2022
«Կրթիր երեխային իր ճանապարհին համեմատ, որ ծերացած էլ՝ չի հեռանալ նորանից» (Առակաց 22.6)
Հունվար/փետրվար 2022 թվական


Տեղական նորություններ

«Կրթիր երեխային իր ճանապարհին համեմատ, որ ծերացած էլ՝ չի հեռանալ նորանից» (Առակաց 22.6)

Իոսիֆ Բրոդսկին մի անգամ ասել է. «Մարդը չի բնութագրվում նրանով, թե ինչին է հավատում, ինչի հույս ունի կամ ինչպիսին են նրա համոզմունքները: Մարդն իր բոլոր գործողությունների հանրագումարն է»: Մարդիկ հակված են իրենց իրական էությունը թաքցնել մշակույթի, աշխարհագրության, փիլիսոփայության կամ ազգության աղոտ կատեգորիաների հետևում, իսկ երբեմն էլ այդ քողի ներքո կատարել տարբեր մասշտաբների ոճրագործություններ: Սա բացառում է անձի ինքնաքննության և «Ո՞վ եմ ես» հարցի ազնիվ պատասխանի կարիքը: Երբեմն մենք մտածում ենք. «Ես մի գեղեցիկ երեխայի հայր եմ», «Ես բժիշկ եմ», «Ես կիրթ և խելացի մարդ եմ», «Ես հավատում եմ Աստծուն», և դուք արդեն լավն եք, և պարտադիր չէ, որ որևէ բան փոխեք ձեր բնավորության մեջ կամ ընդունեք ձեզ համար մի տհաճ ճշմարտություն, որ դուք, օրինակ՝ վախկոտ եք կամ ալպինիստ եք, ունակ եք ստորության, անբարեխիղճ, ագահ, անազնիվ եք և այլն: Բայց երջանկություն ձեռք բերելու համար անհրաժեշտ է, որ մարդն առաջին հերթին ինքն իրեն ճանաչի հենց այս շատ հատուկ կատեգորիաներում, պատասխանի այս և այլ պարզ ու կարևոր հարցերի և չթաքնվի իր համոզմունքների և նվաճումների հետևում: Թերևս դրա համար է Փրկիչն ասել. «Աստուծոյ արքայութիւնը հէնց ձեր ներսումն է» (Ղուկաս 17.21):

Մարդու հոգու վիճակը, նրա աշխարհայացքը, արժեքները, որոնք դրսևորվում են նրա գործողություններում, որոշում են՝ արդյոք նա զգում է ներքին խաղաղություն, և արդյոք նա կարող է գտնել «Աստուծոյ խաղաղութիւնը, որ ամեն մտքից վեր է» (Փիլիպպեցիս 4:7): Տերը կազմակերպեց Իր Եկեղեցին և լցրեց այն բազմաթիվ ծրագրերով ու կազմակերպություններով, որպեսզի օգնի մեզ ձեռք բերել «Քրիստոսի միտքը» (Ա Կորնթացիս 2.16) և դառնալ իսկապես հոգևոր մարդիկ՝ մարդիկ, ովքեր ունեն «հաստատուն հիմք» (Հելաման 5.12), ովքեր գիտեն՝ ինչպես «կարող լինի[լ] հակառակ կենալ չարութեան օրումը, եւ ամենը կատարելով հաստատ կանգնել» (Եփեսացիս 6.13), և ովքեր կանգնած են «սուրբ տեղերում» ու «[չեն շարժվում]» (Վարդապետություն և Ուխտեր 87.8), և նաև մարդիկ, ովքեր «օրհնված են բոլոր բաներում՝ և՛ աշխարհիկ, և՛ հոգևոր» (Մոսիա 2.41), ում համար «բոլոր բաները միաժամանակ կգործեն նրանց բարիքի համար» (Վարդապետություն և Ուխտեր 100.15), և ովքեր, ի վերջո, «ոչ կ’սովեն եւ ոչ կ’ծարաւին, եւ չի ընկնիլ նորանց վերայ ոչ արեւը եւ ոչ մի տաքութիւն։ Եւ Աստուած կ’սրբէ ամեն արտասուքը նորանց աչքերիցը» (Հայտնություն 7.14-17):

Որո՞նք են այն «անցակետերը», որոնցով մարդը պետք է անցնի, որպեսզի, ամենայն հավանականությամբ, ստանա այս մեծ օրհնությունները: Նախագահ Սպենսեր Վ. Քիմբալը այսպես է բացատրել դա. «Ես օգտագործում եմ գրատախտակը, երբ մտնում եմ Սիոնի ցցերի մեջ՝ «բեմականացնելով» որոշ բաներ, որոնք ինձ շատ կարևոր են թվում: Ցցի նախագահության, բարձրագույն խորհրդի և եպիսկոպոսությունների համար ես գրատախտակին գծում եմ մի շարք շրջաններ, իսկ վերևում գրում եմ «Հավերժական կյանք կամ վեհացում»: Դա մեր վերջնական նպատակն է, իհարկե՝ բոլորի համար:

Երբ մենք հետևում ենք ուղիղ գծին՝ դեպի հավիտենական կյանք տանող նեղ ու անձուկ արահետին, որը քչերն են գտնում, տեսնում ենք երկրորդ շրջանը, որն իր մեջ ներառում է «Հավերժական ամուսնությունը»: Դա վեհացման դուռն է, և Տերն ասում է Հովհաննեսի միջոցով. «Ճշմարիտ ճշմարիտ ասում եմ ձեզ. Ով որ դռնովը չէ մտնում ոչխարների գաւիթը, այլ ուրիշ կողմից է վեր ելնում, նա գող է եւ աւազակ» (Հովհաննես 10.1):

Այնուհետև ես սովորաբար գրատախտակին գծում եմ մի երրորդ շրջան և հարցնում եմ այս ղեկավարներին, թե Եկեղեցու բոլոր գործակալություններից որն է կատարում ամենից անմիջական և կարևոր ներդրումը հավերժական ամուսնության մեջ, որը հավերժական կյանքի միջանկյալ նպատակն է և մեր վերջնական նպատակը, որն էլ լավագույնս կլրացնի այս շրջանը: Հետաքրքիր է լսել նրանց բազմաթիվ պատասխանները…

Ի վերջո, մենք կանգնում ենք մի գործակալության վրա, որը մեզ բերում է այն ամենին, ինչն, ըստ նրանց, ամենակարևոր ազդեցությունն ունի հավերժական ամուսնության վրա: Դա, իհարկե, միսիան է:

Այնուհետև հարց է ծագում՝ ի՞նչ կդնեիք հաջորդ շրջանի մեջ: Դե, միայն մի բան կա, որը պետք է տեղադրել այնտեղ. դա սեմինարիայի և ինստիտուտի ծրագիրն է: Ես չեմ սխալվի այս ծրագրին այդ կարևոր տեղը տալով, քանի որ համոզված եմ, որ սեմինարիաները և ինստիտուտները կարող են շատ բան անել, որպեսզի երիտասարդներին ուղղորդեն դեպի միսիա, տաճարային ամուսնություն և, ի վերջո, վեհացում: Այս ծրագիրը այդ կատարյալ գործակալությունն է Եկեղեցում, իսկ մյուսները, իհարկե, նշանակալի ներդրումներ են կատարում այդ գործում»: (Սպենսեր Վ. Քիմբալ, Վեհացման շրջանները):

Այսպիսով, մենք տեսնում ենք Տիրոջ կողմից երիտասարդների համար նշված ուղին.

  • սեմինարիա և ինստիտուտ

  • միսիա

  • հավերժական ամուսնություն

  • հավերժական կյանք և վեհացում

Հնարավո՞ր է ստանալ այս օրհնությունները և պաշտպանությունը՝ առանց այս «վեհացման շրջաններն» անցնելու: Կարծում եմ՝ հնարավոր է, բայց դա շատ ավելի դժվար է և շատ ավելի քիչ հավանական: Արդյո՞ք այս քայլերին հետևելը երաշխավորված արդյունք է տալիս: Երեց Լ. Թոմ Փերին բացատրել է. «96 տոկոսը ստացել է տաճարային օժտումներ: Օժտումներ ստացողների 98 տոկոսի ամուսնությունը կատարվել է տաճարում: Ինստիտուտը ավարտող տղամարդկանց 96 տոկոսը ծառայել է միսիայում» (Լ. Թոմ Փերրի, «Ընդունեք ճշմարտությունը», հոկտեմբեր 1997 թ. գերագույն համաժողով):

Այս հոդվածի վերնագրում ես ներառել եմ Առակաց գրքից մի հատված. «Կրթիր երեխային իր ճանապարհին համեմատ, որ ծերացած էլ՝ չի հեռանալ նորանից» (Առակաց 22.6): Մենք իմաստուն կգործենք, եթե օգնենք մեր երիտասարդներին հնարավորինս շուտ սկսել քայլել «Վեհացման շրջաններում»: 2022 թ.-ին մենք կսկսենք ուսումնասիրել Հին Կտակարանը սեմինարիայում: Յուրաքանչյուրին, ով այս տարի կդառնա 14 տարեկան, հրավիրում ենք միանալու այս Աստվածային ծրագրին: Դիմեք խորհրդատվության համար և որոշեք, թե երբ է լավագույն ժամանակը սկսելու համար`հունվարին թե՞ սեպտեմբերին: 18 տարին լրացած անձանց մենք հրավիրում ենք Կրոնի ինստիտուտի դասերի: Այնտեղ բոլորը կարող են գտնել իրենց հետաքրքրող թեման և հարմար ժամանակը՝ այն ուսումնասիրելու համար:

Ես վկայում եմ, որ Աստծո Հոգին թագավորում է այս դասարաններում: Հոգին օգնում է անհատներին ոչ միայն գտնել կարևոր պատասխաններ, այլև տալ ավելի կարևոր հարցեր: Հարցեր սեփական էության մասին, «որովհետեւ ամեն խնդրող առնում է, եւ որոնողը գտնում է. Եւ դուռը թակողին կ’բացուի» (Մատթեոս 7.8): «Հետևաբար … եկեք ուրախությամբ անենք ամեն բան, որ մեր ուժի սահմաններում է. և հետո, թող մենք կանգնենք հանգիստ, ամենայն համոզվածությամբ՝ տեսնելու Աստծո փրկությունը և նրա բացահայտվող բազուկը» (Վարդապետություն և Ուխտեր 123.17):

Տպել