Rozdział 13

Kapłaństwo

Czym jest kapłaństwo?

Do nauczycieli: Ten rozdział jest podzielony na pięć części opatrzonych nagłówkami. Każdy nagłówek stanowi pytanie na temat kapłaństwa. Możesz poprowadzić swoją lekcję w oparciu o te pytania. Rozważ możliwość podzielenia członków klasy na grupy od dwóch do czterech osób, jeśli układ sali klasowej pozwala na dyskusję w małych grupach. Przydziel każdej grupie po jednej części tego rozdziału (w dużych klasach niektóre części mogą być przydzielone więcej niż jednej grupie). Poproś każdą grupę o wykonanie następujących zadań: (1)Przeczytanie i omówienie przydzielonej części. (2) Odnalezienie fragmentów z pism świętych, które odpowiadają na pytania zawarte w nagłówku danej części rozdziału. (3) Podzielenie się osobistymi doświadczeniami w odniesieniu do tekstu. Potem poproś członków klasy, aby podzielili się niektórymi z tych doświadczeń z całą klasą.

Kapłaństwo jest wieczną mocą i upoważnieniem od Boga. Poprzez kapłaństwo stworzył On niebiosa i ziemię, a także zarządza nimi. Dzięki tej mocy wszechświat jest utrzymywany w doskonałym porządku. Poprzez tę moc dopełnia On Swojego dzieła i chwały, które polegają na tym, by „przynieść nieśmiertelność i wieczny żywot człowiekowi” (Mojżesz 1:39).

Nasz Ojciec Niebieski udziela mocy kapłańskiej godnym mężczyznom, należącym do Kościoła. Kapłaństwo umożliwia im działanie w imię Boga dla zbawienia rodziny ludzkiej. Dzięki tej mocy mogą mieć upoważnienie do głoszenia ewangelii, udzielania obrzędów zbawienia oraz zarządzania królestwem Bożym na ziemi.

• Pomyśl, jakże doniosłe jest to, że Bóg pozwala godnym mężczyznom i chłopcom dzierżyć Swoje kapłaństwo.

Dlaczego potrzebujemy kapłaństwa na ziemi?

Aby działać w imię Boga, musimy mieć upoważnienie kapłańskie, kiedy dokonujemy świętych obrzędów ewangelii, takich jak chrzest, konfirmacja, udzielanie sakramentu oraz zawarcie małżeństwa w świątyni. Jeśli ktoś nie posiada kapłaństwa, to chociaż intencje jego są szczere, obrzędy, których dokonuje, nie zostaną uznane przed Panem (zob. Ew. Mateusza 7:21–23; Zasady Wiary 1:5). Te ważne obrzędy muszą być dokonywane na ziemi przez mężczyzn posiadających kapłaństwo.

Mężczyźni potrzebują kapłaństwa, aby przewodniczyć Kościołowi Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich i kierować pracą Kościoła we wszystkich częściach świata. Kiedy Chrystus żył na ziemi, wybrał i ustanowił Swoich apostołów, aby mogli prowadzić Jego Kościół. Dał im moc i upoważnienie kapłańskie, by działać w Jego imię. (Zob. Ew. Marka 3:13–15; Ew. Jana 15:16).

Innym powodem, dla którego potrzebne jest kapłaństwo na ziemi, jest konieczność rozumienia przez nas woli Pana i wypełniania Jego celów. Bóg objawia Swą wolę posiadaczowi kapłaństwa, prorokowi, upoważnionemu do reprezentowania Go na ziemi. Prorok, który jest Prezydentem Kościoła, służy wszystkim członkom Kościoła oraz wszystkim ludziom na ziemi, jako rzecznik Boga.

• Dlaczego człowiek koniecznie musi mieć właściwe upoważnienie, kiedy dokonuje danego obrzędu?

W jaki sposób mężczyźni otrzymują kapłaństwo?

Pan przewidział uporządkowany sposób nadawania kapłaństwa Jego synom na ziemi. Godny mężczyzna, który należy do Kościoła, otrzymuje kapłaństwo „do nauczania Ewangelii i odprawiania jej obrzędów” poprzez „nałożenie rąk przez tych, którzy mają Jego pełnomocnictwo” (Zasady Wiary 1:5).

W ten sam sposób mężczyźni otrzymywali kapłaństwo dawno temu, nawet za czasów Mojżesza: „Nikt samego siebie nie podnosi do tej godności, tylko zostaje na nią powołany przez Boga, jak Aaron” (List do Hebrajczyków 5:4). Aaron otrzymał kapłaństwo od Mojżesza, swojego przywódcy kapłańskiego (zob. II Ks. Mojżeszowa 28:1). Tylko ci, którzy dzierżą kapłaństwo, mogą ustanawiać innych i mogą to czynić jedynie wtedy, kiedy są upoważnieni przez mężczyzn posiadających klucze potrzebne do tego ustanowienia (zob. rozdział 14. tego podręcznika).

Ludzie nie mogą ani kupić, ani sprzedać mocy i upoważnienia kapłaństwa. Nie mogą też sami na siebie wziąć tego upoważnienia. W Nowym Testamencie czytamy o człowieku o imieniu Szymon, który żył w czasie, kiedy Apostołowie Chrystusa przewodniczyli Kościołowi. Szymon nawrócił się i został ochrzczony w Kościele. Ponieważ był wprawnym magikiem, ludzie wierzyli, że posiada moc Boga. Lecz Szymon nie miał kapłaństwa i wiedział o tym.

Szymon wiedział, że Apostołowie i inni przywódcy Kościoła posiadali prawdziwą moc Boga. Widział, jak korzystali ze swojego kapłaństwa do wykonywania pracy Pana i też zapragnął tej mocy dla siebie. Zaproponował, że kupi kapłaństwo. (Zob. Dzieje Apostolskie 8:9–19). Lecz Piotr, najstarszy z Apostołów, rzekł: „Niech zginą wraz z tobą pieniądze twoje, żeś mniemał, iż za pieniądze można nabyć dar Boży” (Dzieje Apostolskie 8:20).

• Dlaczego ważne jest to, że „nikt samego siebie nie podnosi do tej godności [posiadania kapłaństwa]”?

Jak należy korzystać z kapłaństwa we właściwy sposób?

Kapłaństwo powinno być wykorzystywane, aby błogosławić dzieci naszego Ojca Niebieskiego tu, na ziemi. Posiadacze kapłaństwa powinni przewodzić w miłości i dobroci. Nie powinni zmuszać swoich rodzin i innych ludzi do posłuszeństwa wobec niego. Pan powiedział nam, że moc kapłańska może być sprawowana tylko według zasad prawości (zob. NiP 121:36). Jeśli staramy się wykorzystywać kapłaństwo, aby zdobyć bogactwa lub sławę albo z jakichkolwiek egoistycznych pobudek, „oto niebiosa wycofują się; zasmucony jest Duch Pański; a kiedy jest wycofany, Amen kapłaństwu czyli władzy tego człowieka” (NiP 121:37).

Kiedy mężczyzna korzysta z kapłaństwa „przez perswazję, przez cierpliwość, przez delikatność i łagodność, i nieudawaną miłość” (NiP 121:41), może zrobić wiele wspaniałych uczynków dla swojej rodziny i dla innych ludzi. Może chrzcić, konfirmować i udzielać sakramentu, jeśli został upoważniony przez tych, którzy dzierżą klucze do wykonywania tych obrzędów. Może błogosławić chorych. Może udzielać błogosławieństw członkom swojej rodziny, aby dodawać im otuchy i chronić ich, kiedy szczególnie tego potrzebują. Może również pomagać innym rodzinom, dokonując tych obrzędów i udzielając błogosławieństw, kiedy jest o to proszony.

Mężczyźni korzystają z upoważnienia kapłańskiego w kościele, wypełniając powołania takie jak: prezydent gminy, biskup, prezydent danego kworum, prezydent palika czy prezydent misji. Mężczyźni i kobiety, którzy zajmują w kościele stanowiska urzędników i nauczycieli, działają pod kierownictwem przywódców kapłańskich i pod przewodnictwem Ducha Świętego.

W jaki sposób jesteśmy błogosławieni, kiedy należycie korzystamy z kapłaństwa?

Pan obiecał wielkie błogosławieństwa prawym posiadaczom kapłaństwa, którzy korzystają z niego po to, aby błogosławić innych:

„Wówczas wasza pewność siebie wzmocni się w obecności Boga; a doktryna kapłaństwa osiądzie na duszy twojej niczym rosa z nieba.

Duch Święty będzie twoim stałym towarzyszem, a berło twoje niezmiennym berłem sprawiedliwości i prawdy; a panowanie twoje będzie wiecznym panowaniem, i bez użycia przymusu przypłynie do ciebie na wieki wieków” (NiP 121:45–46).

Prezydent David O. McKay obiecał każdemu mężczyźnie, który w prawości korzysta z mocy kapłańskiej, że „będzie postrzegał swoje życie jako słodkie, swój osąd, by szybko odróżnić dobro od zła, za bystrzejszy, swoje uczucia za delikatniejsze i pełne współczucia, a pomimo to jego będzie duch silny i odważny w obronie prawości; będzie postrzegał kapłaństwo jako niezawodne źródło szczęścia — studnię żywej wody wytryskującą ku życiu wiecznemu” (Teachings of Presidents of the Church: David O. McKay [2003], 116).

• Jakie błogosławieństwa otrzymałeś dzięki kapłaństwu?

Dodatkowe fragmenty z pism świętych

• NiP 84; 107 (objawienie dotyczące kapłaństwa, wraz z przysięgą i przymierzem kapłaństwa zawartym w NiP 84:33–40)

• NiP 20:38–67 (wyjaśnienie obowiązków kapłaństwa)