Ευθυγραμμίζοντας τη θέλησή μας με τη δική Του
Αν ακολουθήσουμε το θέλημα του Κυρίου στη ζωή μας, θα μπορέσουμε να βρούμε το πολυτιμότερο μαργαριτάρι του κόσμου – τη βασιλεία των ουρανών.
Σε μια περίσταση, ο Σωτήρας μίλησε για έναν έμπορο που έψαχνε για «καλά μαργαριτάρια». Κατά τη διάρκεια της αναζήτησής του, ο έμπορος βρήκε ένα «πολύτιμο» μαργαριτάρι. Ωστόσο, για να αποκτήσει το υπέροχο μαργαριτάρι, αυτός ο άνθρωπος χρειάστηκε να πωλήσει όλα τα υπάρχοντά του, κάτι που έκανε ευθύς αμέσως και με χαρά.
Μέσω αυτής της σύντομης και βαθυστόχαστης παραβολής, ο Σωτήρας δίδαξε με όμορφο τρόπο ότι η βασιλεία των ουρανών είναι σαν ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, πραγματικά ο πολυτιμότερος θησαυρός που θα έπρεπε να είναι επιθυμητός υπεράνω κάθε άλλου. Το γεγονός ότι ο έμπορος πώλησε αμέσως όλα τα υπάρχοντά του για να αποκτήσει αυτό το πολύτιμο μαργαριτάρι δείχνει ξεκάθαρα ότι θα πρέπει να ευθυγραμμίσουμε τον νου και τις επιθυμίες μας με το θέλημα του Κυρίου και να κάνουμε πρόθυμα οτιδήποτε μπορούμε κατά τη διάρκεια του θνητού μας ταξιδιού για να επιτύχουμε τις αιώνιες ευλογίες της βασιλείας του Θεού.
Για να είμαστε άξιοι αυτής της μεγάλης ανταμοιβής, ασφαλώς χρειάζεται, μεταξύ άλλων, να καταβάλουμε την μέγιστη προσπάθεια για να παραμερίσουμε όλες τις εγωκεντρικές επιδιώξεις και να εγκαταλείψουμε κάθε εμπλοκή που μας εμποδίζει από την πλήρη δέσμευση προς τον Κύριο και τους ανώτερους και αγιότερους τρόπους Του. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται σε αυτές τις καθαγιαστικές επιδιώξεις ως «έχουμε νουν Χριστού». Όπως υπέδειξε ο Ιησούς Χριστός, αυτό σημαίνει ότι στη ζωή μας «κάν[ουμε] πάντοτε τα αρεστά [στον Κύριο]» ή όπως λένε μερικοί σήμερα, να «κάνουμε αυτά που έχουν αποτέλεσμα για τον Κύριο».
Κατά την έννοια του Ευαγγελίου, η πρόθεση να «κάν[ουμε] πάντοτε τα αρεστά σ’ αυτόν [τον Κύριο]» σχετίζεται με το να υποτάσσουμε το θέλημά μας στο θέλημά Του. Ο Σωτήρας δίδαξε βαθυστόχαστα τη σημασία αυτής της αρχής, ενώ εξηγούσε τους μαθητές Του:
«Επειδή, κατέβηκα από τον ουρανό, όχι για να κάνω το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα εκείνου που με απέστειλε.
»Kαι το θέλημα του Πατέρα, που με απέστειλε, είναι τούτο: Kάθε τι που μου έδωσε, να μη απολέσω τίποτε απ’ αυτό, αλλά να το αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα.
»Kαι το θέλημα εκείνου που με απέστειλε είναι τούτο: Kαθένας που βλέπει τον Yιό και πιστεύει σ’ αυτόν, να έχει αιώνια ζωή, και εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα».
Ο Σωτήρας έφθασε στο θεϊκό και τέλειο επίπεδο υποταγής στον Πατέρα, αφήνοντας το θέλημά Του να υποταχθεί στο θέλημα του Πατέρα. Κάποτε είπε: «Και εκείνος που με απέστειλε είναι μαζί μου· ο Πατέρας δεν με άφησε μόνον· επειδή, εγώ κάνω πάντοτε τα αρεστά σ’ αυτόν». Διδάσκοντας τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ για την αγωνία και τον πόνο της Εξιλέωσης, ο Σωτήρας είπε:
«Γιατί ιδού, Εγώ, ο Θεός, υπέφερα αυτά τα πράγματα για όλους, ώστε να μην υποφέρουν αν μετανοήσουν…
»Η οποία οδύνη έκανε εμένα, τον Θεό, τον ανώτερο των πάντων, να τρέμω από τον πόνο και να αιμορραγώ από όλους τους πόρους και να υποφέρω τόσο στο σώμα όσο και στο πνεύμα –και μακάρι να μην έπινα το πικρό ποτήρι και να το απέφευγα–
»Παρόλα αυτά, του Πατέρα ας είναι η δόξα, και μετείχα και τελείωσα τις προετοιμασίες μου στα τέκνα των ανθρώπων».
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στη θνητότητα, συχνά παλεύουμε με αυτά που νομίζουμε ότι ξέρουμε, αυτά που νομίζουμε ότι είναι τα καλύτερα και αυτά που υποθέτουμε ότι έχουν αποτέλεσμα για εμάς, αντί να κατανοήσουμε τι πραγματικά γνωρίζει ο Επουράνιος Πατέρας, τι είναι καλύτερο στην αιωνιότητα και τι σίγουρα έχει αποτέλεσμα για τα τέκνα μέσα στο σχέδιό Του. Αυτή η μεγάλη πάλη μπορεί να γίνει πολύ περίπλοκη, ειδικά λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις προφητείες που περιέχονται στις γραφές για την εποχή μας: «Nα γνωρίζεις, μάλιστα, τούτο, ότι στις έσχατες ημέρες… οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι… περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι».
Ένα σημάδι που δείχνει την εκπλήρωση αυτής της προφητείας είναι η τρέχουσα αυξανόμενη τάση στον κόσμο, την οποία υιοθετούν τόσοι πολλοί, να αναλώνονται οι άνθρωποι στον εαυτό τους και να διακηρύσσουν συνεχώς: «Ό,τι και να γίνει, ζω τη δική μου αλήθεια ή κάνω αυτό που έχει αποτέλεσμα για μένα». Όπως είπε ο Απόστολος Παύλος: «Όλοι ζητούν τα δικά τους, όχι εκείνα τού Iησού Xριστού». Αυτός ο τρόπος σκέψης συχνά δικαιολογείται ως «αυθεντικότητα» από εκείνους που εντρυφούν σε εγωκεντρικές επιδιώξεις, επικεντρώνονται σε προσωπικές προτιμήσεις ή θέλουν να δικαιολογήσουν ορισμένα είδη συμπεριφοράς που συχνά δεν ταιριάζουν με το στοργικό σχέδιο του Θεού και το θέλημά Του γι’ αυτούς. Αν αφήσουμε την καρδιά και τον νου μας να ασπασθούν αυτόν τον τρόπο σκέψης, θα βάλουμε μπροστά μας σοβαρά εμπόδια για την απόκτηση του πιο πολύτιμου μαργαριταριού που ο Θεός έχει προετοιμάσει με αγάπη για τα τέκνα Του – την αιώνια ζωή.
Ενώ είναι αλήθεια ότι όλοι διανύουμε το προσωπικό μας ταξίδι μαθητείας στο μονοπάτι της διαθήκης, στην προσπάθειά μας να κρατήσουμε την καρδιά και τον νου μας επικεντρωμένο στον Ιησού Χριστό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και συνεχώς σε εγρήγορση για να μην μπούμε στον πειρασμό να υιοθετήσουμε αυτό το είδος της εγκόσμιας φιλοσοφίας στη ζωή μας. Ο Πρεσβύτερος Κουέντιν Λ. Κουκ είπε ότι «είναι πιο σημαντικό να είμαστε σαν τον Χριστό παρά να είμαστε αυθεντικοί».
Αγαπητοί μου φίλοι, όταν αντί για τις ιδιοτελείς επιδιώξεις μας επιλέγουμε να αφήνουμε τον Θεό να είναι η πιο δυνατή επιρροή στη ζωή μας, σημειώνουμε πρόοδο στην ιδιότητά μας του μαθητού και αυξάνουμε την ικανότητά μας να ενώσουμε τον νου και την καρδιά μας με τον Σωτήρα. Από την άλλη, όταν δεν επιτρέπουμε να επικρατήσει στη ζωή μας το θέλημα του Θεού, μένουμε μόνοι, χωρίς την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Κυρίου και βρίσκουμε δικαιολογίες σχεδόν για καθετί που κάνουμε ή δεν κάνουμε. Επίσης, μπορούμε να βρούμε δικαιολογίες για τον εαυτό μας, όταν κάνουμε τα πράγματα με τον δικό μας τρόπο, λέγοντας ουσιαστικά: «Απλώς κάνω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο».
Μια φορά, ενώ ο Σωτήρας διακήρυττε τη διδαχή Του, κάποιοι άνθρωποι, συγκεκριμένα αυτάρεσκοι Φαρισαίοι, απέρριψαν το μήνυμά Του δηλώνοντας με θράσος ότι ήταν τέκνα του Αβραάμ, υπονοώντας ότι η καταγωγή τους θα τους παρείχε ειδικά προνόμια στα μάτια του Θεού. Αυτός ο τρόπος σκέψης τους έκανε να επιστηρίζονται στη δική τους σύνεση και να μην πιστεύουν αυτά που δίδασκε ο Σωτήρας. Η αντίδραση των Φαρισαίων προς τον Ιησού ήταν σαφής απόδειξη ότι η αλαζονική στάση τους δεν άφηνε χώρο στην καρδιά τους για τα λόγια του Σωτήρος και για τον τρόπο του Θεού. Σε απάντηση, ο Ιησούς με σύνεση και θάρρος δήλωσε ότι αν ήταν αληθινά τέκνα της διαθήκης του Αβραάμ, θα έκαναν τα έργα του Αβραάμ, ιδίως λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο Θεός του Αβραάμ στεκόταν εμπρός τους και τους δίδασκε την αλήθεια εκείνη ακριβώς τη στιγμή.
Αδελφοί και αδελφές, όπως μπορείτε να δείτε, η τάση του να ενεργούμε στη βάση του «αυτό που έχει αποτέλεσμα για μένα» αντί του «κάνουμε αυτό που πάντοτε ευαρεστεί τον Κύριο» δεν είναι καινούργια ούτε μοναδική στην εποχή μας. Είναι ένας πανάρχαιος τρόπος σκέψης διαμέσου των αιώνων που συχνά τυφλώνει τα ίδια τα μάτια των σοφών και συγχέει και εξουθενώνει πολλά από τα τέκνα του Θεού. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι, στην πραγματικότητα, ένα παλιό τέχνασμα του εναντίου. Είναι ένα απατηλό μονοπάτι που οδηγεί μεθοδικά τα τέκνα του Θεού μακριά από το αληθινό και γεμάτο πίστη μονοπάτι της διαθήκης. Ενώ οι προσωπικές μας συνθήκες, όπως τα γονίδια, η γεωγραφία και οι σωματικές και διανοητικές δυσκολίες όντως επηρεάζουν το ταξίδι μας, για αυτά που έχουν πραγματικά σημασία, υπάρχει ένας εσωτερικός χώρος όπου είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε αν θα αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε ή όχι το πρότυπο που έχει ετοιμάσει ο Κύριος για τη ζωή μας. Αληθινά, «μας δείχνει τον δρόμο τον σωστό, και πάντοτε μας οδηγεί».
Ως μαθητές του Χριστού, επιθυμούμε να βαδίσουμε στο μονοπάτι που Εκείνος χάραξε για εμάς κατά τη διάρκεια της θνητής διακονίας Του. Όχι μόνο επιθυμούμε να κάνουμε το θέλημά Του και όλα όσα θα Τον ευχαριστήσουν, αλλά επίσης επιζητούμε να Τον μιμηθούμε. Όσο προσπαθούμε να είμαστε αληθινοί σε κάθε διαθήκη που έχουμε συνάψει και να ζούμε «με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού», θα είμαστε προστατευμένοι ώστε να μην πέσουμε θύματα των αμαρτιών και των σφαλμάτων του κόσμου – σφαλμάτων φιλοσοφίας και διδαχής που θα μας οδηγούσαν μακριά από αυτά τα πολυτιμότερα μαργαριτάρια.
Έχω προσωπικά εντυπωσιασθεί από τον τρόπο που αυτή η πνευματική υποταγή στον Θεό έχει επηρεάσει τη ζωή πιστών μαθητών του Χριστού καθώς επέλεξαν να κάνουν αυτά που έχουν αποτέλεσμα και είναι ευάρεστα στα μάτια του Κυρίου. Ξέρω ότι ένας νέος, ο οποίος αναρωτιόταν αν θα έπρεπε να πάει ιεραποστολή, αλλά αισθάνθηκε την παρότρυνση να πάει και να υπηρετήσει τον Κύριο όταν άκουσε έναν μεγαλύτερης ηλικίας ηγέτη της Εκκλησίας να αναφέρει τη δική του προσωπική μαρτυρία και την ιερή εμπειρία υπηρετώντας ως ιεραπόστολος.
Με τα δικά του λόγια, αυτός ο νέος που έχει πλέον επιστρέψει από την ιεραποστολή, είπε: «Καθώς άκουγα τη μαρτυρία ενός Αποστόλου του Σωτήρος Ιησού Χριστού, μπόρεσα να αισθανθώ την αγάπη του Θεού για μένα και ένιωσα την επιθυμία να διαδώσω αυτήν την αγάπη με άλλους. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι θα έπρεπε να πάω ιεραποστολή παρά τους φόβους, τις αμφιβολίες και τις ανησυχίες μου. Αισθανόμουν απολύτως βέβαιος για τις ευλογίες και τις υποσχέσεις του Θεού για τα τέκνα Του. Σήμερα, είμαι ένας άλλος άνθρωπος. Έχω μαρτυρία ότι αυτό το Ευαγγέλιο είναι αληθινό και ότι η Εκκλησία του Ιησού Χριστού έχει αποκατασταθεί επί της Γης». Αυτός ο νέος άνδρας επέλεξε τον δρόμο του Κυρίου και έγινε παράδειγμα αληθινού μαθητή από κάθε άποψη.
Μία πιστή νέα γυναίκα αποφάσισε να μην κάνει συμβιβασμούς με τις αρχές της, όταν της ζητήθηκε να ντυθεί άσεμνα για να ταιριάζει στο επιχειρηματικό περιβάλλον της εταιρείας μόδας όπου εργαζόταν. Κατανοώντας ότι το σώμα της είναι ένα ιερό δώρο από τον Επουράνιο Πατέρα μας και ένας τόπος όπου μπορεί να κατοικήσει το Πνεύμα, ένιωσε την ανάγκη να ζήσει με ένα πρότυπο ανώτερο από αυτό του κόσμου. Όχι μόνον κέρδισε την εμπιστοσύνη εκείνων που την έβλεπαν να ζει με την αλήθεια του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, αλλά επίσης κράτησε τη δουλειά της, η οποία για μια στιγμή κινδύνευσε. Η προθυμία της να κάνει αυτό που ήταν ευάρεστο στα μάτια του Κυρίου, παρά αυτό που είχε αποτέλεσμα για τον κόσμο, την έκανε να εμπιστευθεί τη διαθήκη, όταν είχε μπροστά της δύσκολες επιλογές.
Αδελφοί και αδελφές, ερχόμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με παρόμοιες αποφάσεις στο καθημερινό μας ταξίδι. Χρειάζεται θάρρος και προθυμία στην καρδιά για να κάνουμε μια παύση και να πραγματοποιήσουμε μια ειλικρινή και ταπεινή ενδοσκόπηση, μέσω της οποίας θα αναγνωρίσουμε στη ζωή μας τις αδυναμίες της σάρκας που μας εμποδίζουν να υποταχθούμε στον Θεό και τελικά να αποφασίσουμε να υιοθετήσουμε τον δικό Του τρόπο και όχι τον δικό μας. Η υπέρτατη δοκιμασία της ιδιότητας του μαθητού βρίσκεται στην προθυμία μας να εγκαταλείψουμε, να ξεχάσουμε τον παλιό μας εαυτό και να υποτάξουμε την καρδιά μας και ολόκληρη την ψυχή μας στον Θεό, ώστε το θέλημά Του να γίνει και δικό μας.
Μία από τις πιο λαμπρές στιγμές της ζωής είναι όταν ανακαλύπτουμε πόση χαρά νιώθουμε, όταν αυτά που «έχουν αποτέλεσμα και ευαρεστούν τον Κύριο» και «αυτά που έχουν αποτέλεσμα για εμάς» γίνονται ένα και το αυτό! Για να κάνουμε αποφασιστικά και αδιαμφισβήτητα δικό μας το θέλημα του Κυρίου, απαιτείται να είμαστε δυνατοί και ακλόνητοι μαθητές Του! Εκείνη την υπέρτατη στιγμή, αφιερωνόμαστε στον Κύριο και υποτάσσουμε απόλυτα το θέλημά μας σε Εκείνον. Μία τέτοια πνευματική ενδοτικότητα, κατά κάποιον τρόπο, είναι όμορφη, δυνατή και μεταμορφωτική.
Καταθέτω μαρτυρία σε εσάς ότι αν ακολουθήσουμε το θέλημα του Κυρίου στη ζωή μας, θα μπορέσουμε να βρούμε το πολυτιμότερο μαργαριτάρι του κόσμου – τη βασιλεία των ουρανών. Προσεύχομαι ώστε ο καθένας μας, στον δικό του χρόνο και με τη σειρά του, να μπορέσει να δηλώσει, με πίστη στη διαθήκη, προς τον Επουράνιο Πατέρα και τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό πως «ό,τι έχει αποτέλεσμα για Σένα, έχει και για μένα». Τα λέω αυτά στο ιερό όνομα του Σωτήρος Ιησού Χριστού, αμήν.