Καλώς ήλθατε στην Εκκλησία της χαράς
Λόγω της λυτρωτικής ζωής και αποστολής του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, μπορούμε –και θα πρέπει– να είμαστε ο πιο χαρούμενος λαός επί της Γης!
Βαπτίσθηκα στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών την Παραμονή των Χριστουγέννων του 1987, σχεδόν πριν από 37 έτη. Αυτή ήταν μια πραγματικά υπέροχη ημέρα στη ζωή μου και στο αιώνιο ταξίδι μου, και είμαι βαθιά ευγνώμων για τους φίλους που προετοίμασαν την οδό και με έφεραν στα ύδατα αυτής της νέας γεννήσεως.
Είτε η βάπτισή σας έγινε χθες είτε πριν από χρόνια, είτε συγκεντρώνεστε σε ένα μεγάλο κτήριο της Εκκλησίας με πολλούς τομείς είτε κάτω από ένα αχυρένιο κουβούκλιο, είτε λαμβάνετε τη μετάληψη σε ανάμνηση του Σωτήρος στα Ταϊλανδικά ή στα Σουαχίλι, θα ήθελα να σας πω, καλώς ήλθατε στην εκκλησία της χαράς! Καλώς ήλθατε στην εκκλησία της χαράς!
Η Εκκλησία της χαράς
Χάρη στο στοργικό σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα μας για καθένα από τα τέκνα Του και χάρη στη λυτρωτική ζωή και αποστολή του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, μπορούμε –και θα πρέπει– να είμαστε ο πιο χαρούμενος λαός επί της Γης! Ακόμα και καθώς οι καταιγίδες της ζωής σε έναν συχνά ταραγμένο κόσμο πέφτουν επάνω μας, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μία αυξανόμενη και διαρκή αίσθηση χαράς και εσωτερικής ειρήνης λόγω της ελπίδος μας στον Χριστό και της κατανόησής μας για τη θέση μας στο όμορφο σχέδιο της ευδαιμονίας.
Ο γηραιότερος Απόστολος του Κυρίου, ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον, έχει μιλήσει για τη χαρά που προέρχεται από μία ζωή επικεντρωμένη στον Ιησού Χριστό σε σχεδόν κάθε ομιλία που έχει δώσει από τότε που έγινε Πρόεδρος της Εκκλησίας. Το συνόψισε τόσο περιεκτικά: «Η χαρά προέρχεται από Εκείνον και χάριν Εκείνου… Για τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών, ο Ιησούς Χριστός είναι χαρά!»
Είμαστε μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Είμαστε μέλη της εκκλησίας της χαράς! Και πουθενά αλλού δεν θα πρέπει να είναι πιο εμφανής η χαρά μας ως λαού από ό,τι όταν συγκεντρωνόμαστε κάθε Ημέρα του Κυρίου στις συγκεντρώσεις μεταλήψεως για να λατρεύουμε την πηγή κάθε χαράς! Εδώ συναθροιζόμαστε με τις οικογένειες τομέως και κλάδου μας για να εορτάσουμε τη μετάληψη του Δείπνου του Κυρίου, την απελευθέρωσή μας από την αμαρτία και τον θάνατο και την ισχυρή χάρη του Σωτήρος! Εδώ ερχόμαστε να βιώσουμε τη χαρά, το καταφύγιο, τη συγχώρηση, την ευχαριστία και την αίσθηση του ανήκειν που βρίσκονται μέσω του Ιησού Χριστού!
Είναι αυτό το πνεύμα συλλογικής αγαλλίασης εν Χριστώ αυτό που βρίσκετε; Αυτό φέρνετε; Ίσως νομίζετε ότι αυτό δεν έχει μεγάλη σχέση με εσάς ή ίσως απλά έχετε συνηθίσει τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν πάντα τα πράγματα. Όμως όλοι μπορούμε να συνεισφέρουμε, ανεξάρτητα από την ηλικία μας ή την κλήση μας, στο να κάνουμε τις συγκεντρώσεις μεταλήψεως γεμάτες χαρά, επικεντρωμένες στον Χριστό, φιλόξενη ώρα που μπορούν να είναι, ζωντανή με πνεύμα χαρούμενης ευλάβειας.
Χαρούμενη ευλάβεια
Χαρούμενη ευλάβεια; «Υπάρχει κάτι τέτοιο;» θα ρωτήσετε. Λοιπόν, ναι, υπάρχει! Αγαπούμε, τιμούμε και σεβόμαστε βαθιά τον Θεό μας και η ευλάβειά μας ρέει από μια ψυχή που χαίρεται με την άφθονη αγάπη, έλεος και σωτηρία του Χριστού! Αυτή η χαρούμενη ευλάβεια προς τον Κύριο θα πρέπει να χαρακτηρίζει τις ιερές συγκεντρώσεις μεταλήψεως.
Ωστόσο, για πολλούς, ευλάβεια σημαίνει μόνο αυτό: να διπλώνουμε τα χέρια μας σφιχτά γύρω από το στήθος μας, να σκύβουμε το κεφάλι μας, να κλείνουμε τα μάτια μας και να μένουμε ακίνητοι – επ’ αόριστον! Αυτός μπορεί να είναι ένας χρήσιμος τρόπος για να διδάξουμε δραστήρια μικρά παιδιά, αλλά καθώς μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε, ας δούμε ότι η ευλάβεια είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Έτσι θα ήμασταν, αν ο Σωτήρας ήταν μαζί μας; Όχι, διότι «χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπό [Του]»!
Λοιπόν, για πολλούς από εμάς αυτή η μεταμόρφωση στις συγκεντρώσεις μεταλήψεως θα χρειαστεί εξάσκηση.
Συμμετοχή έναντι λατρείας
Δεν συγκεντρωνόμαστε την Ημέρα του Κυρίου απλά για να παρευρεθούμε στη συγκέντρωση μεταλήψεως και να τη διαγράψουμε από τον κατάλογο. Συγκεντρωνόμαστε για να εκκλησιαστούμε. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο. Παρευρίσκομαι σημαίνει ότι είμαι παρών. Αλλά λατρεύουμε σημαίνει να δοξάζουμε και να λατρεύουμε τον Θεό μας με τρόπο που μας μεταμορφώνει!
Στο βήμα και στο εκκλησίασμα
Εάν συναθροιζόμαστε σε ανάμνηση του Σωτήρος και της λυτρώσεως που Εκείνος έχει καταστήσει δυνατή, το πρόσωπό μας θα πρέπει να αντικατοπτρίζει τη χαρά και την ευγνωμοσύνη μας! Ο Πρεσβύτερος Φ. Έντσιο Μπούσε είπε κάποτε την ιστορία για τότε που ήταν πρόεδρος κλάδου και ένα νεαρό αγόρι στο εκκλησίασμα τον κοίταξε στο βήμα και ρώτησε δυνατά: «Τι κάνει ο άνδρας με αυτό το κακό πρόσωπο εκεί πάνω;» Όσοι κάθονται στο βήμα –ομιλητές, ηγέτες, χορωδίες– και όσοι συγκεντρώνονται στο εκκλησίασμα διαβιβάζουν μεταξύ τους αυτό το «καλωσόρισμα στην εκκλησία της χαράς» μέσω των εκφράσεων που έχουν στα πρόσωπά τους!
Τραγούδι ύμνων
Καθώς τραγουδούμε, συμμετέχουμε για να δοξάσουμε τον Θεό και Βασιλέα μας, ανεξάρτητα από την ποιότητα της φωνής μας, ή απλώς μουρμουρίζουμε τα λόγια ή δεν τραγουδούμε καθόλου; Οι γραφές καταγράφουν ότι «το τραγούδι του δικαίου είναι μία προσευχή προς τον [Θεό]» στην οποία τέρπεται η ψυχή Του. Άρα, ας τραγουδούμε! Και να Τον δοξάζουμε!
Ομιλίες και μαρτυρίες
Επικεντρώνουμε τις ομιλίες και τις μαρτυρίες μας στον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό και στους καρπούς από το γεγονός να ζούμε ταπεινά το Ευαγγέλιό Τους, καρπούς που είναι «γλυκ[είς] υπεράνω καθετί γλυκού». Τότε πραγματικά «χορτ[αίνουμε]… ώστε να μην πεινάσ[ουμε] πια, ούτε να διψάσ[ουμε]» και τα βάρη μας γίνονται ελαφρύτερα μέσω της χαράς του Υιού.
Η μετάληψη
Το ένδοξο σημείο εστίασης των συγκεντρώσεών μας είναι η ευλογία και η λήψη της ίδιας της μεταλήψεως, όπου το ψωμί και το νερό αντιπροσωπεύουν το εξιλεωτικό δώρο του Κυρίου μας και όλο τον σκοπό της συνάθροισής μας. Αυτή είναι «μία ιερή εποχή πνευματικής ανανέωσης», όταν καταθέτουμε εκ νέου μαρτυρία ότι είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού και να συνάψουμε εκ νέου διαθήκη να θυμόμαστε πάντοτε τον Σωτήρα και να τηρούμε τις εντολές Του.
Σε ορισμένες περιόδους της ζωής μας, μπορεί να προσεγγίζουμε τη μετάληψη με βαριά καρδιά και συντριπτικά φορτία. Άλλες φορές, ερχόμαστε ελεύθεροι και απηλλαγμένοι από έγνοιες και προβλήματα. Καθώς ακούμε προσεκτικά την ευλογία του ψωμιού και του νερού και μεταλαμβάνουμε αυτά τα ιερά σύμβολα, μπορεί να νιώσουμε ότι συλλογιζόμαστε τη θυσία του Σωτήρος, την αγωνία Του στη Γεθσημανή, την οδύνη Του επάνω στον σταυρό και τις λύπες και τους πόνους που υπέμεινε για λογαριασμό μας. Αυτό θα είναι που θα ανακουφίσει την ψυχή μας καθώς συνδέουμε τα βάσανά μας με τα δικά Του. Άλλες φορές, θα νιώσουμε να θαυμάζουμε με δέος ευγνωμοσύνης για την «εξαίσια και γλυκιά» χαρά αυτού που το υπέροχο δώρο του Ιησού έχει καταστήσει δυνατό στη ζωή μας και στην αιωνιότητά μας! Θα αγαλλιούμε για αυτό που έρχεται – την αγαπημένη μας επανένωση με τον αγαπημένο μας Πατέρα και τον ανεστημένο Σωτήρα.
Μπορεί να έχουμε συνηθίσει να υποθέτουμε ότι ο σκοπός της μεταλήψεως είναι να καθόμαστε στο στασίδι σκεπτόμενοι μόνον όλους τους τρόπους με τους οποίους τα κάναμε θάλασσα κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας. Αλλά ας αντιστρέψουμε αυτή την πρακτική. Μέσα στην ηρεμία μπορούμε να συλλογισθούμε τους πολλούς τρόπους που έχουμε δει τον Κύριο να μας ακολουθεί αδιάκοπα με την υπέροχη αγάπη Του εκείνη την εβδομάδα! Μπορούμε να σκεφθούμε τι σημαίνει να «ανακαλύπτουμε τη χαρά της καθημερινής μετάνοιας». Μπορούμε να προσφέρουμε ευχαριστίες για τις στιγμές που ο Σωτήρας εισήλθε στους αγώνες μας και τους θριάμβους μας και για τις περιστάσεις στις οποίες αισθανθήκαμε τη χάρη, τη συγχώρηση και τη δύναμή Του να μας δίνει δύναμη να υπερνικήσουμε τις δυσχέρειές μας και να φέρουμε τα βάρη μας με υπομονή και ακόμη και ευθυμία.
Ναι, συλλογιζόμαστε τα δεινά και τις αδικίες που επιβλήθηκαν στον Λυτρωτή μας για τις αμαρτίες μας και αυτό όντως προκαλεί νηφάλιο στοχασμό. Όμως μερικές φορές κολλάμε εκεί – στον κήπο, στον σταυρό, μέσα στον τάφο. Αποτυγχάνουμε να προχωρήσουμε προς τα πάνω, προς τη χαρά του τάφου που ανοίγει, την ήττα του θανάτου και τη νίκη του Χριστού επάνω σε όλα όσα μπορεί να μας εμποδίσουν να κερδίσουμε την ειρήνη και να επιστρέψουμε στην επουράνια κατοικία μας. Είτε χύνουμε δάκρυα λύπης είτε δάκρυα ευγνωμοσύνης κατά τη διάρκεια της μεταλήψεως, ας είναι με υπέροχο θαυμασμό για τα καλά νέα του δώρου του Πατέρα για τον Υιό Του!
Γονείς με παιδιά που είναι μικρά ή έχουν ειδικές ανάγκες
Τώρα, για τους γονείς παιδιών που είναι μικρά ή έχουν ειδικές ανάγκες, συχνά δεν υπάρχει χρόνος ηρεμίας και ήρεμης περισυλλογής κατά τη διάρκεια της μεταλήψεως. Όμως σε μικρές στιγμές καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδος, μπορείτε να διδάξετε με παράδειγμα την αγάπη, την ευγνωμοσύνη και τη χαρά που αισθάνεστε για τον Σωτήρα και από Αυτόν καθώς φροντίζετε συνεχώς τα αρνάκια Του. Καμία προσπάθεια σε αυτή την επιδίωξη δεν πάει χαμένη. Ο Θεός σάς γνωρίζει πολύ καλά.
Οικογενειακά Συμβούλια και Συμβούλια Τομέως/Κλάδου
Ομοίως στο σπίτι, μπορούμε να αρχίσουμε να ενισχύουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας για τον χρόνο μας στην εκκλησία. Στα οικογενειακά συμβούλια μπορούμε να συζητήσουμε πώς κάθε άτομο μπορεί να συνεισφέρει με σημαντικούς τρόπους στο καλωσόρισμα όλων στην εκκλησία της χαράς! Μπορούμε να σχεδιάσουμε και να αναμένουμε να έχουμε μία χαρούμενη εμπειρία στην εκκλησία.
Το συμβούλιο τομέως και κλάδου μπορεί να οραματισθεί και να δημιουργήσει μία κουλτούρα χαρούμενης ευλάβειας για την ώρα μεταλήψεως, προσδιορίζοντας πρακτικά βήματα και οπτικές ενδείξεις που θα βοηθήσουν.
Χαρά
Η χαρά φαίνεται διαφορετική για διαφορετικούς ανθρώπους. Για μερικούς, μπορεί να είναι ενθουσιώδεις χαιρετισμοί στην πόρτα. Για άλλους, μπορεί να είναι το να βοηθούν τους ανθρώπους να αισθάνονται άνετα χαμογελώντας και καθήμενοι δίπλα τους με ευγενική και ανοικτή καρδιά. Για όσους αισθάνονται παραγκωνισμένοι ή στο περιθώριο, η ζεστασιά αυτού του καλωσορίσματος θα είναι ζωτικής σημασίας. Τελικά, μπορούμε να αναρωτηθούμε πώς θα ήθελε ο Σωτήρας να είναι η ώρα της μεταλήψεώς μας. Πώς θα ήθελε καθένα από τα τέκνα Του να είναι ευπρόσδεκτο, να φροντίζεται, να γαλουχείται και να αγαπάται; Πώς θα ήθελε να νιώθουμε, όταν ερχόμαστε για να ανανεωθούμε, ενθυμούμενοι και λατρεύοντάς Τον;
Συμπέρασμα
Στην αρχή του ταξιδιού της πίστεώς μου, η χαρά εν Ιησού Χριστώ ήταν η πρώτη μου μεγάλη ανακάλυψη και άλλαξε τον κόσμο μου. Αν δεν έχετε ακόμη ανακαλύψει αυτή τη χαρά, ξεκινήστε την αναζήτησή της. Αυτή είναι μία πρόσκληση να λάβετε το δώρο του Σωτήρος της ειρήνης, του φωτός και της χαράς – για να απολαμβάνετε, να θαυμάζετε και να χαίρεστε με αυτό κάθε Ημέρα του Κυρίου.
Ο Αμμών στο Βιβλίο του Μόρμον εκφράζει τα συναισθήματα της καρδιάς μου, όταν λέει:
«Λοιπόν, δεν έχουμε λόγο να αγαλλιούμε; Μάλιστα, σας λέω, ποτέ δεν υπήρξαν άνθρωποι που να είχαν τόσο σπουδαίο λόγο να αγαλλιούν όπως εμείς, από καταβολής κόσμου. Μάλιστα, και η αγαλλίασή μου υπερβαίνει τα όρια, μέχρι που να καυχώμαι για τον Θεό μου, επειδή έχει κάθε δύναμη, κάθε σοφία και κάθε διανόηση. Κατανοεί τα πάντα και είναι ένα πολυεύσπλαχνο Όν, ακόμα και μέχρι σωτηρία, προς εκείνους που θα μετανοήσουν και θα πιστέψουν στο όνομά του.
»Λοιπόν αν αυτό είναι καυχησιολογία, έτσι εγώ θα καυχώμαι. Γιατί αυτή είναι η ζωή μου και το φως μου… η χαρά μου, και η μεγάλη μου ευγνωμοσύνη».
Καλώς ήλθατε στην εκκλησία της χαράς! Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.