης και τους άλλους υψηλότερους νόμους του σελέστιου βασιλείου».
Πρεσβύτερος Ντάλιν Όουκς της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, “Tithing,” Ensign, Μάιος 1994, 34.