Ayaw Kalimot sa Pag-ampo alang ni Erik
Ang tagsulat nagpuyo sa Nevada, USA.
“Matag kalag gawasnon sa pagpili sa iyang kinabuhi ug unsay iyang gusto” (Hymns, nu. 240).
Ang pamilya ni Kari nangluhod sa may sopa alang sa pag-ampo sa pamilya. Ang tanan sa balaan nga paagi mikyugpos sa ilang mga bukton. Mihangyo si Papa ni Liv, manghud ni Kari, nga maoy mag-ampo.
“Ayaw kalimot sa pagpasalamat sa Langitnong Amahan sa atong daghang mga panalangin,” mipahinumdom si Papa.
“Ug ayaw kalimot sa pag-ampo alang ni Erik,” midugang si Mama. Kanunay nga magpahinumdom nila si Mama sa pag-ampo alang ni Erik.
Si Erik magulang nga igsoong lalaki ni Kari. Sa wala pa siya mobiya aron moeskwela sa unibersidad, siya ug si Kari suod nga mga higala. Gimingaw siya sa tanang mga butang nga ilang gipanghimo.
Dayon pipila ka bulan ang milabay, si Erik misulti nila ni Mama ug Papa nga dili na siya gusto nga mamiyembro pa sa Simbahan. Si Kari ug ang iyang pamilya nasurprisa ug nasubo. Nagsugod sila sa pag-ampo alang ni Erik kada gabii. Usahay mag-ampo sila nga unta mobati siya sa Espiritu Santo ug mobalik sa simbahan. Si Papa nag-ampo nga malamdagan ang hunahuna ni Erik aron makahimo og maayong mga pagpili. Si Mama nag-ampo kanunay nga dunay tawo nga iyang gisaligan nga makatabang niya pagpangita sa sakto nga dalan. Human sa ilang tanang mga pag-ampo, wala makalikay si Kari nga mibati og gamay nga kasuko. Ngano nga ang Langitnong Amahan wala modala og balik ni Erik sa simbahan?
Sa katapusan, sa nagsugod na pag-ampo si Liv, si Kari wala na makapugong. “Ngano nga ang Langitnong Amahan wala motubag sa atong mga pag-ampo?” misagbat siya. Ang tanan mitan-aw ni Kari nga nasurprisa, apan kay naglagot kaayo siya wala siya manumbaling. Usa ka gutlo walay usa ang misulti.
“Kari,” miingon si Papa, “sa imong pag-abut gikan sa eskwelahan karon, gihipos ba nimo ang imong backpack?”
“Unsa?” Nangutana si Kari, nga naglibug. Unsay kalabutan sa iyang backpack? Mitan-aw siya sa pultahan ug nakita ang iyang backpack nga giitsa ra sa may bongbong imbis ibitay tupad sa kang Liv. “Wala … sorry.”
“Dili ba nagpahinumdom si Mama nimo nga ibitay kini?”
“Oo,” mitubag si Kari. Miduko siya nagtan-aw sa iyang tuhod.
“Dili ba nagpahinumdom si Mama nimo pirme sa pagbitay niini?”
“Oo,” hagawhaw ni Kari. Wala gihapon siya makahibalo kon unsay buot ipasabut niini. Wala ba seryusuha ni Papa ang iyang pangutana?
“Nasayud ko nga kon kita mag-ampo alang ni Erik, ang Langitnong Amahan motubag gayud sa atong mga pag-ampo—kada higayon. Ang problema mao nga si Erik basin wala maminaw karon. Si Erik makapili kon maminaw ba siya sa Espiritu Santo, sama nga ikaw makapili sa pagpaminaw ni Mama bahin sa imong backpack. Apan sa imong hunahuna ikaw ba kanunay kaha nga mobaliwala ni Mama kon siya mohangyo nimo sa pagbitay sa imong backpack?”
“Dili, dili siguro,” miingon si Kari.
“Sa umaabut maminaw ra siya!” Miingon si Mama, mikidhat ni Kari. Mipahiyom si Kari.
“Mao nga tingali moabut ang adlaw nga si Erik maminaw usab,” midugang si Kari.
“Mao gyud,” miingon si Mama. “Ang pagpaminaw sa Espiritu Santo usa ka kahanas nga kinahanglan nga imong palamboon. Tingali si Erik wala pa makakat-on niana nga kahanas.” Nindot na ang gibati ni Kari.
Giduko nilang tanan ang ilang ulo samtang si Liv nag-ampo. Nag-ampo siya nga si Erik makat-on sa pagpaminaw sa Espiritu Santo. Samtang nag-ampo si Liv, gibati ni Kari ang kalinaw ug kainit. Nasayud siya nga ang Langitnong Amahan naminaw sa iyang mga pag-ampo. Samtang si Liv milista sa mga paagi diin ang ilang pamilya napanalanginan, si Kari nakahunahuna og laing panalangin nga idugang sa lista—mas nakasabut na siya sa pag-ampo karon!
Pagkahuman sa pag-ampo, si Kari nasayud nga ang Langitnong Amahan wala makalimot ni Erik. Nasayud usab siya nga Siya dili gayud makalimot niya.