De Heer luistert écht …
Wat een belevenis!
Omdat ik me de laatste tijd wat pips voelde, besloot ik een lange wandeling door het bos te maken. Ik had nog een gratis treinkaartje en dan kon ik die dag overal in- en uitstappen.
Ik had regelmatig van station naar station gelopen, dus besloot ik weer een mij bekende wandeling te lopen die in Baarn begon.
Nadat ik ongeveer een halfuur door het bos had gelopen, kwam ik een aantal mensen met honden tegen, en die kwamen af en toe om mij heen gelopen. Omdat ik het warm kreeg, deed ik mijn trui uit met de snuffelende honden om mij heen. Daarna liep ik een stuk verder en ineens ontdekte ik dat ik mijn horloge kwijt was. Ik was erg gesteld op dit horloge, omdat ik het lang geleden van mijn zoon had gekregen.
Ik deed een gebed, omdat ik een groot vertrouwen hierin heb, en ik geloof in een God die, als wij getrouw zijn om zijn leringen na te leven, ons in alles nabij kan zijn. Ik had al zo vaak zijn wonderbaarlijke kracht gevoeld! Maar toch, dit keer leek het mij bijna onmogelijk om mijn horloge in een bos vol bladeren terug te vinden. Toch ging ik op zoek en gedurende een halfuur liep ik langs het pad terug naar waar ik vandaan was gekomen. Ik keek en tuurde en zocht, maar er was geen horloge te bekennen.
Plots kwam ik een vriendelijke jonge vrouw tegen die wel tien honden aan het uitlaten was. Ik vertelde haar dat ik naar mijn horloge aan het zoeken was. Ze bood aan om mij te helpen, en zei dat ze zou rondkijken. Ik gaf haar mijn telefoonnummer, maar bij mezelf dacht ik: dat gaat nooit lukken met al die honden om haar heen.
Ik liep vervolgens de route af en stapte in de Lage Vuursche op de bus richting Hilversum. Ik moest wat tijd overbruggen, omdat er in de daluren minder bussen rijden. Dus ging ik de stad Hilversum eens in. Mijn gezond verstand zei dat ik maar meteen naar een goedkoop horloge op zoek moest gaan, want een leven zonder horloge is echt lastig. En omdat ik de laatste tijd al veel tegenslagen had gehad, had ik niet veel vertrouwen dat mijn gebed zou zorgen voor een goede afloop. Dus kocht ik een goedkoop horloge.
Maar zodra ik thuiskwam, zag ik een WhatsApp-bericht van Nina, de hondenuitlaatster. Zij schreef: ‘Dit is Nina van de hondjes. Ik kwam u net tegen in het bos, en drie minuutjes daarna vond ik uw horloge!’
Wat een wonder en wat een geloofsversterkende ervaring die ik net nodig had!
Dus je ziet, je moet nooit de moed opgeven, de Heer luistert écht.
Enkele weken later gingen wij terug naar het bos om deze foto’s te maken. Tevens overhandigde ze mij mijn horloge terug. Wij liepen samen een deel van dezelfde route en ik ontdekte dat zij een bijzonder warm persoon was, weliswaar in andere dingen geïnteresseerd dan ik, maar dat maakt niet uit. De Heer had een engel op mijn pad gestuurd en mijn gebeden waren verhoord!