Mga Tingog sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw
Ang Pag-ampo sa Scoutmaster
Paghulagway pinaagi ni Allen Garns
Usa ako ka kanhi Scoutmaster nga nangulo sa 20 ka batan-ong lalaki ug duha ka lider sa usa ka biyahe nga kalihokan didto sa southern Utah, USA.
Sa dihang miabut na mi sa dalan nga moliko na paingon sa campsite, mihunong ko ug gisusi ang disyerto nga akong giatubang. Nakabiyahe nako niini sa makadaghan, apan sa pipila ka rason, wala koy makita nga pamilyar nako. Giganid nako og tan-aw sa wala ug tuo, nangita og butang nga pamilyar.
Bisan pila na ka agianan nga among gilikoan, ang tanan niini walay kalutsan.
Padulong na kadtong mongitngit. Sa katapusan, mihunong ko ug gisultian ang tanan nga magpabilin sa sakyanan. Akong gikuha ang flashlight ug misulti nila nga akong pangitaon ang dalan ug mosinyas nila sa higayon nga akong makita ang agianan.
Sa pagkatinuod ang akong gihimo mao ang pagluhod ug nagpakilooy sa Langitnong Amahan sa pagtabang namo nga makalingkawas niining salikwaot nga sitwasyon. Akong gibubo tibuok kong kasingkasing ngadto Kaniya, nagdetalye sa akong pagpangandam, ang akong gugma alang sa mga batang lalaki, ang akong pagpasalamat alang sa mga amahan kinsa miuban kanamo, ug sa akong hingpit nga pagtuo nga Siya daling modungog sa akong pag-ampo. Gihuman nako ang akong pag-ampo, ug mibarug. Nagdahum ko nga inig barug nako, iiwag ang flashlight sa kangitngit, ug diha-diha dayon nabanwagan ang hustong karsada.
Apan walay nahitabo.
Hilum nakong giganid ang kapunawpunawan kutob sa maabut sa hayag sa flashlight.
Wala gihapon.
Dili ko katuo niini. Nasayud ko nga sa higayon nga mobarug ko, makit-an nako ang karsada. Nasayud ko nga dili ko pakyason sa Ginoo, ilabi na nga daghan kaayong tawo ang nag-agad kanako.
Karon kinahanglan nakong istoryahon ang duha ka nasagmuyo nga amahan ug sa ilang van nga puno sa naglangas nga mga batan-ong lalaki, silang tanan nangutana, “Naabut na ta?”
Nangayo ko og pasaylo ug mipasalig kanila nga nakahimo nako ani nga biyahe sa 20 ka mga higayon ug nasayud ko nga naa ra jud ang karsada dinhi. Wala lang jud ko makakita niini.
Sa katapusan, mihukom mi nga mo-drive didto sa lungsod ug mag-abang ug duha ka kwarto sa motel. Presko kami nga makasugod sa Sabado sa buntag.
Gumikan nga dili kami makahaling og kalayo aron makaluto og panihapon sa campfire nga among gidala, miadto mi sa tindahan sa pizza nga among nakit-an sa tumoy sa lungsod.
Lamian ang pizza ug ang mga bata nalipay kaayo, apan gibati ko og kaulaw mahitungod sa panihapon ug mga balayranan.
Samtang nangaon kami, naghunahuna ko nganong wala motubag ang Langitnong Amahan sa akong pag-ampo, sa dihang sa kalit nakadungog ko og sipa kaayong buto.
Mitindog ko, miabli sa pultahan sa tindahan sa pizza, ug nakita ang pagbunok sa ulan nga wala pa nako makita sukad. Adunay kilat sa amihanang kasadpan—didto sa dapit kon diin ako nag-ampo alang sa tubag wala pay usa ka oras ang milabay. Nianang higayuna, nabati nako ang Espiritu, ug nakaamgo nga ang Ginoo mitubag sa akong pag-ampo!
Pagkasunod buntag ang langit asul, ug samtang mipadulong kami sa pagbalik ngadto sa mga dalan, diretso lang ang akong pag-drive didto sa akong gihinungan sa miaging gabii. Karon nasayud na ko kon sa unsang paagi nga ang mga pag-ampo usahay ang tubag dili, apan sa kanunay natubag.