Ένα νυφικό και ένα σχέδιο
«Ο γάμος έχει οριστεί από τον Θεό» (Δ&Δ 49:15).
Η Λόρι κάθισε στο κρεβάτι της μεγαλύτερης αδελφής της καθώς η Κάριν τελείωνε να ετοιμάζει την τσάντα της για τον ναό. Η Κάριν παντρευόταν σήμερα.
Η Λόρι ήταν ενθουσιασμένη να πάει στη δεξίωση του γάμου εκείνο το βράδυ, αλλά αισθανόταν επίσης λυπημένη. Ο μεγαλύτερος αδελφός της, ο οποίος είχε υπηρετήσει σε μία ιεραποστολή, μπορούσε να πάει εντός του ναού με την Κάριν. Οι γονείς της μπορούσαν να πάνε επίσης. Όμως η Λόρι και οι δύο μικρότεροι αδελφοί της δεν μπορούσαν να πάνε εντός.
«Μακάρι να μπορούσα να είμαι στον ναό μαζί σου», είπε η Λόρι.
Η Κάριν σήκωσε το βλέμμα της από τις ετοιμασίες της βαλίτσας της. «Κι εγώ, αλλά θα είσαι ακριβώς απ’ έξω. Και μια μέρα θα πάω μαζί σου στον ναό, όταν παντρευτείς».
Η Λόρι δεν αισθανόταν λυπημένη πλέον, αλλά διερωτάτο για κάτι άλλο. «Πώς ήξερες ότι ήθελες να παντρευτείς τον Ματ;» ερώτησε.
Η Κάριν κάθισε δίπλα στη Λόρι. «Πριν από πολύ καιρό, έμαθα ότι ο Επουράνιος Πατέρας έχει ένα σχέδιο για εμένα. Όταν γνώρισα τον Ματ, συνειδητοποίησα ότι μπορούσαμε να εκπληρώσουμε αυτό το σχέδιο μαζί».
«Έχεις ολοκληρώσει αυτό το σχέδιο;» Ερώτησε η Λόρι.
Η Κάριν με μία κίνηση της κεφαλής της έδειξε όχι. «Ο Ματ κι εγώ θέλουμε να κάνουμε παιδιά, να τελειώσουμε τις σπουδές μας και πολλά περισσότερα».
Η Λόρι κοίταξε το όμορφο λευκό νυφικό που κρεμόταν στην πόρτα της ντουλάπας της Κάριν. «Το νυφικό σου είναι τόσο όμορφο», είπε.
Η Κάριν χαμογέλασε. «Αυτό είναι ένα άλλο μέρος του σχεδίου», είπε. «Πάντοτε ήθελα να παντρευθώ στον ναό κι έτσι το νυφικό μου πρέπει να είναι σεμνό».
Λίγες ώρες αργότερα η Λόριν έβλεπε την Κάριν και τον Ματ να βγαίνουν από τον ναό. Το πρόσωπό τους έλαμπε.
Η Λόρι έτρεξε στην Κάριν και άπλωσε τα χέρια της γύρω της.
Μερικές εβδομάδες αργότερα η Λόρι πήρε μία φωτογραφία με το ταχυδρομείο. Ήταν μία φωτογραφία της Κάριν και του Ματ να στέκονται έμπροσθεν του ναού. Η Κάριν είχε γράψει στο επάνω μέρος: «Ο Επουράνιος Πατέρας έχει ένα σχέδιο για εσένα».
Η Λόρι έβαλε τη φωτογραφία στο ντουλάπι της. Υπεσχέθη στον εαυτόν της ότι κάποτε θα πήγαινε στον ναό και θα είχε την ίδια λάμψη που έλαμπε στο πρόσωπο της αδελφής της.