Επιζητώντας απαντήσεις σε πνευματικά ερωτήματα
Οι ειλικρινείς ερωτήσεις μας για το Ευαγγέλιο μπορούν να παράσχουν στον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό ευκαιρίες να μας βοηθήσουν να αναπτυχθούμε πνευματικά.
Ξέρω ότι αυτό μπορεί να προκαλέσει έκπληξη, αλλά είμαι αρκετά μεγάλη για να θυμάμαι πότε διδαχθήκαμε στο σχολείο ότι υπάρχουν εννέα πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα. Ένας από αυτούς τους πλανήτες, ο Πλούτωνας, πήρε το όνομά του από την 11χρονη Βενετία Μπάρνυ από την Οξφόρδη της Αγγλίας, μετά την ανακάλυψή του το 1930. Και μέχρι το 1992, ο Πλούτωνας εθεωρείτο το πιο μακρινό αντικείμενο στο ηλιακό μας σύστημα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ήταν σύνηθες να βρίσκουμε παιδικά μοντέλα από κομμάτια χαρτί που έχουν αναμειχθεί με κόλλα της πλανητικής μας γειτονιάς σε αίθουσες διδασκαλίας και επιστημονικές εκθέσεις, το καθένα απεικονίζοντας τη θέση του Πλούτωνα στα γνωστά σύνορα. Πολλοί επιστήμονες πίστευαν ότι πέρα από αυτή την άκρη το εξωτερικό ηλιακό σύστημα αποτελείτο από κενό διάστημα.
Ωστόσο, ένα παρατεταμένο ερώτημα παρέμεινε στην επιστημονική κοινότητα σχετικά με την προέλευση ενός συγκεκριμένου τύπου κομήτη που οι αστρονόμοι παρακολουθούσαν τακτικά. Και αυτό το ερώτημα παρέμεινε για δεκαετίες πριν από την ανακάλυψη μιας άλλης μακρινής περιοχής του ηλιακού μας συστήματος. Με τις περιορισμένες γνώσεις που είχαν, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν αυτές τις δεκαετίες που μεσολάβησαν για να παραγάγουν σημαντικές τεχνολογικές προόδους που επέτρεψαν περαιτέρω μελέτη και εξερεύνηση. Η τελική ανακάλυψή τους αναδιαμόρφωσε την πλανητική μας ζώνη και είχε ως αποτέλεσμα ο Πλούτωνας να επιστρέψει σε αυτή τη νέα περιοχή του διαστήματος και το ηλιακό μας σύστημα να αποτελείται από οκτώ πλανήτες.
Ένας κορυφαίος πλανητικός επιστήμονας και κύριος ερευνητής για τη διαστημική αποστολή New Horizons που έχει επιφορτιστεί με την εξερεύνηση του Πλούτωνα από κοντά είχε να πει για αυτή την εμπειρία: «Νομίζαμε ότι καταλαβαίναμε τη γεωγραφία του ηλιακού μας συστήματος. Δεν καταλαβαίναμε. Νομίζαμε ότι καταλαβαίναμε τον πληθυσμό των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα. Και κάναμε λάθος».
Αυτό που μου κάνει εντύπωση σχετικά με αυτήν την περίοδο της ιστορίας της εξερεύνησης του διαστήματος είναι κάποιοι παραλληλισμοί και βασικές διακρίσεις μεταξύ της μεταφορικής αναζήτησης της διεύρυνσης των επιστημονικών οριζόντων και του ταξιδιού που εμείς, ως τέκνα του Θεού, αναλαμβάνουμε για να αναζητούμε απαντήσεις στα πνευματικά μας ερωτήματα. Συγκεκριμένα, πώς μπορούμε να ανταποκριθούμε στα όρια της πνευματικής μας κατανόησης και να προετοιμαστούμε για το επόμενο στάδιο προσωπικής ανάπτυξης – και πού μπορούμε να στραφούμε για βοήθεια.
Γραμμή επάνω στη γραμμή
Είναι ένα φυσικό και κανονικό μέρος της θνητής εμπειρίας μας να κάνουμε ερωτήσεις και να αναζητούμε νόημα. Μερικές φορές, το να μην έχουμε άμεσα ολοκληρωμένες απαντήσεις μπορεί να μας φέρει στα όρια της κατανόησής μας και αυτοί οι περιορισμοί μπορεί να είναι απογοητευτικοί ή συντριπτικοί. Με θαυμαστό τρόπο, το σχέδιο περί ευδαιμονίας του Επουράνιου Πατέρα για όλους μας έχει σχεδιασθεί να μας βοηθήσει να προοδεύσουμε παρά τους περιορισμούς μας και να επιτύχουμε αυτό που δεν μπορούμε να επιτύχουμε μόνοι μας, ακόμη και χωρίς πλήρη γνώση των πάντων. Το σχέδιο του Θεού είναι ευσπλαχνικό έναντι στους περιορισμούς της ανθρώπινης υπόστασής μας, μας παρέχει τον Σωτήρα μας, τον Ιησού Χριστό, για να είναι ο Καλός μας Ποιμένας και μας εμπνέει να χρησιμοποιήσουμε την ικανότητά μας να Τον επιλέξουμε.
Ο Πρεσβύτερος Ντίτερ Φ. Ούχτντορφ έχει διδάξει ότι «το να κάνεις ερωτήσεις δεν είναι σημάδι αδυναμίας», αλλά μάλλον «είναι προάγγελος πνευματικής ανάπτυξης». Μιλώντας άμεσα για την προσωπική μας προσπάθεια ως αναζητητών της αλήθειας, ο προφήτης μας, Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον, έχει διδάξει ότι πρέπει να έχουμε «μια βαθιά επιθυμία» και «να ρωτάμε με ειλικρινή καρδιά [και] πραγματική πρόθεση, έχοντας πίστη στον [Ιησού] Χριστό». Δίδαξε περαιτέρω ότι «πραγματική πρόθεση» σημαίνει ότι κάποιος πραγματικά σκοπεύει να ακολουθήσει την ουράνια κατεύθυνση που έχει δοθεί».
Η προσωπική μας προσπάθεια να αναπτυχθούμε σε σοφία μπορεί να μας οδηγήσει στο να εξετάσουμε τα ερωτήματά μας, πολύπλοκα ή μη, μέσα από το πρίσμα της αιτίας και του αποτελέσματος, αναζητώντας και αναγνωρίζοντας πρότυπα και στη συνέχεια σχηματίζοντας αφηγήματα για να δώσουμε μορφή στην κατανόησή μας και να συμπληρώσουμε τα αντιληπτά κενά στη γνώση. Ωστόσο, όταν σκεπτόμαστε την επιδίωξη της πνευματικής γνώσης, αυτές οι στοχαστικές διαδικασίες μπορεί να είναι χρήσιμες κατά καιρούς, αλλά από μόνες τους μπορεί να είναι ατελείς καθώς προσπαθούμε να διακρίνουμε πράγματα που αφορούν στον Επουράνιο Πατέρα και τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό, το Ευαγγέλιό Τους, την Εκκλησία Τους και το σχέδιό Τους για όλους μας.
Ο τρόπος του Θεού Πατέρα και του Υιού Του για τη μετάδοση της σοφίας Τους σε εμάς δίνει προτεραιότητα στην πρόσκληση της δύναμης του Αγίου Πνεύματος να είναι ο προσωπικός μας δάσκαλος καθώς επικεντρώνουμε τον Ιησού Χριστό στη ζωή μας και στην πιστή επιζήτηση των απαντήσεών Τους και του νοήματός Τους. Μας καλούν να ανακαλύψουμε την αλήθεια μέσω αφοσιωμένου χρόνου που δαπανούμε μελετώντας τις αγίες γραφές και να αναζητήσουμε αποκεκαλυμμένη αλήθεια των τελευταίων ημερών για τις μέρες μας και την εποχή μας, που μεταδίδεται από σύγχρονους προφήτες και αποστόλους. Μας ικετεύουν να περνάμε τακτικές, λατρευτικές στιγμές στον οίκο του Κυρίου και να γονατίζουμε σε προσευχή «για να έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες από τον ουρανό». Η υπόσχεση του Ιησού προς εκείνους που είναι παρόντες να ακούσουν την επί του Όρους Ομιλία Του είναι τόσο αληθινή για εμάς στην εποχή μας όσο ήταν κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του: «Zητάτε, και θα σας δοθεί· ψάχνετε, και θα βρείτε· κρούετε, και θα σας ανοιχτεί». Ο Σωτήρας μας διαβεβαιώνει ότι «ο Πατέρας σας, που είναι στους ουρανούς, θα δώσει αγαθά σ’ αυτούς που ζητούν απ’ αυτόν».
Η μέθοδος διδασκαλίας του Κυρίου είναι «γραμμή επάνω στη γραμμή, δίδαγμα επάνω στο δίδαγμα». Μπορεί να χρειαστεί να «πρoσμένoυ[με] τoν Kύριo» στο διάστημα μεταξύ της τρεχούσης γραμμής κατανόησής μας και της επόμενης που δεν έχει ακόμη παραδοθεί. Αυτός ο ιερός χώρος μπορεί να είναι ένας τόπος όπου μπορεί να συμβεί η μεγαλύτερη πνευματική μας προετοιμασία – ο τόπος όπου μπορούμε να «ανεχθ[ούμε] με υπομονή» την ειλικρινή μας αναζήτηση και ανανέωση της δύναμής μας για να εξακολουθήσουμε να τηρούμε τις ιερές υποσχέσεις που έχουμε συνάψει στον Θεό μέσω διαθήκης.
Η σχέση διαθήκης μας με τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό σηματοδοτεί την επικρατούσα υπηκοότητά μας στο βασίλειο του Θεού. Και η παραμονή μας εκεί απαιτεί να ευθυγραμμίσουμε τη ζωή μας με τις θείες αρχές και να καταβάλουμε προσπάθεια για να αναπτυχθούμε πνευματικώς.
Υπακοή
Μία αρχή-κλειδί που διδάσκεται σε όλο το Βιβλίο του Μόρμον είναι όταν τα τέκνα του Θεού επιλέγουν να επιδείξουν υπακοή και να τηρούν τις διαθήκες τους, λαμβάνουν συνεχή πνευματική καθοδήγηση και κατεύθυνση. Ο Κύριος μας έχει πει ότι μέσω της υπακοής και της επιμέλειάς μας, μπορούμε να αποκτήσουμε γνώση και διάνοια. Οι νόμοι και οι εντολές του Θεού δεν έχουν σχεδιασθεί να αποτελούν εμπόδιο στη ζωή μας αλλά μία δυνατή πύλη προς την προσωπική αποκάλυψη και την πνευματική εκπαίδευση. Ο Πρόεδρος Νέλσον έχει διδάξει την κρίσιμη αλήθεια ότι «η αποκάλυψη από τον Θεό είναι πάντοτε συμβατή με τον αιώνιο νόμο Του» και επιπλέον ότι «ποτέ δεν αντικρούει τη διδαχή Του». Η πρόθυμη υπακοή σας στις εντολές του Θεού, παρά το γεγονός ότι δεν έχετε πλήρη γνώση των λόγων Του, σας τοποθετεί στη συντροφιά των προφητών Του. Το Μωυσής 5 μας διδάσκει για μία συγκεκριμένη αλληλεπίδραση μεταξύ του Αδάμ και ενός αγγέλου Κυρίου.
Αφού ο Κύριος έδωσε στον Αδάμ και την Εύα «εντολές, ότι πρέπει να λατρεύουν τον Κύριο τον Θεό τους, και να προσφέρουν τα πρωτότοκα των κοπαδιών τους, ως προσφορά στον Κύριο» οι γραφές λένε ότι «ο Αδάμ υπάκουε στις εντολές του Κυρίου». Συνεχίζουμε διαβάζοντας ότι «μετά από πολλές ημέρες ένας άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Αδάμ, λέγοντας: Γιατί προσφέρεις θυσίες στον Κύριο; Και ο Αδάμ του είπε: Δεν ξέρω, παρά μόνον ότι ο Κύριος με πρόσταξε».
Η υπακοή του Αδάμ προηγήθηκε της κατανόησής του και τον προετοίμασε να λάβει την ιερά γνώση ότι συμμετείχε σε ένα ιερό σύμβολο της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού. Η ταπεινή μας υπακοή θα ανοίξει, ομοίως, τον δρόμο για την πνευματική μας διάκριση των τρόπων του Θεού και του θείου σκοπού Του για τον καθένα μας. Η προσπάθεια για να βελτιώσουμε την υπακοή μας μάς φέρνει πιο κοντά στον Σωτήρα μας, τον Ιησού Χριστό, επειδή η υπακοή στους νόμους και τις εντολές Του είναι ουσιαστικά ένα άνοιγμα προς Αυτόν.
Επιπροσθέτως, η πιστότητά μας στη γνώση και τη σοφία που έχουμε ήδη κληρονομήσει μέσω της πιστής προσήλωσης στις αρχές του Ευαγγελίου και στις ιερές διαθήκες αποτελεί κρίσιμη προετοιμασία για την ετοιμότητά μας να λάβουμε επικοινωνία από το Άγιο Πνεύμα και να γίνουμε επιστάτες αυτής.
Ο Επουράνιος Πατέρας και ο Ιησούς Χριστός είναι η πηγή όλης της αλήθειας και προσφέρουν τη σοφία Τους ελεύθερα Επίσης, η κατανόηση ότι δεν έχουμε προσωπική γνώση ανεξάρτητη από τον Θεό μπορεί να μας βοηθήσει να γνωρίζουμε σε ποιον να στραφούμε και πού να θέσουμε την πρωταρχική μας εμπιστοσύνη.
Βαθιά εμπιστοσύνη
Η αφήγηση της Παλαιάς Διαθήκης για τον Νεεμάν, τον στρατιωτικό ηγέτη που θεραπεύτηκε από λέπρα από τον προφήτη Ελισσαιέ, είναι μία ιδιαίτερα αγαπημένη μου. Η ιστορία δείχνει πώς η σταθερή πίστη μιας «μικρής κόρης» άλλαξε την πορεία της ζωής ενός ανθρώπου και, για όλους τους πιστούς, αποκάλυψε το εύρος του ελέους του Θεού σε εκείνους που θέτουν την εμπιστοσύνη τους σε Εκείνον και τον προφήτη Του. Αν και ανώνυμο, αυτό το νεαρό κορίτσι βοήθησε επίσης να προωθήσει την κατανόησή μας. Και το πιστεύω του Νεεμάν στη μαρτυρία της τον ενέπνευσε να πάει το αίτημά του για θεραπεία στον εκλεκτό υπηρέτη του Θεού.
Η απάντηση του Νεεμάν στις οδηγίες του προφήτη Ελισσαιέ να πλυθεί στον ποταμό Ιορδάνη ήταν αρχικά σκεπτική και γεμάτη αγανάκτηση. Αλλά μία πρόσκληση για αυτόν να είναι υπάκουος στη συμβουλή του προφήτη άνοιξε τον δρόμο για την ίασή του και την εντυπωσιακή κατανόησή του ότι ο Θεός υπήρχε.
Ίσως βρούμε ότι μερικά από τα πνευματικά μας αιτήματα έχουν λογικά ευδιάκριτες απαντήσεις και μπορεί να μην μας δημιουργήσουν σημαντική ενόχληση. Ή, όπως ο Νεεμάν, μπορεί να διαπιστώσουμε ότι άλλες ανάγκες είναι πιο δύσκολες και μπορεί να δημιουργήσουν δύσκολα και πολύπλοκα συναισθήματα μέσα μας. Ή, παρόμοια με την περιγραφή των πρώτων συμπερασμάτων των αστρονόμων για το ηλιακό μας σύστημα, στην αναζήτησή μας για την πνευματική αλήθεια, μπορεί να φτάσουμε σε λιγότερο ακριβείς ερμηνείες, αν βασιζόμαστε αποκλειστικά στη δική μας περιορισμένη κατανόηση, μία θλιβερή και ακούσια συνέπεια της οποίας μπορεί να μας οδηγήσει μακριά από το μονοπάτι της διαθήκης. Και επιπλέον, ορισμένα ερωτήματα μπορεί να παραμείνουν έως ότου ο Θεός, ο οποίος «έχει κάθε δύναμη» και «κάθε σοφία και κάθε διανόηση», ο οποίος «κατανοεί τα πάντα» με το έλεός Του, παρέχει φώτιση μέσω της πεποίθησής μας στο όνομά Του.
Μία σημαντική προειδοποίηση από την αφήγηση για τον Νεεμάν είναι ότι η αντίσταση στην υπακοή στους νόμους και στις εντολές του Θεού μπορεί να παρατείνει ή να καθυστερήσει την πνευματική ανάπτυξή μας. Είμαστε ευλογημένοι που έχουμε τον Ιησού Χριστό ως Μέγα Θεραπευτή μας. Η υπακοή μας στους νόμους και στις εντολές του Θεού μπορεί να ανοίξει την οδό, ώστε ο Σωτήρας μας να παράσχει την κατανόηση και την ίαση που γνωρίζει ότι χρειαζόμαστε, σύμφωνα με το σχέδιο θεραπείας που ορίζεται από Εκείνον.
Ο Πρεσβύτερος Ρίτσαρντ Γ. Σκοτ δίδαξε ότι «ετούτη η ζωή είναι μία εμπειρία με βαθιά εμπιστοσύνη – εμπιστοσύνη στον Ιησού Χριστό, εμπιστοσύνη στις διδασκαλίες Του, εμπιστοσύνη στην ικανότητά μας καθώς οδηγούμαστε από το Άγιο Πνεύμα να υπακούμε σε εκείνες τις διδασκαλίες για ευτυχία τώρα και για μία ουσιαστική, υπέρτατα ευτυχισμένη αιώνια ύπαρξη. Εμπιστευόμαστε σημαίνει υπακούμε πρόθυμα χωρίς να γνωρίζουμε το τέλος από την αρχή (βλ. Παροιμίαι 3:5-7). Για να αποφέρει καρπούς, η εμπιστοσύνη σας στον Κύριο πρέπει να είναι πιο δυνατή και διαρκής από την πεποίθησή στα δικά σας προσωπικά συναισθήματα και εμπειρίες».
Ο Πρεσβύτερος Σκοτ συνέχισε: «Να ασκείτε πίστη είναι να έχετε πεποίθηση ότι ο Κύριος γνωρίζει τι κάνει μαζί σας και ότι μπορεί να το επιτύχει για το αιώνιο καλό σας, έστω κι αν δεν μπορείτε να καταλάβετε πώς είναι δυνατόν να το κάνει Εκείνος».
Τελική μαρτυρία
Αγαπητοί φίλοι, καταθέτω μαρτυρία ότι οι ειλικρινείς ερωτήσεις μας για το Ευαγγέλιο μπορούν να παράσχουν στον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό ευκαιρίες να μας βοηθήσουν να αναπτυχθούμε πνευματικά. Η προσωπική μου προσπάθεια να επιζητήσω απαντήσεις από τον Κύριο στα δικά μου πνευματικά ερωτήματα –του παρελθόντος και του παρόντος– μου έχει επιτρέψει να χρησιμοποιήσω το διάστημα ανάμεσα στην κατανόησή μου και εκείνης του Θεού για να εξασκήσω υπακοή σε Εκείνον και πιστότητα στην πνευματική γνώση που κατέχω επί του παρόντος.
Καταθέτω μαρτυρία ότι η εμπιστοσύνη σας στον Επουράνιο Πατέρα και στους προφήτες Του, τους οποίους Εκείνος έχει στείλει, θα σας βοηθήσει να εξυψωθείτε πνευματικά και θα σας ωθήσει προς τον διευρυμένο ορίζοντα του Θεού. Η πλεονεκτική θέση σας θα αλλάξει, επειδή θα αλλάξετε εσείς. Ο Θεός γνωρίζει ότι όσο ψηλότερα είστε, τόσο πιο μακριά μπορείτε να δείτε. Ο Σωτήρας μας σας καλεί να κινηθείτε ανοδικά προς ένα σημείο αυξημένης γνώσης. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.