“Mensahe sa Unang Kapangulohan alang sa Pasko sa Pagkabanhaw,” Liahona, Mar. 2024.
Mensahe sa Unang Kapangulohan alang sa Pasko sa Pagkabanhaw
Niining panahon sa Pasko sa Pagkabanhaw, kami modapit kaninyo sa pagpamalandong sa maulaon nga sakripisyo ug mahimayaon nga Pagkabanhaw, nga mopanalangin kanatong tanan.
Pinaagi sa atong Manunubos, si Jesukristo, kita makadawat og mensahe sa paglaom: “Paantuson kamo sa kalibotan apan ayaw kahadlok kay nabuntog ko na ang kalibotan” (Juan 16:33). Ang Manluluwas nagsaad nga kon kita motuman sa Iyang mga sugo ug mga ordinansa, kita makabaton og “kalinaw niini nga kalibotan, ug kinabuhi nga dayon diha sa kalibotan nga umaabot” (Doktrina ug mga Pakigsaad 59:23).
Kami mopamatuod nga si Jesukristo buhi! “Siya nabanhaw” (Mateo 28:6). Tungod Kaniya, kita mahimong magiyahan ug mapalig-on kon kita mopas-an sa palas-anon nga atong giatubang sa kinabuhi. Pinaagi sa atong hugot nga pagtuo sa maulaon nga sakripisyo sa Manluluwas, ang mga bugkos sa sala dili makapugong kanato ug ang mga pagsulay nga atong gisinati sa kinabuhi walay malungtaron nga gahom batok kanato. “Ang kahapdos sa kamatayon gituhop diha kang Kristo” (Mosiah 16:8).
Ang Unang Kapangulohan