Een vast fundament in een wankele wereld
Laat je geloof in wat je wel weet niet ondermijnen door wat je niet weet.
Op de ochtend van 1 november 1755 werden veel woonwijken in Lissabon (Portugal) door een zware aardbeving met de grond gelijkgemaakt. Er volgde een vloedgolf van vijf tot tien meter hoog die over de kuststad sloeg, en er brak een brand uit die drie dagen woedde. De ramp eiste duizenden slachtoffers.
Maar deze verwoestende aardbeving liet veel meer op de grondvesten schudden dan alleen bouwwerken. Daar deze catastrofe plaatsvond op Allerheiligen, een belangrijk christelijk feest, werd ook het geloof van de christenen in Europa door elkaar geschud.
Een dergelijke geestelijke schok kan net zo onverwacht komen als een aardbeving en kan net zo veel schade aanrichten.
‘We worden vaak geconfronteerd met zaken die ons geloof op de proef kunnen stellen’, zegt Patricia Moreira uit de ring Lissabon (Portugal) die zegt dat ze in de twintig jaar dat ze lid van de kerk is met dergelijke zaken te maken heeft gekregen. ‘Dat kunnen vragen van buitenstaanders zijn, aanvallen van tegenstanders van de kerk, of zelfs zaken die we niet begrijpen.’
Wanneer vragen waarop geen pasklaar antwoord lijkt te zijn voor spanningen zorgen op de breuklijn tussen de wereld en het evangelie kan de aardbeving die volgt slachtoffers maken onder de gelovigen van wie het fundament zwak is.
Vast als een rotssteen
Wat de geestelijke tektoniek betreft is het niet onze afstand tot het epicentrum die het effect van de beving op ons getuigenis bepaalt, maar onze afstand tot God.
‘Ons fundament is Jezus Christus en zijn evangelie’ (zie Lucas 6:47–48), zegt zuster Moreira in een gesprek over dit onderwerp met een paar van haar alleenstaande vrienden in de ring.
‘Zonder Hem hebben we geen fundament’, voegt Darryl Nequetela eraan toe, die net een jaar lid is van de kerk. ‘Sommige fundamenten zijn broos, maar dat van Hem is solide en sterk’ (zie Helaman 5:12).
Er is geen vloedgolf van twijfel, geen filosofische brand, geen aardschokkend scepticisme van welke omvang ook dat de rots van onze Verlosser, de Hoeksteen, ons ware fundament, Jezus Christus, kan verwoesten.
‘Ik weet dat ik veilig ben als ik op zijn fundament bouw’, zegt broeder Nequetela.
Als het schokken begint
Deze heiligen der laatste dagen zijn bekend met de schokken die Satan teweegbrengt.
Op zijn werk was Francisco Lopes (die inmiddels is getrouwd) vaak het mikpunt van geestelijke schokken. ‘Mijn collega’s stonden sceptisch tegenover mijn geloofsovertuiging, ze waren heel kritisch’, zegt hij. ‘Ze stelden mij allerlei wetenschappelijk getinte vragen die met ons geloof lijken te botsen.’
Broeder Lopes herinnert zich discussies over evolutie, DNA en dergelijke. ‘Ze probeerden mij er uit alle macht van te overtuigen dat de kerk niet waar kon zijn’, zegt hij over de vragen waar hij niet goed raad mee wist. ‘Ik moest vertrouwen op mijn getuigenis van God en zijn evangelie. Ik ben dankbaar voor dat fundament.’
Maar broeder Lopes kan met zekerheid zeggen dat het te laat is om je voor te bereiden als de grond begint te beven.
‘We moeten ons geloof in Jezus Christus hebben ontwikkeld en hebben verzorgd, lang voordat Satan ons aanvalt’1, heeft ouderling Henry B. Eyring van het Quorum der Twaalf Apostelen gezegd.
Op de Rots bouwen
Hoe maken we Christus tot ons fundament?
Ouderling Eyring heeft verklaard: ‘Wij zijn veilig op de rots die de Heiland is, als we ons in geloof aan Hem hebben overgegeven, en gehoor hebben gegeven aan de aanwijzing van de Heilige Geest om de geboden lang genoeg en getrouw genoeg te onderhouden dat ons hart door de kracht van de verzoening is veranderd. Als we door die ervaring geleerd hebben om lief te hebben en te gehoorzamen als een kind, hebben we gebouwd op het vaste fundament.’2
Er is geloof voor nodig. Het vergt gehoorzaamheid en bekering. En het kost tijd.
‘We moeten ons geloof dagelijks voeden met gebed, schriftstudie, toewijding in onze roeping, de geboden onderhouden, en ons best doen om betere mensen te worden’, zegt zuster Moreira, van wie de moeder en een zus lid van de kerk zijn geworden sinds zij op de rots is gaan bouwen. ‘Ik geloof in het advies dat president Monson ons gegeven heeft, dat we onze geest met waarheid moeten vullen, ons hart met liefde, en ons leven met dienstbetoon.’3
‘We kunnen ons voorbereiden op beproevingen door de Heer te leren kennen en te leren hoe Hij zijn kinderen te hulp komt [zie 1 Nephi 2:12]. De Schriften helpen ons daarbij’, zegt broeder Nequetela. ‘We vergroten ons geloof door op het pad van rechtschapenheid te blijven.’
Antwoord op moeilijke vragen
Soms krijgen leden, zoals in het geval van broeder Lopes, te maken met vragen waar ze geen antwoord op hebben. Maar hij stond niet toe dat iets wat hij niet wist zijn geloof ondermijnde in iets wat hij wel wist.
‘Er zijn zaken waar ik nog geen antwoord op heb. Maar daar zit ik niet mee, omdat ik weet dat God op zijn tijd zal openbaren wat ik moet weten’, zegt broeder Lopes, ‘niet op mijn tijd of wanneer ik het wil, maar wanneer Hij van mening is dat het geopenbaard moet worden.’
Wat doet iemand die geconfronteerd wordt met moeilijke vragen waarop hij of zij geen antwoord heeft?
‘De meeste antwoorden staan in de Schriften’, zegt broeder Lopes, die niet alleen vragen heeft gekregen van vrienden en collega’s, maar ook van zijn ouders, die zich afvroegen of het wel zo’n goed idee was om al op veertienjarige leeftijd lid van de kerk te worden. ‘Maar een antwoord krijgen en begrijpen, hangt af van persoonlijke openbaring. Ik kan ook bij mijn kerkleiders aankloppen of het God rechtstreeks vragen. Ik ben dankbaar voor de Heilige Geest en een zorgzame Vader in de hemel.’
Geduld bij openbaring
Als een antwoord uitblijft, zelfs als we erom gebeden hebben, de Schriften erop nageslagen hebben en de woorden van onze leiders hebben bestudeerd, wachten we af (zie LV 101:16).
‘Ik probeer geduldig te zijn’, zegt broeder Nequetela, die in 2000 vanwege zijn studie Angola voor Portugal verruilde. ‘Hoewel ik geen antwoord heb, troost de Heilige Geest ons met het antwoord dat we geduldig moeten zijn, dat God ons regel op regel geeft, voorschrift op voorschrift, en dat we het onwrikbare besluit van een rechtvaardig God dienen te accepteren. Hij weet wat het beste voor ons is en Hij openbaart alles op zijn eigen tijd.’
Geduld bij openbaring is het verhaal van de herstelling. De kerk is hersteld op het oorspronkelijke fundament — het evangelie van Jezus Christus. Maar dat is niet allemaal in één keer gebeurd. Volgens de profeet Joseph Smith komen de antwoorden op evangelievragen ‘regel op regel, gebod op gebod; hier een weinig, en daar een weinig; ons vertroostend door te verkondigen wat zal komen, onze hoop versterkend!’ (LV 128:21) en zullen ze dat blijven doen.
‘Wij geloven alles wat God heeft geopenbaard, alles wat Hij nu openbaart, en wij geloven dat Hij nog vele grote en belangrijke dingen aangaande het koninkrijk Gods zal openbaren’ (Geloofsartikelen 1:9).
Herstelling in de laatste dagen
Hoog boven het moderne Lissabon kijkt broeder Nequetela vanaf de kantelen van Castelo São Jorge (Kasteel Sint-Joris) uit over de stad en beziet de herstelwerkzaamheden die sinds de ramp van 1755 hebben plaatsgevonden.
De herbouwde stad is weer opgebloeid; het kasteel — zwaar beschadigd door de aardbeving — is herbouwd op het gespaard gebleven fundament. En dankzij de herstelling van het evangelie leren de mensen hoe en waar zij kunnen bouwen aan het geloof dat standhoudt, welke schokken er ook mogen komen.
De dag van onze toetsing
‘Die toets vergt een geestelijke voorbereiding. Het houdt in een zo krachtig geloof in Jezus Christus te hebben ontwikkeld dat we slagen voor de levenstoets, waarvan voor ons in eeuwige zin alles afhangt. (…) We moeten ons geloof in Jezus Christus hebben ontwikkeld en hebben verzorgd, lang voordat Satan ons aanvalt, en dat doet hij om ons aan het twijfelen te brengen, om onze vleselijke begeertes aan te wakkeren, en ons op leugenachtige wijze in te fluisteren dat goed slecht is en dat er geen zonde is. Die geestelijke stormen woeden al. Wij kunnen verwachten dat ze voordat de Heiland terugkeert in hevigheid toenemen.’
Ouderling Henry B. Eyring van het Quorum der Twaalf Apostelen, ‘Geestelijke voorbereiding: begin meteen en wees consequent’, Liahona, nov 2005, pp. 37, 38.