Σε διάστημα όχι πολλών χρόνων
Αν δεν είμαστε πιστοί και υπάκουοι, μπορούμε να μεταμορφώσουμε τη δοθείσα από τον Θεό ευλογία της ευημερίας σε μία υπερήφανη κατάρα που μας εκτρέπει και μας αποσπά την προσοχή.
Αγαπημένοι αδελφοί και αγαπημένες αδελφές μου, καθισμένος στο βήμα σήμερα, έχω δει αυτό το Κέντρο Συνελεύσεων να γεμίζει τρεις φορές, για πρώτη φορά μετά τον COVID. Είστε αφοσιωμένοι μαθητές του Ιησού Χριστού που είστε πρόθυμοι να μάθετε. Σας συγχαίρω για την πίστη σας. Και σε αγαπώ.
Ο Έζρα Ταφτ Μπένσον υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών από τον Νοέμβριο του 1985 έως τον Μάιο του 1994. Ήμουν 33 ετών, όταν ο Πρόεδρος Μπένσον έγινε Πρόεδρος της Εκκλησίας και 42, όταν απεβίωσε. Και οι διδασκαλίες και η μαρτυρία του με επηρέασαν με βαθυστόχαστους και δυνατούς τρόπους.
Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της διακονίας του Προέδρου Μπένσον ήταν η εστίασή του στον σκοπό και τη σημασία του Βιβλίου του Μόρμον. Τόνιζε επανειλημμένως ότι το Βιβλίο του Μόρμον «είναι ο θολόλιθος της θρησκείας μας – ο θολόλιθος της μαρτυρίας μας, ο θολόλιθος της διδαχής μας και ο θολόλιθος στη μαρτυρία του Κυρίου και Σωτήρος μας». Συχνά, επίσης, τόνιζε διδασκαλίες και προειδοποιήσεις σχετικά με την αμαρτία της υπερηφάνειας που βρίσκονται σε αυτή τη μαρτυρία των τελευταίων ημερών του Ιησού Χριστού.
Μία συγκεκριμένη διδασκαλία του Προέδρου Μπένσον με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και εξακολουθεί να επηρεάζει τη μελέτη μου για το Βιβλίο του Μόρμον. Είπε:
«Το Βιβλίο του Μόρμον… έχει γραφτεί για την εποχή μας. Οι Νεφίτες ποτέ δεν είχαν το βιβλίο, ούτε οι Λαμανίτες της αρχαίας εποχής. Προοριζόταν για εμάς. Ο Μόρμον έγραψε κοντά στο τέλος του πολιτισμού των Νεφιτών. Υπό την έμπνευση του Θεού, ο οποίος βλέπει τα πάντα από την αρχή, [ο Μόρμον] συνέταμε χρονικά αιώνων, επιλέγοντας τις ιστορίες, τις ομιλίες και τα γεγονότα που θα μας ήταν πολύ χρήσιμα».
Ο Πρόεδρος Μπένσον εξακολούθησε: «Καθένας από τους μείζονες συγγραφείς του Βιβλίου του Μόρμον κατέθεσε μαρτυρία ότι έγραφε για μελλοντικές γενεές… Αν είδαν την εποχή μας και επέλεξαν αυτά τα οποία θα είχαν τη μεγαλύτερη αξία για εμάς, δεν θα έπρεπε με αυτόν τον τρόπο να μελετούμε και εμείς το Βιβλίο του Μόρμον; Θα πρέπει να διερωτώμεθα διαρκώς: “Γιατί ενέπνευσε ο Κύριος τον Μόρμον να συμπεριλάβει [αυτή την αφήγηση] στο χρονικό του; Ποιο μάθημα μπορώ να μάθω από [αυτή τη νουθεσία] για να με βοηθήσει να ζήσω σε αυτήν την εποχή και σε αυτό τον καιρό;”»
Οι δηλώσεις του Προέδρου Μπένσον μάς βοηθούν να καταλάβουμε ότι το Βιβλίο του Μόρμον δεν είναι πρωτίστως ένα ιστορικό χρονικό που ανατρέχει στο παρελθόν. Αντιθέτως, αυτός ο τόμος γραφών προσβλέπει προς το μέλλον και περιέχει σημαντικές αρχές, προειδοποιήσεις και μαθήματα που προορίζονται για τις συνθήκες και τις δυσκολίες της εποχής μας. Ως εκ τούτου, το Βιβλίο του Μόρμον είναι ένα βιβλίο για το μέλλον μας και τους καιρούς στους οποίους ζούμε τώρα και θα ζήσουμε στο μέλλον.
Προσεύχομαι για τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος καθώς συλλογιζόμαστε τώρα σχετικά μαθήματα για εμάς σήμερα από το Βιβλίο του Ήλαμαν στο Βιβλίο του Μόρμον.
Οι Νεφίτες και οι Λαμανίτες
Το χρονικό του Ήλαμαν και των γυιων του περιγράφει έναν λαό που ανέμενε τη γέννηση του Ιησού Χριστού. Ο μισός αιώνας που εξιστορείται στο χρονικό των γραφών τονίζει τη μεταστροφή και τη χρηστότητα των Λαμανιτών και την κακία, την αποστασία και τα βδελύγματα των Νεφιτών.
Μία σειρά συγκρίσεων και αντιθέσεων μεταξύ Νεφιτών και Λαμανιτών από αυτό το αρχαίο χρονικό είναι πολύ διδακτικές για εμάς σήμερα.
«Οι Λαμανίτες είχαν γίνει, στο μεγαλύτερο μέρος τους, δίκαιος λαός, τόσο που η δικαιοσύνη τους υπερέβαινε εκείνη των Νεφιτών, λόγω της σταθερότητάς τους και της επιμονής τους στην πίστη.
»[Και] υπήρχαν πολλοί από τους Νεφίτες που είχαν γίνει σκληροί και αμετανόητοι και υπερβολικά άνομοι, τόσο που απέρριπταν τον λόγο του Θεού και όλα τα κηρύγματα και τις προφητείες που γίνονταν ανάμεσά τους».
«Και έτσι βλέπουμε ότι οι Νεφίτες άρχισαν να φθίνουν από απιστία, και να προοδεύουν στην κακία και στα βδελύγματα, ενώ οι Λαμανίτες άρχισαν να προοδεύουν υπερβολικά στη γνώση του Θεού τους. Μάλιστα, άρχισαν να τηρούν τους θεσμούς και τις εντολές Του και να βαδίζουν με αλήθεια και εντιμότητα ενώπιόν Του.
»Και έτσι βλέπουμε ότι το Πνεύμα του Κυρίου άρχισε να αποσύρεται από τους Νεφίτες, εξαιτίας της κακίας και της σκληρότητας της καρδιάς τους.
»Και έτσι βλέπουμε ότι ο Κύριος άρχισε να εκχέει το Πνεύμα Του επάνω στους Λαμανίτες, λόγω της ευκολίας και προθυμίας τους να πιστεύουν στα λόγια Του».
Ίσως η πιο εντυπωσιακή και απογοητευτική πτυχή αυτής της πτώσης των Νεφιτών σε αποστασία είναι το γεγονός ότι «όλες αυτές οι ανομίες τους ήλθαν στο διάστημα όχι πολλών χρόνων».
Οι Νεφίτες απομακρύνθηκαν από τον Θεό
Πώς θα μπορούσε ένας λαός που ήταν κάποτε ενάρετος να γίνει σκληρός και κακός μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Πώς μπορούσαν οι άνθρωποι τόσο γρήγορα να ξεχάσουν τον Θεό που τους είχε ευλογήσει τόσο πλουσιοπάροχα;
Με δυνατό και βαθυστόχαστο τρόπο το αρνητικό παράδειγμα των Νεφιτών είναι διδακτικό για εμάς σήμερα.
«Υπερηφάνεια… άρχισε να εισχωρεί… στις καρδιές του λαού που ισχυρίζονταν ότι ανήκαν στην εκκλησία του Θεού… επειδή είχαν υπερβολικά πολλά πλούτη και ευημερία στη χώρα».
«[Αυτοί] έθεσαν την καρδιά [τους] επάνω στα πλούτη και στα μάταια του κόσμου αυτού» «εξαιτίας αυτής της υπερηφάνειας που [αυτοί]… [άφησαν] να εισχωρήσει [στην] καρδιά [τους], η οποία… [τους] [ύψωσε] επάνω από αυτό που είναι καλό εξαιτίας του υπερβολικά μεγάλου πλούτου [τους]!
Αρχαίες φωνές από το χώμα μάς παρακαλούν σήμερα να μάθουμε αυτό το αιώνιο μάθημα: η ευημερία, τα αγαθά και οι ανέσεις συνθέτουν ένα ισχυρό μείγμα που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και τους ενάρετους να πιουν το πνευματικό δηλητήριο της υπερηφάνειας.
Επιτρέποντας στην υπερηφάνεια να εισέλθει στην καρδιά μας μπορεί να μας κάνει να χλευάζουμε αυτό που είναι ιερό, να αρνούμεθα το πνεύμα της προφητείας και της αποκάλυψης, να ποδοπατούμε τις εντολές του Θεού, να αρνούμαστε τον λόγο του Θεού, να διώχνουμε, να περιπαίζουμε και να καθυβρίζουμε τους προφήτες και να ξεχνάμε τον Κύριο τον Θεό μας και «[να μην] επιθυμού[με] ο Κύριος ο Θεός [μας], ο οποίος [μας] έχει δημιουργήσει, να κυβερνά και να βασιλεύει [εφ’ ημών]».
Επομένως, αν δεν είμαστε πιστοί και υπάκουοι, μπορούμε να μεταμορφώσουμε τη δοθείσα από τον Θεό ευλογία της ευημερίας σε μία υπερήφανη κατάρα που μας εκτρέπει και μας αποσπά την προσοχή από τις αιώνιες αλήθειες και τις ζωτικής σημασίας πνευματικές προτεραιότητες. Πρέπει πάντα να είμαστε σε επιφυλακή απέναντι σε μία υπερηφάνεια που προκαλείται από μία υπερβολικής αίσθησης αυτοπεποίθηση, μίας εσφαλμένη αξιολόγηση της δικής μας αυτάρκειας και να αναζητούμε τον εαυτό μας αντί να υπηρετούμε άλλους.
Καθώς εστιάζουμε με υπερηφάνεια στον εαυτό μας, πάσχουμε επίσης από πνευματική τύφλωση και χάνουμε πολλά, τα περισσότερα ή ίσως όλα όσα συμβαίνουν μέσα και γύρω μας. Δεν μπορούμε να κοιτάξουμε και να εστιάσουμε στον Ιησού Χριστό ως το «σημάδι», αν βλέπουμε μόνο τον εαυτό μας.
Μία τέτοια πνευματική τύφλωση μπορεί επίσης να μας κάνει να ξεφύγουμε από την οδό της χρηστότητας, να παραστρατήσουμε σε απαγορευμένα μονοπάτια και να χαθούμε. Καθώς τυφλά «[στρεφόμαστε] προς τους δικούς [μας] δρόμους» και ακολουθούμε καταστροφικές παρακάμψεις, έχουμε την τάση να στηριζόμαστε στη δική μας κατανόηση, να καυχώμεθα για τη δική μας δύναμη και να εξαρτώμεθα από τη δική μας σοφία.
Ο Σαμουήλ ο Λαμανίτης συνόψισε περιεκτικά την απομάκρυνση των Νεφιτών από τον Θεό: «Μάλιστα, γιατί επιζητούσατε όλες τις ημέρες της ζωής σας εκείνο που δεν μπορούσατε να αποκτήσετε και επιζητούσατε την ευτυχία στο να κάνετε ανομία, πράγμα το οποίο είναι αντίθετο στη φύση εκείνης της χρηστότητας που βρίσκεται στη μεγάλη και Αιώνια Κεφαλή».
Ο προφήτης Μόρμον παρατήρησε: «Το μεγαλύτερο τμήμα του λαού να [παρέμεινε] στην υπερηφάνεια και την κακία του, και το μικρότερο τμήμα [βάδιζε] πιο προσεκτικά ενώπιον του Θεού».
Οι Λαμανίτες στράφηκαν στον Θεό
Στο βιβλίο του Ήλαμαν, η αυξανόμενη χρηστότητα των Λαμανιτών έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη ραγδαία πνευματική παρακμή των Νεφιτών.
Οι Λαμανίτες στράφηκαν στον Θεό και οδηγήθηκαν στη γνώση της αλήθειας πιστεύοντας τις διδασκαλίες στις άγιες γραφές και των προφητών, ασκώντας πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, μετανοώντας για τις αμαρτίες τους και βιώνοντας μεγάλη αλλαγή της καρδιάς.
«Γι’ αυτό, όσοι έχουν φτάσει σε αυτό, γνωρίζετε εσείς οι ίδιοι ότι είναι γεροί και σταθεροί στην πίστη και σε αυτό μέσω του οποίου έχουν απελευθερωθεί».
«Nα δείτε ότι οι περισσότεροι από αυτούς [τους Λαμανίτες] βρίσκονται στο μονοπάτι του καθήκοντός τους, και βαδίζουν προσεκτικά ενώπιον του Θεού, και προσέχουν να τηρούν τις εντολές και τα προστάγματα και τις κρίσεις του…
»…Προσπαθούν με άοκνη επιμέλεια να φέρουν τους υπόλοιπους αδελφούς τους στη γνώση της αλήθειας».
Ως συνέπεια, «η χρηστότητα [των Λαμανιτών] υπερέβαινε εκείνη των Νεφιτών, λόγω της σταθερότητάς τους και της επιμονής τους στην πίστη».
Μία προειδοποίηση και μία υπόσχεση
Ο Μορόνι διακήρυξε: «Ιδού, ο Κύριος μου έχει δείξει μεγάλα και θαυμαστά πράγματα σχετικά με αυτό που πρέπει σύντομα να έλθει, κατά την ημέρα εκείνη όπου αυτά όλα θα αποκαλυφθούν ανάμεσά σας.
»Ιδού, μιλώ σε σας σαν να ήσασταν παρόντες, και όμως δεν είστε. Όμως ιδού, ο Ιησούς Χριστός σας έχει δείξει σε μένα, και γνωρίζω το τι κάνετε».
Παρακαλώ θυμηθείτε ότι το Βιβλίο του Μόρμον βλέπει στο μέλλον και περιέχει σημαντικές αρχές, προειδοποιήσεις και μαθήματα που προορίζονται για εμένα και για εσάς στις συνθήκες και στις δυσκολίες της εποχής μας.
Η αποστασία μπορεί να συμβεί σε δύο βασικά επίπεδα – το θεσμικό και το ατομικό. Σε θεσμικό επίπεδο, η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών δεν θα χαθεί μέσω αποστασίας ούτε θα αφαιρεθεί από τη Γη.
Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ διακήρυξε: «Το Πρότυπο της Αλήθειας έχει υψωθεί. κανένα ανίερο χέρι δεν μπορεί να σταματήσει την πρόοδο του έργου… η αλήθεια του Θεού θα ξεπροβάλει θαρραλέα, ευγενώς και ανεξάρτητη, μέχρις ότου διαπεράσει κάθε ήπειρο, επισκεφθεί κάθε περιοχή, σαρώσει κάθε χώρα και ακουστεί σε κάθε αφτί, μέχρις ότου οι σκοποί του Θεού επιτευχθούν και ο Μέγας Ιεχωβά θα πει ότι το έργο έχει γίνει».
Σε ατομικό επίπεδο, ο καθένας μας πρέπει να «φυλά[γεται] από την περηφάνια, για να μην γίν[ουμε] σαν τους Νεφίτες της παλαιάς εποχής».
Επιτρέψτε μου να προτείνω ότι αν εσείς ή εγώ πιστεύουμε ότι είμαστε αρκετά δυνατοί και αφοσιωμένοι για να αποφύγουμε την αλαζονεία της υπερηφάνειας, τότε ίσως ήδη υποφέρουμε από αυτήν τη θανατηφόρο πνευματική ασθένεια. Για να το θέσουμε απλά, αν εσείς ή εγώ δεν πιστεύουμε ότι θα μπορούσαμε να προσβληθούμε από την υπερηφάνεια, τότε είμαστε ευάλωτοι και σε πνευματικό κίνδυνο. Σε διάστημα όχι πολλών ημερών, εβδομάδων, μηνών ή χρόνων, θα μπορούσαμε να χάσουμε τα πνευματικά πρωτοτόκια μας για πολύ λιγότερο από ένα μαγείρεμα της φακής.
Αν, ωστόσο, εσείς ή εγώ πιστεύουμε ότι θα μπορούσαμε να προσβληθούμε από την υπερηφάνεια, τότε θα κάνουμε με συνέπεια τα μικρά και απλά πράγματα που θα μας προστατεύσουν και θα μας βοηθήσουν να γίνουμε «σαν παιδί, ενδοτικ[οί], πρά[οι], ταπειν[οί], υπομονετικ[οί], γεμάτ[οι] αγάπη, πρόθυμ[οι] να υποταχθ[ούμε] σε όλα όσα ο Κύριος κρίνει ότι ταιριάζει να [μας] επιβάλλει». «Ευλογημένοι είναι εκείνοι που ταπεινώνουν τους εαυτούς τους χωρίς να αναγκάζονται να είναι ταπεινοί».
Καθώς ακολουθούμε τη συμβουλή του Προέδρου Μπένσον και αναρωτιόμαστε γιατί ο Κύριος ενέπνευσε τον Μόρμον να συμπεριλάβει στη σύντμηση του βιβλίου του Ήλαμαν τις αφηγήσεις, τις νουθεσίες και τις προειδοποιήσεις που έκανε, υπόσχομαι ότι θα διακρίνουμε την δυνατότητα εφαρμογής αυτών των διδασκαλιών στις συγκεκριμένες καταστάσεις της ατομικής μας ζωής και της οικογένειάς μας σήμερα. Καθώς μελετούμε και συλλογιζόμαστε αυτό το εμπνευσμένο χρονικό, θα ευλογηθούμε με μάτια για να βλέπουμε, αφτιά για να ακούμε, νου για να καταλαβαίνουμε και καρδιές για να καταλάβουμε τα μαθήματα που θα πρέπει να μάθουμε να «προσ[έχουμε] την περηφάνια, [για να μην] μπ[ούμε] σε πειρασμό».
Καταθέτω περιχαρώς μαρτυρία ότι ο Θεός ο Επουράνιος Πατέρας είναι ο Πατέρας μας. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μονογενής και Αγαπημένος Υιός Του. Είναι ο Σωτήρας μας. Και καταθέτω μαρτυρία ότι καθώς βαδίζουμε στην πραότητα του Πνεύματος του Κυρίου, θα αποφύγουμε και θα υπερνικήσουμε την υπερηφάνεια και θα έχουμε ειρήνη σε Εκείνον. Καταθέτω μαρτυρία για αυτό στο ιερό όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, αμήν.