Hield mijn hemelse Vader echt van mij?
Meestal hield ik wel van de muziek, de activiteiten en de opwinding rond de kersttijd, maar dit keer was anders, want we waren naar een andere stad verhuisd. Ik wist dat we daar toen heen moesten, maar ik voelde me er niet op mijn gemak.
Ik uitte mijn ontevredenheid tegenover mijn man, Rob. We waren sinds ons huwelijk al enkele keren verhuisd en hij wist dat ik moeite had om me veilig te voelen. Rob vroeg: ‘Besef je wel hoeveel je hemelse Vader van je houdt?’
‘Natuurlijk’, antwoordde ik.
‘Maar,’ hield Rob vol, ‘voel je in je hart dat Hij van je houdt?’
Toen ik besefte dat dit niet zo was, kwamen de tranen. Zolang ik me kon herinneren, had ik het gevoel gehad dat ik minder was dan anderen. Rob daagde me uit om te bidden en mijn hemelse Vader te vragen of Hij mij zijn liefde wilde laten voelen. Ik deed dat diezelfde avond.
Enkele dagen later ging ik naar de supermarkt. Naast de gebruikelijke inkopen was ik ook van plan geweest om wat gehakt en een braadstuk te kopen. Maar ik besefte dat we niet genoeg geld hadden voor het vlees. Het zou nog een week duren voordat we weer geld hadden. En we hadden ook benzine nodig om naar een familiefeest buiten de stad te reizen.
We waren niet blut, maar ik bad over onze situatie en vertelde mijn hemelse Vader dat het fijn zou zijn als we de benodigdheden op de een of andere manier konden kopen.
Toen ik die avond de maaltijd klaarmaakte, ging de deurbel. Toen ik de deur opendeed, vond ik op de stoep alleen maar een grote papieren supermarktzak. Ik bukte me om hem op te pakken en zag dat er een biljet van twintig dollar aan de bovenkant van de dichtgevouwen zak vastgeniet zat en dat er met vetkrijt ‘Vrolijk kerstfeest’ op de zak geschreven was.
In de zak zaten enkele pakjes ingevroren gehakt en enkele pakjes biefstuk. Ik was met stomheid geslagen. Ik had niemand verteld dat we geen geld meer hadden tot onze volgende salarisbetaling, zelfs mijn man niet. Hoe kon iemand zó goed op de Geest afgestemd zijn dat hij of zij ons niet alleen het vlees gaf dat we nodig hadden, maar bovendien precies het bedrag dat we nodig hadden om onze auto vol te tanken? Tijdens de vasten-en-getuigenisdienst sprak ik mijn dank uit voor de geschenken, in de hoop dat de gever er ook was.
Die ervaring was een keerpunt voor me. Mijn hemelse Vader had mijn gebed verhoord. Hij hield echt van me. Hij wist wat ik nodig had en liet me dat weten door het te laten zien. Sindsdien heb ik mijn vermogen om naar de influisteringen van de Geest te luisteren verbeterd. Ik bid tegenwoordig vaak dat ik het middel mag zijn om het gebed van iemand anders te verhoren.