« ថ្ងៃដ៏ធុញថប់របស់ ប៉ាទ្រិក » ប្រិយមិត្ត ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២៤ ទំព័រ ១០–១១ ។
ថ្ងៃដ៏ធុញថប់របស់ ប៉ាទ្រិក
បងប្រុសរបស់ប៉ាទ្រិក តែងតែគ្មានពេលសម្រាប់ប៉ាទ្រិកទេ ។
ដំណើររឿងនេះបានកើតឡើងនៅក្នុង ស.រ.អា. ។
ប៉ាទ្រិក សម្លឹងមើលទៅពិដាន កាលគាត់ដេកលើគ្រែរបស់គាត់ ។ គាត់ធុញថប់ណាស់ ។ គាត់បានអានសៀវភៅឯកសារសត្វរបស់គាត់ បានលោតលើtrampoline និងជិះកង់ជិតៗផ្ទះរបស់គាត់រួចហើយ ។ តើគាត់អាចធ្វើអ្វីឥឡូវនេះ ?
ប៉ាទ្រិក បានក្រោកឡើង ហើយដើរទៅបន្ទប់បងប្រុសរបស់គាត់ ឈ្មោះ ដានីយ៉ែល ។ « តើបងនឹងលេងជាមួយខ្ញុំទេ ? » ប៉ាទ្រិក បានសួរ ។
« សុំទោស បងមិនអាចលេងជាមួយឯងបានទេ ។ ដានីយ៉ែលបាននិយាយថា « បងត្រូវរៀន » ។ គាត់ថែមទាំងមិនបានងាកភ្នែកចេញពីសៀវភៅដែលគាត់កំពុងអាននោះដែរ ។
ប៉ាទ្រិក មានអារម្មណ៍ថាខកចិត្តណាស់ ។ ដានីយ៉ែលតែងតែ រៀនជានិច្ច ។ តើគាត់មិនអាចសម្រាកបន្តិចបានទេឬអី ?
អូ៎ អញ្ចឹងក៏អញ្ចឹងចុះ ។ ដានីយ៉ែលជាបរវល់ ប៉ុន្តែប៉ាទ្រិកអាចសួរបងប្រុសម្នាក់ទៀតឈ្មោះ ស៊ីមៀន បាន ។ « ខ្ញុំអផ្សុក ។ តើបងអាចលេងជាមួយខ្ញុំបានទេ ? » ប៉ាទ្រិក បានសួរ ។
« អត់ទេ លេងមិនបានទេថ្ងៃនេះ ។ បងចេញទៅក្រៅជាមួយមិត្តភក្តិបង » ។ ស៊ីមៀន បានពាក់អាវក្រៅរបស់គាត់ ហើយដើរចេញពីទ្វារខាងមុខ ។
ប៉ាទ្រិក ខឹងខ្លាំងណាស់ ! បេះដូងគាត់លោតញាប់ ។ បងៗរបស់គាត់តែងតែ គ្មានពេលសម្រាប់គាត់ទេ ។ គាត់បានរត់ទៅបន្ទប់គេងរបស់គាត់ ហើយបិទទ្វារយ៉ាងខ្លាំង ។
វាមិនយុត្តិធម៌សោះ ! ប៉ាទ្រិក បានគិត ។
គាត់លោតផ្កាប់មុខទៅលើគ្រែរបស់គាត់ ។ ទ្រូងគាត់មានអារម្មណ៍តឹងតែង ។ គាត់អផ្សុកណាស់ ! ប៉ុន្តែគាត់គិតមិនឃើញពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើទេ ព្រោះគាត់មានអារម្មណ៍មួម៉ៅពេក ។
បន្ទាប់មកគាត់បានចាំពីអ្វីដែលគាត់បានរៀននៅសាលា ។ គ្រូបង្រៀនរបស់គាត់បានបង្រៀនពួកគេថា ការដកដង្ហើមធំវែងៗ អាចជួយពួកគេឲ្យមានអារម្មណ៍ស្ងប់ស្ងាត់ ។
អ្នកគ្រូបានមានប្រសាសន៍ថា « វាមានការលំបាកក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហានៅពេលដែលប្អូនមានអារម្មណ៍ខឹង » ។ ប្រហែលជាប្រសិនបើគាត់មានអារម្មណ៍ស្ងប់ជាងនេះ ប៉ាទ្រិក អាចគិតអំពីវិធីមួយ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាធុញថប់របស់គាត់បាន ។
ដូច្នេះ ប៉ាទ្រិក បានដកដង្ហើមធំ និងវែងៗ ។ បន្ទាប់មកគាត់បានធ្វើដូច្នេះម្តងទៀត ។ បន្ទាប់ពីបានធ្វើដូច្នេះពីរបីដង គាត់មិនមានអារម្មណ៍តឹងទ្រូងទៀតទេ ។ ប៉ុន្តែគាត់នៅតែមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីដដែល ។
គាត់អង្គុយមើលរូបភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅលើជញ្ជាំងរបស់គាត់ ។ តើទ្រង់ចង់ឲ្យ ប៉ាទ្រិក ធ្វើអ្វីខ្លះ ?
ប៉ាទ្រិកបានលុតជង្គង់ចុះ ។ គាត់បានពោលថា « ព្រះវរបិតាសួគ៌សូមជួយដានីយ៉ែល ក្នុងការសិក្សារបស់គាត់ » ។ « សូមជួយស៊ីមៀន ឲ្យសប្បាយរីករាយជាមួយមិត្តភក្ដិរបស់គាត់ ។ ហើយសូមជួយទូលបង្គំកុំឲ្យមានអារម្មណ៍ធុញថប់ឡើយ » ។
ពេលគាត់បញ្ចប់ការអធិស្ឋានរបស់គាត់ ប៉ាទ្រិកមានគំនិតមួយ ។ គាត់បានប្រញាប់រត់ទៅកាន់បន្ទប់របស់ ដានីយ៉ែល ។
« ដានីយ៉ែល ពេលបងធ្វើកិច្ចការចប់ហើយ តើយើងអាចលេងជាមួយគ្នាបានទេ ? »
ដានីយ៉ែល បានក្រឡេកចេញពីសៀវភៅរបស់គាត់មើលទៅនាឡិកានៅលើជញ្ជាំង ។ « ប្រហែល ៣០ នាទីទៀត បងអាចសម្រាកបានហើយ ។ បន្ទាប់មកយើងអាចចេញទៅលេងខាងក្រៅបាន ។ តើឯងចង់ចេញទៅខាងក្រៅទេ ? »
« បាទចង់ ! » ប៉ាទ្រិក បានញញឹម ហើយរត់ត្រឡប់ទៅបន្ទប់របស់គាត់វិញ ។ គាត់បានរកឃើញសៀវភៅឯកសារសត្វមួយក្បាលនិយាយអំពីសត្វខ្លាដែលគាត់ចូលចិត្តមើល ។ បន្ទាប់ពីអានវាមួយសន្ទុះ គាត់បានលេងជាមួយដុំប្លុករបស់គាត់ ។ មិនយូរប៉ុន្មានពេលវេលាបានកន្លងផុតទៅ ហើយគាត់និង ដានីយ៉ែល បានធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅព្រៃដែលនៅជិតផ្ទះរបស់ពួកគេ ។
« ឯងចង់លេងជាអ្នកចម្បាំងនៅក្នុងអវកាស ឬជាអ្នកស្រាវជ្រាវរុករកនៅក្នុងព្រៃ ? » ដានីយ៉ែល បានសួរ ។
ប៉ាទ្រិក បាននិយាយថា « ខ្ញុំមិនខ្វល់ទេ ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ចំណាយពេលជាមួយគ្នាដោយរីករាយប៉ុណ្ណោះ ។ វាប្រសើរជាជាងអង្គុយធុញថប់ » ។
ដានីយ៉ែល បានញញឹម ។ « មែនហើយលេងជាមួយឯងសប្បាយជាងការសិក្សាសម្រាប់ការប្រឡងខ្លាំងណាស់ » ។
ប៉ាទ្រិក មានអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយ នៅពេលដែលគាត់ និង ដានីយ៉ែល វារលើស្មៅ ។ ការរំងាប់ចិត្តបានជួយគាត់ឲ្យចេះគិតកាន់តែច្បាស់ ដើម្បីគាត់អាចដោះស្រាយបញ្ហារបស់គាត់បាន ។ ហើយព្រះវរបិតាសួគ៌បានជួយគាត់ឲ្យកាន់តែប្រែក្លាយដូចព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ក្រោយមកបានប្រែក្លាយជាថ្ងៃមួយដ៏ល្អប្រសើរ ។
រចនារូបភាព ដោយ លីន ម៉ាយ ង្វៀន