Mga Tingog sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw
Ayaw Kahadlok
Ako mituaw sa hilom, “Mianhi ba gayod Ka niining kalibotan sa milabayng 2,000 ka tuig isip usa ka huyang nga masuso?”
Didto ko sa akong pamilya sa panimalay sa usa ka higala nanihapon sa Bisperas sa Pasko sa dihang nakadawat ko og tawag gikan sa inahan sa usa sa akong mga pasyente. Ang iyang 19 anyos nga anak nga lalaki dugay nang nag-antos, sa malisod nga pakigkombati sa leukemia nga naglakip og daghang komplikasyon gikan sa sakit ug sa pagtambal niini.
Sa kataposan, human sa lain pang pagsulay sa chemotherapy nga wala molampos, mihukom siya batok sa padayon nga pag-atiman ug mipauli sa panimalay. Malinawon siya nga masayod nga siya sa dili madugay mamatay.
Nianang gabhiona, sa dihang nausab ang iyang pagginhawa ug aduna siyay taas nga hilanat, ang iyang mama nagpatawag og ambulansya. Pag-abot nila sa emergency room sa ospital, mitawag siya nako.
“Wala ako kahibalo unsay buhaton,” mihilak siya.
Ang mga doktor wala na maglaom nga makalahutay pa ang iyang anak sa mosunod nga pipila ka oras. Naghisgot kami sa mga paagi nga makomportable siya, ug gisultihan nako siya nga anaa ra ko alang sa iyang pamilya.
Gihuman nako akong panihapon, ug ang mga bata misugod na sa paghimog pasundayag sa Nativity. Samtang ang higala sa among pamilya misugod sa pagbasa sa Lucas kapitulo 2, ang akong telepono mibagting pag-usab ug migawas ko.
Wala na ang akong pasyente. Naghilak, gisultihan nako ang pamilya kon unsa nako ka pinangga ang ilang anak nga lalaki. Akong gipahayag ang akong kasilag sa kanser sa mga bata ug nangandoy ko nga unta duna pa koy nahimo alang kaniya.
Human sa pagpahid sa akong mga luha, mibalik ko og sulod sa balay sa among higala. Ang akong kinamagulangang anak nga lalaki ang midula sa papel ni Jose, nagbarog tupad sa pasungan, ug ang akong kinamanghuran nga anak nga lalaki, usa ka magbalantay, matinguhaong naminaw ngadto sa anghel nga namahayag:
“Ayaw kamog kahadlok: Ania ako nagdalag maayong balita alang kaninyo nga makalipay. …
“Kay karong gabhiona, natawo sa lungsod ni David ang inyong Manluluwas, ang Kristo nga Ginoo!” (Lucas 2:10–11).
Nianang higayona, ako mituaw sa hilom,” Anaa ba gayod Ka diha? Mianhi ba gayod Ka niining kalibotan sa milabayng 2,000 ka tuig isip usa ka huyang nga masuso? Imo ba gayod gidala ang among mga kasakit ug mga balatian sa tanang matang?”
Samtang nagtan-aw ako sa mga bata nga mapainubsanon ug matinahurong mipasidungog sa atong Manluluwas, nadungog nako ang tubag: “Oo, Ania ako. Mianhi Ako ug mibuntog. ‘Gikulit ko ang imong ngalan diha sa akong mga palad” (tan-awa sa Isaias 49:16).
Walay usa nato nga luwas gikan sa sakit, kaguol, ug konsimisyon. Apan kadtong mga gutloa, kita mahimong mabayaw pinaagi sa mga pulong sa anghel: “Ayaw kahadlok” (Lucas 2:10). Ug kita mahimong mapalig-on pinaagi sa mga pulong sa Ginoo: “Paantuson kamo sa kalibotan: apan ayaw kahadlok kay nabuntog ko na ang kalibotan” (Juan 16:33).
Sukad niadto, ang Bisperas sa Pasko aduna nay bag-ong kahulogan para nako. Gipahinumdom ko sa akong pasyente, sa iyang pamilya, ug ang kahupay sa pagkahibalo nga pinaagi sa sakripisyo sa Manluluwas, kita usab makabuntog sa kalibotan.