Μαθήματα από την Καινή Διαθήκη
Η αγαλλίαση της μετανοίας
Καθ’ όλη τη διάρκεια της θνητής Του διακονίας, ο Σωτήρας έδειξε μεγάλη αγάπη για κάθε υιό και θυγατέρα του Θεού — ιδιαιτέρως για όσους είχαν αμαρτήσει. Στις παραβολές του χαμένου προβάτου, της δραχμής που χάθηκε και του ασώτου υιού, ο Κύριος τόνισε τη σημασία της προσεγγίσεως όσων παρεκκλίνουν της πορείας τους ή χάνονται και την αγαλλίαση που αισθάνονται όταν επιστρέφουν (βλέπε Κατά Λουκάν 15). Για παράδειγμα, είπε: «Χαρά θα είναι στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί, περισσότερο παρά για 99 δίκαιους, που δεν έχουν ανάγκη μετανοίας» (Κατά Λουκάν 15:7).
Θα ήθελα να εστιάσω στη μεγάλη αγαλλίαση που λαμβάνουν όσοι μετανοούν και τα συναισθήματα αγαλλιάσεως που λαμβάνουμε καθώς βοηθούμε τους άλλους μέσω της διαδικασίας της μετανοίας.
«Οι άνθρωποι υπάρχουν για να μπορέσουν να έχουν αγαλλίαση»
Η αγαλλίαση είναι πολύ βαθύτερη από τις απλώς περαστικές στιγμές ικανοποιήσεως ή συναισθήματα ευτυχίας. Η αληθινή αγαλλίαση ή «αιώνια χαρά» (Νεφί Β΄ 8:11), προέρχεται από το γεγονός ότι βιώσαμε τη δύναμη της Εξιλεώσεως μέσω ειλικρινούς μετανοίας και από μία πνευματική επιβεβαίωση ότι μπορούμε να λυτρωθούμε από τις αμαρτίες μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού και να κληρονομήσουμε αιωνία ζωή.
Ο προφήτης Λεχί δίδαξε ότι το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα για τον καθέναν από εμάς είναι ώστε να «μπορέσου[με] να έχου[με] αγαλλίαση» (Νεφί Β΄ 2:25) και ότι ο μόνος βέβαιος τρόπος για να βρούμε παντοτινή αγαλλίαση είναι μέσω της Εξιλεώσεως του Ιησού Χριστού.
Αν και δεν μπορούμε να λάβουμε πληρότητα αγαλλιάσεως σε αυτήν τη ζωή (βλέπε Δ&Δ 93:33-34), μπορούμε να λάβουμε καθημερινές εκδηλώσεις αγαλλιάσεως, καθώς ζούμε το ευαγγέλιο. Ο Μόρμον δίδαξε το σχέδιο για να βρούμε αγαλλίαση, όταν είπε για τους πιστούς Νεφίτες: «Νήστευαν συχνά και προσεύχονταν συχνά, και γίνονταν ισχυρότεροι στην ταπεινοφροσύνη τους, και σταθερότεροι και σταθερότεροι στην πίστη του Χριστού, μέχρι που γέμιζε η καρδιά τους με αγαλλίαση και παρηγοριά, μάλιστα, μέχρι την εξάγνιση και την καθαγίαση της καρδιάς τους, η οποία καθαγίαση έρχεται επειδή παραχωρούσαν την καρδιά τους προς τον Θεό» (Ήλαμαν 3:35).
Γεμάτοι αγαλλίαση μέσω του Αγίου Πνεύματος
Σε πολλά σημεία των γραφών, οι προφήτες μιλούν περί αισθήματος αγαλλιάσεως και αισθήματος του Αγίου Πνεύματος από παρόμοια άποψη. Για παράδειγμα, στο βιβλίο των Πράξεων μαθαίνουμε ότι «οι μαθητές πληρώνονταν από χαρά και από Άγιο Πνεύμα» (Πράξεις 13:52). Και ο Κύριος υπόσχεται σε όσους Τον ακολουθούν: «Θα σου παραχωρήσω από το Πνεύμα μου, το οποίο θα φωτίσει το νου σου, το οποίο θα γεμίσει την ψυχή σου με αγαλλίαση» (Δ&Δ 11:13).
Όταν καταλάβουμε ότι το να είμαστε γεμάτοι αγαλλίαση ενέχει το να είμαστε γεμάτοι με το Άγιο Πνεύμα, συνειδητοποιούμε ότι η αληθινή ευτυχία προέρχεται από τη μετάνοια για τις αμαρτίες μας και από το να ζούμε αξίως για να έχουμε το Πνεύμα. Επιπλέον, όταν αισθανόμαστε το Πνεύμα, μπορούμε να βρούμε περισσότερη αγαλλίαση γνωρίζοντας ότι καθαγιαζόμαστε ενώπιον του Θεού.
Η αγαλλίαση που προέρχεται από τη μετάνοια είναι εμφανής σε πολλά επίπεδα. Πρώτον είναι η αγαλλίαση και η παρηγοριά που έρχονται στην καρδιά μίας μετανοημένης ψυχής, καθώς το φορτίο της αμαρτίας αίρεται. Δεύτερον είναι τα βαθιά συναισθήματα αγαλλιάσεως και αγάπης που έχουν όσοι βοηθούν άλλους να να προχωρήσουν με προσπάθεια μέσω της διαδικασίας της μετανοίας. Και τελικώς, υπάρχουν τα συναισθήματα αγαλλιάσεως ενός στοργικού Σωτήρος, καθώς Εκείνος μας βλέπει να ακολουθούμε τις νουθεσίες Του και να βασιζόμαστε επάνω στη δύναμη ιάσεως της εξιλεωτικής Του θυσίας.
Καθώς εφαρμόζουμε την Εξιλέωση στη ζωή μας, πρέπει να σκεφθούμε τον Σωτήρα και το απέραντο δώρο Του σε εμάς, να ασκούμε πίστη σε Εκείνον και να επιζητούμε μία πνευματική επιβεβαίωση ότι Εκείνος μπορεί και θα μας λυτρώσει από όλες τις αμαρτίες και τις αδυναμίες μας. Επομένως, θα αισθανθούμε την αγαλλίαση και τη γαλήνη που μπορεί να εκδηλωθεί σε μας μόνον με το Άγιο Πνεύμα Του. Η εμπειρία μας θα είναι σαν εκείνη του λαού της Ζαραχέμλα: «Το Πνεύμα του Κυρίου έπεσε επάνω τους, και γέμισαν χαρά, αφού είχαν λάβει άφεση των αμαρτιών τους, και αφού είχαν ήρεμη συνείδηση ένεκα της υπερβολικής πίστης που είχαν στον Ιησού Χριστό που θα ερχόταν» (Μωσία 4:3).
«Για να μπορέσω να φέρω ψυχές σε μετάνοια»
Αφού αισθανθούμε την αγαλλίαση που προέρχεται από τις ευλογίες της Εξιλεώσεως, μπορούμε να βρούμε, επίσης, μεγάλη αγαλλίαση όταν προσκαλούμε άλλους να έλθουν στον Χριστό. Ενώ ο Άλμα δίδασκε τον υιό του, Ήλαμαν, είπε: «Εργάστηκα ακατάπαυστα για να μπορέσω να φέρω ψυχές σε μετάνοια. Ώστε να μπορούσα να τους κάνω να γευτούν την υπέρμετρη αγαλλίαση την οποία γεύτηκα εγώ. Ώστε να μπορούσαν κι αυτοί να γεννηθούν από το Θεό, και να είναι πλήρεις με το Άγιο Πνεύμα.
»Μάλιστα, και τώρα ιδές, ω γιε μου, ο Κύριος πράγματι μου δίνει πάρα πολύ μεγάλη χαρά στον καρπό των κόπων μου» (Άλμα 36:24-25).
Ο Ίδιος ο Σωτήρας δίδαξε: «Αν γίνει έτσι ώστε να χρειαστεί να κοπιάζετε όλες τις ημέρες σας για να διαλαλείτε μετάνοια προς αυτόν τον λαό, και φέρετε, έστω μόνο μια ψυχή προς εμένα, πόσο μεγάλη θα είναι η χαρά σας μαζί του στη βασιλεία του Πατέρα μου!
»Και τώρα, αν η χαρά σας θα είναι μεγάλη με μια ψυχή που φέρατε προς εμένα… πόσο μεγάλη θα είναι η χαρά σας αν μπορέσετε να φέρετε πολλές ψυχές προς εμένα!» (Δ&Δ 18:15-16).
«Πόσο μεγάλη είναι η χαρά Του για την ψυχή που μετανοεί»
Τελικώς, δεν μπορώ παρά να φαντασθώ την έννοια της πληρότητας που πρέπει να αισθάνεται ο Σωτήρας, κάθε φορά που μετανοούμε για τις αμαρτίες μας και εφαρμόζουμε την εξιλεωτική Του θυσία στη ζωή μας. Βεβαίως, ο Ιωάννης επανέλαβε τα συναισθήματα του Σωτήρα, όταν διεκήρυξε: «Μεγαλύτερη χαρά απ’ αυτό δεν έχω, από το να ακούω ότι τα δικά μου παιδιά περπατούν μέσα στην αλήθεια» (Ιωάννη Γ΄ 1:4). Ο Χριστός, μιλώντας για τον Εαυτό του, είπε: «Πόσο μεγάλη είναι η χαρά του για την ψυχή που μετανοεί» (Δ&Δ 18:13).
Αφού δίδαξε τους Νεφίτες σχετικώς με την Εξιλέωσή Του και τι χρειαζόταν να κάνουν προκειμένου να σταθούν άσπιλοι ενώπιόν Του, ο Ιησούς εξέφρασε τα συναισθήματά Του σε αυτούς, λέγοντας: «Η αγαλλίασή μου είναι μεγάλη, ναι μέχρι πληρότητας, για σας… ακόμη και ο Πατέρας αγαλλιάζει, και επίσης όλοι οι άγιοι άγγελοι, για σας και για ετούτη τη γενεά. Γιατί κανένας από αυτούς δε θα χαθεί. …Γι’ αυτούς έχω πλήρη αγαλλίαση» (Νεφί Γ΄ 27:30-31).
Καταθέτω μαρτυρία ότι κι εμείς μπορούμε να βρούμε αγαλλίαση σε αυτήν τη ζωή και πληρότητα χαράς στην επόμενη ζωή «αποβλέποντας στον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης, ο οποίος, εξαιτίας της χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας την ντροπή, και κάθισε στα δεξιά του θρόνου του Θεού» (Προς Εβραίους 12:2. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Η αγαλλιαση τησ μεταμελημενησ ψυχησ
Μπορούμε να μάθουμε πολλά σχετικώς με την αγαλλίαση που ακολουθεί την αληθινή μετάνοια, μελετώντας τις εμπειρίες του Αποστόλου Παύλου και του Άλμα του νεότερου, αν και οι εμπειρίες μας πιθανώς να μην είναι τόσο συγκλονιστικές (βλέπε Πράξεις 8:1-3, 9:1-31, Μωσία 27:8-31, Άλμα 36:5-24). Ο Παύλος και ο Άλμα ήταν άνδρες επιρροής, οι οποίοι καταγίνονταν με το να καταδιώκουν τους Αγίους. Εν μέσω των καταστρεπτικών τους πράξεων, αμφότεροι εδέχθησαν ουράνιους επισκέπτες. Άγγελος Κυρίου ενεφανίσθη στον Άλμα, ενώ ο Ίδιος ο Ιησούς μίλησε στον Παύλο, ερωτώντας: «Γιατί με καταδιώκεις;» (Πράξεις 9:4).
Αμφότεροι οι άνδρες έπεσαν στη γη, ως αποτέλεσμα αυτού που είδαν και άκουσαν. Ο Άλμα έμεινε άφωνος και ο Παύλος τυφλώθηκε. Κάτι πιο σημαντικό, αμφότεροι άνδρες συνήλθαν από την άνομη και εκπεσούσα κατάσταση με παρόμοιο τρόπο. Ο Παύλος ερώτησε απλώς: «Κύριε, τι θέλεις να κάνω;» (Πράξεις 9:6). Αμέσως έστρεψε τη ζωή του προς τον Σωτήρα και ακολούθησε τις οδηγίες του Κυρίου επακριβώς. Ο Άλμα περιγράφει τη μετάνοιά του:
«Καθώς βασανιζόμουν έτσι με τυραννία, ενώ σπάραζα με την ανάμνηση των τόσων αμαρτιών μου, ιδές, θυμήθηκα επίσης που είχα ακούσει τον πατέρα μου να προφητεύει τον ερχομό κάποιου Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού, για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του κόσμου.
»Λοιπόν, καθώς πιάστηκε το μυαλό μου επάνω σε αυτήν τη σκέψη, φώναξα μέσα στην καρδιά μου: Ω Ιησού, εσύ Υιέ του Θεού, ευσπλαχνίσου με, εμένα που βρίσκομαι στη χολή της πικρίας, και είμαι περικυκλωμένος από τις αιώνιες αλυσίδες του θανάτου.
»Και τότε, ιδές, όταν το σκέφτηκα αυτό, δεν μπορούσα πια να θυμηθώ τους πόνους μου. Μάλιστα, δε σπαρταρούσα πια από την ανάμνηση των αμαρτιών μου.
»Και ω, τι αγαλλίαση, και τι υπέροχο φως είδα. Μάλιστα, η ψυχή μου γέμισε με αγαλλίαση τόσο υπέρμετρη όσο ήταν ο πόνος μου!» (Άλμα 36:17-20. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Πρεσβύτερος Κρεγκ Κρίστενσεν των Εβδομήκοντα.