Boodschap van de gebiedsleiding
Hoor Hem
‘Dit is mijn geliefde Zoon. Hoor Hem!’ 1 sprak de Vader op een lentedag in het jaar 1820 tot Joseph Smith in een bos in de staat New York (VS). Dat markeerde het begin van de herstelling van de Kerk van Jezus Christus, zoals Christus die had gesticht toen Hij op aarde was. Vanwege de afval die kort na de dood van Christus zijn intrede deed, verdwenen zijn kerk en gezag uiteindelijk van de aarde, en pas eeuwen later, in 1820, werd er een begin gemaakt met de herstelling van zijn kerk en van het gezag waarmee alle priesterschapsverordeningen worden verricht. Dit alles gebeurde doordat een jongen oprecht bad, omdat hij wilde weten waar hij de waarheid kon vinden. Hij koos ervoor te bidden en te luisteren. En wat voor antwoord kreeg hij!
We zijn allemaal anders en gaan allemaal verschillend om met Hem horen, maar hoewel we verschillen, zijn we allemaal Gods kinderen. Hij houdt van ons voor wie we zijn, en Hij wil dat we Hem horen. Als we Hem willen horen, moeten we daar wat voor doen. Wat is het grootste verlangen van uw hart? Wat kunt u doen om Hem te horen?
Enige tijd geleden was ik in een bijeenkomst in Frankfurt met kerkleiders uit heel Europa, om een groot evenement voor te bereiden, dat we later vanwege de pandemie tot 2021 moesten uitstellen. In deze bijeenkomst liet ouderling Massimo De Feo, raadgever in het gebiedspresidium, tot slot van zijn instructie een video zien van een uitvoering van de Noorse zangeres Sissel Kyrkjebø en The Tabernacle Choir at Temple Square. Ze brachten het lied Slow Down ten gehore. De opname was uit een concert dat Sissel en The Tabernacle Choir in 2019 hadden gegeven.2 En hoewel ik uit Noorwegen kom, had ik het nog nooit gezien of gehoord. Ik was totaal niet voorbereid op wat me overkwam toen ouderling De Feo de video aanzette. Luttele seconden na het begin van het lied, was het alsof ik Hem hoorde, en wel op een manier zoals ik Hem misschien nog nooit eerder had gehoord. Ik werd volledig door mijn emoties overrompeld, en ik huilde als een kind. Ik probeerde mijn lichaam niet al te veel te laten schokken en keek naar de grond zodat men niet zou zien dat ik huilde. Ik was bang dat ik het moment voor de andere aanwezigen bedierf. Het muziekstuk riep bij mij een reactie op die mij persoonlijk Gods genade, liefde en vergiffenis door de Heiland Jezus Christus liet voelen; dat alle fouten die ik in mijn leven had gemaakt – een leven dat bij tijd en wijle zo verwarrend kan zijn en zoveel strijd van ons vergt – genazen en verdwenen. Ik voelde een stukje hemel in mij, een voorproefje van het hemels (celestiaal) bestaan. Later las ik op het internet een paar reacties in de reactiesectie. Hier zijn twee van die reacties: ‘Ik zal NOOIT vergeten dat ik dit voor het eerst zag. Ik ben autistisch en worstel met een chronische depressie en zelfmoordgedachten. De weken voorafgaand aan dit concert waren een hel voor me. Ik zat er helemaal doorheen. Een paar dagen vóór dit lied werd uitgevoerd, vroeg ik een paar vrienden van mij in het koor of ze mij steun konden geven. Dat deden ze. En toen ik dit lied hoorde, huilde ik tranen met tuiten. Het licht aan het eind van de tunnel verschijnt echt. Bedankt Tabernacle Choir, lieve vrienden, jullie zijn mijn helden en geweldige vrienden bovendien! Ik zal altijd van jullie houden!’ En de tweede reactie: ‘Ik ben zo blij dat ze het applaus niet hebben weggelaten. Dat moment waarop ze beseft dat ongeveer twintigduizend mensen haar een staande ovatie geven, is gewoon magisch.’
Lieve vrienden, Hem horen is magisch; het is hemels (celestiaal) en het raakt ons hart, onze geest, en geeft ons de kracht om onze reis naar Hem voort te zetten. Dat is onze strijd meer dan waard. Wat kunt u doen om Hem vaker te horen?