Ang Akong Labing Nindot nga Pasko
Morten Sønderskov, Denmark
Sa usa ka Disyembre sa dihang bata pa ko, ang akong mama nagmasakiton pag-ayo. Ang tambal nga iyang giinom makapakapoy gayud kaniya, ug siya matulog og mga 18 ka oras matag adlaw.
Tungod kay ang akong mama single, ang akong magulang nga babaye ug ako naningkamot sa pagdumala sa buluhaton sa balay kutob sa among mahimo, apan kami mga bata pa ug walay kasinatian, ug kami wala kaayo magmalampuson. Mga pipila ka adlaw diha sa pagkasakit sa among inahan, kami nangita og pagkaon. Samtang kami nangita didto sa kusina, ang doorbell mibagting.
Usa ka sister sa among ward anaa sa balkon, nga may dalang pagkaon. Wala siya nakahibalo sa among panginahanglan, apan miabut siya nga may dalang panihapon. Siya nangutana kanako kon unsa na ka dugay ang among inahan nagkasakit ug giunsa namo pagsagubang sulod sa taas nga panahon. Among gisigurado kaniya nga among gibuhat kutob sa among mahimo, ug kami mapasalamaton sa iyang pagkamabination sa paghatag og pagkaon ngari kanamo.
Sa dihang siya mibiya sa among panimalay, kini nga sister mitawag sa presidente sa Relief Society ug mipahibalo kaniya sa sitwasyon sa among pamilya. Pagkasunod adlaw ug sa misunod nga daghang mga adlaw, ang mga miyembro sa ward magdala og pagkaon sa among panimalay. Kami mapasalamaton kaayo! Unsa ang dili namo kaunon diha-diha dayon among isulod sa refrigerator, ug tungod sa pagkamabination sa among ward, ang among pamilya adunay sobra nga kaunon sulod sa sunod tulo ka bulan. Apan ang pagkamabination nga gipakita sa uban wala mohunong didto.
Ang Pasko nagkaduol, ug si Mama nag-anam-anam og kaayo, apan wala siya makabalik sa iyang naandan nga kaugalingon. Ang akong tiyo miabut sa among panimalay gikan sa Copenhagen, mga 40 ka milya (65 km) ang gilay-on, aron sa pagtabang sa pagpangandam sa panahon sa Pasko. Gihimo niya kutob sa iyang mahimo, nagbutang og usa ka Christmas tree ug pipila ka pagkaon alang sa pagsaulog sa among pamilya. Nagdala usab siya og pipila ka mga regalo alang sa akong igsoong babaye ug kanako. Kami, isip balos, mipalit og pipila ka nindot nga mga gasa alang sa akong inahan ug tiyo. Kami nasayud nga kami adunay daghan kaayong angayan nga pasalamatan, apan isip mga bata kami mibati gihapon og gamay nga kahigawad kabahin sa panghitabo niini nga Pasko.
Atol sa Bisperas sa Pasko, ang doorbell mibagting. Mitan-aw ko sa bintana apan wala akoy nakit-an. Mihukom ko nga kini usa ka komedya, apan ang akong igsoon miingon kanako sa pag-abli lang sa pultahan. Sa among balkon nakakita kami og dako nga basket nga adunay pagkaon ug uban pang mga kinahanglanon, naglakip og pipila ka dulaan. Sigurado kami nga kini miabut sa sayop nga balay. Kami miadto sa balay sa among silingan aron sa pagpangutana kon ang basket adto ba unta sa ilang balay, apan wala sila. Dayon kami nakamatikod nga ang tanang mga gasa gipamutangan sa among mga ngalan. Gani aduna pay mga butang alang sa akong tiyo. Adunay usa ka tawo nga naghunahuna kanamo.
Ang pagkamanggihatagon sa wala mailhing tawo nga gipakita ngadto sa akong pamilya nianang tuiga nga unta usa ka mangitngit ug magul-anon nga Pasko nahimong labing nindot nga Pasko sa akong kinabuhi. Ang pagkamabination ug gugma nga among nabati gikan sa uban nagpadayon sa pagtandog kanako karon.