Akong Wala Mailhi nga mga Panalangin
Naglisud ako sa pag-ila kon sa unsang paagi ang Langitnong Amahan mipanalangin kanako.
Litrato gikan sa Getty Images
Sa dihang miabut ako sa akong ikatulo nga dapit sa Philippines Bacolod Mission, ang ting-ulan nga panahon misugod na. Gi-assign ako didto sa usa ka gamay, matahum nga siyudad nga gilibutan og mga umahan sa amihanang kasadpan sa Negros, usa ka isla sa habagatan.
Niadtong Disyembre 2014, ang Bagyong Ruby miigo sa probinsya. Ang pagkaguba dili kaayo grabe sa among dapit, apan ang yuta nga dalan nahimong lapukon ug dangog. Bisan pa sa dili maayo nga kondisyon sa panahon, mipadayon kami sa pagtrabaho.
Usa sa among labing makadasig nga dapit mao ang usa ka gamay nga komunidad diha sa gawas sa siyudad. Ang tanan niadtong among gitudloan ug ang bag-ong mga nakabig didto mga mag-uuma. Tungod kay sila mitrabaho sa katubhan panahon sa adlaw, kami mitudlo inig ka hapon ug gabii.
Sa pag-adto sa komunidad, kinahanglan kami nga molakaw agi sa lapukon nga mga umahan, nagbantay sa mga iro, mga baki, mga bitin, ug mga lamok. Kanunay kaming nagdala og mga flashlight ug mga payong. Kuyugan kami og mga miyembro sa Simbahan sa pagpauli inig ka ngitngit.
Usahay, gibati nako nga mura og kaundangon. Dili ako sigurado kon makalakaw ba ako agi sa lapukon nga mga katubhan matag adlaw, busa nag-ampo ako alang sa panabang. Ang tubag miabut: “Palit og mga botas!”
Ang akong kompanyon ug ako mipalit og tagsa ka parisan. Naghinam-hinam ako nga nakabaton og mga botas, apan ang akong kahinam-hinam sa wala madugay nawala tungod kay kini hilabihan ka bug-at ug dili komportable. Mihimo kini sa akong mga tiil nga mosingot ug mipugong kanako sa paglakaw og kusog.
Human sa among mga leksyon usa ka gabii niana, kami mipauli sa balay ug miilis ngadto sa among naandan nga mga sapatos sa pag-proselyte. Dayon kami milakaw alang sa laing sabut didto sa siyudad. Samtang naglakaw ako, akong gibati ang kagaan. Nalipay ako nga nagsul-ob pag-usab sa akong plastik nga sapatos. Nahibulong ako kon nganong kalit akong mapasalamaton alang sa mga sapatos nga akong gisul-ob sa panahon sa akong tibuok misyon.
Ang tubag miabut isip usa ka hunahuna: “Ang mga botas nakahimo og kalainan.” Hangtud niana, wala ako nakaamgo unsa ka dako nga kahayahay ang gihatag sa akong plastik nga mga sapatos ngari kanako.
Sa kalit, ang akong mga kalisud ug mga hagit sa misyon misantup sa akong hunahuna. Ang akong plastik nga sapatos nahimong matag adlaw, wala mahatagi og bili nga higala. Samtang naningkamot sa pagsabut sa akong nagkasagol nga mga emosyon, gibati nako ang usa ka tingog nga nag-ingon, “Ikaw magsinati og mga pagsulay ug mga kalisud sa kinabuhi aron ikaw makakat-on kon unsaon pag-ila sa mga panalangin ug magpasalamat alang niini.”
Nakaamgo ako nga kinahanglan ako nga makasinati og mga kalisud aron mapasalamaton ako sa mga panalangin sa Langitnong Amahan. Pinaagi sa akong mga pagsulay, ako nakaila sa akong mga panalangin ug nahimong mapasalamaton alang niini.