1 Ny epistilin’i Môrmôna raiko, nosoratana ho ahy Môrônia; ary izany dia nosoratana ho ahy vetivety foana taorian’ny niantsoana ahy ho amin’ny asa fanompoana. Ary toy izao no nosoratany ho ahy, manao hoe:

2 Ry Môrônia, zanako malala, mifaly fatratra tokoa aho satria efa nahatsiaro anao i Jesoa Kristy Tomponao, ary efa niantso anao ho amin’ny asa fanompoany Izy sy ho amin’ny asa masiny.

3 Mahatsiaro anao mandrakariva aho ao amin’ny vavako, mivavaka lalandava amin’ Andriamanitra Ray amin’ny anaran’i Jesoa, Zanany Masina aho, ka Izy anie, amin’ny alalan’ny hatsaram-pony sy ny fahasoavany tsisy fetra, hitahiry anao ao amin’ny fiaretana ny finoana ny anarany hatramin’ny farany.

4 Ary ankehitriny, anaka, dia miteny aminao aho ny momba izay mampalahelo ahy izaitsizy tokoa; fa mampalahelo ahy ny hisian’ny fifanjihirana mipoitra eo anivonareo.

5 Satria, raha fantatro ny marina, dia efa nisy fifanjihirana teo anivonareo momba ny batisan’ny ankizy madinikareo.

6 Ary ankehitriny, ry zanako, dia maniry aho ny hiasanareo amim-pahazotoana tokoa mba hanesorana ity hadisoana bontolo ity avy teo anivonareo; satria, noho izany antony izany no efa nanoratako ity epistily ity.

7 Fa raha vantany vao nahafantatra ireo zavatra momba anareo ireo aho dia nanontany ny Tompo ny amin’izany raharaha izany. Ary tonga tamiko ny tenin’ny Tompo tamin’ny alalan’ny herin’ny Fanahy Masina, manao hoe:

8 Henoy ny tenin’i Kristy, Mpanavotra anareo, Tomponareo sy Andriamanitrareo. Indro, tonga teo amin’izao tontolo izao Aho tsy hiantso ny marina fa ny mpanota ho amin’ny fibebahana; tsy ny salama no mila mpitsabo fa ireo izay marary kosa; koa ny ankizy madinika dia salama, satria tsy mahavita manota; noho izany, ny ozon’i Adama dia esorina hiala aminy ao Amiko, ka tsy manam-pahefana aminy izany; ary ny lalàn’ny famorana dia foana ao Amiko.

9 Ary araka izany fomba izany no nanehoan’ny Fanahy Masina tamiko ny tenin’ Andriamanitra; noho izany, ry zanako malala, dia fantatro fa fanarabiana marina tokoa eo anoloan’ Andriamanitra ny hanaovanareo batisa ny ankizy madinika.

10 Indro lazaiko aminareo fa izao no zavatra hampianarinareo—ny fibebahana sy ny batisa ho an’ireo izay ampamoahina sy mahavita manao fahotana; eny, ampianaro ny ray aman-dreny fa tsy maintsy mibebaka sy atao batisa ary manetry ny tenany toy ny ankizy madininy izy, ary dia hovonjena avokoa izy miaraka amin’ny ankizy madininy.

11 Ary tsy mila fibebahana na batisa ny ankizy madininy. Indro, ny batisa dia ho an’ny fibebahana, ho fanatanterahana ny didy, ho famelana ny fahotana.

12 Fa velona ao amin’i Kristy ny ankizy madinika, na dia hatry ny fanorenana izao tontolo izao aza; raha tsy izany dia Andriamanitra miangatra Andriamanitra, ary koa Andriamanitra miovaova sy mizaha tavan’olona; satria firifiry akory ny ankizy madinika efa nodimandry tsisy batisa!

13 Noho izany, raha toa tsy azo vonjena ny ankizy madinika raha tsy vita batisa, dia tsy maintsy ho efa lasana any amin’ny helo tsisy fiafarany izy ireny.

14 Indro, lazaiko aminao fa izay mihevitra fa mila batisa ny zaza madinika, dia ao amin’ny aferon’ny fangidiana sy ao amin’ny famatoran’ny heloka izy; satria tsy manana finoana, na fanantenana, na fiantrana izy; koa, raha nofongorana izy teo am-pieritreretana izany, dia tsy maintsy ho nidina tany amin’ny helo.

15 Fa faharatsiana mahatsiravina ny mihevitra fa Andriamanitra dia mamonjy ny ankizy iray noho ny batisa, ary ny iray hafa dia tsy maintsy ho faty noho izy tsy natao batisa.

16 Lozan’izay mamilivily ny lalan’ny Tompo amin’izany fomba izany, fa ho faty izy raha tsy mibebaka. Indro, miteny amim-pahasahiana aho, rehefa nahazo fahefana avy tamin’ Andriamanitra; ary tsy atahorako izay azon’ny olona atao; fa ny fitiavana tanteraka mandroaka ny tahotra rehetra.

17 Ary heniky ny fiantrana aho, izay fitiavana maharitra mandrakizay; noho izany dia mitovy avokoa amiko ny ankizy; noho izany dia tiako amin’ny fitiavana tanteraka ny ankizy madinika; ary mitovy sy mpandray anjara amin’ny famonjena avokoa izy.

18 Satria fantatro fa Andriamanitra dia tsy Andriamanitra miangatra, na miovaova; fa Izy kosa dia tsy miovaova hatrizay hatrizay ka ho mandrakizay.

19 Tsy afaka mibebaka ny ankizy madinika; noho izany, dia faharatsiana mahatsiravina ny mandà ny famindram-po madion’ Andriamanitra aminy, fa velona ao Aminy avokoa izy noho ny famindram-pony.

20 Ary izay milaza fa mila batisa ny ankizy madinika dia mandà ny famindram-pon’i Kristy ary mametraka ho tsinontsinona ny sorompanavotany sy ny herin’ny fanavotany.

21 Lozan’ny toa azy, fa manambana azy ny fahafatesana, ny helo ary ny fijaliana tsisy fiafarany. Teneniko amim-pahasahiana tokoa izany; efa nodidian’ Andriamanitra aho. Henoy izany ary mampandria sofina, fa raha tsy izany dia hijoro hanohitra anareo izany eo amin’ny toeram-pitsaran’i Kristy.

22 Fa indro velona ao amin’i Kristy avokoa ny ankizy madinika, ary koa ireo rehetra izay tsy nisy lalàna. Fa ny herin’ny fanavotana dia tonga amin’ny rehetra izay tsy manana lalàna; noho izany, izay tsy voaheloka, na izay tsy eo ambany fanamelohana dia tsy afaka mibebaka; ary amin’ny toa azy dia tsy mahasoa na amin’inona na amin’inona ny batisa—

23 Fa fanarabiana kosa izany eo anoloan’ Andriamanitra, fandavana ny famindram-pon’i Kristy sy ny herin’ny Fanahy Masina ary fametrahana ny fitokiana amin’ny asa maty.

24 Indro, anaka, izany zavatra izany dia tsy tokony hisy; fa ny fibebahana dia ho an’ireo izay eo ambanin’ny fanamelohana sy eo ambanin’ny ozon’ny lalàna nodikaina.

25 Ary ny voaloham-bokatry ny fibebahana dia ny batisa; ary tonga ny batisa amin’ny alalan’ny finoana ho fanatanterahana ny didy; ary ny fanatanterahana ny didy dia mitondra famelana ny fahotana;

26 Ary ny famelana ny fahotana mitondra fahalemem-panahy sy fietren’ny fo; ary noho ny fahalemem-panahy sy ny fietren’ny fo dia tonga ny famangian’ny Fanahy Masina, ny Mpampionona mameno amin’ny fanantenana sy fitiavana tanteraka, dia fitiavana maharitra amin’ny alalan’ny fahazotoana mivavaka, ambara-pahatongan’ny farany, rehefa hiara-mitoetra amin’ Andriamanitra avokoa ny olomasina.

27 Indro, anaka, hanoratra aminao indray aho raha tsy mandeha mivoaka hanohitra ny Lamanita ato ho ato. Indro, ny fiavonavonan’ity firenena ity, na ny vahoakan’ny Nefita, dia efa porofoin’ny famongorana azy raha tsy mibebaka izy.

28 Mivavaha ho azy, anaka, mba hahatongavan’ny fibebahana aminy. Nefa indro, matahotra aho fandrao dia efa nitsahatra ny fitaoman’ny Fanahy azy; ary ao amin’ity faritry ny tany ity dia katsahiny koa ny handrodanana ny hery sy ny fahefana rehetra izay avy amin’ Andriamanitra; ary laviny ny Fanahy Masina.

29 Ary rehefa notsipahiny ny fahalalana lehibe toy izany, anaka, dia tsy maintsy ho faty tsy ho ela izy ho fanatanterahana ny faminaniana izay notenenin’ireo mpaminany, ary koa ny tenin’izy Mpamonjy tenany.

30 Veloma, anaka, mandra-panoratro aminao, na hihaonako aminao indray. Amena.