Ασπασθείτε το δώρο της μετάνοιας από τον Κύριο
Ας μην περιμένουμε να δυσκολέψουν τα πράγματα προτού στραφούμε στον Θεό. Ας μην περιμένουμε το τέλος της θνητής ζωής μας για να μετανοήσουμε αληθινά.
Καταθέτω μαρτυρία για έναν στοργικό Επουράνιο Πατέρα. Στη γενική συνέλευση του Απριλίου 2019, λίγα λεπτά αφότου υποστηρίχθηκα στη νέα μου ευθύνη ως Μέλους της Γενικής Εξουσίας-Μέλους των Εβδομήκοντα, η χορωδία τραγούδησε το «Ω, πόσο θαυμάζω» που διαπέρασε την καρδιά και την ψυχή μου.
Καθώς άκουγα αυτά τα λόγια, έμεινα κατάπληκτος. Αισθάνθηκα ότι παρά τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μου, ο Κύριος με ευλόγησε να ξέρω ότι «με τη δύναμή Του μπορώ να κάνω τα πάντα».
Πολλοί από εμάς υποφέρουμε από αισθήματα ανεπάρκειας, αδυναμίας ή ακόμη και αναξιότητας. Εξακολουθώ να έχω αυτό το πρόβλημα. Το ένιωσα την ημέρα που κλήθηκα. Το έχω νιώσει πολλές φορές, το αισθάνομαι ακόμα και τώρα που σας μιλώ. Ωστόσο, έχω μάθει ότι δεν είμαι ο μόνος με αυτά τα αισθήματα. Όντως, υπάρχουν πολλές αφηγήσεις στις γραφές για εκείνους που φαίνεται να έχουν αισθανθεί με τον ίδιο τρόπο. Για παράδειγμα, θυμόμαστε τον Νεφί ως πιστό και γενναίο υπηρέτη του Κυρίου. Μερικές φορές, ακόμα κι αυτός πάλευε με συναισθήματα αναξιοσύνης, αδυναμίας και ανεπάρκειας.
Είπε: «Όμως, παρά τη μεγάλη καλοσύνη του Κυρίου που μου δείχνει τα μεγάλα και θαυμαστά έργα Του, η καρδιά μου αναφωνεί: Ω, τι ταλαίπωρος άνθρωπος που είμαι! Μάλιστα, η καρδιά μου λυπάται εξαιτίας της σάρκας μου. Η ψυχή μου θλίβεται εξαιτίας των ανομιών μου».
Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ είπε ότι συχνά αισθανόταν «καταδικασμένος» στη νιότη του «για τις αδυναμίες και τις ατέλειές [του]». Όμως τα αισθήματα ανεπάρκειας και η ανησυχία του Τζόζεφ ήταν μέρος αυτού που τον οδήγησε στο να συλλογιστεί, να μελετήσει, να μάθει και να προσευχηθεί. Όπως ίσως θυμάστε, πήγε να προσευχηθεί στο άλσος κοντά στο σπίτι του για να βρει αλήθεια, γαλήνη και συγχώρηση. Άκουσε τον Κύριο να λέει: «Τζόζεφ, γιε μου, οι αμαρτίες σου σού συγχωρούνται. Πήγαινε στο δρόμο σου, υπάκουε τους νόμους μου και να τηρείς τις εντολές μου. Ιδού, εγώ είμαι ο Κύριος δόξας. Σταυρώθηκα για τον κόσμο, ώστε όλοι εκείνοι που πιστεύουν στο όνομά μου να μπορούν να έχουν αιώνια ζωή».
Η ειλικρινής επιθυμία του Τζόζεφ να μετανοήσει και να αναζητήσει τη σωτηρία της ψυχής του τον βοήθησε να έλθει προς τον Ιησού Χριστό και να λάβει συγχώρηση για τις αμαρτίες του. Αυτή η συνεχής προσπάθεια άνοιξε την πόρτα στη συνεχή Αποκατάσταση του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.
Αυτή η αξιοσημείωτη εμπειρία του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ επεξηγεί πώς αισθήματα αδυναμίας και ανεπάρκειας μπορούν να μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε την πεπτωκυία φύση μας. Εάν είμαστε ταπεινοί, αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να αναγνωρίσουμε την εξάρτησή μας από τον Ιησού Χριστό και να ξυπνήσει μέσα στην καρδιά μας την ειλικρινή επιθυμία να στραφούμε στον Σωτήρα και να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας.
Φίλοι μου, η μετάνοια είναι χαρά! Η γλυκιά μετάνοια είναι μέρος μίας καθημερινής διαδικασίας μέσω της οποίας, «γραμμή επάνω στη γραμμή, δίδαγμα επάνω στο δίδαγμα», ο Κύριος μας διδάσκει να ζούμε μία ζωή επικεντρωμένη στις διδασκαλίες Του. Όπως ο Τζόζεφ και ο Νεφί, μπορούμε να «αναφωνήσ[ουμε] προς [τον Θεό] για ευσπλαχνία· διότι είναι ισχυρός στο να σώζει». Εκείνος μπορεί να εκπληρώσει κάθε ενάρετη επιθυμία ή λαχτάρα και μπορεί να θεραπεύσει οποιαδήποτε πληγή στη ζωή μας.
Στο Βιβλίο του Μόρμον: Άλλη μία μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, εσείς και εγώ μπορούμε να βρούμε αμέτρητες αφηγήσεις για άτομα που έμαθαν πώς να έλθουν προς τον Χριστό μέσω ειλικρινούς μετάνοιας.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα παράδειγμα του πολυεύσπλαχνου ελέους του Κυρίου μέσω μίας εμπειρίας που συνέβη στην αγαπημένη μου πατρίδα, το Πουέρτο Ρίκο.
Ήταν στην πόλη μου, το Πόνσε, που μία αδελφή στην Εκκλησία, η Σέλια Κρους Αγιάλα, αποφάσισε ότι θα έδινε το Βιβλίο του Μόρμον σε μία φίλη της. Το τύλιξε και πήγε να παραδώσει αυτό το δώρο, που για εκείνη ήταν πιο πολύτιμο από διαμάντια ή ρουμπίνια, έλεγε. Στον δρόμο, ένας κλέφτης την πλησίασε, άρπαξε την τσάντα της και έφυγε τρέχοντας με το δώρο μέσα.
Όταν διηγήθηκε αυτή την ιστορία στην εκκλησία, η φίλη της είπε: «Ποιος ξέρει; Ίσως αυτή να ήταν η ευκαιρία σου να διαδώσεις το Ευαγγέλιο!»
Λοιπόν, λίγες ημέρες αργότερα, ξέρετε τι συνέβη; Η Σέλια έλαβε ένα γράμμα. Κρατώ αυτό το γράμμα, το οποίο μου ανέφερε η Σέλια, στο χέρι μου σήμερα. Λέει:
«Κυρία Κρους,
»Συγχωρήστε με, συγχωρήστε με. Ποτέ δεν θα μάθετε πόσο λυπάμαι που σας επιτέθηκα. Αλλά χάριν αυτού, η ζωή μου έχει αλλάξει και θα συνεχίσει να αλλάζει.
»Αυτό το βιβλίο [το Βιβλίο του Μόρμον] με έχει βοηθήσει στη ζωή μου. Το όνειρο εκείνου του ανθρώπου του Θεού με συγκλόνισε… Επιστρέφω τα πέντε [δολάριά] σας, γιατί δεν μπορώ να τα ξοδέψω. Θέλω να ξέρετε ότι φαινόσασταν σαν να είχατε μια λάμψη γύρω σας. Εκείνο το φως φάνηκε ότι με σταμάτησε [από το να σας βλάψω, κι έτσι] έτρεξα μακριά.
»Θέλω να ξέρετε ότι θα με ξαναδείτε, αλλά όταν με δείτε, δεν θα με αναγνωρίσετε, γιατί θα είμαι αδελφός σας… Εδώ, όπου ζω, πρέπει να βρω τον Κύριο και να πάω στην εκκλησία που εσείς ανήκετε.
»Το μήνυμα που γράψατε σε αυτό το βιβλίο έφερε δάκρυα στα μάτια μου. Από την Τετάρτη το βράδυ δεν μπορώ να σταματήσω να το διαβάζω. Προσευχήθηκα και ζήτησα από τον Θεό να με συγχωρήσει, [και] σας ζητώ να με συγχωρήσετε κι εσείς… Νόμιζα ότι το τυλιγμένο δώρο σας ήταν κάτι που θα μπορούσα να πωλήσω. [Αντιθέτως,] με έχει κάνει να θέλω να [αλλάξω] τη ζωή μου… Συγχωρήστε με, συγχωρήστε με, σας ικετεύω.
Αδελφοί και αδελφές, το φως του Σωτήρος μπορεί να φτάσει σε όλους μας, ασχέτως των συνθηκών μας. «Δεν είναι δυνατόν να βουλιάξετε πιο χαμηλά από εκεί που φωτίζει το αιώνιο φως της Εξιλέωσης του Χριστού» είπε ο Πρόεδρος Τζέφρυ Ρ. Χόλλαντ.
Όσο για τον ακούσιο αποδέκτη του δώρου της Σέλια, το Βιβλίο του Μόρμον, αυτός ο αδελφός συνέχισε και έγινε μάρτυρας περισσότερου ελέους του Κυρίου. Μολονότι χρειάστηκε χρόνος για να συγχωρήσει αυτός ο αδελφός τον εαυτό του, βρήκε χαρά στη μετάνοια. Τι θαύμα! Μία πιστή αδελφή, ένα Βιβλίο του Μόρμον, η ειλικρινής μετάνοια και η δύναμη του Σωτήρος οδήγησαν στην απόλαυση της πληρότητας των ευλογιών του Ευαγγελίου και των ιερών διαθηκών στον οίκο του Κυρίου. Άλλα μέλη της οικογένειας ακολούθησαν και αποδέχθηκαν ιερές ευθύνες στον αμπελώνα του Κυρίου, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους απασχόλησης ιεραποστολικής υπηρέτησης.
Όσο ερχόμαστε προς τον Ιησού Χριστό, το μονοπάτι της ειλικρινούς μετάνοιας θα μας οδηγήσει τελικώς στον άγιο ναό του Σωτήρος.
Τι ενάρετο κίνητρο να προσπαθούμε να είμαστε καθαροί – να είμαστε άξιοι της πληρότητας των ευλογιών που έγιναν δυνατές από τον Επουράνιο Πατέρα μας και τον Υιό Του μέσω των ιερών διαθηκών του ναού! Όσο υπηρετούμε τακτικά στον οίκο του Κυρίου και προσπαθούμε να τηρούμε τις ιερές διαθήκες που συνάπτουμε εκεί, θα αυξηθούν τόσο η επιθυμία μας όσο και η ικανότητά μας να αλλάξουμε συμπεριφορά, επιθυμία, σκέψη και αισθήματα που είναι τόσο απαραίτητα, ώστε να γίνουμε περισσότερο σαν τον Σωτήρα μας. Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον έχει καταθέσει μαρτυρία: «Τίποτε δεν θα ανοίξει τους ουρανούς περισσότερο [από τη λατρεία στον ναό]. Τίποτε!»
Αγαπητοί μου φίλοι, νιώθετε ανεπαρκείς; Νιώθετε ανάξιοι; Αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας; Μήπως ανησυχείτε και αναρωτιέστε: Είμαι αντάξιος; Είναι πολύ αργά για μένα; Γιατί συνεχίζω να αποτυγχάνω, ενώ κάνω κάθε δυνατή προσπάθεια;
Αδελφοί και αδελφές, ασφαλώς θα κάνουμε λάθη στο μονοπάτι της ζωής μας. Όμως παρακαλώ να θυμάστε, όπως έχει διδάξει ο Πρεσβύτερος Γκέρριτ Γ. Γκονγκ: «Η Εξιλέωση του Σωτήρος μας είναι απέραντη και αιώνια. Ο καθένας από εμάς αμφιβάλλει και κάνει λάθη. Μπορεί, για ένα διάστημα, να χάσουμε τον δρόμο μας. Ο Θεός με αγάπη μας διαβεβαιώνει, άσχετα με το πού είμαστε ή τι μπορεί να έχουμε κάνει, ότι δεν υπάρχει σημείο χωρίς επιστροφή. Περιμένει έτοιμος να μας αγκαλιάσει».
Όπως με έχει διδάξει και η αγαπημένη μου σύζυγος, Κάρι Λου, όλοι χρειάζεται να μετανοούμε, να γυρίζουμε πίσω και να επαναφέρουμε τον χρόνο στο «μηδέν» κάθε ημέρα.
Εμπόδια θα έρθουν. Ας μην περιμένουμε να δυσκολέψουν τα πράγματα προτού στραφούμε στον Θεό. Ας μην περιμένουμε το τέλος της θνητής ζωής μας για να μετανοήσουμε αληθινά. Αντιθέτως, ας εστιάσουμε τώρα, άσχετα σε ποιο σημείο του μονοπατιού της διαθήκης βρισκόμαστε, στη λυτρωτική δύναμη του Ιησού Χριστού και στην επιθυμία του Επουράνιου Πατέρα να επιστρέψουμε σε Εκείνον.
Ο οίκος του Κυρίου, οι άγιες γραφές Του, οι άγιοι προφήτες και απόστολοί Του μας εμπνέουν να προσπαθούμε προς την προσωπική αγιότητα μέσω της διδαχής του Χριστού.
Και ο Νεφί είπε: «Και τώρα ιδού, αγαπημένοι μου αδελφοί, αυτή είναι η οδός· και δεν υπάρχει καμία άλλη οδός ούτε όνομα που να έχει δοθεί από τους ουρανούς διά τ[ων] οποί[ων] ο [άνδρας και η γυναίκα] να μπορ[ούν] να σωθ[ούν] στη βασιλεία του Θεού. Και τώρα, ιδού, αυτή είναι η διδαχή του Χριστού και η μόνη και αληθινή διδαχή του Πατέρα, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, που είναι ένας Θεός, χωρίς τέλος».
Η διαδικασία της «συμφιλίωσης» με τον Θεό μπορεί να είναι δύσκολη. Όμως εσείς και εγώ μπορούμε να σταματήσουμε, να σταθούμε, να κοιτάξουμε προς τον Σωτήρα και να αναζητήσουμε να βρούμε και να αλλάξουμε αυτά που Εκείνος θα ήθελε. Αν το κάνουμε αυτό με πλήρη πρόθεση, θα γίνουμε μάρτυρες της θεραπείας Του. Και σκεφθείτε με ποιον τρόπο οι απόγονοί μας θα ευλογηθούν, εάν ασπασθούμε το δώρο της μετάνοιας από τον Κύριο!
Ο Μέγας Πλάστης, μου δίδαξε ο μπαμπάς μου, θα μας πλάσει και θα μας εξευγενίσει, κάτι το οποίο μπορεί να είναι δύσκολο. Μολοντούτο, ο Μέγας Θεραπευτής θα μας καθαρίσει επίσης. Έχω βιώσει και συνεχίζω να βιώνω αυτήν τη θεραπευτική δύναμη. Καταθέτω μαρτυρία ότι έρχεται μέσω πίστης στον Ιησού Χριστό και καθημερινής μετάνοιας.
Καταθέτω μαρτυρία για την αγάπη του Θεού και για την απέραντη δύναμη της Εξιλέωσης του Υιού Του. Μπορούμε να την αισθανθούμε βαθιά όσο μετανοούμε ειλικρινά και ολόψυχα.
Φίλοι μου, είμαι μάρτυρας της ένδοξης Αποκατάστασης του Ευαγγελίου μέσω του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ και της τρεχούσης θείας καθοδήγησης του Σωτήρος μέσω του προφήτη και εκπροσώπου Του, του Προέδρου Ράσσελ Μ. Νέλσον. Ξέρω ότι ο Ιησούς Χριστός ζει και ότι είναι ο Μέγας Θεραπευτής της ψυχής μας. Ξέρω και καταθέτω μαρτυρία ότι αυτά είναι αληθινά, στο άγιο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.