Από φίλο σε φίλο
Η επιρροή της μητέρας
«Μη απορρίψεις τον νόμο της μητέρας σου» (Παροιμίες 1:8).
Η μητέρα μου είναι μια πολύ ξεχωριστή γυναίκα. Είμαι ο μεγαλύτερος από τους οκτώ γιους και έχω επτά αδελφές. Με τόσο μεγάλη οικογένεια, η μητέρα μου είχε πολλές ευθύνες. Το καλύτερο πράγμα που έκανε η μητέρα μου για μας ήταν να βαφτιστεί στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε για το ευαγγέλιο. Αυτή η ευκαιρία άλλαξε τη ζωή μας.
Θυμάμαι την ημέρα που μας επισκέφτηκαν οι ιεραπόστολοι. Ήμουν περίπου 10 ή 11 χρονών. Οι ιεραπόστολοι μίλησαν σχετικά με το μήνυμα για το Πρώτο Όραμα. Μόλις η μητέρα μου το άκουσε, μεταστράφηκε. Πίστεψε ότι ο Τζόζεφ Σμιθ είδε τον Πατέρα και τον Υιό.
Αρχίσαμε να παρευρισκόμαστε στην εκκλησία. Δεν ήθελα να δεχτώ το ευαγγέλιο στην αρχή, αλλά οι ιεραπόστολοι με έπεισαν να δω περί τίνος επρόκειτο. Μόλις το έκανα, το αγάπησα. Είμαι πολύ ευγνώμων για τη μητέρα μου. Έλαβε τη μαρτυρία της κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης των ιεραποστόλων. Από το βάφτισμά της μέχρι σήμερα, δεν έλειψε ποτέ από μια συγκέντρωση της Εκκλησίας.
Η μητέρα μου υπήρξε ένα ισχυρό στήριγμα για εμάς. Πάντα καθάριζε τα λευκά μας πουκάμισα τα Σάββατα ώστε να είναι έτοιμα για να τα φορέσουμε τις Κυριακές. Γυαλίζαμε τα παπούτσια μας και τα παπούτσια των μικρότερων αδελφών μας. Ζούσαμε σε μια φτωχή γειτονιά της Γουατεμάλα και οι γείτονές μας γελούσαν με μας τις Κυριακές καθώς φορούσαμε τα λευκά πουκάμισα και τις γραβάτες μας στην εκκλησία.
Η μητέρα μου πάντα μας έδινε κουράγιο να κάνουμε το σωστό. Λόγω της επιρροής της ήμασταν πολύ ενεργοί στην Εκκλησία. Θυμάμαι μια φορά, ο πατέρας μου υπηρετούσε ως πρόεδρος Σχολείου Κυριακής, η μεγαλύτερη αδελφή μου υπηρετούσε ως πρόεδρος της Προκαταρκτικής, η μητέρα μου υπηρετούσε ως πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας και τέσσερις από τους αδελφούς μου διένειμαν, προετοίμαζαν και ευλογούσαν τη μετάληψη.
Λόγω των οικονομικών μας αναγκών, ο πατέρας μου περίμενε να τον βοηθήσω να κερδίσουμε χρήματα για την οικογένεια. Ήθελα να υπηρετήσω μια ιεραποστολή, αλλά όταν έγινα 19 χρονών, μου ζήτησε να περιμένω άλλον έναν χρόνο για να υπηρετήσω την ιεραποστολή μου, ώστε να συνεχίσω να δουλεύω για να βοηθήσω την οικογένειά μου. Όταν έγινα 20 χρονών, μου ζήτησε να περιμένω άλλον ένα χρόνο να υπηρετήσω.
Λίγο πριν γίνω 21 χρονών, ήθελε να μου ζητήσει να περιμένω άλλον ένα χρόνο. Αλλά η μητέρα μου του είπε: «Άφησέ τον να πάει και να υπηρετήσει, και αυτό θα μας ευλογήσει». Αυτό πραγματικά έγινε. Πριν την ιεραποστολή μου, μόνο ο μικρότερος αδελφός μου και εγώ δουλεύαμε για να βοηθήσουμε να συντηρηθεί η οικογένεια. Μόλις πήγα στην ιεραποστολή μου, τρεις άλλοι αδελφοί μου και δυο από τις μεγαλύτερες αδελφές μου άρχισαν να δουλεύουν, έτσι η οικογένειά μου πήγε καλύτερα οικονομικά.
Κάθε ευλογία και κλήση που έχω λάβει στην Εκκλησία με οδήγησε να θαυμάζω ακόμη περισσότερο τη μητέρα μου. Σε κάθε τμήμα της ζωής μου, θυμάμαι την άριστη επιρροή και το παράδειγμά της. Η μητέρα μου είχε μόνο τη στοιχειώδη μόρφωση, αλλά η γνώση της για τις αλήθειες του ευαγγελίου, η πρακτική της γνώση και η κατανόηση της ζωής ήταν ανώτερες.
Η παιδική μου ηλικία ήταν ευτυχισμένη επειδή πάντα είχα την μητέρα μου στο σπίτι να με προσέχει. Είχε πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ και πάντα έβρισκε τρόπους να διασκεδάζει. Έπαιρνε ώρες ατελείωτες να μας μιλήσει για ιστορίες της παιδικής της ηλικίας και για την γιαγιά μου και τις θείες μου και τη σχέση της μαζί τους.
Πιστεύω στην εντολή να τιμούμε τους γονείς μας. Οτιδήποτε κάνω, ακόμα και σήμερα, είναι χάρη στην επιρροή της μητέρας μου.