Książki i lekcje
Rozdział 41: Świat duchów po śmierci

Rozdział 41

Świat duchów po śmierci

A mother in a wheelchair is surrounded by three young children. They are in a cemetery in front of a tombstone.

Życie po śmierci

  • Co dzieje się po naszej śmierci?

Ojciec Niebieski przygotował plan dotyczący naszego zbawienia. Częścią tego planu było wysłanie nas sprzed Jego oblicza, abyśmy żyli na ziemi i otrzymali ziemskie ciało z krwi i kości. Ostatecznie nasze ziemskie ciała umrą, a nasze duchy pójdą do świata duchów. Świat duchów jest miejscem oczekiwania, pracy, nauki oraz, w przypadku sprawiedliwych, miejscem odpoczynku od trosk i smutku. Nasze duchy będą przebywać tam aż do momentu, gdy będziemy gotowi na nasze zmartwychwstanie. Wtedy nasze ziemskie ciała ponownie zjednoczą się z naszymi duchami i otrzymamy stopień chwały, na który będziemy przygotowani (zob. rozdział 46. tego podręcznika).

Wielu ludzi zastanawiało się nad tym, jak wygląda świat duchów. Pisma święte i prorocy w dniach ostatnich dają nam wiedzę na ten temat.

  • Jakie pocieszenie niesie ci wiedza o tym, że istnieje życie po śmierci? W jaki sposób, chcąc pocieszać innych, możemy wykorzystywać nasze zrozumienie na temat świata duchów istniejącego po śmierci?

Gdzie znajduje się świat duchów?

Prorocy w dniach ostatnich powiedzieli, że duchy tych, którzy umarli, nie przebywają z dala od nas. Prezydent Ezra Taft Benson powiedział: „Czasami zasłona, oddzielająca to życie od życia po śmierci, staje się bardzo cienka. Nasi bliscy, którzy odeszli, nie przebywają z dala od nas” (w: Conference Report, kwiecień 1971, 18 lub Ensign, czerwiec 1971, 33). Prezydent Brigham Young nauczał, że świat duchów, do którego idą duchy po śmierci ciała, jest na ziemi, dookoła nas (zob.Teachings of Presidents of the Church: Brigham Young [1997], 279).

Jaka jest natura naszych duchów?

Istoty duchowe mają taką samą postać ciała jak śmiertelnicy, poza tym, że ich ciało duchowe ma postać doskonałą (zob. Eter 3:16). Duchy przenoszą z ziemi swoje pozytywne bądź wrogie nastawienie wobec prawości (zob. Alma 34:34). Mają te same żądze i pragnienia, które miały podczas życia na ziemi. Wszystkie duchy mają postać osoby dorosłej. Były dorosłymi osobami przed swoim istnieniem na ziemi i mają taką samą postać po śmierci, nawet jeśli umierają jako niemowlęta lub jako dzieci (zob. Teachings of Presidents of the Church: Joseph F. Smith [1998], 131–132).

  • Dlaczego duże znaczenie ma wiedza o tym, że nasze duchy będą charakteryzowały się taką samą postawą w świecie duchów?

Jakie warunki panują po śmierci w świecie duchów?

Alma, prorok z Księgi Mormona, nauczał o dwóch miejscach lub stanach duszy w świecie duchów:

„Dusze tych, którzy są sprawiedliwi, zostają przyjęte w stan szczęścia nazwany rajem, stan odpoczynku i pokoju, gdzie odpoczywają od wszelkich kłopotów, trosk i smutku.

A dusze niegodziwych — tych, którzy są źli i nie mają nawet cząstki Ducha Pana, albowiem woleli czynić zło niż dobro, i diabeł w nich wstąpił, i zapanował nad nimi — zostaną wyrzucone na zewnątrz w ciemność. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, a to z powodu ich własnej niegodziwości, która sprowadziła na nich niewolę diabła.

I taki jest stan dusz niegodziwych ludzi — oto pozostają w ciemności, w straszliwym stanie wyczekiwania na wyrok, jaki Bóg wyda na nich w swym gniewie. I pozostają tak, a sprawiedliwi w raju, aż do czasu swego zmartwychwstania” (Alma 40:12–14).

Duchy są podzielone zależnie od czystości swojego życia i posłuszeństwa woli Pana podczas życia na ziemi. Sprawiedliwi są oddzieleni od niegodziwych (zob. 1 Nefi 15:28–30), jednak duchy te mogą dokonywać postępu, w miarę jak poznają zasady ewangelii i żyją według nich. Duchy przebywające w raju mogą nauczać duchy będące w więzieniu (zob. NiP 138).

Raj

Według proroka Almy, duchy sprawiedliwych odpoczywają od ziemskich trosk i smutku. Niemniej jednak, są zajęte wykonywaniem pracy Pana. Prezydent Joseph F. Smith ujrzał w wizji Jezusa Chrystusa, który zaraz po Swoim ukrzyżowaniu udał się do świata duchów, w którym przebywali sprawiedliwi. Wyznaczył posłańców, dał im moc i upoważnienie oraz polecił im „ponieść światło Ewangelii tym, co byli w ciemnościach, wszystkim duchom ludzkim” (NiP 138:30).

W świecie duchów jest zorganizowany Kościół, a przywódcy kapłańscy kontynuują tam wypełnianie swoich obowiązków (zob. NiP 138:30). Prezydent Wilford Woodruff nauczał: „To samo Kapłaństwo istnieje po drugiej stronie zasłony. […] Każdy Apostoł, każdy Siedemdziesiąty, każdy Starszy oraz inni, którzy umarli w wierze, kiedy tylko przechodzą na drugą stronę zasłony, rozpoczynają dzieło służby” (Deseret News, 25 stycznia 1882 r., 818).

Więzy rodzinne również są ważne. Prezydent Jedediah M. Grant, doradca Brighama Younga, ujrzał świat duchów i opisał Heberowi C. Kimballowi istniejącą tam strukturę: „Powiedział, że ludzie, których tam zobaczył, byli zorganizowani w rodziny. […] Powiedział: ‘Kiedy popatrzyłem na rodziny, niektóre z nich były niekompletne, […] widziałem bowiem rodziny, którym nie dozwolono przyjść i przebywać razem, ponieważ nie uszanowały swojego powołania podczas życia na ziemi’” (Deseret News, 10 grudnia 1856 r., 316–317).

Więzienie duchów

Apostoł Piotr odniósł się do świata duchów istniejącego po śmierci jako do więzienia, które dla pewnych ludzi tym właśnie jest (zob. I List Piotra 3:18–20). W więzieniu duchów znajdują się duchy tych, którzy jeszcze nie otrzymali przesłania ewangelii Jezusa Chrystusa. Duchy te posiadają wolną wolę i mogą być nęcone zarówno przez dobro, jak i przez zło. Jeśli przyjmą ewangelię i obrzędy dokonane za nich w świątyni, mogą opuścić więzienie duchów i przebywać w raju.

W więzieniu duchów znajdują się również ci, którzy odrzucili ewangelię, po tym, jak była im ona głoszona na ziemi lub w więzieniu duchów. Duchy te cierpią, znajdując się w stanie znanym jako piekło. Odseparowali się od miłosierdzia Jezusa Chrystusa, który powiedział: „Bowiem ja, Bóg, cierpiałem je za wszystkich, aby nie cierpieli, jeżeli odpokutują; Ale jeżeli nie odpokutują, cierpieć będą jako ja sam cierpiałem; A cierpienia te sprawiły, że nawet ja sam, będąc Bogiem, ponad wszystko, drżałem z bólu, i krwawiłem ze wszystkich porów, i cierpiałem w ciele i duchu” (NiP 19:16–18). Kiedy skończą cierpieć za swoje grzechy, będzie im dozwolone, dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, odziedziczyć najniższy stopień chwały, którym jest królestwo telestialne.

  • Jakie jest podobieństwo między warunkami istniejącymi w świecie duchów a warunkami panującymi w tym życiu?

Dodatkowe fragmenty z pism świętych