Nakadungog Gihapon sa Awit ni Papa
Si Leah gimingaw kaayo sa iyang papa.
“Pahiran niya [Dios] ang tanang luha gikan sa ilang mga mata” (Pinadayag 21:4).
Gibutang ni Leah ang iyang bag nga pang-eskwela sa pagsulod gayod niya sa iyang kwarto. Miadto siya sa iyang higdaanan ug gipiit ang iyang unlan sa iyang tiyan. Siya dili makatuo sa gisulti ni Ashley kabahin sa iyang papa.
Ang papa ni Leah namatay pinaagi sa paghikog pipila ka buwan na ang nakalabay. Siya gimingaw na kaayo kaniya. Siya gimingaw na sa gikahinaman kaayo nga mga bola-bola nga karne nga hinimo sa iyang papa. Siya gimingaw kon giunsa sa iyang papa paghimo nga magmalipayon ang iyang Mama. Ug siya gimingaw nga magtan-aw kaniya nga magkaskas sa iyang gitara.
Usahay kon si Leah masulub-on, siya maminaw sa iyang musika. Siya naghimo usab og mga sulat alang sa iyang papa. Gitago niya kini sa kahon sa handomanan diha sa iyang kabinet. Kini mao ang samang kahon diin iyang gitago ang antipara sa iyang Papa, iyang karaan nga kalo sa baseball, ug uban pang butang nga iyang ganahan. Mao kana ang paagi sa iyang paghinumdom kaniya.
Apan si Leah wala mobati og gana sa pagpaminaw og musika o pagsulat karon. Siya masulub-on, apan usab mora og nasuko. Iyang gipiit pa gayod og maayo ang unlan ug nagsugod sa paghilak.
Si Mama hinay nga mituktok sa pultahan. “OK ra ka?” Nangutana si Mama.
Si Leah mihingos-hingos ug milingkod. Si Mama milingkod sa higdaanan tupad niya.
“Si Ashley adunay gisulti nga dili maayo,” miingon si Leah. “Bahin ni Papa.” Ang mga luha nagpadayon sa pag-agas sa mga mata ni Leah. “Miingon siya nga si Papa dili makasulod sa langit tungod sa paagi sa iyang kamatayon.”
“Ay, palangga,” miingon si Mama, gibira si Leah aron gakoson. “Dili kana tinuod.” Iyang gipahiran ang ubang luha ni Leah. “Sa dihang namatay ang imong papa, masakiton ang iyang utok. Ang Langitnong Amahan nakasabot kon unsa ang gibati ni Papa ug ngano nga siya gisakitan.”
“Siya maayo nga tawo,” miingon si Leah. “Ang Langitnong Amahan nahigugma kaniya ug nagtabang kaniya, di ba?”
“Si Papa usa ka maayo kaayo nga tawo, Leah. Gimahal kaayo ka niya.” Gipahiran ni Mama ang iyang kaugalingong luha. “Ug ang Langitnong Amahan nahigugma gayod kaniya. Ako nasayod nga Siya nahigugma gayod.”
“Apan giunsa nimo sa pagkasayod?” Nangutana si Leah.
“Tungod kay usahay nag-ampo ko kabahin niini,” miingon si Mama. “Ug bisan tuod gimingaw kaayo ko niya nga sakit gayod, mobati usab ako og mga higayon sa kalinaw.”
Mitando si Leah.
“Naguol ko nga si Ashley misulti niana kanimo,” miingon si Mama. “Nakahibalo ko nga si Ashley usa sa pinakasuod nimo nga higala, ug nga sakit gayod kaayo kana para nimo.”
“Oo.” Si Leah nahilom sulod sa usa ka minuto. Dayon siya nangutana, “Pwede ba kita nga magdungan sa pag-ampo?”
“Siyempre.”
Si Mama ug si Leah nangluhod. Dayon nagsugod sa pag-ampo si Leah. “Langitnong Amahan, gimingaw kaayo ko sa akong papa. OK ra ba siya? Palihog tabangi ako nga moarang-arang ang akong gibati. Sa ngalan ni Jesukristo, amen.”
Gibuka ni Leah ang iyang mga bukton ug gigakos niya pag-usab si Mama. Miarang-arang ang iyang gibati. Gibati gihapon niya ang grabeng kaguol, apan wala na siya mobati og kabalaka kabahin sa iyang papa. Nasayod siya nga ang Langitnong Amahan nahigugma sa iyang papa, ug nasayod siya nga Siya nahigugma usab kaniya.
“Salamat, Ma.” Miginhawa og lawom si Leah. “Pwede ba ko nimong tabangan nga makig-istorya ni Ashley?”
“Nindot kana nga ideya,” miingon si Mama. “Dili ko motuo nga gusto ka niya nga pasakitan, apan mas maayo kon makahibalo siya ngano nga sakit kaayo ang iyang gisulti. Tawagan nako ang iyang mama ug tan-awon kon pwede ba nato sila nga paanhion diri ugma aron maistorya.”
“OK,” miingon si Leah. “Siguro kinahanglan na nako karon nga mag-inusara aron makahunahuna.”
Mitando si Mama. “Pahibaloa ko kon naa pa kay kinahanglanon.”
Gipatokar ni Leah ang musika sa iyang papa. Gipiyong niya ang iyang mga mata ug naminaw sa narekord nga pagkaskas sa gitara sa iyang papa. Dayon nagkuha siya og piraso sa papel ug nagsugod sa pagsulat kaniya.